Το σκάνδαλο της Θεσσαλονίκης

Ελευθεροτυπία, Κύριο άρθρο

ΠΟΙΟ από τα υπό κατασκευή δημόσια έργα πρέπει να αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν; Χωρίς δεύτερη συζήτηση, το μετρό της Θεσσαλονίκης. Ενα έργο που έχει εξαγγελθεί πολλές φορές και τώρα που έχει έρθει η ώρα της υλοποίησης αποκαλύπτονται οι πολλές αμαρτίες του. ΟΛΕΣ στηρίζονται στον εξ αρχής κακό σχεδιασμό. Ο οποίος δεν ήταν μόνο αποτέλεσμα κακών εκτιμήσεων και προβλέψεων των σχεδιαστών. Προέκυψε και ως αποτέλεσμα πολυποίκιλων πιέσεων. Οι διοικούντες τον δήμο, ακόμη και η τοπική Εκκλησία, ήθελαν να έχουν λόγο για το έργο (πού θα κατασκευάζονταν οι σταθμοί κ.λπ.)! ΦΑΙΝΕΤΑΙ παράλογο πώς άσχετοι άνθρωποι και φορείς είχαν λόγο και μάλιστα αποφασιστικό στο σχεδιασμό ενός μεγάλου και πολύπλοκου έργου, που απαιτεί επιστημονικές μελέτες και τεχνικές γνώσεις. Αλλά στην Ελλάδα της πελατειακής λογικής και της προχειροδουλειάς τίποτα δεν εκπλήσσει πλέον.

ΠΟΙΟ είναι το αποτέλεσμα αυτού του κακού σχεδιασμού; Να «ανακαλύπτεται» σήμερα ότι, αν το έργο προχωρήσει με βάση τον αρχικό σχεδιασμό, το μετρό της Θεσσαλονίκης θα διαθέτει δύο αμαξοστάσια, ενώ εκείνο της Αθήνας, αν και πολύ μεγαλύτερο, διαθέτει ένα. Το ίδιο και όλα τα μετρό του κόσμου, όπως λένε οι ειδικοί.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ συμβεί, λοιπόν, αυτό το παράλογο, το υπουργείο Μεταφορών και η εταιρεία που έχει αναλάβει το έργο εξετάζουν τώρα το ενδεχόμενο να κατασκευάσουν ένα μικρότερο αμαξοστάσιο στην περιοχή της Πυλαίας, ενώ κανονικά δεν χρειάζεται να κατασκευαστεί καθόλου. Διότι το άλλο αμαξοστάσιο, στην Καλαμαριά αυτό, θα είναι έτοιμο πολύ νωρίτερα από την πρώτη γραμμή του μετρό.

ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ, λοιπόν, ένα δεύτερο αμαξοστάσιο; Δεν χρειάζεται. Αχρηστο είναι. Και θα κοστίσει κοντά στα 200 εκατομμύρια ευρώ. Ελα, όμως, που δεν μπορεί να ακυρωθεί η κατασκευή του, διότι προβλέπεται στη σύμβαση για το όλο έργο! Μύλος, δηλαδή.

ΑΥΤΗ είναι μια από τις πολλές αμαρτίες του έργου. Στο κέντρο της πόλης το δίκτυο των σταθμών θεωρείται πολύ πυκνό. Η χωροθέτησή τους έγινε ανά 400 μέτρα, ενώ η απόσταση που χωρίζει τους αντίστοιχους στην Αθήνα είναι 600 έως 700 μέτρα. Ετσι, το κόστος εκτοξεύεται, τόσο για την κατασκευή παραπανίσιων σταθμών όσο και για τις αρχαιολογικές ανασκαφές που πρέπει να γίνουν.

ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ που προκύπτουν, έπειτα απ' όλα αυτά, είναι πολλά. Οι υπεύθυνοι για τον κακό σχεδιασμό ενός τόσο μεγάλου έργου, αφού είναι γνωστοί, ποιες κυρώσεις θα υποστούν; Οσοι πίεζαν για τη χάραξη της γραμμής και περισσότερους σταθμούς δεν πρέπει, τουλάχιστον, να καταγγελθούν δημοσίως; Οι αρμόδιοι υπουργοί, υφυπουργοί και λοιποί αρμόδιοι, οι οποίοι, διαχρονικά, θα έπρεπε να ασκούν αυστηρή εποπτεία και έλεγχο, θα μείνουν στο απυρόβλητο;

ΕΝ ΤΕΛΕΙ, η σπατάλη του δημοσίου χρήματος κατά προκλητικό και απροκάλυπτο τρόπο θα μείνει, ξανά, χωρίς να επιβληθεί καμία τιμωρία σε κανέναν;