Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Κείμενο-παρέμβαση καθηγητών του ΑΠΘ για το νόμο-πλαίσιο

Κείμενο Συνδέσμου Καθηγητών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) για το οποίο έχουν αρχίσει να συλλέγονται υπογραφές, διακινείται στο διαδίκτυο, σχετικά με τις επικείμενες εκλογές στα Πανεπιστήμια και γενικότερα το νόμο - πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Όπως επισημαίνεται στο κείμενο, το νέο θεσμικό πλαίσιο «θέτει μια σημαντική πρόκληση, καθώς επιχειρεί, με αρκετά ευδιάκριτο τρόπο, να εμφυτεύσει στο δημόσιο πανεπιστήμιο, στοιχεία από νοοτροπίες και πρότυπα, που εδώ και δεκαετίες καλλιεργούνται και ακμάζουν σταθερά στα πανεπιστημιακά ιδρύματα αριστείας της διεθνούς πανεπιστημιακής κοινότητας. Θεωρούμε ότι ύψιστο χρέος των θεσμικών οργάνων, τα οποία θα αναδειχθούν μέσα από τις νέες εκλογικές διαδικασίες είναι η συνειδητοποίηση του μεγέθους αυτής της πρόκλησης. Μέσα από αυτή, σε συνδυασμό με την εκμετάλλευση της ανεκτίμητης αυτονομίας από την κηδεμονία του κεντρικού και συγκεντρωτικού κράτους, με την οποία προικίζεται το ελληνικό πανεπιστήμιο, τα νέα θεσμικά όργανα θα έχουν μοναδική ευκαιρία να επιλέξουν για ποια στοιχεία αυτών των προτύπων και νοοτροπιών θα εργαστούν, ώστε να τα αναπτύξουν και να τα προσαρμόσουν στην ελληνική πραγματικότητα, προς όφελος του Ελληνικού Πανεπιστημίου και της χώρας».

Ιμάνιουελ Βαλερστάιν: Η σοσιαλδημοκρατική ψευδαίσθηση


http://www.ppol.gr,Μετάφραση: Κωνσταντίνος Νικολόπουλος
Η σοσιαλδημοκρατία έφτασε στο απόγειό της την περίοδο από το 1945 ως τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Εκείνη την εποχή αντιπροσώπευε μια ιδεολογία και ένα κίνημα που ήθελε να διασφαλίσει το ρόλο του κράτους στην ανακατανομή του πλούτου προς όφελος της πλειοψηφίας του πληθυσμού με διάφορους τρόπους:
  • διεύρυνση των εκπαιδευτικών και των υγειονομικών υποδομών,
  • διασφάλιση χαμηλότερου εγγυημένου εισοδήματος μέσω προγραμμάτων που υποστηρίζουν τις ανάγκες των ομάδων που δεν έχουν πρόσβαση σε επαρκές εισόδημα, ιδιαίτερα στα παιδιά και τους ηλικιωμένους,
  • προγράμματα καταπολέμησης της ανεργίας.
Η σοσιαλδημοκρατία υποσχόταν ένα συνεχώς καλύτερο μέλλον για τις επόμενες γενιές, ένα είδος μόνιμης αύξησης των εθνικών και των οικογενειακών εισοδημάτων. Αυτό ονομαζόταν «κράτος πρόνοιας».

Πολίτες εκτός κοινωνίας


Της Βάσως Κιντή, ΝΕΑ, 31.10.11
Η πιο χαρακτηριστική εικόνα από τα πρόσφατα επεισόδια με τις παρελάσεις είναι αυτή ενός καλοντυμένου μεσήλικου στην Πάτρα ο οποίος αφού απωθήσει με οργή αστυνομικούς και κιγκλιδώματα, ανακόπτει αμέσως την ορμή του και περιφέρεται αμήχανα στο οδόστρωμα. Σε αυτή τη θέση απορίας και πλήρους αδυναμίας οδηγούνται όσοι απλώς θυμώνουν και εξεγείρονται. Οταν οι θεσμοί και τα όρια που αυτοί θέτουν καταλύονται, δεν υπάρχουν πολίτες αλλά άτομα που κατά μόνας ή σε αγέλες περιφέρονται τυφλά και χωρίς στόχους, εκτεθειμένα σε κάθε κίνδυνο. Χάνεται η αγκαλιά της κοινωνίας, ακόμη κι αν αυτή είναι σκληρή, και γίνεται ο ένας για τον άλλον λύκος. Ανεύθυνα κόμματα σπρώχνουν τους πολίτες εκτός κοινωνίας και τους αφήνουν μετέωρους καθώς δεν έχουν τίποτε να τους υποσχεθούν και τίποτε να τους προσφέρουν.

Καταστάσεις... Βαϊμάρης


Του Γιώργου Σιακαντάρη, ΝΕΑ, 31.10.11
Τα επεισόδια της 28ης Οκτωβρίου δεν πρέπει να αιφνιδίασαν κανένα και ας κάνουν πολλοί τον αιφνιδιασμένο. Εδώ και δυο χρόνια ζούμε καταστάσεις Βαϊμάρης. Μια καχεκτική δημοκρατία σε καιρούς κρίσης αξιών και βαθύτατα απελπιστικής οικονομικής κρίσης, ευρισκόμενη σε παντελή αδυναμία να υπερασπιστεί τη νομιμότητα, αφήνει συνεχώς την κατάσταση να της ξεφεύγει από τα χέρια. Την ίδια στιγμή παρατηρείται το φαινόμενο πολιτικές ομάδες τόσο διαφορετικές μεταξύ τους να συγκλίνουν στην αμφισβήτηση του δημοκρατικού πλαισίου επίλυσης των κοινωνικών διαφορών, σύμφωνα με το οποίο δημοκρατία υπάρχει μόνο εκεί όπου για να αλλάξεις μια κυβέρνηση δεν χρειάζεται να αιματοκυλίσεις μια χώρα, δεν χρειάζεται να αποκεφαλίσεις τους προηγούμενους ηγέτες της ούτε καν να τους προπηλακίσεις, αρκεί μόνο την επόμενη φορά να μην τους ψηφίσεις (Καρλ Πόπερ).

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Αν ήμουν Έλληνας θα είχα μηνύσει τους διασώστες μου και θα κατέβαινα Σύνταγμα!


tvxs, 30.10.11
 Η γερμανική εφημερίδα  „Handelsblatt“  σε ένθετο 22 σελίδων (!)  ασχολείται εκτενώς με όλες τις παραμέτρους της ελληνική οικονομίας και τις συνέπειες της κρίσης στη ελληνική κοινωνία. Το ένθετο προετοιμάστηκε από 24μελή δημοσιογραφική αποστολή ( 20 ρεπόρτερ και 4 φωτογράφοι), με επικεφαλής τον αρχισυντάκτη Gabor Steingart, η οποία επισκέφθηκε την περασμένη εβδομάδα πολλές περιοχές της Ελλάδας και μίλησε με επικεφαλής υπηρεσιών και οργανισμών, με πολιτικούς, επιστήμονες, τραπεζίτες, δημοσιογράφους, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες και πολυάριθμους πολίτες.

Χρήσιμοι ηλίθιοι


Του Νίκου Μπίστη, www.protagon.gr, 30.10.11
Θα πρέπει να έχετε παρατηρήσει ότι δεν χρησιμοποιώ βαριές εκφράσεις στα άρθρα μου. Σήμερα θα κάνω μια εξαίρεση. Πρώτον γιατί η φράση «χρήσιμοι ηλίθιοι» έχει ενσωματωθεί στην πολιτική ορολογία από τότε που την χρησιμοποίησε ο Λένιν και δεύτερον γιατί μου είναι δύσκολο να περιγράψω με ελαφρύτερους όρους την συμπεριφορά και την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για τα θλιβερά γεγονότα της Θεσσαλονίκης. Το ΚΚΕ κάτι κατάλαβε και έστω την τελευταία στιγμή έκανε πέρα με πλάγια βηματάκια. Του ήταν κομμάτι δύσκολο να μείνει μαζί με την πολιτική και θρησκευτική ακροδεξιά και να αποθεώνει τους «φίλους εφέδρων καταδρομέων» που τόσο συγκίνησαν το συγκεντρωμένο πλήθος και τους παρουσιαστές των καναλιών. (Μόνο ο Αντώνης Αλαφογιώργος της ΝΕΤ υπαινίχθηκε αναλύοντας την ανθρωπογεωγραφία των συγκεντρωμένων ιδεολογική συγγένεια παρελαυνόντων και χειροκροτούντων.)

