ΒΗΜΑ, 13.5.11
Ανοιχτή επιστολή προς τον Πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου απευθύνει στη Handelsblatt της Παρασκευής ο αρχισυντάκτης Gabor Steingart, επαινώντας τον για τις μέχρι σήμερα προσπάθειες του να βγάλει τη χώρα από την κρίση, καλώντας τον όμως ταυτόχρονα να αποδεχθεί το αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί την ελληνική οικονομία η πολιτική λιτότητας και να προχωρήσει με θάρρος στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, κηρύσσοντας ακόμα και «στάση πληρωμών».
H μετάφραση της «επιστολής»: «Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ, αγαπητέ κύριε Παπανδρέου»..
Με μεγάλο σεβασμό παρακολουθεί ο δυτικός κόσμος τις προσπάθειές σας να αντιμετωπίσετε την κρίση χρέους. Δεν υπάρχει άλλη δημοκρατική χώρα που να έχει κάνει σε περιόδους ειρήνης κάτι παρόμοιο: συρρικνώνετε τον κρατικό μηχανισμό, καταπολεμάτε την διαφθορά, τρέπετε τους συμπολίτες σας προς την φορολογική συμμόρφωση. «Θέλω να ξαναδώσω στους Έλληνες το χαμόγελο τους», είπατε το βράδυ της εκλογής σας.
Αλλά στην πραγματικότητα θέλετε να επιστρέψετε στην Έλληνες κάτι πολύ πιο πολύτιμο: την ανεξαρτησία τους. Αυτήν την έχουν χάσει κατά τη διάρκεια της κρίσης του χρέους. Ο κυβερνητικός σας εταίρος του συνασπισμού της είναι οι τράπεζες. Η συμφωνία συνασπισμού έχει γραφτεί επάνω σε ένα μεγάλο χρεόγραφο.
Για μένα είστε ένας σύγχρονος ήρωας. Πραγματοποιείτε το αδύνατο. Ως γιος ενός διωχθέντος και εξορισθέντος πολιτικού που κυνηγήθηκε από τη στρατιωτική χούντα, μεγαλώσατε με τον κίνδυνο. Όταν οι αξιωματικοί έψαξαν τον πατέρα σας, ο οποίος κρύφτηκε στη σοφίτα, σας έβαλαν ένα οπλισμένο πιστόλι στο μέτωπο και σας ζήτησαν να τον προδώσετε.
Αρνηθήκατε την παρουσία του πατέρα σας, μέχρι που εκείνος, από ανησυχία για τη ζωή του γιου του εγκατέλειψε το κρησφύγετό του. Αργότερα διαφύγατε μαζί του στην Αμερική, όπου πεαράσατε την νεότητά σας. Τα Αγγλικά σας είναι εξαιρετικά, το πνεύμα σας φωτεινό, η θέληση σας χαλύβδινη.
Όλα αυτά με έπεισαν, όταν πέρυσι την άνοιξη συναντηθήκαμε για συνομιλία στο υπηρεσιακό σας γραφείο. Είστε αυτό που οι Αμερικανοί αποκαλούν «larger-than-life-character» .
Οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν οδηγήσει τη χώρα σας προς την καταστροφή. 340 δις Ευρώ χρέος για το Ελληνικό Δημόσιο. Αυτό είναι το 155-φορές μεγαλύτερο από τα κέρδη των 60 μεγαλύτερων εταιρειών στη χώρα σας και 1,5 φορές μεγαλύτερο από αυτό που επιτρέπεται από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.
Αυτή η εφημερίδα πριν από ένα χρόνο κάλεσε για την αγορά ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου, προκειμένου να δοθεί στη χώρα ό, τι χρειάζεται όσο και τα χρήματα: εμπιστοσύνη. Θέλαμε να βοηθήσουμε να βρεθεί μια ιδιωτικά χρηματοδοτούμενη λύση, η οποία που δεν θα απαιτεί τα χρήματα των ευρωπαίων φορολογουμένων. Θέλαμε να βοηθήσουμε να σπάσει ο φαύλος κύκλος της αύξησης της αμφιβολίας και της ανόδου των επιτοκίων. Όλοι όσοι σας έδωσαν εγγυήσεις και σας υποσχέθηκαν δάνεια το ήθελαν: η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, οι αρχηγοί κυβερνήσεων.
Αλλά το «σπιράλ» από τότε κινείται πιο γρήγορα, όχι πιο αργά. Όταν συναντηθήκαμε, τον Μάιο του 2010, ο τόκος με τον οποίο δανειζόταν η χώρα σας χρήματα για δέκα χρόνια ήταν 8%. Σήμερα είναι 16%. Και είναι πιθανό να αυξηθεί. Με 16% τόκους κανείς δεν τολμά μία επένδυση. Κανένα κράτος του κόσμου δεν μπορεί να πληρώσει 16% τόκο. Η πικρή αλήθεια, την οποία εσείς και όλοι όσοι ήθελαν να βοηθήσουν την Ελλάδα πρέπει να παραδεχθούν, είναι ότι η βοήθεια δεν αποδίδει. Η χώρα σας πέφτει ακόμα βαθύτερα στο τέλμα.
Οι επενδυτές απαιτούν ένα τόσο υψηλό ασφάλιστρο κινδύνου, γιατί δυσπιστούν για τους εαυτούς τους. Στο 16 % συνυπολογίζεται η μερική απώλεια της επένδυσής τους. Οι επενδυτές είναι μουδιασμένοι με το υψηλό επιτόκιο. Προσπαθείτε ως Πρωθυπουργός να διώξετε τον φόβο από τους επενδυτές. Με την όλο και πιο έντονη εξοικονόμηση πόρων, την πώληση κρατικών επιχειρήσεων και την απαίτηση από τον λαό σας όλο και υψηλότερων φόρων. Αλλά αυτό το πρόγραμμα καταπολέμησης του φόβου των επενδυτών έχει καταστεί εντωμεταξύ τρομακτικό.
Ο λαός είναι στενάζει, αυξάνεται το χρέος, συρρικνώνεται η οικονομία, σε βαθμό που από μία ολοένα και μικρότερη πίτα θα πρέπει να δίνετε όλο και μεγαλύτερα κομμάτια στους επενδυτές. Τουλάχιστον 3% θα μειωθεί το ΑΕΠ το 2011. Θα έπρεπε όμως να αυξάνεται κατά 3% μέχρι το 2040, ώστε να μειώσετε τα χρεή σας και πάλι στο επιτρεπόμενο όριο. Αυτό είναι όλο και περισσότερο μη ρεαλιστικό. Δεν μπορεί κανείς να αποδώσει όντας πεινασμένος.
Ας μιλήσουμε για την αλήθεια. Η αλήθεια είναι η δίδυμη αδερφή της πραγματικότητας. Ακόμα και στην αλήθεια μπορεί να συμβεί αυτό που συμβαίνει σε ένα οικοσύστημα που δέχεται υπερβολικά πολύ λίπασμα. Καταρρέει. Ακόμα και η αλήθεια, ότι η Ελλάδα θα πρέπει να κάνει οικονομία, έχει μετατραπεί σε αναλήθεια. Η οικονομία δεν αντέχει πλέον αυτή την αλήθεια, αντιδρά αλλεργικά σε αυτή, φτύνει. Το σωστό είναι τώρα το λάθος.
Έχετε ήδη μειώσει τις συντάξεις, έχετε μειώσει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων κατά 30%, έχετε αυξήσει την τιμή της βενζίνης σχεδόν κατά 50%. Δεν μπορείτε να εξυγιάνετε την οικονομία στη χώρα σας. Και η ΕΕ δεν μπορεί να τις δίνει πάντα ενέσεις βοήθειας με νέα δάνεια. Πλησιάζει η μέρα που το κακοποιημένο σώμα δε θέλει άλλο. Ο ελληνικός κατασκευαστικός τομέας έχει ήδη καταρρεύσει κατά 70%.
Οι πωλήσεις αυτοκινήτων έχουν μειωθεί κατά το ήμισυ. Ημερήσιες εξαγωγές περίπου 3 δισ. ευρώ, όπως παρουσιάζει η Γερμανία, είναι για ένα μικρό κράτος μη ρεαλιστικές. Αλλά τα 50 εκ. ευρώ, που επιτυγχάνει καθημερινά το εξωτερικό εμπόριο της Ελλάδας, είναι πολύ λίγα. Αν η ελληνική οικονομία ήταν ένα μάτι, τότε θα έκλαιγε. Αν η ελληνική οικονομία μπορούσε να πει μόνο μια λέξη, τότε θα φώναζε: Σταματήστε! Πλησιάζει η μέρα που αποτελεί εφιάλτη για τους επενδυτές. Τότε θα είναι σε όλα τα στόματα η λέξη: «Αδυναμία πληρωμών».
Αλλά αυτή είναι επίσης η μέρα που θα γεννηθεί μια νέα αλήθεια: Όχι να κάνει κανείς οικονομία, αλλά να επενδύσει, θα λένε τότε. Για να αναπτυχθεί και πάλι η ελληνική οικονομία. Όχι να εξοφλούνται τα χρέη με χρέη, θα τους προτείνει κανείς, αλλά να επιτείνει κανείς την εξόφληση των χρεών, να τη μειώσει, ίσως μάλιστα για ένα διάστημα να τη διακόψει. Ώστε το παρελθόν να οδηγήσει την πύλη στην κατεύθυνση του μέλλοντος.
Θα είναι μια μέρα επιβολής κυρίως για αυτούς που δάνεισαν σε σας και το λαό σας χρήματα. Οι αγορές θα παραλύσουν από τρόμο. Και μετά στροφή στο μέλλον. Από την Αργεντινή του έτους 2001, το Μεξικό των αρχών της δεκαετίας του ΄80, και τη Γερμανία μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο γνωρίζουμε ότι υπάρχει μια ζωή μετά το θάνατο, αυτό ισχύει τουλάχιστον για κράτη με υψηλά χρέη.
Αξιότιμε κ. Παπανδρέου, έχετε επιβαρύνει τον εαυτό σας και τη χώρα σας υπερβολικά. Προσπαθήσατε ως τώρα το αδύνατο. Θα πρέπει τώρα να κάνετε το δυνατό. Έτσι όπως ως παιδί ξεγελάσατε τους Συνταγματάρχες και αρνηθήκατε να φανερώσετε την κρυψώνα του πατέρα σας, θα πρέπει τώρα να απαρνηθείτε την περηφάνια των Ελλήνων, για να σώσετε τη χώρα σας. Προχωρήστε προς τη νέα, άβολη αλήθεια, προτού σας χτυπήσει αυτή την πόρτα. Είναι ήδη στο δρόμο της προς εσάς.
Με εκτίμηση, Gabor Steingart
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου