Πολύ φτωχή ηγεσία

 Του Τάσου Τέλλογλου, www.protagon.gr, 26.5.11

Κάθε λαός έχει την ηγεσία που του αξίζει και εμείς δεν είμαστε διαφορετικοί. Έχουμε έναν πρωθυπουργό και έναν πρόεδρο Βιομηχάνων που δεν γνωρίζουν τι αναφέρει το σύνταγμα της χώρας –δεν επιτρέπει δημοψηφίσματα για δημοσιονομικά ζητήματα –πριν βγουν και «πετάξουν» την τελευταία επικοινωνιακή τους εφεύρεση για την κρίση. Έναν αρχηγό της αντιπολίτευσης που προτείνει μέτρα τα οποία αντί να περιορίσουν το έλλειμμα το διευρύνουν επικαλούμενος το παράδειγμα του μνημονίου της Πορτογαλίας το οποίο μάλλον δεν έχει διαβάσει. (όπου πάει το ΔΝΤ αυξάνει τους φόρους).Έχουμε μία επιχειρηματική τάξη, των εκδοτών συμπεριλαμβανομένων, που κατηγορούν την κυβέρνηση ότι δεν «κόβει» αρκετό κράτος, αλλά μόλις έκανε τις οριζόντιες μειώσεις στους μισθούς και περιορίστηκε εξ αυτού και μερικών άλλων λόγων (πχ ρευστότητα από τράπεζες) ο τζίρος τους για να μην μειωθούν τα περιθώριά τους «πετσόκοψαν» τις αμοιβές των εργαζομένων

με ατομικές συμβάσεις σε τέτοιο βαθμό που να είναι αυτή, η φορολογική τρύπα από την μείωση του ΦΜΥ, ο μεγαλύτερος από τους παράγοντες που τροφοδοτεί την υστέρηση εσόδων.

Έχουμε συνδικαλιστές που αντιδρούν στις αποκρατικοποιήσεις επειδή χάνουν την «συνδιοίκηση» σε αρκετά μαγαζιά. Και πανεπιστημιακούς-που με λίγες εξαιρέσεις-δέν βγαίνουν να μιλήσουν.

Ο κ Γ.Παπανδρέου έκανε χθες τη δήλωση για την Ελλάδα που παλεύει να παραμείνει στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης. Τι σημαίνει η δήλωση αυτή; Ότι η Ελλάδα παλεύει να παραμείνει στην Νομισματική Ένωση στο ευρώ δηλαδή, Πρόκειται για μία διαπίστωση ενισχυτική της δήλωσης της κας Δαμανάκη. Είναι όμως λάθος να θεωρήσει ο κ Παπανδρέου και η ομάδα του ΠΑΣΟΚ που κυβερνάει ότι επειδή τα 2/3 των ερωτηθέντων στη δημοσκόπηση που είχε δημοσιεύσει η «Κ» την περασμένη Κυριακή απορρίπτουν την επιστροφή στη δραχμή, θα κερδίσουν πολιτικά αν συμπυκνώσουν το δίλημμα των νέων μέτρων στο ερώτημα «Σκληρά μέτρα τώρα με ευρώ η επιστροφή στη δραχμή». Το σενάριο της χρεωκοπίας δίνει ένα πλεονέκτημα σε αυτούς που το προωθούν επειδή κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πώς θα είναι αυτή η χρεωκοπία και η επιστροφή στο παλιό νόμισμα. Οι δημαγωγοί της πολιτικής και των επιχειρηματιών που προωθούν τη δραχμή υπερέχουν επειδή αντιπαραβάλλουν τη σημερινή κακή κατάσταση σε κάτι που θα γίνει και τις επιπτώσεις του δεν μπορούν να τις μαντέψουν εκείνοι που θέτουν το βλακώδες ερώτημα: Τι θα πάθουμε, έτσι και αλλιώς χειρότερα δεν γίνεται. Κι όμως γίνεται. Ξέρετε τη Ρουμανία; Τη Βουλγαρία και τις άλλες χώρες που θα ήθελαν να είναι στον «σκληρό πυρήνα» αλλά δεν μπορούν.

Ο χρόνος της χώρας τελειώνει. Πιθανά οι εταίροι μας να μας στηρίξουν για μια ακόμα φορά. Αλλά θα είναι πραγματικά η τελευταία. Η υπομονή τους έχει εξαντληθεί, η υπομονή των πολιτών τους, που μας πληρώνουν επίσης. Η προηγούμενη γενιά των πολιτικών (Κ.Καραμανλής, Α.Παπανδρέου, Κ.Μητσοτάκης, Κ.Σημίτης) μας  απομάκρυνε προσωρινά αλλά μας οδήγησε τελικά στον σκληρό πυρήνα της ένωσης. Οι διάδοχοί τους  μας οδηγούν στην έξοδο. Μπορεί να μην το επιδίωξαν αλλά αυτό στην πολιτική δεν έχει την παραμικρή σημασία.