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Η ενδημική βία


Του Πολυμέρη Βόγλη, Αυγή, Ενθέματα, 29.10.11
Όπως το φαινόμενο των «αγανακτισμένων» και οι «πλατείες» τον Μάιο-Ιούνιο με τις ιδέες της άμεσης δημοκρατίας και της ειρηνικής διαμαρτυρίας, έτσι  και οι πρόσφατες πρωτοφανείς σε όγκο και παλμό απεργιακές κινητοποιήσεις του Οκτωβρίου δείχνουν μια κοινωνία η οποία αναζητά διέξοδο στη συλλογική δράση, επιδιώκει να ανακαλύψει ξανά το νόημα της πολιτικής και να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις.  Η βία των μεμονωμένων ομάδων με το όργιο της αστυνομικής καταστολής που συνήθως τη συνοδεύει, υπονομεύουν, όπως και τον Ιούνιο, για άλλη μια φορά, τη δυναμική κινητοποίησης της κοινωνίας. Χρειάζεται να καλλιεργηθεί μια νέα πολιτική κουλτούρα, στην οποία η μη βία να γίνει θεμελιώδης αρχή. Τότε μπορεί και να πάψουμε στο μέλλον να θεωρούμε τα επεισόδια κάτι το φυσιολογικό και αυτονόητο…

Αμάρτια Σεν: Ο δρόμος προς τη δίκαιη κοινωνία


Επιμέλεια: Θανάσης Γιαλκέτσης, Ελευθεροτυπία,  29.10.11
ΟΙ ΘΕΩΡΙΕΣ της δικαιοσύνης που επεξεργάστηκαν ο Χομπς, ο Λοκ, ο Ρουσό, ο Καντ ή, στους σύγχρονους καιρούς, ο Τζον Ρολς, δεν ανέλυαν επαρκώς τον πραγματικό κόσμο, την καθημερινή ζωή και τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Ο στόχος τους ήταν να επινοήσουν και να σχεδιάσουν τέλειους θεσμούς, υποθέτοντας ότι η ύπαρξη αυτών των θεσμών θα διασφάλιζε την προσχώρηση όλων των πολιτών στο δίκαιο «κοινωνικό συμβόλαιο». Στο βιβλίο του «The Idea of Justice» (Harvard University Press, 2009), ο ινδός νομπελίστας οικονομολόγος Αμάρτια Σεν υιοθετεί μια διαφορετική προσέγγιση. Αντί να αναζητάει τους τέλειους θεσμούς της δίκαιης κοινωνίας προτιμά να θέτει το ερώτημα: πώς μπορούμε να εξαλείψουμε ή έστω να περιορίσουμε τις υπαρκτές αδικίες και ανισότητες; Ο Αμάρτια Σεν μίλησε για τις ιδέες που αναπτύσσει στο βιβλίο του σε μια συνέντευξη που έδωσε στο ιταλικό περιοδικό «L' Espresso». Από τη συνέντευξη αυτή παρουσιάζουμε στη συνέχεια ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα.

Παρελάσεις κοινωνικής οργής και καταρρέοντες συμβολισμοί...


Του Θέμη Δημητρακόπουλου*
[και μια Αριστερή-Πατριωτική πρόταση για την καθιέρωση του εορτασμού της ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ από τους Ναζί, στις 12 Οκτωβρίου, αντί του ανιστόρητου εορτασμού της ΚΗΡΥΞΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (28 Οκτ.)] Κανείς αληθινός δημοκράτης δεν θα ήθελε να συμβούν αυτά που συνέβησαν σήμερα στις παρελάσεις, σε όλη τη χώρα – κανείς, υπό κανονικές συνθήκες εννοείται… Όμως σήμερα οι συνθήκες είναι, ολοφάνερα, έκτακτες. Κι οι συμβολισμοί, καθεστωτικοί και άλλοι, χάνουν μοιραία το κύρος και την άλω που τους περιβάλλει, καταρρέουν κενοί περιεχομένου όταν η αδικία κι η κοροϊδία περισσεύουν – και μάλιστα από τη μεριά εκείνων που οφείλουν πάνω απ' όλους να υπερασπίζονται τα σύμβολα και το ιστορικό τους περιεχόμενο: τους πολιτικούς ταγούς.

Αβεβαιότητα και ανησυχία για τις ελληνικές προοπτικές


Της Ελίζας Παπαδάκη, Αυγή, 29.10.11
Πολλά κρίσιμα σημεία μένει να διευκρινιστούν στην κατ’ αρχήν συμφωνία στην οποία κατέληξαν οι ηγέτες της Ευρωζώνης την Πέμπτη τα ξημερώματα. Παρά τη μεγάλη ευφορία των αγορών, οι αμφιβολίες εντείνονταν όσο προχωρούσε η μέρα. Ιδίως όσον αφορά την περικοπή του τμήματος του ελληνικού χρέους που κατέχουν τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία και άλλοι ιδιωτικοί φορείς κατά 50%, ανοικτό είναι το ερώτημα πόσοι θα μετάσχουν «εθελοντικά», όπως προβλέπεται. Και συναρτάται με τους όρους / κίνητρα που δεν έχουν ακόμα οριστεί. Μια ομαλή, με αυξημένα έστω κοινωνικά βάρη, πορεία για τη χώρα δεν έχει ιχνογραφηθεί, διόλου δεν προτείνεται ως εξασφαλισμένη.

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Δίκιο έχει όποιος φωνάζει περισσότερο; Και πώς μετριέται η πλειοψηφία; Με τη συμμετοχή σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ή με τις εκλογές;

ΔΗΜΑΡ: Ενέργειες που προσβάλουν και τραυματίζουν. Ανακοίνωση για τα γεγονότα στις παρελάσεις
Είναι δικαιολογημένη η αγανάκτηση των πολιτών και δημοκρατικό δικαίωμα οι διαδηλώσεις κατά της κυβερνητικής πολιτικής. Αυτό, όμως, είναι διαφορετικό από το να εμποδίζεται η παρέλαση, η οποία αναφέρεται στην τιμή και στη μνήμη του αντιφασιστικού αγώνα του ελληνικού λαού. Είναι ενέργειες που τραυματίζουν τη δημόσια εικόνα της χώρας, αλλά και προσβάλουν μια σημαντική μέρα όπως η σημερινή που συμβολίζει το μεγάλο αντιφασιστικό αγώνα.
Οργισμένη αντίδραση Παπούλια
"Όσα συνέβησαν σήμερα στη Θεσσαλονίκη αποτελούν ευκαιρία να σταθούμε λίγο και να συλλογιστούμε: Πατριώτες είναι εκείνοι που αμαυρώνουν μια εθνική επέτειο; Αγωνιστές είναι όσοι προσβάλλουν; Δίκιο έχει όποιος φωνάζει περισσότερο; Είναι δημοκράτες όσοι αντιμετωπίζουν το δημόσιο χώρο ως ιδιοκτησία τους; Και πώς μετριέται η πλειοψηφία; Με τη συμμετοχή σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ή με τις εκλογές που, με βάση το Σύνταγμα, γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια;".

"Το Όνειρο του Οδυσσέα" θέτει το ρώτημα «πώς αναποδογυρίστηκαν οι αξίες;»

"Όταν το 2005 ξεκίνησα να γράφω το μυθιστόρημα έγραψα ως πρόχειρο τίτλο: «Το μυθιστόρημα της μεταπολίτευσης». Ήθελα να περιγράψω την Ελλάδα αυτής της περιόδου, γιατί μέσα μου είχε κατασταλάξει ένα αρνητικό συναίσθημα αγανάκτησης και απογοήτευσης για όσα συνέβαιναν". Ο συγγραφέας Μάκης Καραγιάννης μειλά με αφορμή το νέο του μυθιστόρημα στην Κρυσταλία Πατούλη για το TVXS, 24.10.11

Θλίψη και αμηχανία


www.protagon.gr, 28.10.11
Το πολιτικό σύστημα κρύβεται, το κράτος αδυνατεί και η κοινωνία παρακολουθεί έκπληκτη ετερόκλητες μειοψηφίες που καταφέρνουν να δώσουν τον τόνο. Μόνο τρεις υπουργοί (Διαμαντοπούλου, Μπεγλίτης, Παπαϊωάννου) εμφανίστηκαν σε εξέδρες επισήμων για την παρέλαση της εθνικής επετείου. Ο πρωθυπουργός δέχθηκε εισήγηση προκειμένου να ζητήσει από τους υπουργούς του να εμφανιστούν στις εκδηλώσεις. Δεν είπε τίποτα. Οι κυβερνητικοί κρύφτηκαν, οι της αντιπολίτευσης τους ακολούθησαν ή διάλεξαν την πλάγια οδό και η αστυνομία δεν κατάφερε να ελέγξει τις, αναμενόμενες, αντιδράσεις. Δεν έχει σημασία αν συμφωνείς ή διαφωνείς με τις παρελάσεις. Σημασία έχει ότι το μήνυμα που εκπέμπεται υποδηλώνει την ανεπάρκεια θεσμών και μηχανισμών, αν θέλετε ενός ολόκληρου συστήματος.

