Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

Ελληνικό σχολείο τέλειωσε το καημένο το κορίτσι


Της Άννας Δαμιαννίδη, 
Ένα νέο κορίτσι που δεν ασχολήθηκε πολύ με την πνευματική του καλλιέργεια επειδή έκανε από παιδάκι σκληρή προπόνηση. Με την εικόνα αυτή προσπάθησαν μερικοί να υπερασπιστούν τη Βούλα Παπαχρήστου για το ρατσιστικό ανεκδοτάκι που έγραψε στο τουίτερ της και της στοίχισε τόσο ακριβά. Κι έχουν δίκιο. Δυστυχώς. Είναι η απλή αλήθεια, ότι στην Ελλάδα για να μην είσαι ρατσιστής χρειάζεσαι ιδιαίτερη πνευματική καλλιέργεια. Κι ίσως πάλι ούτε τότε το γλιτώνεις. Γιατί; Διότι τα παιδιά που παρακολουθούν το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν μαθαίνουν ποτέ συστηματικά πόσο πολύ η ανθρωπότητα έχει αποφασίσει να καταπολεμήσει το ρατσισμό, ενώ μαθαίνουν συνέχεια και συστηματικότατα πόσο πολύ σπουδαίοι είναι οι Έλληνες. Από νήπια. Το φυσιολογικό είναι να γίνουν ρατσιστές. Για να μη γίνουν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια. Δεν λέω ότι γίνεται επίτηδες. Δεν αποφάσισαν οι υπουργοί Παιδείας μια ωραία πρωία ότι τα ελληνόπουλα πρέπει οπωσδήποτε να είναι έτοιμο υλικό για κάθε ρατσιστικό, ακροδεξιό, φασιστικό, εθνικιστικό κόμμα.
Το άφησαν να συμβεί όμως, ανέμελα κι αστόχαστα. Άρχισε ανεπαίσθητα, με τις γιορτές, τις εξετάσεις και τον τρόπο απομνημόνευσης, την ύλη που διαρκώς περιοριζόταν και κλεινόταν σε λίγα κεφάλαια SOS που έγιναν μετά συνθήματα, λίγες φράσεις που καλλιεργούνταν από τα τρία ως τα δεκαοχτώ, τα ίδια και τα ίδια. Οι Έλληνες είναι σπουδαίοι, πάντα αδικημένοι, πάντα στην αντίσταση, πάντα καταδιωγμένοι, έχουν πάντα δίκιο. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι τα είχαν σκεφτεί όλα, ήταν ανώτεροι, κλπ.

Αυτό είναι το απόσταγμα της σύγχρονης διδασκαλίας. Για να μη γίνουν τα παιδιά κομπλεξικοί ρατσιστές με μανία καταδίωξης πρέπει στο σπίτι να δουλεύουν οι γονείς σκληρά στην αντίθετη κατεύθυνση. Να εξηγούν στα παιδιά τους, όχι μια και δυο φορές, αλλά συνέχεια, με θεωρία και πράξη, ότι δεν υπάρχουν ανώτερες φυλές, ότι κάθε πολιτισμός έχει αξία, ότι οι διακρίσεις είναι κάτι που η ανθρωπότητα βίωσε και αποφάσισε να εξοβελίσει από παντού, τους νόμους, την επιστήμη, ακόμα και τις θρησκείες που είναι αρχαίες και δύσκαμπτες.

Κι όπως ξέρουμε όλοι, δεν μπορούν οι σύγχρονοι γονείς να κάνουν αυτή τη δουλειά συνέχεια. Έχουν κι αυτοί τα δικά τους, τις ασχολίες τους, τις προκαταλήψεις τους, κι ούτε καταλαβαίνουν τους κινδύνους που εγκυμονεί η κατάσταση, για την ουσιαστική μόρφωση, και σε τελική ανάλυση, για την ευτυχία των παιδιών τους.

