Υπουργείο Διά Βίας Εκπαίδευσης;

Οι παλιές αξίες πέθαναν,
Του Γιάννη Πανούση, Ελευθεροτυπία, 25.10.10 
"Οι καινούργιες παραμένουν αγέννητες

Ολα σου λένε «φύγε»"
Βάνα Βαβέτση, Σηματοδότες άνεμοι

Είναι προφανές ότι μια κυβέρνηση, που έχει εκλεγεί με μεγάλο ποσοστό και ισχυρή νομιμοποίηση, διαθέτει την εξουσία και την αρμοδιότητα να νομοθετήσει ό,τι αυτή κρίνει πιο αναγκαίο και πρόσφορο σε κάθε τομέα. Αυτό όμως που είναι ανεπίτρεπτο για μια κυβέρνηση, και γενικότερα για το πολιτικό σύστημα, είναι να «ηθικολογεί» και ν' απαξιώνει θεσμούς και ανθρώπους προκειμένου να πείσει για την αναγκαιότητα των αλλαγών. Το 'χουμε ξαναγράψει: Το πολιτικό κατεστημένο, επειδή αμφισβητείται έντονα τον τελευταίο καιρό (και ως προς την αποτελεσματικότητά του αλλά κυρίως ως προς την ηθική του), αποφάσισε να αντεπιτεθεί συμπαρασύροντας προς τα κάτω όλο το κοινωνικό σώμα στη σαθρή βάση τού «Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».
Ετσι αντί να προβληθεί το μεταρρυθμιστικό πρόταγμα, το βάρος ρίχνεται στο ολισθηρό και θολό επιχείρημα των διεφθαρμένων δομών.

ΑΦΟΥ «τα φάγαμε μαζί», τούτο σημαίνει ότι είστε τόσο διεφθαρμένοι όσο εμείς, αλλά επειδή εμείς κυβερνάμε, εμείς και θα ορίσουμε πότε, πώς και ποιοι θα δοθούν, ως διεφθαρμένοι, βορά στο πλήθος.

ΣΤΗΝ κατεύθυνση αυτή το υπουργείο Παιδείας και λοιπών καθηκόντων έχει αναλάβει κατ' αποκοπήν όχι την αναδόμηση του πανεπιστημιακού τοπίου αλλά και την καθυπόταξη των καθηγητών και των υπολοίπων φορέων στο μονόδρομο της όψιμης ακαδημαϊκής κάθαρσης. Στη λογική(;) του Μπους «ή μαζί μας ή εχθρός μας», επιχειρεί να τρομοκρατήσει, να απειλήσει, να εκβιάσει πρυτάνεις και μέλη ΔΕΠ, ώστε ν' αποδεχθούν άνευ αντιρρήσεων το παλίμψηστο σχέδιό τους. Κάθε διαμαρτυρία, ένσταση, προβληματισμός, από όποιον κι αν προέρχεται, εκλαμβάνεται ως έγκλημα καθοσίωσης και του αποδίδεται ο στιγματισμός του παλιομοδίτη υπερασπιστή του νόμου-πλαίσιο του 1982.

ΤΑ ΚΑΘΗΓΗΤΙΚΑ μέλη του υπουργείου Παιδείας, που επί 30 χρόνια εξελέγησαν, εξελίχθηκαν, ανέλαβαν αξιώματα, προώθησαν εαυτούς και συζύγους, ίδρυσαν εργαστήρια, διορίστηκαν σε εκπαιδευτικούς φορείς, ανακάλυψαν αίφνης ότι το σύστημα το οποίο υπηρετούν και το οποίο τους καταξίωσε είναι σάπιο. Αυτοί όμως -και μόνον αυτοί οι άξιοι- πρώτοι αντελήφθησαν τις δομές και τις λειτουργίες της διαφθοροδιαπλοκής και μόνον αυτοί οι άξιοι κατέχουν τη συνταγή της κάθαρσης των άλλων (και όχι βέβαια των ιδίων).

Ο ΝΟΜΟΣ-πλαίσιο του 1982 έκλεισε τον κύκλο του και χρειάζεται αλλαγή, και μάλιστα ριζική. Σε ποιαν κατεύθυνση και σε ποιους χρόνους θα αποφασίσουν μαζί Πολιτεία και αυτοδιοικούμενα πανεπιστήμια και δεν θα επιβληθούν διά της βίας της ομαδούλας από πάνω.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και τσαμπουκάς της (παρα)εξουσίας των κολλητών δεν συμβιβάζονται.