Εχουν δίκιο οι απόµαχοι βουλευτές. Εχουν δίκιο που τρέχουν στα δικαστήρια και ζητάνε τα «µισθά» τους. οι αγωγές τους είναι – κατά αρµονική δηµοκρατική αναλογία – άλλη µία έκφανση του δηµόσιου ήθους. Άλλο ένα σύµπτωµα της επικρατούσης αµεριµνησίας, που εξακολουθεί να συντηρεί στον καιρό της χρεοκοπίας την παλιά λαιµαργία. Αλλη µια απόδειξη ότι – όπως για τον µέσο Ελληνα έτσι και για τον βουλευτή – το δηµόσιο χρήµα είναι το µόνο που επιβάλλεται να ιδιωτικοποιηθεί...Γι’ αυτό και έχουν δίκιο όσοι – τόσο µονότονα, τόσο διδακτικά – µας υποδεικνύουν να µην καταγγέλλουµε συλλήβδην τους βουλευτές ως συντεχνία. Μια τέτοια λαϊκίστικη κριτική, λένε, υπονοµεύει τον ίδιο τον κοινοβουλευτισµό (όπως άλλωστε και η κριτική κατά των δικαστών υποσκάπτει τάχα τη ∆ικαιοσύνη).
Ας µην ανησυχούν. Δεν χρειάζονται οι εχθροί του κοινοβουλευτισµού. Τον συκοφαντούν µια χαρά οι ίδιοι οι βουλευτές. Οι «αναδροµικαιούχοι», που τόσο περιποιούνται το κύρος των θεσµών, ώστε τους χρησιµοποιούν ως µέσο πλουτισµού. Ως πλέγµα ατελειών, ασύλων κι αµοιβών που δήθεν εγγυάται την ανεξαρτησία τους, ενώ στην πραγµατικότητα εφαρµόζει το ελληνικότατον: αρχή άνδρα τρέφει.
Σ’ αυτή την ιστορία, υπάρχει µια λεπτοµέρεια αµελητέα ίσως, αλλά πολλαπλώς ενδεικτική: Μπορούµε να ελπίζουµε ότι ο εθναρχικότερος από τους προσφεύγοντες βουλευτές δεν πρόκειται να ενδώσει. ∆εν πρόκειται να καταθέσει τα διακόσια πενήντα χιλιάρικα σε κάποιο από τα ιδρύµατα της ∆ιεθνούς των Σιωνιστών, παρά σε κάποια τράπεζα αγνή, παλαιστινιακή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου