Φ. Κουβέλης: Όχι στην πολιτική των δανειστών, ούτε στη δικαίωση των ενόχων της δημοσιονομικής κατάρρευσης.

Εθνος, 31.12.10
Η χώρα μας βρίσκεται στη δίνη της πολύπλευρης κρίσης. Η χώρα αντιμετωπίζει έκρηξη ύφεσης, ανεργίας, πληθωρισμού, συρρίκνωσης και τεχνολογικής οπισθοδρόμησης της παραγωγικής βάσης. Eχει εμπλακεί, με ευθύνη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, σε έναν φαύλο κύκλο αλληλοδιαδόχων μέτρων, χωρίς να διαφαίνεται δρόμος εξόδου από την κρίση και προ πάντων με μια κοινωνία όρθια. Η πολιτική που εφαρμόζεται δεν είναι μονόδρομος. Η χώρα περνάει δύσκολες στιγμές. Eχει όμως ανάγκη από την αισιοδοξία ότι μπορεί να υπάρξει διαφορετική πολιτική για τη διέξοδο από την κρίση.

Η προσαρμογή που επιχειρείται να επιβληθεί το 2011 με τον προϋπολογισμό, συνεπάγεται παρατεταμένη και βαθύτερη ύφεση, επιφέροντας μεγαλύτερη συμπίεση εισοδημάτων και ανεβάζοντας την ανεργία στο 15%. Τα βάρη θα κληθούν και πάλι να τα υποστούν τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Η χώρα μπορεί να μη χρεοκοπήσει, πλην όμως θα έχουν χρεοκοπήσει οι πολίτες της. Τα μέτρα του μνημονίου και του προϋπολογισμού οδηγούν σε απελπισία και αποδιοργάνωση τη μεγάλη πλειοψηφία των μισθωτών και συνταξιούχων και στη συρρίκνωση της μεσαίας τάξης.

Ο προϋπολογισμός του 2011 δεν θα τηρηθεί, ούτε για δύο μήνες! Ο αντιλαϊκός του χαρακτήρας είναι προφανής. Οι προβλέψεις εσόδων ή μειώσεων δαπανών δεν στηρίζονται πουθενά και είναι βέβαιον ότι δεν θα επιτευχθούν. Κι αν όλα τα κυβερνητικά μέτρα θεωρηθεί ότι μπορούν να μειώσουν το δημοσιονομικό έλλειμμα και στην προοπτική του 2015 να αρχίσουν να μειώνουν το δημόσιο χρέος, σε τίποτα δεν ωφελούν την αντιμετώπιση του ελλείμματος-ρεκόρ στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.

Η απεμπλοκή της Ελλάδας από τον μηχανισμό της τριμερούς χρηματοδότησης αποτελεί δίκαιο αίτημα της κοινωνίας. Προϋποθέτει όμως εναλλακτική πρόταση διεξόδου από την κρίση, με την ύπαρξη συσχετισμών και ευρωπαϊκού χαρακτήρα που πρέπει να διαμορφωθούν. Η διέξοδος της χώρας από την κρίση αποτελεί σημαντική ευρωπαϊκή υπόθεση.

Είναι αναγκαία η σύμπηξη ενός πολιτικού και κοινωνικού ευρωπαϊκού μετώπου και η διασφάλιση ευρύτερων συμμαχιών για τη στήριξη του Μόνιμου Μηχανισμού Αντιμετώπισης Κρίσεων, που θα διαδεχτεί το 2013 το υφιστάμενο Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας. Η ελληνική κοινωνία καταλαβαίνει ότι πρέπει να βρεθεί δίκαιος τρόπος μείωσης των ελλειμμάτων του κράτους και της εξάρτησης από την υπερχρέωση και επομένως να ανατραπεί η πελατειακή διαχείριση των προνομίων και της φοροδιαφυγής.

Οι πολίτες διεκδικούν την αναδιανομή και την κοινωνική δικαιοσύνη. Η αλληλεγγύη και ο επανακαθορισμός του προτύπου ανάπτυξης ανοίγει σήμερα το έδαφος για μια ουσιαστική παρέμβαση στο κράτος, στην αυτοδιοίκηση με αποκέντρωση και στους θεσμούς, αλλά και στην οικονομία, με στόχο την προώθηση δομικών μεταρρυθμίσεων. Η ελληνική κοινωνία δεν συσπειρώνεται ούτε στη δικαίωση της κυβερνητικής πολιτικής και των απαιτήσεων των δανειστών της χώρας, ούτε στη δικαίωση των ενόχων της δημοσιονομικής κατάρρευσης. Η κρίση δεν είναι μόνον δημοσιονομική και οικονομική. Εκδηλώνεται και ως κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών προς τα πολιτικά κόμματα, απλώνεται ως κρίση αξιών σε όλη την κοινωνία.

Αντιπαλεύουμε τα αίτια της κρίσης. Το πελατειακό κράτος πρέπει να ανατραπεί. Η εναλλακτική λύση δεν είναι μόνον άλλα μέτρα οικονομικής πολιτικής, αλλά διαφάνεια, καταπολέμηση της σπατάλης και της διαφθοράς, της γραφειοκρατίας, της διαπλοκής, της φοροδιαφυγής, της κάθε μορφής ιδιοποίησης του δημόσιου πλούτου.

Τα σημερινά οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας είναι το αποτέλεσμα του συστήματος διαπλοκής και διαφθοράς που λυμαίνεται τον τόπο τα τελευταία τριάντα χρόνια, με ευθύνη του πελατειακού κράτους του δικομματισμού.

Ας διεκδικήσουμε την πολιτική που αντιμετωπίζει την κρίση με σταθερή και αταλάντευτη αναφορά την κοινωνία, με τη μέγιστη συσπείρωση των πολιτών.