Δεν μιλάω στην τύχη. Μεγάλωσα τρία παιδιά παρακολουθώντας στενά τα σχολεία. Το κακό άρχιζε από τον παιδικό σταθμό. Το πήραμε αψήφιστα στην αρχή. Νήπια με σημαιάκια που τραγουδούσαν εμβατήρια κάθε 28 Οκτωβρίου, δημοτικά κάθε 25 Μαρτίου και Θεοδωράκη κάθε 17 Νοέμβρη. Ωραία, και τι έγινε; Στην αρχή το βρήκαμε χαριτωμένο. Μια, δυο, τρεις, δέκα, δεκαπέντε. Δεκαπέντε χρόνια, από τα τρία ως τα δεκαοχτώ, τα χρόνια που διαμορφώνεται ο άνθρωπος γινόταν αυτή η δουλειά. Σε όλα τα σχολεία, από το Δημόσιο της γειτονιάς μέχρι το Κολλέγιο Αθηνών. Κι όχι όπως στον καιρό μας, βαρετή διαδικασία, αλλά με ωραίες γιορτές και ευχάριστα πανηγύρια. Ξανά και ξανά. Ποτέ δεν γιορτάστηκε η μέρα του ΟΗΕ, η μέρα της Ευρώπης, κάτι έξω από την Ελλάδα και τα πατριωτικά της.

Κοιτούσα χτες την ιστοσελίδα του παιδικού σταθμού των Φιλιππινέζων της Αθήνας, ο οποίος δεν ξέρω αν κατάφερε να επιβιώσει μετά τη λαίλαπα της προπέρσινης νομοθεσίας για τα νηπιαγωγεία, που ήταν σα να είχε βάλει στόχο τέτοιους μικρούς παιδικούς σταθμούς, κοιτούσα λοιπόν φωτογραφίες με τα πολύχρωμα παιδάκια, γιατί πάνε παιδιά πολλών μεταναστών, όχι μόνο Φιλιππινέζων, να γιορτάζουν την ημέρα του ΟΗΕ, και ζήλεψα. Ουδέποτε, στα πανάκριβα ή στα δημόσια σχολεία που στείλαμε τα δικά μας παιδιά, είχαν την τύχη να πάρουν μέρος σε τέτοια γιορτή. Και ξέρετε πόση χαρά, πόση ανακούφιση δίνει στα παιδιά να βεβαιώνονται ότι ανήκουν σε μια ανθρωπότητα που πιστεύει στην ισότητα; Πολύ πιο υγιές ψυχικά από το να μαθαίνουν στα δυόμισι ότι «ήμασταν τετρακόσια χρόνια σκλάβοι». Ακόμα κι αν η πίκρα για τη σκλαβιά προϋποθέτει την ισότητα των ανθρώπων, είναι καλύτερα να το λες με λόγια κάποια στιγμή, να το γιορτάζεις πριν ακόμα από το «Πήραμε το Αργυρόκαστρο και πάμε παραπέρα» (τριών ετών διδάχτηκαν αυτό το άσμα)

Στη διάρκεια του σχολείου βέβαια μαθαίνουν κι άλλα πράγματα τα παιδιά. Μια στις τόσες μαθαίνουν ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έγινε κατά του ρατσισμού, του αντισημιτισμού, του ναζισμού, αλλά όπως ξέρετε όλοι, πολύ λίγες φορές προλαβαίνει η ύλη της Ιστορίας να φτάσει εκεί. Πού και πού κάνουν εργασίες για τους νόμους και τους θεσμούς, αλλά είναι διαφορετικό κάτι που σου τυπώνεται στο κεφάλι από διαρκείς και επαναλαμβανόμενες γιορτές από κάτι που διδάσκεσαι μία στις τόσες. Το δε μάθημα της Ιστορίας, καθώς επαναλαμβάνει την ίδια ύλη τρεις φορές σε τρεις διαφορετικές ηλικίες, αφήνει πάλι το ίδιο απόσταγμα στα κεφάλια, του ανώτερου έθνους, μην πω και ανώτερης φυλής, που καταδιώκεται και υποφέρει.