Ο νέος εθνικισμός


Του Τάκη Θεοδωρόπουλου, ΝΕΑ, 28.10.11
Με τόσες ελληνικές σημαίες που έχουμε δει να παρελαύνουν στους δρόμους τους τελευταίους μήνες είναι η αλήθεια ότι οι εθνικές γιορτές και οι παρελάσεις τους δεν διαφέρουν και πολύ από οποιαδήποτε ημέρα της εβδομάδας. Ή μάλλον διαφέρουν κατά τούτο: στην παρέλαση έχεις τη δυνατότητα να βρίσεις ζωντανό στόχο, τον παριστάμενο εκπρόσωπο της κυβέρνησης, ενώ τις εργάσιμες ημέρες απεργίας οι βρισιές απευθύνονται στα ντουβάρια πίσω από τα οποία ο εν λόγω εκπρόσωπος παραμένει έγκλειστος.

Στέλιος Ράµφος: «Η λογική της παράνοιας»

 Του Ανδρέα Πανταζόπουλου, ΒΗΜΑ, 2.10.11
Στην ακατάβλητη περί της οικονοµικής κρίσης λογόρροια της εποχής σπανίζει ο αρτιωµένος λόγος που να υποδεικνύει τις βαθύτερες αιτίες της και ταυτόχρονα να προσανατολίζει σε γόνιµη ψυχοπολιτική έξοδο. Μαζί µε τον αναβλύζοντα κοινωνικό θυµό περισσεύει και η ριζοσπαστική δηµαγωγία, αφού οι περισσότεροι στέκονται σχεδόν πάντα στη συµπτωµατολογία της ελληνικής «παρακµής», την οποία και θέλουν να θεραπεύσουν µε µια ακατάσχετη, αναποτελεσµατική και άδικη αρκετές φορές «µετρολογία» οι ιθύνοντες. Συµπολιτευόµενοι και αντιπολιτευόµενοι στη µεγάλη τους πλειονότητα συµµερίζονται τους κοινούς τόπους του σηµερινού µαρασµού, αποκλίνοντας στο συνταγολόγιο. Οι συνηθισµένες διαιρέσεις ενός παρελθόντος κόσµου που δεν λέει να παρέλθει. 

Το Αγιο Κατάρ


Του Ριχάρδου Σωμερίτη, ΒΗΜΑ27.10.11
Ενώ περιμέναμε τις Βρυξέλλες, Τα «Νέα» επιβεβαίωσαν την περασμένη Δευτέρα ότι πλούσιοι Έλληνες αγοράζουν σπίτια στο Λονδίνο. Πώς; «Σηκώνουν τα χρήματά τους από τις ελληνικές τράπεζες και, βαδίζοντας στα χνάρια Ρώσων και Αράβων, έχουν γίνει οι καλύτεροι πελάτες των μεσιτικών γραφείων». Οι καλύτεροι; Αυτό είναι λιγότερο γνωστό. Αλλά το σχετικό ρεπορτάζ, που στηρίζεται σε έρευνα των «Sunday Times» περιλαμβάνει και δύο άλλες πληροφορίες. Ότι οι αγορές αυτές αφορούν διαμερίσματα και οικοδομές αξίας άνω των τριών και βάλε εκατ. λιρών. Και κυρίως, αυτήν: στους ευτυχείς αγοραστές περιλαμβάνονται και «υψηλόβαθμα στελέχη της ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος».

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Γιατί γκρεμίστηκε η Ελλάδα;


Του Σταύρου Θεοδωράκη, www.protagon.gr, 27.10.11
Οι πιτσιρικάδες, έμαθα, απέκτησαν ένα νέο χόμπι. Βάζουν φωτιά στους σωρούς με τα σκουπίδια και μετά κάθονται, στην επόμενη γωνία, και χαζεύουν τον πανικό. Οι φλόγες καίνε τις σακούλες, τους κάδους και αν δεν προλάβει η πυροσβεστική ή οι γείτονες, καψαλίζουν λίγο και τις πολυκατοικίες. Μόνο το βράδυ της Τρίτης είχαμε πενήντα τέτοια κρούσματα. Παράλληλα το ίδιο βράδυ είχαμε μπαράζ επιθέσεων σε δέκα παιδιά πέντε ετών, από συμμορίες ανηλίκων! Θα το έχετε ακούσει. Μπουλούκια νεαρών στριμώχνουν σε ένα δρόμο 2-3 συνομηλίκους τους και τους παίρνουν λεφτά, κινητά, μπουφάν και καμιά φορά και τα παπούτσια. Καμιά φορά βγάζουν μαχαίρι, πότε πότε ρίχνουν και καμιά σφαλιάρα.

Ένας «ασήμαντος πολίτης» τολμά να κάνει μια Δημόσια Έκκληση


Tου Παναγιώτη Κουτσοπίνη, 27.10.11

Στους χαλεπούς καιρούς ζητείται εθελοντική προσφορά και κοινωνική αλληλεγγύη.

Η οικονομική κρίση αγγίζει και θα αγγίξει περισσότερο όλους μας. Άλλους περισσότερο και άλλους λιγότερο. Πολλοί συμπολίτες κινδυνεύουν να περάσουν από την φτώχεια στην εξαθλίωση. Είναι καθήκον του κάθε πολίτη, ο οποίος δεν είναι «άτομο»  αλλά «άνθρωπος»,  να είναι τουλάχιστον αλληλέγγυος. Έχουμε σήμερα ένα σύστημα κοινωνικής προστασίας κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των ισχυρών ομάδων, αλλά εντελώς ακατάλληλο και ανέτοιμο να αντιμετωπίσει τις κοινωνικές συνέπειες της κρίσης. Τα προσεχή χρόνια, με την φτωχοποίηση της μεσαίας αστικής τάξης και την εξαθλίωση των φτωχών στρωμάτων, η ελληνική κοινωνία θα αντιμετωπίσει πρωτόγνωρα προβλήματα. Μια ολική διάσπαση του κοινωνικού ιστού θα επιφέρει μεταξύ άλλων και πρόβλημα επιβίωσης για μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού.

Μετά το κούρεμα

Η Ελλάδα δεν θα είναι πλέον το κυρίαρχο πρόβλημα της ευρωζώνης
Του Γιώργου Προκοπάκη, ΝΕΑ, 27.10.11
Οι εξελίξεις στη Σύνοδο Κορυφής επιβεβαιώνουν αυτά που φαίνονταν ως ένδειξη μέχρι πριν από λίγες ημέρες: η ευρωζώνη είναι αποφασισμένη να βγάλει από τη μέση το «πρόβλημα Ελλάδα», ώστε να επικεντρωθεί στα μεγάλα προβλήματα, όπως η Ιταλία. Από τη στιγμή που οι προθέσεις των Γερμανών έγιναν διαφανείς, όλη η φιλολογία για κατάρρευση σύμπαντος του χρηματοπιστωτικού συστήματος από την ενεργοποίηση των CDS και των δεκάδων παραγώγων προϊόντων που υποτίθεται είχαν κτιστεί πάνω σ' αυτά, σταμάτησε. Η προγραμματιζόμενη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών σταμάτησε και τη φιλολογία περί μεταστάσεως. Η ευρωζώνη, με τα νέα δεδομένα, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει μέχρι και ένα πιστωτικό γεγονός σχετικά με την ελληνική κρίση χρέους.

