Και στην Ευρώπη;

 Του Κώστα Κάρη, Αυγή, 15.12.10

Η πολιτική ένταση, η συνδικαλιστική κινητοποίηση και η κοινωνική αγωνία δεν εκπλήσσoyn κανένα πια. Τα κυβερνητικά μέτρα με τον αυταρχισμό του κατεπείγοντος, που ακυρώνουν ρητές δεσμεύσεις του παρελθόντος, δεν αφήνουν περιθώρια για ουσιαστικές συναινετικές διαδικασίες. Σ' αυτό το πλαίσιο οι κοινωνικές δυνάμεις της εργασίας εμφανίζονται αδύναμες να αναλάβουν πρωτοβουλίες, είναι όλοι “κολλημένοι” στον τοίχο σε αναγκαστικούς ρόλους - άλλοι αντιδρώντας, ενώ άλλοι κοιτούν να αδράξουν την ευκαιρία. Σ' αυτές τις συνθήκες, για τις οποίες καθοριστικά ευθύνεται η κυβέρνηση, κινδυνεύουμε να χάσουμε από τον ορίζοντά μας τις δυναμικές διεργασίες εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ευρύτερα των ευρωπαϊκών κέντρων εξουσίας.

Η στάση της κυβέρνησης στη σύνοδο κορυφής είναι ουσιαστικό, επείγον θέμα προς συζήτηση με τις πολιτικές δυνάμεις. Τι θέση θα κρατήσει η κυβέρνηση; Υπάρχει πεδίο συναίνεσης; Υπάρχουν σημαντικές ουσιαστικές προτάσεις από τα κόμματα; Τι λέει η Ν.Δ. για την πολιτική Μέρκελ;

Οι αποφάσεις λαμβάνονται χωρίς προγενέστερη ενημέρωση και δημόσιο διάλογο, λες και τα θέματα οικονομικής πολιτικής είναι απόρρητα θέματα ασφαλείας. Βέβαια, ο τρόπος που σχεδιάζονται οι εκβιασμοί και οι όροι είναι μυστικός, αλλά η δύναμη μιας μικρής και σε αδύναμη θέση χώρας είναι η πιο ανοιχτή συζήτηση και ει δυνατόν συναπόφαση.

Όλοι γνωρίζουμε, και πρώτη απ' όλους η κυβέρνηση, ότι αναπτυξιακή διέξοδος δεν θα υπάρξει χωρίς μια λύση δανεισμού τύπου ευρωομολόγων, χωρίς παράταση της διαδικασίας αποπληρωμής και χωρίς χρηματοδότηση της οικονομίας με κεφάλαια.

Οι προοδευτικοί -με την ευρεία έννοια- γνωρίζουμε ότι αντιμετώπιση της κρίσης και ευρωπαϊκό μέλλον δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς βήματα προς ενιαία δημοσιονομική, φορολογική πολιτική.

Τι θα πράξει η κυβέρνηση; Δεν θα ήταν σκόπιμο να εκφραστούν οι πιθανές συμπτώσεις με δυνάμεις της αντιπολίτευσης, ώστε να ισχυροποιηθεί η διαπραγματευτική θέση της κυβέρνησης; Αλλά και από τη σκοπιά των δυνάμεων της εργασίας, δεν είναι σκόπιμο να αλλάξει το πεδίο συναίνεσης που τώρα διαμορφώνεται με τη Ν.Δ. στα μέτρα που πλήττουν την αμοιβή της εργασίας; Σύμπτωση, συναίνεση δεν υπάρχει για τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις. Αυτό όμως δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα για να αποφασιστεί εντελώς στα παρασκήνια η θέση της χώρας στις κρίσιμες ευρωπαϊκές διεργασίες.