Κι έτσι η Παπαχρήστου, και η κάθε Παπαχρήστου, κάθε παιδί που δεν προέρχεται από οικογένεια η οποία θα καθίσει να ασχοληθεί με το να του καλλιεργήσει αντιρατσιστική νοοτροπία, είναι φυσιολογικό να γίνει ρατσιστής και οπαδός κάθε ακραίου ρατσιστικού κόμματος. Το αντίθετο εκπλήσσει, που τόσο πολλά παιδιά δεν γίνονται ρατσιστές, εθνικιστές, ακροδεξιοί. Ακόμα κάποιοι δάσκαλοι αντιστέκονται σ’ αυτό το πνεύμα, κάποιοι γονείς μιλάνε, και κάποια παιδιά περί άλλα τυρβάζουν. Υπάρχουν κι άλλα πράγματα που μορφώνουν τα παιδιά, από το σινεμά μέχρι τις διακοπές του καλοκαιριού, κι εκεί το πνεύμα της εκπαίδευσης αλλοιώνεται, ευτυχώς.

Πάντως όποιος έχει παρακολουθήσει τα σχολικά ήθη και έθιμα ξέρει πολύ καλά γιατί η ΧΑ έχει τόσους νέους οπαδούς, γιατί η ΝΔ έλεγε τόσο ρατσιστικά πράγματα πριν πάρει την εξουσία, με τα οποία τώρα δυσκολεύεται γιατί το διεθνές περιβάλλον έχει άλλες αρχές, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ γλιστράει στον εθνικισμό με τόση ευκολία, γιατί ο καθημερινός δημόσιος λόγος μπορεί να είναι τόσο ρατσιστικός. Η χάρτα του ΟΗΕ, οι αρχές της προσπάθειας να συμβιώσουν οι άνθρωποι, ό,τι σημαντικότερο κατάφεραν να κάνουν στο θέμα αυτό μετά από αιώνες πολέμων και πολιτισμού, δεν γίνεται να διδάσκεται στο σπίτι, στο μεσημεριανό τραπέζι, πώς να το να κάνουμε. Αλλά εκεί διδάσκεται, από όσους γονείς έχουν τον πατριωτισμό να το κάνουν.


4 σχόλια:

Στέλιος είπε...

-"Είναι η απλή αλήθεια, ότι στην Ελλάδα για να μην είσαι ρατσιστής χρειάζεσαι ιδιαίτερη πνευματική καλλιέργεια."
Ευτυχώς που είστε και εσείς οι καλλιεργημένοι αριστεριστές κα. Άννα Δαμιαννίδη, για να μας φωτίζετε εμάς τους απολίτιστους και ποταπούς Νεοέλληνες που δεν έχουμε φτάσει στα δυσθεώρητα ύψη της αριστερίστικης σας καλλιέργειας. Σας ευγνωμονούμε και για τις σοφιστείες σας που μας αραδιάζετε γενικά και για αυτό το κομμένο-ραμμένο στα μέτρα σας σεναριάκι/ανυπόστατο κείμενο που στήσατε για να επαίρεστε στο τέλος με αλαζονικό ύφος και να βαυκαλίζεστε ότι εσείς ανήκετε σ' αυτούς της... "ανώτερης καλλιέργειας", τρομάρα σας.
Ούτε καν μπορείτε να καταλάβετε τι περνά ο κόσμος. Ζείτε μ' αυτές τις ψευτοελιτιστικές παλαιοαριστερές νοοτροπίες, μόνο και μόνο για να ευχαριστείτε τον εαυτούλη σας και την ιδεολογία σας. Γιατί πάντα, για έναν γνήσιο αριστερό/αριστεριστή όπως εσείς ισχύει: πρώτα η ιδεολογία και μετά η πραγματικότητα.
Γραφικοί έχετε καταντήσει, κα. Δαμιαννίδη, εσείς και οι ομοϊδεάτες σας!

-"Να εξηγούν στα παιδιά τους, όχι μια και δυο φορές, αλλά συνέχεια, με θεωρία και πράξη, ότι δεν υπάρχουν ανώτερες φυλές, ότι κάθε πολιτισμός έχει αξία,"
Να ρωτήσω...; Για να υπάρχει και να διαιωνίζεται ένας πολιτισμός, μήπως υπάρχουν και κάποιες προϋποθέσεις. Και μήπως το γεγονός ότι 300 λαθρομετανάστες μπαίνουν ανεξέλεγκτα κάθε μέρα στην χώρα, μέσω των δουλεμπόρων και των δικηγόρων της αριστεράς και της "προόδου", κάπου δεν ανήκει στις προϋποθέσεις για την ύπαρξη ενός πολιτισμού. Θα μου πείτε ποιόν πολιτισμό; Έχουμε ανάγκη σήμερα από κάποιον συγκεκριμένο πολιτισμό (αμερικανάκια δεν είμαστε όλοι); Ειδικά εσείς οι "ανώτεροι" της αριστεράς και της "προόδου", δεν έχετε καμία ανάγκη από τέτοια...
Λοιπόν αυτή είναι μία πολύ καλή και καίρια ωραία ερώτηση. Θα πρότεινα να ξεκινήσετε να πείτε εσείς ποιά πράγματα συντελούν στην ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ και το αίσθημα της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ σε έναν πληθυσμό, λαό (ξέρω, ξέρω η λέξη "έθνος", είναι politically incorrect!) και θα σας πω και εγώ για την αναγκαιότητα του πολιτισμού.

-"Ποτέ δεν γιορτάστηκε η μέρα του ΟΗΕ, η μέρα της Ευρώπης, κάτι έξω από την Ελλάδα και τα πατριωτικά της."
Ποιά "πατριωτικά της", μα τι λέτε κυρία μου;! Ότι θέλετε βλέπετε και ότι θέλετε λέτε;! Ποιό "ελληνικό" σχολείο και κουραφέξαλα; Αντιλαμβάνεστε ότι αναφέρεστε στο σχολείο που στήνει τα παιδάκια σε μονόλεπτη σιγή για τους "νεκρούς" του πολυτεχνείου; Που έφεραν, λέει, σύμφωνα με τον μύθο, την δημοκρατία; Που δεν λέει λέξη για το τουρκικό έγκλημα στην Κύπρο, που αυτό πραγματικά ανάγκασε σε εκδημοκρατισμό την Ελλάδα; Που δεν σου λέει τίποτα για τον συμμοριτοπόλεμο μετά την ναζιστική κατοχή; Που μας γεμίζει με όλο αυτή την ηθικολογία του ευρωπαϊσμού και του "δικαιωματισμού"; Που αφήνει να αλωνίζουν οι συμμορίες των αριστεριστών ινστρουχτόρων στα Γυμνάσια και στα Λύκεια, παραπλανώντας τα αθώα τα παιδάκια; Το ότι τα παιδιά βγαίνουν πλήρως ανιστόρητα είναι και αυτό στα πλαίσια του "εθνικιστικού" "ελληνικού" σχολείου; Στα σοβαρά λέτε δημόσια αυτά τα δημιουργήματα της φαντασίας σας;

Στέλιος είπε...

(... συνέχεια)

-"Και ξέρετε πόση χαρά, πόση ανακούφιση δίνει στα παιδιά να βεβαιώνονται ότι ανήκουν σε μια ανθρωπότητα που πιστεύει στην ισότητα; Πολύ πιο υγιές ψυχικά από το να μαθαίνουν στα δυόμισι ότι «ήμασταν τετρακόσια χρόνια σκλάβοι»."
Όχι, δεν ξέρουμε αυτή την χαρά... Και πιθανόν είναι και αυτή προϊόν της φαντασίας σας ή απλά περιγράφετε ότι σας επιτρέπουν να βλέπετε οι αριστερίστικες σας παρωπίδες.
Και τι σημαίνει ισότητα κυρία μου; Όλο το παγκόσμιο να είναι ένας όχλος (το πολιτικό υποκείμενο της αριστεράς); Ειλικρινά, κατά την γνώμη μου, αυτή η "ισότητα" της αριστεράς είναι απλά μία πολιτικά ορθή νομιμοποίηση του όχλου ως πολιτικού υποκειμένου, π.χ. δικαιώματα πακιστανών, δικαιώματα ομοφυλοφίλων... A priori αυτοί οι άνθρωποι δικαιούνται, επειδή απλά ανήκουν σε μία συλλογικότητα. Η προσφορά στο σύνολο και οι ανάγκες του συνόλου είναι, φυσικά, παντελώς αδιάφορες (!). Ασυζητητί δεν εξετάζεται το όποιο θέμα δικαιοσύνης, στα... "δικαιώματα" τους! Αθρόα λαθρομετανάστευση, αστυνομική νομοθεσία για πολιτική ορθότητα (αντιρατσιστικός νόμος Παπαϊωάννου), "δικαιωματισμός" συνδικάτων, συλλογικοτήτων, μειονοτήτων, αδιαφορώντας πλήρως για το ευρύτερο σύνολο, αυτό δεν εννοείτε με την "ισότητα" σας; Και δεν είναι καιρός να το παραδεχτείτε;
Είναι η πολιτικά ορθή νομιμοποίηση των αντιλήψεων σαν. Και γι’ αυτά θέλετε να προετοιμάζετε τα παιδάκια. Για πλήρη ενστερνισμό των μηδενιστικών αριστερίστικων σας συνδρόμων, ώστε να είναι απρόσιτα από άλλες ιδέες.
Και να μας απαντήσετε επίσης: αφού βρίσκετε ότι η εξιστόρηση των γεγονότων επί οθωμανικής αυτοκρατορίας προκαλεί ένας αίσθημα θύματος για τον Νεοέλληνα, τα περί απύθμενου "διακιωματισμού" (που κάποιοι ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ μας τα στερούν) και τα περί ισότητας (υπό την οπτική πάντα του πολιτικού υποκείμενου της αριστερής αντίληψης, του όχλου, που πάλι πάντα κάποιος κακός παραμονεύει για να την διασαλεύσει) ΔΕΝ δημιουργούν άραγε το αίσθημα του θύματος; Για απαντήστε.

-"Κοιτούσα χτες την ιστοσελίδα του παιδικού σταθμού των Φιλιππινέζων της Αθήνας, ο οποίος δεν ξέρω αν κατάφερε να επιβιώσει μετά τη λαίλαπα της προπέρσινης νομοθεσίας για τα νηπιαγωγεία, που ήταν σα να είχε βάλει στόχο τέτοιους μικρούς παιδικούς σταθμούς, ..."
Και συνωμοσιολογία κα. Δαμιαννίδη; Μπράβο, μες την... πνευματική καλλιέργεια... Αυτά, άραγε, δεν εντάσσονται στο αίσθημα του θύματος, στο οποίο τόσο πολύ αντιδράτε;

-"... αλλά είναι διαφορετικό κάτι που σου τυπώνεται στο κεφάλι από διαρκείς και επαναλαμβανόμενες γιορτές από κάτι που διδάσκεσαι μία στις τόσες."
Ναι, ναι... οι γιορτούλες. Ότι πιο βαρετό και γραφικό πράγμα - πλην "πολυτεχνείου" που εκεί η λίμπιντο των καθηγητών ανεβαίνει. Λες και δεν έχετε ιδέα από ελληνικό σχολείο. Λες και τα παιδάκια ξεχωρίζουν την μία γιορτούλα από την άλλη. Λες και εγώ στο σχολείο δεν περίμενα επιτέλους να τελειώσει αυτή η επαναλαμβανόμενη βαρετή παράσταση που έβλεπα και είχα το νου μου στο νέο παιχνίδι που βγήκε στο X-box. Και εσείς βλέπετε ολόκληρη ψυχοκοινωνική συνωμοσία πίσω απ’ αυτά;! Και εγώ είμαι ο... κλειστόμυαλος και ο ακαλλιέργητος που σας λέω ότι βλέπετε ότι θέλετε;!

Στέλιος είπε...

(... συνέχεια)

-"Κι έτσι η Παπαχρήστου, και η κάθε Παπαχρήστου, κάθε παιδί που δεν προέρχεται από οικογένεια η οποία θα καθίσει να ασχοληθεί με το να του καλλιεργήσει αντιρατσιστική νοοτροπία, είναι φυσιολογικό να γίνει ρατσιστής και οπαδός κάθε ακραίου ρατσιστικού κόμματος. Το αντίθετο εκπλήσσει, που τόσο πολλά παιδιά δεν γίνονται ρατσιστές, εθνικιστές, ακροδεξιοί."
Φυσικά... το να γίνονται τα παιδιά αριστεροί, κομμουνοσυμμορίτες, φοιτητοπατέρες/συνδικαλιστές από τα 17 τους, αριστεριστές, ακροαριστεροί, τρομοκράτες, αναρχοφασίστες και λοιπά αριστεροειδή είναι μία χαρά, είναι απόλυτα φυσιολογικό, ΔΕΝ χρήζει οποιουδήποτε προβληματισμού και δεν απαιτεί την οποιαδήποτε ερμηνεία, αφού πολύ απλά, ΔΕΝ μας ανησυχεί! Εθνικιστές να μην γίνουν και τα άλλα..., αυτά που γίνονται μες τα ελληνικά πανεπιστήμια, είναι απλά μικρές παρακάμψεις από την ορθή πορεία του σύγχρονου, (πολυ)πολιτισμένου, αριστερού, παγκόσμιου πολίτη...
Ήταν καλά τόσα χρόνια ιδεολογικής ηγεμονία της αριστεράς, ε, κα. Δαμιαννίδη, δεν είναι; Όταν έξω από το Πολυτεχνείο στο κέντρο έγραφε με μεγάλα γράμματα για ένα χρόνο χωρίς να συγκινεί κανένα: "ΣΚΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΝΕ ΕΛΛΗΝΕΣ", αυτό δεν ήταν ρατσισμός, ε; Τα πανεπιστήμια και τα σχολεία στο έλεος της αριστεράς και των συνδικαλιστών, δεν είναι αντίστοιχο του νεοναζισμού, ε, κα. Δαμιαννίδη; Πέστε μας, εσείς, της... ανώτερης καλλιέργειας και του πνευματικού... ύψους...
Να παραθέσω και πάλι την προσωπική μου άποψη. Πιστεύω ότι αγωνιάτε τόσο πολύ για τους ακροδεξιούς και τους νεοναζί, γιατί πολύ απλά, μέσω αυτών βρίσκετε κάτι πιο άθλιο να αντιπαραβάλετε τις αθλιότητες στις οποίες πιστεύετε και να βαυκαλίζεστε πάλι ότι αυτά που λέτε, έχουν και... κάποια ιδιαίτερη βαρύτητα. Ούτε καν έχετε καταλάβει πως νιώθει ο κόσμος αυτή την στιγμή, κα. Δαμιαννίδη!

-"γιατί η ΝΔ έλεγε τόσο ρατσιστικά πράγματα πριν πάρει την εξουσία, με τα οποία τώρα δυσκολεύεται γιατί το διεθνές περιβάλλον έχει άλλες αρχές, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ γλιστράει στον εθνικισμό με τόση ευκολία, γιατί ο καθημερινός δημόσιος λόγος μπορεί να είναι τόσο ρατσιστικός."
"ρατσιστικά" πράγματα η ΝΔ; "ο ΣΥΡΙΖΑ γλιστράει στον εθνικισμό"; Κυρία μου σκεφτήκατε καθόλου το ενδεχόμενο, μήπως, λέω... , μήπως, να ΜΗΝ είναι στραβός ο γιαλός, αλλά απλά εσείς να αρμενίζετε κάπως στραβά...; Μήπως εσείς είστε πέρα και από τα όρια της άκρας, άκρας, άκρας αριστεράς για να βλέπετε "εθνικισμό" στο εθνομηδενιστικό ΣΥΡΙΖΑ και ρατσισμό στην ΝΔ που έχω βαρεθεί να ακούω κάθε υπουργό να μιλά με νομικίστικη ορολογία στο... σεβασμό στις ευρωπαϊκές συνθήκες και τα ανθρώπινα δικαιώματα...; Μήπως;

-"Η χάρτα του ΟΗΕ, οι αρχές της προσπάθειας να συμβιώσουν οι άνθρωποι, ό,τι σημαντικότερο κατάφεραν να κάνουν στο θέμα αυτό μετά από αιώνες πολέμων και πολιτισμού, δεν γίνεται να διδάσκεται στο σπίτι, στο μεσημεριανό τραπέζι, πώς να το να κάνουμε. Αλλά εκεί διδάσκεται, από όσους γονείς έχουν τον πατριωτισμό να το κάνουν."
Πως τα καταφέρνετε οι αριστεροί να κάνετε τον πατριωτισμό να φαίνετε κάτι τόσο ποταπό και γελοίο και να τον πλάθετε όπως θέλετε, την στιγμή που τον θέλετε (λες και σας ενδιαφέρει, μες τον μηδενισμό σας, η πραγματική έννοια του!), μόνο και μόνο για να ακούγονται οι σοφιστείες σας σε ευήκοα ώτα;! Είναι πραγματικά αηδιαστικό!


Ότι θέλετε βλέπετε κα. Δαμιαννίδη. Επιμένω ότι ούτε καν έχετε πιάσει τον παλμό της ελληνικής κοινωνίας αυτήν την στιγμή και αρνείστε να αποδεχτείτε ότι οι ψευτοελιτιστικές παλαιοαριστερές σας ρητορείες έχουν πλέον ξεπεραστεί. Κατεβείτε από τα φαντασιακά σας ύψη της υποτιθεμένης πνευματική καλλιέργειας και ελάτε να δείτε τον κόσμο που νιώθει χτυπημένος, αδικημένος και χωρίς όραμα, πατρίδα, δικούς τους ανθρώπους, κοινωνική συνοχή και, ίσως ακόμα χειρότερα, ένα κράτος αδύνατο να προσφέρει στο τέκνο του, την ελπίδα του, τον απόγονο του, την οποιαδήποτε σοβαρή μόρφωση και εφόδια για να συνεχίσει να ζει, να απολαμβάνει και να αγωνίζεται να βελτιώσει την πατρίδα που τόσο πολύ δούλεψε, που τόσα έδωσε και τόσα στερήθηκε απ’ αυτήν.

Στέλιος είπε...

(... συνέχεια)

Αισχρό και ποταπό, λοιπόν, το άρθρο σας. Αλλά να σας παρακαλέσω, εν κατακλείδι, όταν αναφέρεστε στην κα. Παπαχρήστου, αυτή την αμόρφωτη, "χαζή" κοπέλα, όπως σας αρέσει εσείς οι αριστεριστές της "ανώτερης καλλιέργειας" να την λέτε, να βάζετε και ένα "κα." μπροστά, μόνο και μόνο γιατί αυτή η νεαρή κοπέλα είναι άνθρωπος και έχει οράματα για τον εαυτό της, για τους ομοεθνείς της, για την πατρίδα της και δεν είναι ένα μηδενιστικό αριστερίστικο ανέραστο παράπλασμα, όπως τα παιδιά που η "Παιδεία" που περιγράφετε θέλετε να βγάζει. Αίσχος για το δηλητήριο που βγάζετε κα. Δαμιαννίδη, αίσχος!

http://www.metarithmisi.gr/imgAds/epikentro_1.gif

Αναγνώστες