Απώλεια του δικαιώματος αυτοκτονίας

Ο χρόνος που κυλάει είναι χρόνος προς όφελος των δανειστών της χώρας. 
 Του Νίκου Κοτζιά, Ελευθεροτυπία, 24.12.10

Αντίθετα, η Ελλάδα βυθίζεται σε μια όλο και πιο βαθιά ύφεση και το εξωτερικό χρέος της αυξάνει. Στους μήνες που πέρασαν μετά την υπογραφή του δεύτερου μνημονίου, η Γερμανία και οι γερμανικές τράπεζες απαλλάχθηκαν από το 15% των ομολόγων και άλλων επενδύσεων χαρτοφυλακίου που είχαν από κράτη του ευρωπαϊκού νότου και της Ιρλανδίας. Από αυτή τη σκοπιά, μπορεί κανείς να αναμένει ότι μέχρι το καλοκαίρι του 2011, έναν χρόνο μετά τη συμφωνία του φετινού Αυγούστου, η Γερμανία και οι γερμανικές τράπεζες θα έχουν τακτοποιήσει τα του οίκου τους και θα έχουν απαλλαγεί από τοξικά του νότου. Ενώ, λοιπόν οι κίνδυνοι, οι εξαρτήσεις και τα αρνητικά μεγέθη της ελληνικής οικονομίας θα αυξάνουν, στο ίδιο διάστημα Γάλλοι και Γερμανοί θα αυξάνουν τα τοκογλυφικά τους κέρδη από την Ελλάδα. Ταυτόχρονα θα τακτοποιούν και άλλο τα του οίκου τους ώστε να μειώσουν τις όποιες επισφάλειες και κινδύνους για τις ίδιες.

Με αυτή την τακτοποίηση, διαμορφώνονται όροι ώστε η Γερμανία και οι σύμμαχές της δυνάμεις να αυξάνουν την «ικανότητά τους» να πιέσουν την Ελλάδα όποτε εκείνες το θελήσουν. Να αποσπούν όλο και μεγαλύτερα ανταλλάγματα και, αν θεωρήσουν ότι συμβαδίζει με τα στενά τους συμφέροντα, να οδηγήσουν την Ελλάδα σε χρεοκοπία.

Το κόστος δανεισμού της χώρας, από πολιτικής και κοινωνικής σκοπιάς, θα αυξάνει. Αντίθετα η διαπραγματευτική της θέση θα αδυνατίζει. Μάλιστα, με τη σημερινή νοοτροπία των επιτελείων της κυβέρνησης θα τείνει στην εξαφάνιση.

Προκειμένου οι ισχυροί της Ευρώπης να διασφαλίσουν τα δικαιώματα και τα κέρδη τους, καθώς και την υλοποίηση των εναλλακτικών πολιτικών που διαθέτουν, επιθυμούν να περιορίσουν και άλλο τα περιθώρια διαπραγμάτευσης της Ελλάδας. Ακόμα περισσότερο επιθυμούν να αποκτήσουν το δικαίωμα ζωής και θανάτου επί χωρών όπως η Ελλάδα. Προς τον σκοπό αυτόν προωθούν στην Ευρωπαϊκή Ενωση την εισαγωγή της λεγόμενης «ελεγχόμενης χρεοκοπίας».

Η Ελλάδα διέθετε στη διάρκεια των αρχικών διαπραγματεύσεων για το χρέος της (άνοιξη του 2010), το εργαλείο της «εκβιαστικής χρεοκοπίας»: Εργαλείο με το οποίο θα μπορούσε να συμπαρασύρει στην κρίση τους ισχυρούς της Ε.Ε. Εργαλείο που αποτελούσε εν δυνάμει μοχλό διαπραγμάτευσης. Τυχόν ελληνική χρεοκοπία θα είχε μεγάλο κόστος και για τους δανειστές. Τώρα, δόθηκε ο χρόνος στους τελευταίους να τακτοποιήσουν τα του οίκου τους. Ουσιαστικά, με τη σύμφωνη ψήφο της Ελλάδας, μεταφέρεται το δικαίωμα της χρεοκοπίας από τα χέρια της Ελλάδας στα χέρια μερίδας των δανειστών της.

Ουσιαστικά, με τις δύο αλλαγές που συνέβησαν, η Ελλάδα δεν θα δικαιούται σε λίγο ούτε να αυτοκτονήσει. Ενα δικαίωμα που στη φύση το έχουν όλα τα ζώα. Ακόμα και οι ελέφαντες πάνε και επιλέγουν τον τόπο όπου θέλουν να τελειώσουν τον βίο τους.

Στη δε ιστορία της ανθρωπότητας αυτό το δικαίωμα το είχαν ακόμα και οι σκλάβοι, ως «ομιλούσες μηχανές». Η Ελλάδα βαθμιαία παραιτείται στο πεδίο της οικονομίας από αυτό το δικαίωμα. Το παραδίδει σε τρίτους. Αυτό σημαίνει ότι θα απολέσει και τα τελευταία δυνατά διαπραγματευτικά της χαρτιά και θα οδεύσει σε πλήρη διαπραγματευτική απαξίωση.