Κατά Κουβέλη!

  Του Κώστα Κάρη, Αυγή,  27.11.10

Είναι καταφανώς λανθασμένη και προκατειλημμένη η “ερμηνεία” που έδωσε χθες η "Αυγή" στις θέσεις Κουβέλη (άρθρο στα "Επίκαιρα"). Έγραψε χθες στην πρώτη σελίδα πάνω-πάνω την “είδηση” ότι τάχα ο Φ.Κουβέλης κάνει άνοιγμα στον Παπανδρέου - με υπέρτιτλο “επιτάχυνση εξελίξεων”! -και στη δεύτερη σελίδα το κύριο άρθρο της εφημερίδας (“Ο δρόμος προς την κόλαση και οι καλές προθέσεις”) αφιερώθηκε για να στηρίξει την εικόνα ότι ο Φ. Κουβέλης “τα βρίσκει” με το ΠΑΣΟΚ.

Όποιος όμως διάβασε το άρθρο Κουβέλη (στη σελίδα 5) θα είδε ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς με απόλυτη συνέπεια διατύπωσε θέσεις κρυστάλλινες. Αντιγράφω επί λέξει: “Η Δημοκρατική Αριστερά δεν μπορεί να συναινέσει στην πολιτική που καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις, μειώνει τους μισθούς και τις συντάξεις, οξύνει τις κοινωνικές αντιθέσεις, ενισχύει τους δείκτες της ανεργίας, διευρύνει τη φτώχεια, τροφοδοτεί την ύφεση, ανέχεται την παραοικονομία και τη φοροδιαφυγή”.

Τι σχέση έχει αυτή θέση του Φ. Κουβέλη με την πρωτοσέλιδη είδηση περί συναινετικών εξελίξεων και μάλιστα ότι δέχεται το μνημόνιο; Είναι φανερό ότι επιχειρείται να εξυπηρετηθούν κομματικές και πολιτικές σκοπιμότητες σε βάρος της αλήθειας και της υπεύθυνης ενημέρωσης των αναγνωστών. Ο αρθρογράφος της 2ης σελίδας της χθεσινής ΑΥΓΗΣ παρουσιάζει ως μεγάλη αποκάλυψη σκοτεινών προθέσεων την ... αλήθεια. Έγραψε ο Φ. Κουβέλης : “Η απεμπλοκή από το μηχανισμό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, όσο κι αν αποτελεί δίκαιο αίτημα της κοινωνίας -και είναι δίκαιο- προϋποθέτει μια εναλλακτική πρόταση διεξόδου από την κρίση και αυτή, στη συνέχεια, προϋποθέτει την ύπαρξη συσχετισμών και ευρωπαϊκού χαρακτήρα, οι οποίοι δεν υπάρχουν και πρέπει να διαμορφωθούν.” Έχει μήπως λάθος ο Φ.Κ. ή εκπληρώθηκαν αυτές οι προυποθέσεις και δεν το καταλάβαμε;

Ίσως εκείνοι που σχεδίασαν την επίθεση κατά του Φ. Κουβέλη και της Δημοκρατικής Αριστεράς να πίστεψαν τις διαβεβαιώσεις της ηγεσίας της Ν.Δ. ότι τάχα υπάρχουν οι προϋποθέσεις και ότι τάχα μπορούμε σε μερικούς μήνες “να γυρίσουμε στις αγορές”, όπως λέει. Αλλά με βάση τη γραμμή της Ν.Δ. χαράσσονται οι διαχωριστικές γραμμές στην αριστερά και αυτοχρίζονται οι συνεπείς;

Αναμφίβολα κάθε δημοσιογράφος κρίνει, σχολιάζει πολιτικούς και πολιτικές. Βεβαίως και πρέπει να υπάρχει πολιτική αντιπαράθεση απόψεων και σύγκρουση. Αυτή η ελευθερία πρέπει να κυριαρχεί στην “Αυγή”. Και να συμβαδίζει με την ευθύνη απέναντι στον αναγνώστη - όταν κάνει κανείς λάθος να το αναγνωρίζει. Δεν παύει όμως να έχει θέση το ερώτημα: Τι σχέση έχει με την ιστορία της εφημερίδας και με τη σχέση της με τον Φώτη Κουβέλη τόση προκατάληψη και τέτοια αλλοίωση των θέσεών του;

Δεν βρισκόμαστε πια στην περίοδο της εσωκομματικής σύγκρουσης. Τώρα οι κριτικές και οι χαρακτηρισμοί πρέπει να πείθουν ευρύτερα την κοινωνία. Και τέτοιες επιθέσεις, όσο κι αν δημιουργούν πρόσκαιρες εντυπώσεις, δεν πείθουν. Γιατί απλώς δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Και όλοι το ξέρουν.