Το μεγάλο λάθος στρατηγικής

 Του Νίκου Γραικούση, 27.5.11

Όταν διέρχεσαι μια κρίση, (οικονομική όπως η παρούσα) το πρώτο πράγμα που αποφασίζεις είναι, το ποιος είναι ο μακροπρόθεσμος  στρατηγικός σου στόχος για το ξεπέρασμά της. Αφού καθορίσεις τον στόχο, μετά αποφασίζεις την τακτική που θα ακολουθήσεις για την επίτευξη του. Ποιος μπορεί να είναι ο στόχος στη σημερινή συγκαιρία; Τρία πράγματα μπορούν να τον καθορίσουν:

1.- Η παραμονή μας στο ευρώ.

2.- Η ομαλή λειτουργία του Κράτους και η συνεκτικότητα της κοινωνίας.

3.- Η ανταπόκριση στις δανειακές μας υποχρεώσεις.

Τα παραπάνω δεν είναι αντιφατικά μεταξύ τους, αν μεταχειριστείς τα κατάλληλα εργαλεία για την επίτευξή τους. Τα εργαλεία αυτά  είναι, το απαραίτητο κεφάλαιο, ο χρόνος και το σχέδιο εξόδου από την κρίση.

Το κεφάλαιο υπάρχει, εν υπνώσει, σε ευρωπαϊκά ταμεία, ο χρόνος είναι αποτέλεσμα της αξιοποίησης του κεφαλαίου και το σχέδιο μπορεί να κατασκευαστεί ακόμα και από φοιτητές οικονομικών σχολών.

Ένα σχέδιο που θα έχει ως ζητούμενο την έξοδο από την κρίση με τις κατάλληλες μεταρρυθμίσεις για χρηστή διοίκηση των δημοσίων πραγμάτων, την ανάπτυξη και παραγωγή νέου πλούτου και την ομαλή εξυπηρέτηση των δανειακών υποχρεώσεων.

Όχι ένα σχέδιο αρπαγής και λεηλασίας εθνικού πλούτου και εισοδημάτων, σε μια πολιτική του, άρπαξε ότι μπορείς περισσότερο και φύγε.

Για να ξεκινήσεις τη σοβαρή δουλειά της διαχείρισης των σημερινών δημοσίων οικονομικών, απαραίτητη  προϋπόθεση είναι το να μην  ζεις με δανεικά.

Αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις κανέναν ανάγκη για να υπάρχεις και αύριο, άσχετα με  το πόσα χρωστάς.

Η εξόφληση των δανεικών σου προϋποθέτει την αυριανή σου παρουσία στο παγκόσμιο και ευρωπαϊκό  οικονομικό γίγνεσθαι.

Αν σήμερα μπορούσαμε εμείς οι Έλληνες να συγκεντρώσουμε τα απαραίτητα χρήματα, ώστε να μην έχουμε ανάγκη τον τακτικό ετήσιο επιπλέον δανεισμό μας, όχι μόνο θα είχαμε περάσει στην αρχή του τέλους της κρίσης αλλά θα είχαμε κάνει το αναγκαίο βήμα για τη μελλοντική ανάπτυξη της οικονομίας μας, η οποία είναι η μόνη λύση για την παραγωγή πλούτου και ….την εξόφληση των δανεικών.

Τα μέτρα των 6,8 δις του μεσοπρόθεσμου προγράμματος φέρνουν στο δημόσιο ταμείο το 80% των χρημάτων που απαιτούνται για τον παραπάνω σκοπό.

Με λίγη παραπάνω θυσία θα μπορούσαμε να είχαμε μαζέψει τα χρήματα ώστε να μην έχουμε ανάγκη κανέναν.

Και τότε θα είμαστε στη θέση να σταθούμε ως σοβαροί συνομιλητές απέναντι στους δανειστές μας, για να εφαρμόσουμε ένα σχέδιο αποπληρωμής των χρεών μας.

Αντί για αυτό όμως τι γίνεται;

Έχουμε βάλει στο ίδιο τσουβάλι ένα έλλειμμα που έχει δυο σκέλη.

Αυτό που δημιουργείται από την αδυναμία μας να καταναλώνουμε μόνο όσα παράγουμε και αυτό που δημιουργείται από την εξόφληση των τοκοχρεολυσίων μας.

Αυτή η οπτική γωνία των πραγμάτων βολεύει αφάνταστα τους δανειστές μας, γιατί η μόνη τους σκέψη είναι να πάρουν όσα περισσότερα μπορούν πίσω στο συντομότερο χρόνο.

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το γιατί να βλέπουμε και εμείς τα πράγματα από την ίδια οπτική γωνία.