Η επόμενη μέρα. Το κρίσιμο σταυροδρόμι στο οποίο βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα

Της Ελίζας Παπαδάκη, ΝΕΑ, 27.10.11
Τώρα φτάσαμε πια πραγματικά στην «ώρα μηδέν» για τη χώρα μας. Η πτώχευση του ελληνικού κράτους δεν κατορθώθηκε να αποτραπεί. Σύμφωνα με όλες τις μέχρι χθες διαθέσιμες πληροφορίες, η απόφαση να περικοπεί πολύ η αξία των ελληνικών κρατικών τίτλων φέρεται ήδη ειλημμένη στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Από ό,τι φαίνεται, θα εξαιρεθούν μόνον οι δανειακές υποχρεώσεις της Ελλάδας απέναντι στα κράτη της ευρωζώνης και στο ΔΝΤ.   Η σημερινή ευρωπαϊκή Σύνοδος Κορυφής παραμένει ωστόσο απολύτως κρίσιμη για εμάς. Διότι θα προσδιορίσει σε ποιο βαθμό θα προστατευθεί η ελληνική οικονομία από την κατάρρευση μετά το σφοδρό πλήγμα που θα υποστεί: πριν απ’ όλα με ποιους τρόπους και με πόσους πόρους θα εξακολουθήσει να χρηματοδοτείται ώστε να μη στεγνώσει εντελώς από ρευστότητα

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Μαθηματικά κομμωτηρίου (ΙΙ)-Εγκώμιον κουρέματος


Του Γιώργου Καισάριου, Capital.gr, 26.10.11

Τέλος, συντάσσομαι 100% με την καγκελάριο Μέρκελ, για την επιμονή της το κούρεμα να είναι όσο το μεγαλύτερο δυνατό. Επίσης τη συγχαίρω για το ότι απειλεί ακόμα και με εχθρικό default τις τράπεζες, αν τολμήσουν μα μην συναινέσουν στο κούρεμα. Προσωπικά θα ήθελα πολύ να μην συναινέσουν και να δούμε ένα εχθρικό default, διότι τότε μάλλον το κούρεμα θα είναι 90% αντί 60%.


Πηγή:www.capital.gr
Είναι απίστευτο το ότι ενώ θέλουν κάποιοι να μας χαρίσουν λεφτά, μας ξινίζει. Ξαφνικά δεν θέλουμε να μας χαρίσουν τίποτα!! Είμαστε κουβαρντάδες ρε παιδί μου, πως να το κάνουμε!

Ομορφοι θεσμοί όμορφα καίγονται


Του Μιχάλη Μητσού, Τα Νέα.26.10.2011
«Η ομορφιά των θεσμών»: την είχαμε ανάγκη αυτή τη φράση, με την οποία τιτλοφορείται άρθρο του εξαίρετου Ρότζερ Κόεν στη χθεσινή Χέραλντ Τρίμπιουν. Είχαμε ανάγκη να σκεφτόμαστε την Ευρωπαϊκή Ενωση ως θεσμό πQA1ά για να εμποδίσει μια άλλη κόλαση, έναν πόλεμο, μια καταστροφή. Πράγματι, η κόλαση που ξεκίνησε πριν από έναν αιώνα, το 1914, και δεν σταμάτησε μέχρι να μετατραπεί η Ευρώπη σε ερείπια, το 1945, βρίσκεται πίσω μας. Μας απειλεί όμως μια άλλη κόλαση, οικονομική, ανάλογη με εκείνη που εκτυλίχθηκε την τελευταία εβδομάδα του Οκτωβρίου του 1929.

Βία και θεωρίες συνωμοσίας εναντίον Ορθού Λόγου

Της Μελίττας Γκουρτσογιάννη, ΒΗΜΑ, 26.10.11
Η βεντέτα μεταξύ κομμουνιστών και αναρχικών έρχεται από πολύ παλιά. Από την προϊστορική εποχή, το 1872, όταν διαφώνησαν ο Μαρξ και ο Μπακούνιν και διασπάστηκε η Πρώτη Διεθνής. Βάφτηκε με αίμα στον Ισπανικό Εμφύλιο (1936-1939), όταν οι Ισπανοί κομμουνιστές πολεμούσαν τους αναρχικούς τουλάχιστον με την ίδια μανία όση και τις δυνάμεις του Φράνκο (βλ. Όργουελλ “Φόρος τιμής στην Καταλωνία” 1938 και το φιλμ “Γη κι ελευθερία”-Κ.Λόουτς). Στην ελληνική αντίσταση κατά των ναζιστικών δυνάμεων κατοχής, με αφορμή κάποιες ειρηνιστικές θέσεις των ελλήνων αναρχικών και τροτσκιστών, οι μηχανισμοί του ελληνικού κομμουνιστικού κόμματος, μεταξύ πολλών άλλων, εκκαθάρισαν και πολλούς αναρχικούς και τροτσκιστές, κατά το λαμπρό παράδειγμα του πατερούλη Στάλιν

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Ποιός φοβάται το κούρεμα

Του Γιάννη Βαρουφάκη, www.protagon.gr
"Τι θα σημάνει ένα μεγάλο κούρεμα για τον πολίτη και την χώρα;" Αυτό το ερώτημα έχει σχεδόν αντικαταστήσει την "καλημέρα". Λογικό είναι: Δυο χρόνια τώρα, μέσες άκρες, πολιτικοί και opinion makers μας λένε ότι η διαγραφή μέρους του ελληνικού δημοσίου χρέους (γιατί αυτό σημαίνει "κούρεμα") θα ήταν εθνική καταστροφή. Τώρα που οι ίδιοι, θέλοντας και μη, συζητούν αυτή την εξέλιξη ως αναπόφευκτη, ο κόσμος φοβάται ότι η καταστροφή τελικά ήρθε. Επειδή η αγωνία είναι διάχυτη, θα πάω κατ´ ευθείαν στο δια ταύτα:1. Το κούρεμα ήταν αναπόφευκτο από τον Γενάρη του 2010.2. Η καθυστέρησή του επί δυο σχεδόν χρόνια ζημίωσε την Ελλάδα, φτώχυνε τον μέσο έλληνα, καθυστέρησε την μεταρρυθμιστική διαδικασία στην χώρα μας, συρρίκνωσε ακόμα και μέρος του υγιούς παραγωγικού ιστού, και έβαλε την Ευρώπη σε μια διαδικασία αποδόμησης που απειλεί την Ήπειρό μας.

Η «μαύρη χήρα» της ΟΝΕ


Του Μάκη Βοϊτσίδη, Αγγελιοφόρος,25.10.2011
«Τα σκυλιά γαβγίζουν, το χρήμα μιλάει», έλεγε ο θρυλικός Φέρεντς Πούσκας. Και όσο μιλούσε το χρήμα, η Ελλάδα του Ντάτσουν που γινόταν BMW και μετά Μερσεντές δεν ήξερε τι σημαίνει εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Στην πραγματικότητα, βεβαίως, κυριαρχικά δικαιώματα είχε εκχωρήσει η Ελλάδα πριν από τριάντα χρόνια, όταν ζήτησε να γίνει μέλος της ΕΟΚ. Το έκανε πάλι, όταν εντάχθηκε στο ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα. Ενδιάμεσα και έκτοτε, εκχώρησε πολλές φορές κυριαρχικά δικαιώματά της, μετέχοντας σε συνθήκες όπως το Σύμφωνο Σένγκεν. Απλώς, απ' όλες εκείνες τις εκχωρήσεις εκείνο που κρατούσαμε ήταν ό,τι έμπαινε στην τσέπη μας. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Μεταξύ... ύψους και βάθους!


Του Παναγιώτη Παναγιώτου,Το Έθνος, 25.10.2011
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το ελληνικό πρόβλημα είναι μέρος ενός ευρύτερου ευρωπαϊκού προβλήματος χρέους. Το βασικό ζητούμενο της Συνόδου Κορυφής την Τετάρτη είναι η ύπαρξη μέτρων και πρωτοβουλιών που θα αποτρέπουν τις "αγορές" από τον "πειρασμό" της εξάπλωσης της κρίσης. Εάν αυτό επιτευχθεί με τις επικείμενες αποφάσεις, τότε και η προεξοφλημένη εν πολλοίς ελληνική περίπτωση θα "κυλήσει" σ' ένα περιβάλλον μεγαλύτερης ασφάλειας, επωφελούμενη από ένα γενικότερο θετικό πρόσημο. Εάν όμως οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής εξακολουθήσουν να μη θεωρούνται επαρκείς για την έξοδο της Ευρώπης από την κρίση, τότε οι επιπτώσεις στο ούτως ή άλλως δύσκολο πρόβλημα της Ελλάδας θα είναι καταλυτικές.

Περί εθνικής κυριαρχίας


Η συνοχή της Ευρωπαϊκής Ενωσης και οι εθνικιστικές παραπλανητικές κορόνες
Του Π.Κ. Ιωακειμίδη, ΤΑ ΝΕΑ,25.10.2011
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για «τον κίνδυνο εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας στις Βρυξέλλες, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στην τρόικα». Σύμφωνοι, πρέπει οπωσδήποτε να προστατεύσουμε την εθνική μας κυριαρχία, αλλά από πού και πώς κινδυνεύει; Πάντως, δεν κινδυνεύει από την τρόικα και πολύ περισσότερο δεν κινδυνεύει από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Η Ευρωπαϊκή Ενωση συνιστά ένα σύστημα «διαμοιρασμού κυριαρχίας». Οι χώρες που συμμετέχουν σε αυτή έχουν εκχωρήσει (με την Πράξη Προσχώρησης) σημαντικά τμήματα κυριαρχίας προκειμένου να δημιουργήσουν θεσμούς, όργανα και πολιτικές, τελικά ένα νέο πολιτικό σύστημα ικανό να αντιμετωπίσει σε συλλογική βάση προβλήματα, προκλήσεις, κρίσεις, απειλές που δεν μπορεί καμιά χώρα να αντιμετωπίσει από μόνη της.

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Κίνδυνος, η βία να ξεφύγει από κάθε έλεγχο


Της Ευγενίας Μπουρνόβα, www.aixmi.gr, 24.10.11
Το ερώτημα είναι πολύ απλό: Θα μπορέσει να επιβληθεί η μείωση των εισοδημάτων των Ελληνίδων και των Ελλήνων κατά 30%, χωρίς βία; Πώς θα αφομοιώσει η ελληνική κοινωνία αυτή την κατάρρευση χωρίς έντονη αντίδραση; Επιπλέον, η μείωση των εισοδημάτων συνοδεύεται από την κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου και της ποιότητας της καθημερινής ζωής, γεγονός που εντείνει την πίεση που νοιώθουν οι πολίτες: Πολύ απλά, η μείωση των μισθών δεν συνοδεύεται από τη διατήρηση του κοινωνικού κράτους και την αποτελεσματικότερη διαχείριση των δημοσίων οικονομικών.

Ο πάτος του βαρελιού


Του Νίκου Γραικούση, 24.10.11
Η πιο διαδεδομένη συζήτηση του καιρού μας έχει τον τίτλο ΄΄η έξοδος από την κρίση΄΄. Η φράση αυτή δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του και …..να τελειώνουμε. Η λέξη ΄΄έξοδος΄΄ μας  δημιουργούμε την  ψευδαίσθηση ότι πράγματι υπάρχει έξοδος από την κρίση και ότι η λύση που θα μας οδηγήσει στην έξοδο, θα επαναφέρει την πάλαι ποτέ χρυσή εποχή. Πρέπει όμως να καταλάβουμε όλοι,  ότι η έξοδος από την κρίση περνά αναγκαστικά από τον πάτο του βαρελιού της κρίσης. Για να μην παραμυθιαζόμαστε, θα προσπαθήσω να περιγράψω τον πάτο του βαρελιού έτσι όπως τον έχουν σχεδιάσει, για να ξέρουμε και σε τι είδους έξοδο μπορούμε να ελπίζουμε μετά. Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές και να κάνουμε σωστή εκτίμηση της πραγματικότητας, θα πρέπει να  έχουμε υπόψη μας τις παρακάτω παραμέτρους που περιγράφουν ΄΄τον πάτο του βαρελιού.΄΄

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Ανάµεσα στην Ευρώπη και στη µοναξιά


Του Αντώνη Μανιτάκη, ΒΗΜΑ, 23.10.11
Ας το συνειδητοποιήσουµε, αν θέλουµε να είµαστε, πράγµατι, κύριοι της µοίρας µας. Εχουµε να επιλέξουµε ανάµεσα σε µια µοναχική και ρακένδυτη εθνική κυριαρχία και σε µια περιορισµένη συγκυριαρχίαστην Ευρώπη. 
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι η Ελλάδα βρίσκεται υπό καθεστώς περιορισµένης δηµοσιονοµικής κυριαρχίας και ότι τελεί, για την ακρίβεια, υπό καθεστώς αυστηρής, ευρωπαϊκής, δηµοσιονοµικής επιτήρησης, λόγω υπερβολικού δηµόσιου χρέους και δηµοσιονοµικού ελλείµµατος. Oπως είναι, επίσης, γεγονός αναµφισβήτητο ότι η δανειακή εξάρτηση της Ελλάδας τόσο από τους ιδιώτες-δανειστές της (από τις αγορές) όσο και από τους δηµόσιους διεθνείς δανειστές της (χώρες ευρωζώνης και ∆ΝΤ) συνεπάγεται, αναπόφευκτα, σοβαρούς, πραγµατικούς, περιορισµούς στην άσκηση της κυριαρχίας της. Γι’ αυτό και δεν βλέπω τι χειρότερο και τι επαχθέστερο από αυτό που ζούµε εδώ και δύο χρόνια πρόκειται να φέρουν στη χώρα µας η προαναγγελθείσα τροποποίηση των ευρωπαϊκών συνθηκών στις 23 Οκτωβρίου και η εγκαθίδρυση ενδεχοµένως ενός υπουργού των Οικονοµικών στην ΕΕ,

Πόσο κοστίζει το κούρεμα;


Του Γιώργου Προκοπάκη, Μη μαδάς τη μαργαρίτα
Είναι προφανές ότι η (λογιστική τουλάχιστον) μείωση του χρέους είναι επιθυμητή. Τις τελευταίες μέρες βλέπουμε «αντίσταση» από την ελληνική πλευρά (π.χ., Σάλλας, ΣΕΒ), ενώ οι υποτίθεται πολύ εκτεθειμένες γαλλικές τράπεζες εμφανίζονται πρόθυμες για βαθύ κούρεμα. Θα επιχειρήσω να το εξηγήσω.
Οι καλοί λογαριασμοί...
Τα ομόλογα τηρούνται σε (κυρίως) δύο λογαριασμούς:
Ø      AFT (available for trade) – διαθέσιμα προς πώληση/διαπραγμάτευση. Τα ομόλογα αποτιμώνται στην τρέχουσα τιμή των αγορών (marked-to-market)
Ø      HTM (held to maturity) – διακράτηση μέχρι τη λήξη. Τα ομόλογα αποτιμώνται στην τιμή την ημέρα εισαγωγής στον λογαριασμό
Με στοιχεία Μαρτίου 2011, οι ελληνικές τράπεζες εμφανίζονται να έχουν περίπου 6% των ομολόγων στον AFT, άρα καταχωρισμένα στις τρέχουσες τιμές (κάπου 40% της ονομαστικής). Το 60% περίπου είχαν περάσει στον HTM από την έκδοση των ομολόγων (λογιστικά στο 100% της ονομαστικής αξίας), ενώ το υπόλοιπο είχε περάσει λίγο πριν από τα stress tests του 2010 (τιμές περί το 70% - 75% της ονομαστικής).

Η απίστευτη επιτυχία του Occupy Wall Street

Του Ιμάνουελ Βαλερστάιν, μετάφραση: Γιώργος Σουβλής, Αυγή, ΕΝΘΕΜΑΤΑ, 23.10.11
Το κίνημα Occupy Wall Street –διότι τώρα αποτελεί  κίνημα–  είναι το πιο σημαντικό πολιτικό γεγονός στις Ηνωμένες Πολιτείες από τις εξεγέρσεις του 1968, των οποίων συνιστά άμεσο απόγονο ή συνέχιση. Για ποιον λόγο ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες τότε που ξεκίνησε –και όχι τρεις μέρες, τρεις μήνες, τρία χρόνια νωρίτερα ή αργότερα– δεν θα το μάθουμε ποτέ με σιγουριά. Οι προϋποθέσεις υπήρχαν: όσοι υπέφεραν οικονομικά αυξάνονταν ραγδαία, και δεν ήταν μονάχα εκείνοι που είχε πλήξει πραγματικά η φτώχεια αλλά και για το ολοένα μεγαλύτερο τμήμα των φτωχών εργαζόμενων (γνωστών και  ως η «μεσαία τάξη»)· πρωτοφανής υπερβολή (εκμετάλλευση, πλεονεξία) του πλουσιότερου 1% του πληθυσμού των Ηνωμένων Πολιτειών («Γουόλ Στριτ»)· το παράδειγμα των εκρήξεων αγανάκτησης σε όλο τον κόσμο (η «Αραβική Άνοιξη», οι ισπανοί αγανακτισμένοι, οι χιλιάνοι φοιτητές, τα συνδικάτα στο Γουισκόνσιν, και μια μακρά λίστα άλλων). Στην πραγματικότητα, δεν έχει μεγάλη σημασία ποια ήταν η σπίθα που προκάλεσε την φωτιά. Αλλά ότι ξεκίνησε.

