Του Μιχάλη Τσιντσίνη, ΝΕΑ, 25.11.10
Η Ευρωζώνη µάς έχει δεµένους. Η Ελλάδα είναι εγκλωβισµένη στο ευρώ – δεν έχει δικό της νόµισµα να υποτιµήσει. Μπορεί να υποτιµήσει µόνο τους µισθούς και να τους προσαρµόσει στην αξία όσων (δεν) παράγει. Η Γερµανία είναι εγκλωβισµένη στην περιφέρεια της «Ελλανδίας» – δεν τη συµφέρει να αφήσει τους οφειλέτες της να χρεοκοπήσουν. Είναι αναγκασµένη να τους κρατήσει «διασωληνωµένους» για να διασώσει το νόµισµά της και να πάρει πίσω (έστω κάποια από) τα δανεικά. Αυτό το πλέγµα αµοιβαίων εξαρτήσεων εξηγεί γιατί οι πρόσφατοι τσαµπουκάδες είναι σπασµωδικά ξεσπάσµατα πριν βρεθεί πάλι ένας συµβιβασµός, ένας «µόνιµος µηχανισµός» που θα σβήνει αυτόµατα τις φωτιές.
Ετσι όπως είµαστε δεµένοι στον κλυδωνιζόµενο συνεταιρισµό του ευρώ, ο µηχανισµός είναι µονόδροµος. ∆εν θα χρειάζεται πια να βασανιζόµαστε ζητώντας πολιτικές απαντήσεις.
Ο µηχανισµός θα είναι ο τέλειος αυτοµατισµός που θα λογαριάζει τα spreads και τα Eurostat-ικά δεδοµένα για να ενεργοποιήσει τα απαραίτητα µέτρα.
Σε αυτότο προϋπολογισµένο «long track» έχει δροµολογηθεί το ελληνικό πρόβληµα. Ο µηχανισµός της εύκολης ζωής – του σπάταλου κράτους και της αµέριµνης κατανάλωσης – εξουδετερώνεται. Και η κοινωνία που συντηρήσαµε υποβάλλεται ήδη σε διαδικασία ελεγχόµενης αποσύνθεσης.
Αυτή την πραγµατικότητα φαίνεται ότι αρνούνται να τη συνειδητοποιήσουν ορισµένοι από εκείνους που καλούνται πρώτοι να την υπηρετήσουν. Εκείνοι που βλέπουν στις «διαπραγµατεύσεις» µε την τρόικα την ευκαιρία µιας νέας καριέρας...
Κακά τα ψέµατα. Το Μνηµόνιο δεν αλλάζει. Εµείς αλλάζουµε εξαιτίας του. Μεταναστεύουµε από την ουτοπίατων δανεικών στην Ελλάδα του αληθινού χρέους. Προσγειωνόµαστε από το όνειρο των διορισµών στην ευελιξία της εκ περιτροπής ανεργίας. Σ’ αυτήν τη χώρα βρίσκεται εγκλωβισµένος εκείνος που ανατράφηκε µε τον αυτόµατο πιλότο της αδιάκοπης µεταπολεµικής ανάπτυξης, της αυτόµατης «προκοπής» χωρίς κόπο. Και τώρα τον ξυπνούν και του ζητούν να γίνει επινοητικός, ευέλικτος, ανταγωνιστικός. Γι’ αυτό και δεν παραµυθιάζεται από φτηνούτσικους µπολιβαρισµούς. Μεγάλωσε ως Ελλην και πλέον νιώθει ότι καλείται να επιβιώσει ως ∆υτικός.
Ετσι όπως είµαστε δεµένοι στον κλυδωνιζόµενο συνεταιρισµό του ευρώ, ο µηχανισµός είναι µονόδροµος. ∆εν θα χρειάζεται πια να βασανιζόµαστε ζητώντας πολιτικές απαντήσεις.
Ο µηχανισµός θα είναι ο τέλειος αυτοµατισµός που θα λογαριάζει τα spreads και τα Eurostat-ικά δεδοµένα για να ενεργοποιήσει τα απαραίτητα µέτρα.
Σε αυτότο προϋπολογισµένο «long track» έχει δροµολογηθεί το ελληνικό πρόβληµα. Ο µηχανισµός της εύκολης ζωής – του σπάταλου κράτους και της αµέριµνης κατανάλωσης – εξουδετερώνεται. Και η κοινωνία που συντηρήσαµε υποβάλλεται ήδη σε διαδικασία ελεγχόµενης αποσύνθεσης.
Αυτή την πραγµατικότητα φαίνεται ότι αρνούνται να τη συνειδητοποιήσουν ορισµένοι από εκείνους που καλούνται πρώτοι να την υπηρετήσουν. Εκείνοι που βλέπουν στις «διαπραγµατεύσεις» µε την τρόικα την ευκαιρία µιας νέας καριέρας...
Κακά τα ψέµατα. Το Μνηµόνιο δεν αλλάζει. Εµείς αλλάζουµε εξαιτίας του. Μεταναστεύουµε από την ουτοπίατων δανεικών στην Ελλάδα του αληθινού χρέους. Προσγειωνόµαστε από το όνειρο των διορισµών στην ευελιξία της εκ περιτροπής ανεργίας. Σ’ αυτήν τη χώρα βρίσκεται εγκλωβισµένος εκείνος που ανατράφηκε µε τον αυτόµατο πιλότο της αδιάκοπης µεταπολεµικής ανάπτυξης, της αυτόµατης «προκοπής» χωρίς κόπο. Και τώρα τον ξυπνούν και του ζητούν να γίνει επινοητικός, ευέλικτος, ανταγωνιστικός. Γι’ αυτό και δεν παραµυθιάζεται από φτηνούτσικους µπολιβαρισµούς. Μεγάλωσε ως Ελλην και πλέον νιώθει ότι καλείται να επιβιώσει ως ∆υτικός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου