Οι κλόουν και στην Ελλάδα είναι προ των πυλών
Του Αντώνη Τριφύλλη, ΝΕΑ, 13.10.10 Και δεν υµνούσαν τον Κύριο, αυτός, έτσι ακούσαν, τα ήθελε όλ’ αυτά. Αυτός, έτσι ακούσαν, τα ήξερε όλ’ αυτά.
Πάουλ Τσέλαν
Ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ είναι σοβαρός και σεβαστός από όλους πολιτικός. Δεν είναι τυχαίο που προεδρεύει της ΟΝΕ εδώ και χρόνια. Επίσης είναι συντηρητικός και άνθρωπος του διαλόγου και των συµβιβασµών, φεντεραλιστής – αλλά ρεαλιστής – και γι’ αυτό δεν έγινε πρόεδρος της Ε.Ε. Τέλος, είναι πιστός φίλος της Ελλάδας στα εθνικά θέµατά µας. Η πρώτη φορά που φάνηκε να χάνει την ψυχραιµία του, ήταν πέρσι τέτοιον καιρό, όταν εκφώνησε τη φράση «Τhe game is over». Αυτή η κραυγή ήταν αποτέλεσµα της ενηµέρωσης του κ. Παπακωνσταντίνου, σύµφωνα µε την οποία το έλλειµµα της γαλανής και ανέµελης πατρίδας µας έφτασε το 13,5%. Τότε.
Γιατί έκτοτε, αντί του 6% που ψιθύριζε ο κ. Παπαθανασίου, αντί του 4,3% που έλεγε λίγους µήνες πριν ο κ. Σαµαράς, πάµε για 16%. Και δεν απευθυνόταν µόνο στην Ελλάδα.
Στη συνέχεια στάθηκε δίπλα στην προσπάθεια των Παπανδρέου, Τρισέ και Ολι Ρεν για τη δηµιουργία µηχανισµού διάσωσης στην Ε.Ε., που δεν επιτρέπεται από τις Συνθήκες, επιβεβαιώνοντας τη φεντεραλιστική του στάση. Και την πίστη του στην ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.
Οι δηλώσεις του, ότι όλοι ξέρανε εδώ και 20-30 χρόνια το ελληνικό πρόβληµα και ότι µέρος από τα δανεικά πήγαινε στη Γαλλία και τη Γερµανία για εισαγωγές, προκάλεσε απορία στους ξένους και θύελλα στους δικούς µας άσχετους µε το προφανές.
Για έλληνες δηµοσιογράφους και πολιτικούς, οι δηλώσεις εξελήφθησαν ως δικαίωση των θέσεών τους, ως αποκάλυψη τώρα. Ως η συντέλεια του πολιτικού συστήµατος, ως προδοσία ανώνυµου πρωθυπουργού που µίλησε για διεφθαρµένη χώρα και άλλα ευτράπελα.
Τόση ασχετοσύνη «γύρω µου κι εµπρός»!
Γιατί σε ό,τι αφορά το προς τα πού αρµενίζαµε εµείς και πού πήγαινε ο παγκοσµιοποιηµένος γιαλός, το ξέρουµε εδώ και χρόνια.
Από τις ετήσιες εκθέσεις του Γκαργκάνα και ιδίως του Προβόπουλου. Αλλά και από τις µετρήσεις παγκόσµιων οργανισµών που ρίξανε τη χώρα στα τάρταρα σε σχέση µε την ανταγωνιστικότητα, και στα ύψη σε σχέση µε το έλλειµµα του εµπορικού ισοζυγίου.
Σε ό,τι αφορά τη διαφθορά, δεν χρειαζόταν να ζεις εδώ, ούτε να σου το ψιθυρίζει ή βροντοφωνάζει νυν ή τέως πρωθυπουργός. Αρκεί να διάβαζες τις ετήσιες εκθέσεις της Διεθνούς Διαφάνειας ή να άκουγες τις αιτιάσεις για αρχιερείς της διαπλοκής και για νταβατζήδες ανωτάτου στελέχους πρώην κυβέρνησης ή απλώς να είχες συναλλαγή µε εφορία, νοσοκοµείο ή πολεοδοµία.
Αυτό που µένει από τη συζήτηση και τις κραυγές στη χώρα µας, είναι η θλιβερή διαπίστωση ότι οι κλόουν και στην Ελλάδα είναι προ των πυλών. Ή µήπως...