Τη στιγμή που μπορείς να ζεις χωρίς την ανάγκη νέων δανεικών, μπορείς να επιβάλεις και κάποιους όρους για την αποπληρωμή των χρεών σου.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να εννοήσει το παραπάνω γεγονός, είτε λόγω της ψυχοσύνθεσης του πρωθυπουργού και της πλήρους ταύτισης του με το διεθνή χρηματοπιστωτικό παράγοντα είτε λόγο της αδυναμίας της να εκφράσει τα πραγματικά συμφέροντα του Ελληνικού Λαού.

Ο δρόμος για μια βιώσιμη και ρεαλιστική λύση του Ελληνικού προβλήματος έχει τα παρακάτω στάδια.

1.- Εξεύρεση πάση θυσία των 7-9 δις ευρώ για τη δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος.

2.- Αναπτυξιακή διαδικασία για την παραγωγή νέου πλούτου.

3.- Αναδιάρθρωση, αναδιάταξη ή όπως αλλιώς θέλουν ας το πουν του δημόσιου χρέους της χώρας.

Δεν είμαστε με την πλάτη στον τοίχο.

Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε όλοι και να μην αφηνόμαστε στην πλύση εγκεφάλου των δελτίων ειδήσεων που αποσκοπούν αποκλειστικά και μόνο στη δημιουργία φόβου και πανικού.

Το μόνο που πρέπει να φοβόμαστε είναι ο φόβος.

Και στον τομέα αυτό τα πάει ιδιαίτερα καλά η κυβέρνηση.

Ακόμα και η φίλη και αγωνίστρια Μαρία Δαμανάκη επιστρατεύτηκε για το σκοπό αυτό, σε μια αγχώδη κυβερνητική προσπάθεια για την κατάθεση ενός  καθαρά εκβιαστικού διλλήματος.

Ή δέχεστε τα νέα μέτρα αναντίρρητα όπως έχουν ή μας βγάζουν από το ευρώ και χανόμαστε.

Κανένας δεν μπορεί να μας βγάλει από το ευρώ.

Κανένας δεν έχει συμφέρον να προσπαθήσει να μας βγάλει από το ευρώ.

Κανένας δεν μπορεί να μας επιβάλλει καμιά πολιτική αν εμείς δεν είμαστε σύμφωνοι.      

Και την πέμπτη δόση θα πάρουμε και όλες τις υπόλοιπες.

Για έναν απλό λόγο.

Δεν τους συμφέρει να μας εξοντώσουν.

Και το ξέρουν πολύ καλά όπως και η κυβέρνηση.

Η πολιτική τους είναι και αυτή απλή.

Πίεζε, εκβίαζε, φόβιζε και όλο και κάτι περισσότερο θα μαζέψουμε.

Είναι κρίμα μεγάλο που μια πολιτικός του διαμετρήματος της αγαπητής Μαρίας, μετατράπηκε σε ΄΄λαγό΄΄ της κυβερνητικής προπαγάνδας.

Η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι δίχως αμφιβολία η χειρότερη και ενδοτικότερη κυβέρνηση που έχει γνωρίσει ο τόπος.

Αποτελείται από άτομα που έχουν διατελέσει μέλη κυβερνήσεων απόλυτης διαφθοράς του παρελθόντος.

Και μόνο αυτό φτάνει για να καταλάβουμε ότι η μόνη κυβέρνηση που δεν μπορεί να μας βγάλει από την κρίση, είναι αυτή η κυβέρνηση.

Μια κυβέρνηση απόλυτα ταυτισμένη με τα συμφέροντα των διεθνών αγορών και των εκπρόσωπών τους  σε πολιτικό επίπεδο.

Μια κυβέρνηση ανίκανη να διαπραγματευτεί το παραμικρό προς όφελος των εθνικών συμφερόντων.

Μια επικίνδυνη κυβέρνηση που όσο λιγότερο μείνει στην εξουσία τόσο το καλύτερο για όλους μας.

Ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο, και μια ενιαία πολιτική βούληση εφαρμογής του είναι η μόνη λύση.

Ο πολιτικός κόσμος καλείται να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση ολοταχώς αφήνοντας πίσω του το παρελθόν της μιζέριας, της διαφθοράς και της διαπλοκής.

Ο κόσμος της κεντροαριστεράς έχει μια σπουδαία αποστολή για το άμεσο μέλλον.

Το μέλλον μας είναι στο χέρι μας.

Το ανθρώπινο  δυναμικό υπάρχει.

Απομένει να εκφραστεί και σαν πολιτικό υποκείμενο.

Η εκλογές μπορεί να είναι και μια κάποια λύση.

                                                                                                                                Γραικούσης Νίκος.