Τα μεταφρασμένα στα ελληνικά κείμενα του Occupied Wall Street Journal


Αυγή, ΕΝΘΕΜΑΤΑ, 23.10.11
Την «ελληνική έκδοση» (με  επιλογή άρθρων από τα φύλλα 1 και 2) του Occupied Wall Street Journal επιμελήθηκαν οι συντακτικές ομάδες των «Ενθεμάτων» και του RedNotebookΓραφιστικά το επιμελήθηκε, ακολουθώντας πιστά το πρωτότυπο, ο Παναγιώτης Παπίδας.

Τα κείμενα μετάφρασαν οι: Γιώργος Βελεγράκης, Ιωάννα Βόγλη, Ελένη Βουγιουκλάκη, Ελένη Καλαμπάκου, Δώρα Κομματά, Παύλος Καζακόπουλος, Χαρά Κούκη, Δάφνη Λάππα, Φάνης Παπαγεωργίου, Χρήστος Σίμος, Ντίνα Τζουβάλα, Δώρα Χονδροπούλου.
Συντονισμός: Στρατής Μπουρνάζος

ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Μαθαίνοντας από τον κόσμο
του Eric Ribellarsi και του Jim Weil
Το μήνυμα που μας στέλνουν Αίγυπτος, Συρία, Τυνησία, Ισπανία και Αγγλία είναι απλό: Ακολουθήστε μας! Ξεσηκωθείτε! Η απάντησή μας πρέπει να είναι Nαι, ένα κοινό για όλους μας Nαι.


Φτάσαμε στην Ελλάδα αυτό το καλοκαίρι, την ώρα που ξεσπούσαν οδομαχίες στην Αθήνα. Για μέρες η αστυνομία έριχνε δακρυγόνα στους ανθρώπους, που είχαν καταλάβει την κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας, την πλατεία Συντάγματος. Οι διαδηλωτές διασκορπίζονταν και ανασυγκροτούνταν ακριβώς μπροστά στα σκαλιά της Βουλής. Οι σταθμοί του μετρό είχαν μετατραπεί σε ιατρικά κέντρα για τους τραυματίες.

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Η προτεσταντική ηθική και η καταστροφή του καπιταλισμού.


Του Γεράσιμου Γεωργάτου, 22.10.11
Η οικονομική πολιτική που ασπάζεται, προωθεί και ασκεί η Άγγελα Μέρκελ τόσο εντός Γερμανίας όσο και για το σύνολο της Ευρώπης, αποδίδεται, εκτός άλλων, και στην προτεσταντική της ηθική. Κόρη προτεστάντη πάστορα από το Αμβούργο, μεγαλωμένη στο Τεμπλίν της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, με σπουδές στην κβαντική φυσική στη Λειψία, η κα Μέρκελ φαίνεται πως έχει εσωτερικεύσει τις προτεσταντικές αρχές της λιτής ζωής, της αφοσίωσης στο καθήκον, της αποταμίευσης, του αυτοελέγχου και της αυτοπειθαρχίας, εντός ενός ορθολογικά οργανωμένου κοινωνικού και εργασιακού πλαισίου. Και όπως έδειξε ο εκ των πατέρων της κοινωνιολογίας Μαξ Βέμπερ (1864 – 1920), στο περίφημο έργο του «Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού» (1905), οι αρχές αυτές ευνόησαν την πρωταρχική καπιταλιστική συσσώρευση και την ανάπτυξη του βιομηχανικού καπιταλισμού.

Εκπαιδεύοντας πυρπολητές βιβλίων


Στη Γερμανία απαγορεύεται να τσαλακώσεις ή να σημειώσεις πάνω στα δωρεάν βιβλία, πληρώνεις πρόστιμο, και στη Γαλλία η χάραξη των θρανίων επιφέρει μέχρι ετήσια αποβολή. Προτεστάντες και καθολικοί, ναζιστές και αποικιοκράτες, θα πείτε, σύμφωνοι, αλλά εμείς είμαστε που τους ζητάμε δανεικά, όχι αυτοί από εμάς.

Ηράκλειο:Μέσα στη λίστα των smart21 communities of 2012

@"Πόλεις και Πολιτικές"
Μεγάλη επιτυχία για την πόλη του Ηρακλείου.
Χθες Παρασκευή και ώρα 22.00 ανακοινώθηκε από τον ICF Co-founder Louis Zacharilla σε εκδήλωση στην πόλη του Einhdoven της Ολλανδίας η λίστα με τις 21 πιο "έξυπνες" πόλεις του κόσμου για το 2012.Την αξιολόγηση πραγματοποιεί ο οργανισμός Intelligent Communities Forum που εδρεύει στη Νέα Υόρκη.
Κεντρικό θέμα της φετινής αξιολόγησης ήταν η ύπαρξη αστικού οικοσυστήματος καινοτομίας στον τομέα της πληροφορικής και των επικοινωνιών.Η αξιολόγηση είναι ετήσια.Πόλεις από όλο τον κόσμο υποβάλλουν αναφορά παρουσιάζοντας τις υποδομές και τις δραστηριότητές τους κάτω από συγκεκριμένα ερωτήματα που θέτει ο αξιολογών οργανισμός. 

Τhe Guardian: Ο καπιταλισμός έχει μάθει να χρησιμοποιεί οργανισμούς - ξενιστές

                                   
                    Γενική Απεργία! (Ελληνικό Μουσείο) Σκίτσο του Tomicek από την ιστοσελίδα του (Γερμανία)
    Του Ζίγκμουντ Μπάουμαν, Αυγή, 22.10.11
    Η είδηση για την κατάρρευση του καπιταλισμού είναι (για να το θέσουμε όπως στον Μάρκ Τουέιν) κάπως υπερβολική. Ο καπιταλισμός έχει ενσωματωμένη μία θαυματουργή ιδιότητα να ανασταίνεται και να αναγεννιέται. Πρόκειται για μία ιδιότητα την οποία μοιράζεται με τα παράσιτα, δηλαδή τους οργανισμούς που τρέφονται από άλλους οργανισμούς που ανήκουν σε άλλα είδη. Έπειτα από μία πλήρη ή σχεδόν πλήρη εξάντληση ενός οργανισμού ξενιστή, το παράσιτο στρέφεται αλλού και επιτυγχάνει να βρεί έναν άλλο ξενιστή, ο οποίος θα τον προμηθεύσει με την απαραίτητη τροφή για ένα διάδοχο -αν και περιορισμένο- χρονικό διάστημα. Εκατό χρόνια πριν, η Ρόζα Λούξεμπουργκ κατανόησε πλήρως την απόκοσμη αυτή ικανότητα του καπιταλισμού να ανασταίνεται σαν φοίνικας από τις στάχτες του, μια ικανότητα που αφήνει όμως ξεκάθαρα ίχνη καταστροφής. Άλλωστε η ιστορία του καπιταλισμού έχει σημαδευτεί από τους τάφους ζωντανών οργανισμών από τους οποίους απομύζησε κάθε ίχνος ζωής μέχρι να τους εξαντλήσει.

    Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

    «Επικήρυξαν» καθηγήτρια, επειδή ήταν αντίθετη στις καταλήψεις

    Ανακοίνωση του τομέα Παιδείας ΔΗΜΑΡ σχετικά με τη συκοφαντική επίθεση εναντίον καθηγήτριας και διαμερισματικής συμβούλου κ. Δάφνης Γαβρίλη.

    Του Απόστολου Λακασά, Καθημερινή, 21.10.11
    Είδε το πρόσωπό της σε μία αφισέτα τοιχοκολλημένη σε σχολείο της Αθήνας. Μαθητές -ίσως και ένα από τα τρία παιδιά της- είδαν ξαφνιασμένοι την επικηρυγμένη καθηγήτρια. Καθηγητές, συνάδελφοί της, μίλησαν για «φασιστικές ενέργειες», έστω κι αν μέσα τους κάποιοι το ξανασκέφτηκαν. Ποιος ξέρει τι του ξημερώνει σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς για τη χώρα; Αλλωστε, το μήνυμα των συγγραφέων της προκήρυξης για όποιον τολμήσει να αντιδράσει κόντρα στα «δημοκρατικά» ιδεώδη, που οι ίδιοι πρεσβεύουν, είναι ξεκάθαρο...
    Ποιο είναι το «έγκλημα» της καθηγήτριας Πληροφορικής; Αγωνίστηκε, από τη θέση της αντιπροέδρου του 7ου Δημοτικού Διαμερίσματος Αθήνας (εκλεγμένη με την παράταξη του δημάρχου κ. Γιώργου Καμίνη), να παραμείνουν ανοιχτά τα σχολεία της περιοχής της, των Αμπελοκήπων.

    Παιχνίδι με τη φωτιά

     Του Σταύρου Λυγερού, Καθημερινή, 21.10.11
    Το χθεσινό σκηνικό στο Σύνταγμα είχε μια πρωτοτυπία. Εδώ και πολλά χρόνια το λεγόμενο μαύρο μπλοκ διαλύει τις μεγάλες διαδηλώσεις, μετατρέποντάς τις με τη δράση του σε μια δική του σύγκρουση με τα ΜΑΤ. Αυτή τη φορά οι συγκρούσεις ήταν ανάμεσα στους κουκουλοφόρους και στο μπλοκ του ΚΚΕ. Μέχρι τώρα, το ΚΚΕ απέφευγε επιμελώς να εμπλακεί σε τέτοια επεισόδια. Γι’ αυτό και φρόντιζε οι πορείες του να μη συμπίπτουν με τον χώρο πιθανών επεισοδίων. Η επιλογή των κομμουνιστών διαδηλωτών να παραμείνουν και να διατηρήσουν τον έλεγχο στο Σύνταγμα συνιστά αλλαγή στάσης, δεδομένου ότι είχαν συνείδηση ότι θα προέκυπταν συγκρούσεις. Προφανώς, η αλλαγή αυτή δεν είναι τυχαία. Ο Περισσός μάλλον φοβήθηκε μήπως στο εύφλεκτο περιβάλλον της διάχυτης κοινωνικής οργής πυροδοτηθεί κάποια έκρηξη και χαθεί πλήρως ο έλεγχος.

    Να μιλήσει η Αλέκα

    Του Σταύρου Θεοδωράκη, www.protagon.gr, 21.10.11
    Είναι να απορείς σε αυτή τη χώρα. Όλοι θέλουν να κάνουν την δουλειά των άλλων και κανένας δεν θέλει να κάνει τη δουλειά τη δική του. Γιατρός του Ευαγγελισμού βγήκε το βράδυ στις ειδήσεις του Μέγκα – με άσπρη μπλούζα- για να μας πληροφορήσει αρμοδίως πως πέθανε ο οικοδόμος.
    «Του πέταξαν δακρυγόνο».
    - Εσείς που το ξέρετε;
    «Έχω πληροφορίες από τους παραβρισκόμενους».
    - Εσείς τον είδατε;
    «Κάποιοι άλλοι συνάδελφοι προσπαθούσαν να τον σώσουν, εγώ ήμουν παρατηρητής».
    - Και τι συμπέρασμα έχετε βγάλει;
    «Ότι κάποιοι ήθελαν αίμα. Αυτοί που κυβερνάνε, το παρακράτος και η τρόικα δεν υπολογίζουν τίποτε».
    - Σωστά όλα αυτά αλλά εμείς σας ρωτάμε τι συμπέρασμα έχετε βγάλει για τις αιτίες του θανάτου του;
    «Α αυτό δεν το ξέρω εγώ. Ρωτήστε τους γιατρούς ή τον ιατροδικαστή».
    Ο αρμόδιος γιατρός λοιπόν είχε άποψη για το μνημόνιο αλλά για τις αιτίες του θανάτου δεν είχε. Οπότε αναγκαστικά βγήκαν οι πολιτικοί να καλύψουν το ιατρικό κενό. «Τον σκότωσαν οι κουκουλοφόροι», «τον σκότωσαν οι αστυνομικοί», «τον σκότωσε η ανεργία», «τον σκότωσε η στεναχώρια».

    Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

    Una giornata particolare...

    Του Ριχάρδου Σωμερίτη, ΒΗΜΑ, 20.10.11
    Η σημερινή ημέρα προδικάζεται σημαντική. Δεν περιμένουμε τον Χίτλερ στη Ρώμη (1938) όπως στην θαυμάσια ταινία του Έτορε Σκόλα. Μπορεί όμως (υπογραμμίζω το «μπορεί») να συμβούν τα εξής:
    1. Να ψηφιστεί τελικά το «πολυνομοσχέδιο», έστω και με κάποιες μικρές απώλειες για το ΠαΣοΚ και μετά θα έχουμε να μάθουμε το τι θα αποφασίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Κέρδος κάποιες εβδομάδες, ως τον Δεκέμβρη.
    2. Να μην ψηφιστεί οπότε θα έχουμε όχι μόνο την κοινωνική, οικονομική και δημοσιονομική κρίση αλλά και μια δραματική ως προς τις άμεσες συνέπειές της πολιτική κρίση ταυτόχρονα με την προοπτική άμεσης πτώχευσης, εξόδου από ευρώ και Ευρώπη και επιστροφής σε μια άθλια δραχμή.
    3. Να αποδειχτούν τα πράγματα ακόμα χειρότερα, να χάσουν τον έλεγχο όσοι οργανώνουν τον αποκλεισμό της Βουλής, υπάρξουν θύματα και να πέσουν τα «Παλαιά Ανάκτορα» όπως έπεσαν τα «Θερινά» με διαθέσιμους Λένιν την κυρία Παπαρήγα και τον κ. Τσίπρα.

    Οι Γκο και Μιγιό στην Ιεράπετρα: Η ιστορία μιας κακαβιάς

    @"Πόλεις και Πολιτικές", του Μανώλη Τζουβελέκα, Κοινό Ιεραπυτνίων

    Απόψε έζησα μια συναρπαστική εμπειρία. Η ιστορία από ένα Ρεθυμνιώτη – Αθηναίο για την Ιεράπετρα που έχει χαθεί στη λήθη. Πριν 30 χρόνια βρέθηκε επισκέπτης στην Ιεράπετρα στην Κάτω Μερά και περιδιαβαίνοντας τα σοκάκια η μύτη του “έπιασε” μια εκπληκτική μυρωδιά από ένα μικρό μαγαζί πίσω από τον παραλιακό δρόμο. Ρωτάει τι μυρίζει έτσι και του απάντησε ο ιδιοκτήτης “ψήνω κακαβιά”. Ζητάει ένα πιάτο, τρώει και μένει άφωνος από τη γεύση. (Κάθε μέρα τις επόμενες 5 μέρες ο πατέρας του που έτρωγε μόνο ψάρια, έτρωγε εκεί και μόνο). Αυτός προτίμησε και άλλα μαγαζιά. Στον τοίχο λοιπόν βλέπει σε ένα κάδρο ένα χαρτί/βεβαίωση το οποίο ήταν γραμμένο στα γαλλικά. “Τι είναι αυτό μπάρμπα” τον ρωτάει. “Κάτι Φράγκοι παιδί μου” είπε, “ήρθανε μια μέρα και φάγανε και μετά από λίγο καιρό το στείλανε. Το κορνίζωσα γιατί κάποιος μου είπε ότι έλεγε καλά λόγια για το μαγαζί”.

    Τι έγραφε το «δίπλωμα» στο κάδρο; Ότι το μαγαζί αυτό φτιάχνει την πιο θεσπέσια και νόστιμη ψαρόσουπα στον κόσμο. Ποιοι ήταν οι επισκέπτες που το έστειλαν; Ήταν οι διάσημοι δημοσιογράφοι γαστρονομίας Γκο και Μιγιό (Gault et Millau) που εξέδιδαν τον διάσημο παγκοσμίως ομώνυμο γαλλικό γαστρονομικό οδηγό. Ο Μιγιό είναι ακόμη εν ζωή.

    Ανανέωση της Πολιτικής με υλικά κατεδαφίσεων (κοινώς μπάζα) γίνεται;



    Του Θέμη Δημητρακόπουλου*

    Τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν οι παρεμβάσεις, εκκλήσεις, νουθεσίες, υποδείξεις, δριμύτατες κριτικές (αλλά σπάνια αυτοκριτικές) από πρωταγωνιστές του πολιτικού γίγνεσθαι της χώρας, ανθρώπους που έχουν διαδραματίσει καίριο ρόλο στην πορεία των πολιτικών πραγμάτων και φέρουν συλλογικές όσο και προσωπικές ευθύνες για τον ολοκληρωτικό εκτροχιασμό του τόπου και τον οικονομικό, κοινωνικό, οικολογικό και, φυσικά, πολιτικό ζόφο που βιώνουμε σήμερα (και θα βιώνουμε για πολλά χρόνια ακόμη…).

    Μια στιγμή… Πού ήταν όλοι αυτοί, τόσα χρόνια; Τι δουλειά κάνανε; Σε ποιες κυβερνήσεις, και σε ποια αντιπολίτευση, συμμετείχαν; Σε ποια κόμματα παίζανε πρώτο βιολί;

    Το δικό μας 1989


    Της Μυρσίνης Ζορμπά, Athens Voice, 19.10.11
    Σήμερα οι περισσότεροι το έχουμε ρίξει στους λογαριασμούς. Μετράμε τι έχουμε, τι λείπει, τι μπορεί να κοπεί. Κάνουμε όλα αυτά βασανίζοντας, ταυτόχρονα, το νου μας για τα λάθη στις στιγμές των μικρών και μεγάλων αποφάσεων στο παρελθόν. Ο κατάλογος περιλαμβάνει τα πιο ετερόκλητα: το μεγάλο δάνειο για το σπίτι, το βουλευτή που σταύρωσες, το παιδί που έστειλες να σπουδάσει στο εξωτερικό, το τι ψήφισες στις εκλογές του 1981, του 2004, του 2009, την αφέλειά σου να νομίζεις ότι μπορούσες να φροντίσεις τον πατέρα σου χωρίς φακελάκι. Μέσα σε ατμόσφαιρα θυμού, ενοχής, εκδίκησης και ματαίωσης παρελαύνουν ο υδραυλικός κι ο ηλεκτρολόγος που δεν σου έδωσαν ποτέ απόδειξη, ο εφοριακός που τα έπιασε για να κλείσεις τα βιβλία, ο δικηγόρος με τα παράβολα, ο ταξιτζής με την τριπλή κούρσα, ο διαχειριστής με τα κοινόχρηστα, ο συνάδελφος με την τράκα τσιγάρο, ο ψιλικατζής που δεν μετράει σωστά τα ψιλά.  

    30 χρόνια ΠΑΣΟΚ: λαϊκισμός και ρεαλισμός


    Του Ανδρέα Ε. Παπαδόπουλου, www.protagon.gr, 19.10.11
    Η διαδρομή του ΠΑΣΟΚ, ιδίως μετά το 1981, είναι ταυτισμένη με την πορεία της χώρας, άρα είναι και συνυπεύθυνο για τη σημερινή αδιέξοδη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα. Η πορεία του δεν είναι ευθεία και γραμμική. Από το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», από το «έξω οι βάσεις του θανάτου», έχουμε περάσει στην εποχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στην πλήρη προσήλωση στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και στην ανάπτυξη προνομιακών σχέσεων με τον αμερικανικό παράγοντα. Το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε ως ένα κόμμα «στα αριστερά της αριστεράς», αμιγώς προσωποπαγές, χωρίς δημοκρατικές δομές, σχεδόν μπααθικού τύπου και πέτυχε χάρη στις ικανότητες του ιδρυτή του να εκφράσει το κοινωνικό-πολιτικό ρεύμα της αλλαγής, το οποίο σταδιακά μετά το 1974 μετατράπηκε σε πλειοψηφικό.

    Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

    Εξαγρίωση


    Της Σώτης Τριανταφύλλου, Athens Voice,  19.10.11
    Aκούω, αναγκαστικά, ραδιόφωνο – όλο το πρωί συνδικαλιστές και πολιτικοί ουρλιάζουν· προσπαθώ να καταλάβω, προσπαθώ να βγάλω άκρη. Οι δημοσιογράφοι απευθύνονται σ’ εμάς, στο κοινό, όπως φαντάζομαι ότι απευθύνονται οι λιμενεργάτες σε άλλους λιμενεργάτες, ή οι νταλικέρηδες σε άλλους νταλικέρηδες («ρε παιδιά», «γαμώ το», «που να με πάρει και να με σηκώσει»). Δεν έχω τίποτα εναντίον των λιμενεργατών και των νταλικέρηδων, έχω όμως εναντίον των δημοσιογράφων που, εκτός του ότι διψούν για αίμα, μεταχειρίζονται τον ακροατή σαν φιλαράκι τους με τον οποίον παίζουν σφαλιάρες. Θα προτιμούσα να καταργηθεί αυτή η οικειότητα που εμπνέεται από εκδηλώσεις όχλου· οι δημοσιογράφοι, αντί να αντισταθμίζουν με νηφαλιότητα την επιρρέπεια στη βία, καλλιεργούν το εμφυλιοπολεμικό κλίμα που υποφώσκει στην ελληνική κοινωνία από το 1949: χαϊδεύουν τα αυτιά του «λαού» επιδιδόμενοι σε υπερβολές, ψέματα, προτροπές και συνθήματα.

    Συντεχνίες και κοινωνική δικαιοσύνη


    Του Ριχάρδου Σωμερίτη, ΒΗΜΑ, 19.10.2011
    Ποιο πολιτικό σχέδιο υπάρχει πίσω από την όλο και πιο γενικευμένη «επαναστατική» κατάλυση του κράτους; Το ερώτημα πρέπει να τεθεί. Γιατί είναι αυτονόητο. Όταν καταλαμβάνονται υπουργεία και ΔΕΚΟ, πανεπιστήμια, σχολεία και χωματερές και τώρα, ξανά, η ΔΕΗ από αγνώστων λοιπών στοιχείων «Αγανακτισμένους», όταν η δικαιοσύνη προκαλεί, όταν οι «γενικές» και κλαδικές απεργίες πολλαπλασιάζονται, όταν το κράτος δεν μπορεί να προστατεύσει κανέναν μήτε καν το Υπουργείο Άμυνας, όταν το σύνθημα είναι συχνά το γνωστό «να φύγει η Τρόικα, το μνημόνιο και η κατοχική κυβέρνηση», αυτό μπορεί να σημαίνει ότι κάποια άλλη εξουσία περιμένει ανυπόμονα την ώρα της κρυμμένη πίσω από κάποια κουρτίνα. 

    Και μετά ήρθε η ΕΣΗΕΑ


    Του Τάκη Καμπύλη, www.protagon.gr,
    Πριν από 7 μήνες ανέλαβα τη διεύθυνση του 9,84. Το ποιός ήταν ο σταθμός, δεν χρειάζεται να το αναφέρω. Απλώς ότι η μισθοδοσία των περίπου 280 δημοσιογράφων του σταθμού, σε σύνολο 380 εργαζομένων, (που βέβαια είχε φροντίσει να βγεί από τις έρευνες ακροαματικότητας- η πρώτη εκτίμηση τον περασμένο Μάρτιο ήταν στο 0,4%!) στοίχιζε περίπου 9.000.000 ευρώ /χρόνο, περίπου όσα ξοδεύονταν για τα συσίτια αστέγων και περίπου όσα χρειάζονται για τη σίτιση των 90 βρεφονηπιακών σταθμών της Αθήνας. Ο 9,84 είχε προϋπολογισμό περίπου 13.000.000/ χρόνο, (3.000.000 έξοδα και μόλις 500.000 έσοδα. Τα αντίστοιχα μεγέθη για τον πρώτο σε ακροαματικότητα σταθμό μόλις και προσσέγγιζαν το 1/3 αυτών του 9.84). Το δίλημμα ήταν σαφές και έπρεπε όχι μόνο να τεθεί αλλά και να απαντηθεί. Δημοσιο χρήμα κι όχι ιδιώτες χρηματοδοτούσαν αυτή την ημιθανή πραγματικότητα.

    Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

    Όταν όλοι απορούσαμε


    Του Γιάννη Κοσμίδη, 17.10.11
    Όταν όλοι απορούσαμε:
    -Πως κάτι τύποι που δεν ήξεραν να δένουν τα κορδόνια τους, διοριζόταν στο δημόσιο.
    -Πως εκλέγεται ο τάδε ή ο δείνα αιρετός ενώ από ουσιαστική προσφορά ήταν ανύπαρκτος.
    -Πως γίνεται και η Ελλάδα περνάει δίπλα από όλες τις κρίσεις(π.χ. Γρίπη των χοίρων)και δεν ακουμπά.
    -Πως γίνεται ο Καποιόπουλος να έχει ξάφνου τόσα λεφτά που να τα σκορπάει ασύστολα και ξεδιάντροπα.
    -Πως γίνεται και αποκτούν επιχειρήσεις και πολλά λεφτά, κάποιοι ‘ικανοί’ και κοντινοί των αρχών.
    -Πως μπορεί να πάρει επιδότηση όλο το σόι και η παραμάνα μαζί
    -Πως μπορεί να έχεις απέναντι σου σε συνέντευξη, έναν πολύ σημαντικό άνθρωπο και να μη του κάνεις ούτε μια ερώτηση που καίει.
    -Πως οι δημοσιογράφοι δεν βλέπουν απλά πράγματα που βλέπει και ο τελευταίος.
    -Πως μπορεί ο αγρότης να κυκλοφορεί με Cayenne στα πιο ακριβά κοσμικά κέντρα.
    http://www.metarithmisi.gr/imgAds/epikentro_1.gif

    Αναγνώστες