Τα εν οίκω και τα εν δήμω

 Του Απόστολου Λακασά, Καθημερινή, 29.12.10

Στα ελληνικά πανεπιστήμια παρατηρείται το εξής οξύμωρο: οι περισσότεροι πρυτάνεις και οι πανεπιστημιακοί με κάθε ευκαιρία διαμαρτύρονται για την ισχύ των φοιτητικών παρατάξεων στη συνδιοίκηση του πανεπιστημίου. Ομως, όταν έλθει η ώρα της επίσημης, δημόσιας τοποθέτησής τους, ουδείς τολμά να διαμαρτυρηθεί ευθέως, ζητώντας να περιορισθεί ο ρόλος των παρατάξεων. Του λόγου το αληθές αποδεικνύουν περιστατικά που μένουν στις παρυφές της δημοσιότητας, όπως αυτό που συνέβη κατά τη διάρκεια πρόσφατης ημερίδας του ΙΣΤΑΜΕ. Μέλος της ΠΑΣΠ πήρε τον λόγο και με στεντόρεια φωνή και χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι κατηγόρησε την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας ότι με την πρότασή της για το νέο μοντέλο διοίκησης των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ (συγκροτούν την ανώτατη εκπαίδευση, δηλαδή τα ΑΕΙ) αποκλείει από τη συνδιοίκηση των ιδρυμάτων τις φοιτητικές παρατάξεις. «Δεν θα το επιτρέψουμε»,

«αγνοείτε τις παρακαταθήκες του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου» κραύγαζε ο 25χρονος, υψώνονοντας το χέρι του προς τους παρισταμένους. Μεταξύ αυτών ήταν και ο πρύτανης του ιδρύματος όπου φοιτά ο ΠΑΣΠίτης. Ο πρύτανης δεν έβγαλε... άχνα διαμαρτυρίας μπροστά στο παραλήρημα του φοιτητή του για το πώς η φοιτητική παράταξη νοεί τη... συνδιοίκηση του ιδρύματος. Μήπως ο πρύτανης εκτιμά ότι η καλύτερη συμβολή των φοιτητικών παρατάξεων στη διοίκηση του ΑΕΙ είναι το... ξυλοφόρτωμα του αντιπρύτανη του ίδιου ιδρύματος, ο οποίος έχει καταγγείλει τις μεθόδους όχι μόνο της ΠΑΣΠ, αλλά και των υπόλοιπων παρατάξεων;

Την άποψη περί ατολμίας των πρυτάνεων ενισχύει και η θέση της Συνόδου Πρυτάνεων. «Η Σύνοδος θεωρεί αδιαπραγμάτευτο ότι ανώτατο συλλογικό όργανο διοίκησης των πανεπιστημίων είναι και πρέπει να παραμείνει η Σύγκλητος, η οποία συγκροτείται από εκλεγμένα μέλη από την πανεπιστημιακή κοινότητα» λέει η απόφαση της τελευταίας έκτακτης συνεδρίασης της Συνόδου των Πρυτάνεων. Και όσο κι αν συμφωνεί κάποιος με την συνταγματικώς κατοχυρωμένη προάσπιση της διοικητικής αυτοτέλειας των πανεπιστημίων και ΤΕΙ, μήπως οι πρυτάνεις θα πρέπει να εξηγήσουν τους λόγους που διαμαρτύρονται, όταν οι αιρετοί εκπρόσωποι των φοιτητών στη Σύγκλητο διακόπτουν τη συνεδρίαση του οργάνου, μόνο και μόνο επειδή η πλειοψηφία (δηλαδή, οι πανεπιστημιακοί) θέλει να πάρει απόφαση διαφορετική από αυτή που θέλουν οι παρατάξεις;

Το μεταπολιτευτικό σύστημα διοίκησης των πανεπιστημίων έχει κλείσει τον κύκλο του και οι διαμαρτυρίες κόντρα σε όσους ζητούν την αλλαγή του αποτελούν τελευταία σπαράγματα όσων (πανεπιστημιακών και φοιτητικών παρατάξεων) επιθυμούν να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους. Η επιλογή του νέου μοντέλου διοίκησης πρέπει να αποτελέσει προϊόν γόνιμου διαλόγου. Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας έχει απευθύνει πρόσκληση διαλόγου προς όλους και έχει δηλώσει ότι θα εξαντλήσει τα περιθώρια. Ομως, ας μη γελιόμαστε. Η πλειονότητα των πρυτάνεων δεν θα συναινέσει σε αλλαγή που θα περιορίζει τον ρόλο των φοιτητικών παρατάξεων. Και αυτό διότι οι σημερινοί πρυτάνεις έχουν εκλεγεί από τις παρατάξεις και είναι προϊόν του συστήματος, το οποίο θα πρέπει να αλλάξει. Ποιος, στη σημερινή μεταβατική εποχή, αποφασίζει να κάνει χαρακίρι, χάνοντας τα προνόμιά του;