Αυτό που δεν είναι καθαρό, είναι πού στόχευε ο Γιούνκερ µε τις δηλώσεις του. Κατ’ αρχάς χτυπάει το σαµάρι µην και το γαϊδούρι ξεχαστεί στον κρίσιµο αυτόν τοµέα και συνεχιστεί η κατρακύλα στη βαθµολογία της Διεθνούς Διαφάνειας. Οµως ο βασικός του στόχος είναι ο διάλογος και η διαµάχη για τα µέτρα που συζητούνται στην Ενωση σε σχέση µε την Οικονοµική Διακυβέρνηση.
Οπου κάποιοι ζητάνε σκληρές οικονοµικές και πολιτικές ποινές για τους ελλειµµατικούς στο εµπορικό ισοζύγιο, ενώ αφήνουν ανέπαφους τους πλεονασµατικούς. Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραµίδια;
Αυτά βέβαια είναι προσωπικές µου υποθέσεις. Αλλά δεν πιστεύω ότι ο έµπειρος πολιτικός έκανε τις δηλώσεις µε στόχο να προκαλέσει την ανούσια και ακατάλληλη για σχετικά ενηλίκους αντιπαράθεση και δηµοσιογραφική ανάλυση. Μια κατάσταση που εξηγεί την πτώχευσή µας την πολιτιστική. Η οποία προηγήθηκε της οικονοµικής. Και δείχνει ότι µε τέτοιο επίπεδο «διαλόγου» η έξοδος από το Μνηµόνιο θα είναι καταστροφή. Παρ’ ότι το ίδιο το Μνηµόνιο δηµιουργεί προσωπικές δυστυχίες κλίµακας, επί αδίκους και κυρίως δικαίους. Βy the way. Τι θα γίνει; Θα σταµατήσει αυτή η πολιτική ανοησία περικοπής των δώρων για συντάξεις κάτω από Χ ποσό; Κάποιος πρέπει να πει στην τρόικα ότι το µέτρο αυτό δεν στοχεύει στην εσωτερική υποτίµηση, αλλά στη στοιχειώδη επιβίωση των δικαιούχων.
Πάουλ Τσέλαν
Ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ είναι σοβαρός και σεβαστός από όλους πολιτικός. Δεν είναι τυχαίο που προεδρεύει της ΟΝΕ εδώ και χρόνια. Επίσης είναι συντηρητικός και άνθρωπος του διαλόγου και των συµβιβασµών, φεντεραλιστής – αλλά ρεαλιστής – και γι’ αυτό δεν έγινε πρόεδρος της Ε.Ε. Τέλος, είναι πιστός φίλος της Ελλάδας στα εθνικά θέµατά µας. Η πρώτη φορά που φάνηκε να χάνει την ψυχραιµία του, ήταν πέρσι τέτοιον καιρό, όταν εκφώνησε τη φράση «Τhe game is over». Αυτή η κραυγή ήταν αποτέλεσµα της ενηµέρωσης του κ. Παπακωνσταντίνου, σύµφωνα µε την οποία το έλλειµµα της γαλανής και ανέµελης πατρίδας µας έφτασε το 13,5%. Τότε.
Γιατί έκτοτε, αντί του 6% που ψιθύριζε ο κ. Παπαθανασίου, αντί του 4,3% που έλεγε λίγους µήνες πριν ο κ. Σαµαράς, πάµε για 16%. Και δεν απευθυνόταν µόνο στην Ελλάδα.
Στη συνέχεια στάθηκε δίπλα στην προσπάθεια των Παπανδρέου, Τρισέ και Ολι Ρεν για τη δηµιουργία µηχανισµού διάσωσης στην Ε.Ε., που δεν επιτρέπεται από τις Συνθήκες, επιβεβαιώνοντας τη φεντεραλιστική του στάση. Και την πίστη του στην ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.
Οι δηλώσεις του, ότι όλοι ξέρανε εδώ και 20-30 χρόνια το ελληνικό πρόβληµα και ότι µέρος από τα δανεικά πήγαινε στη Γαλλία και τη Γερµανία για εισαγωγές, προκάλεσε απορία στους ξένους και θύελλα στους δικούς µας άσχετους µε το προφανές.
Για έλληνες δηµοσιογράφους και πολιτικούς, οι δηλώσεις εξελήφθησαν ως δικαίωση των θέσεών τους, ως αποκάλυψη τώρα. Ως η συντέλεια του πολιτικού συστήµατος, ως προδοσία ανώνυµου πρωθυπουργού που µίλησε για διεφθαρµένη χώρα και άλλα ευτράπελα.
Τόση ασχετοσύνη «γύρω µου κι εµπρός»!
Γιατί σε ό,τι αφορά το προς τα πού αρµενίζαµε εµείς και πού πήγαινε ο παγκοσµιοποιηµένος γιαλός, το ξέρουµε εδώ και χρόνια.
Από τις ετήσιες εκθέσεις του Γκαργκάνα και ιδίως του Προβόπουλου. Αλλά και από τις µετρήσεις παγκόσµιων οργανισµών που ρίξανε τη χώρα στα τάρταρα σε σχέση µε την ανταγωνιστικότητα, και στα ύψη σε σχέση µε το έλλειµµα του εµπορικού ισοζυγίου.
Σε ό,τι αφορά τη διαφθορά, δεν χρειαζόταν να ζεις εδώ, ούτε να σου το ψιθυρίζει ή βροντοφωνάζει νυν ή τέως πρωθυπουργός. Αρκεί να διάβαζες τις ετήσιες εκθέσεις της Διεθνούς Διαφάνειας ή να άκουγες τις αιτιάσεις για αρχιερείς της διαπλοκής και για νταβατζήδες ανωτάτου στελέχους πρώην κυβέρνησης ή απλώς να είχες συναλλαγή µε εφορία, νοσοκοµείο ή πολεοδοµία.
Αυτό που µένει από τη συζήτηση και τις κραυγές στη χώρα µας, είναι η θλιβερή διαπίστωση ότι οι κλόουν και στην Ελλάδα είναι προ των πυλών. Ή µήπως...
Αυτό που δεν είναι καθαρό, είναι πού στόχευε ο Γιούνκερ µε τις δηλώσεις του. Κατ’ αρχάς χτυπάει το σαµάρι µην και το γαϊδούρι ξεχαστεί στον κρίσιµο αυτόν τοµέα και συνεχιστεί η κατρακύλα στη βαθµολογία της Διεθνούς Διαφάνειας. Οµως ο βασικός του στόχος είναι ο διάλογος και η διαµάχη για τα µέτρα που συζητούνται στην Ενωση σε σχέση µε την Οικονοµική Διακυβέρνηση.
Οπου κάποιοι ζητάνε σκληρές οικονοµικές και πολιτικές ποινές για τους ελλειµµατικούς στο εµπορικό ισοζύγιο, ενώ αφήνουν ανέπαφους τους πλεονασµατικούς. Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραµίδια;
Αυτά βέβαια είναι προσωπικές µου υποθέσεις. Αλλά δεν πιστεύω ότι ο έµπειρος πολιτικός έκανε τις δηλώσεις µε στόχο να προκαλέσει την ανούσια και ακατάλληλη για σχετικά ενηλίκους αντιπαράθεση και δηµοσιογραφική ανάλυση. Μια κατάσταση που εξηγεί την πτώχευσή µας την πολιτιστική. Η οποία προηγήθηκε της οικονοµικής. Και δείχνει ότι µε τέτοιο επίπεδο «διαλόγου» η έξοδος από το Μνηµόνιο θα είναι καταστροφή. Παρ’ ότι το ίδιο το Μνηµόνιο δηµιουργεί προσωπικές δυστυχίες κλίµακας, επί αδίκους και κυρίως δικαίους. Βy the way. Τι θα γίνει; Θα σταµατήσει αυτή η πολιτική ανοησία περικοπής των δώρων για συντάξεις κάτω από Χ ποσό; Κάποιος πρέπει να πει στην τρόικα ότι το µέτρο αυτό δεν στοχεύει στην εσωτερική υποτίµηση, αλλά στη στοιχειώδη επιβίωση των δικαιούχων.
ΠΑΣΙΦΑΝΕΣ
Σε ό,τι αφορά τη διαφθορά στην Ελλάδα, δεν χρειαζόταν να ζεις εδώ, ούτε να σου το ψιθυρίζει ή βροντοφωνάζει νυν ή τέως πρωθυπουργός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου