Η φίλη μου Μπέτυ Βακαλοπούλου, σε ένα άρθρο της στην «Αυγή» του περασμένου Σαββάτου που ξεκινούσε από τη βία των «Δεκεμβριανών» για να καταλήξει στην υποψηφιότητα της Ελένης Πορτάλιου, αναρωτήθηκε «επιτέλους, σε ποιον πολιτικό χώρο πρόσκειται η Αυγή». Την αφορμή γι' αυτό το μάλλον ρητορικό ερώτημα της έδωσαν, φαίνεται, μεταξύ άλλων, κάποια κείμενά μου που «καταγγέλλουν με πάθος κάθε αριστερή αδυναμία, πρόσφατα για πολλοστή φορά της Κούβας» και μια πρόσφατη τοποθέτηση του Κώστα Κάρη για τον Γ. Καμίνη. Η αγαπητή Μπέτυ, φαίνεται από το κείμενό της, είναι πολύ ενοχλημένη διότι στην εφημερίδα «που υπερασπίζεται και διαβάζει από τότε που υπάρχει» διαβάζει απόψεις με τις οποίες δεν συμφωνεί.
Ωραία. Πολύ ωραία. Οι τέσσερις-πέντε δημοσιογράφοι που εξακολουθούν να γράφουν στην εφημερίδα -και ακριβώς όπως η Μπέτυ, ίσως και περισσότερο από τη Μπέτυ, διαβάζουν και υπερασπίζονται την «Αυγή» από πάντα- παρότι έχουν απόψεις που διαφοροποιούνται από την επίσημη γραμμή της, πρέπει, κατά τη Μπέτυ Βακαλοπούλου, να εκδιωχθούν ή, εν πάση περιπτώσει, να φιμωθούν και να πάψουν να γράφουν όσα γράφουν. Ειδάλλως ο αριστερός προσανατολισμός της εφημερίδας χάνεται, και ο πολιτικός της χώρος γίνεται ασαφής.
Όμως η κάθε εφημερίδα ανήκει, κατ' αρχάς, σε αυτούς που τη διαβάζουν. Και τη σημερινή «Αυγή» διαβάζουν και ανανεωτές και ριζοσπάστες, και άνθρωποι που προέρχονται από το ΚΚΕ και άνθρωποι που προέρχονται από το ΚΚΕ Εσωτερικού, και σημερινά μέλη του Συνασπισμού και σημερινά μέλη της Δημοκρατικής Αριστεράς και ανεξάρτητοι αριστεροί. Μικρός ο αριθμός των αναγνωστών της, αλλά αυτός είναι ο χαρακτήρας τους. Αν, όπως προφανώς θα ήθελε η αγαπητή Μπέτυ, πάψουν να την αγοράζουν κάποιοι από αυτούς, επειδή η εφημερίδα δεν θα τους εκφράζει πια ή θα τους εχθρεύεται ανοιχτά, πολύ φοβάμαι ότι δεν θα υπάρξει πια εφημερίδα ούτε για τους υπόλοιπους. Αν μη τι άλλο, τα οικονομικά της «Αυγής» δεν επιτρέπουν άλλες αιμορραγίες.
ΥΓ: Όσο για τις «αδυναμίες» της Αριστεράς στις οποίες με «πάθος» εδώ και 20 χρόνια η στήλη αναφέρεται, αναπολώ τα χρόνια εκείνα όταν ήταν πολλοί, μαζί και η φίλη μου η Μπέτυ, εκείνοι που δεν δίσταζαν να τις καταγγείλουν, και μάλιστα όχι ως απλές «αδυναμίες» αλλά ως δομικές παρεκτροπές, αν όχι ως εγκλήματα - όπως τελικά ήταν και είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου