Πίσω από την αναδιάρθρωση

 Του Κώστα Κάρη, Αυγή, 5.2.11

Οι κουβέντες για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους απλώνονται και γίνονται πιό ουσιαστικές. Μια χθεσινή είδηση μας αποκαλύπτει όψεις του παρασκήνιου.

"Οικονομικοί λόγοι επιβάλλουν την άμεση αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, αλλά πολιτικοί λόγοι καθιστούν αναγκαία την αναμονή ολοκλήρωσης των μέτρων αντιμετώπισης αναταράξεων στο τραπεζικό σύστημα", λέει ο κ. Μπούιτερ, επικεφαλής αναλυτής της Citigroup, σε συνέντευξη του στην "Frankfurter Allgemeine Zeitung". Και διευκρίνισε ότι πάνω από το ήμισυ του ελληνικού χρέους των 360 δισ. ευρώ βρίσκεται "εκτός συνόρων". Μεταξύ των πιστωτών βρίσκονται και "συστημικά σημαντικές τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες και ασφαλιστικά ταμεία άριστα δικτυωμένα πολιτικά".

Ο κ. Μπούιτερ εκτιμά ότι "μια αναδιάρθρωση θα προκαλούσε σημαντικές αναταράξεις και θα απαιτούσε νέα κρατική βοήθεια. Γίνονται προσπάθειες να επιμηκυνθεί ο χρόνος, προκειμένου να δοθεί χρόνος στις τράπεζες να προετοιμαστούν για ενδεχόμενες ζημιές". Αυτός είναι ο μόνος λόγος των καθυστερήσεων, κατά τον αναλυτή του αμερικανικού τραπεζικού και χρηματοπιστωτικού ομίλου.

Είναι προφανές ότι παίζονται μεγάλα συμφέροντα. Κάποιοι, κυρίως ευρωπαικές τράπεζες και ασφάλειες, θα πληγούν από μια “πρόωρη” αναδιάρθρωση, μεταξύ αυτών και ελληνικές τράπεζες, άλλοι θα ωφεληθούν. Οι πρώτοι έχουν τα ομόλογα ως μακροχρόνια επένδυση, οι δεύτεροι παίζουν βραχυπρόθεσμα.

Και καλά, αυτά -ίσως πουν αριστεροί πολίτες- δεν μας ενδιαφέρουν, ας φαγωθούν αυτοί μεταξύ τους. Μέσα όμως στη δήλωση του οικονομολόγου υπάρχει και η δήλωση ουσίας: “μια αναδιάρθρωση θα προκαλούσε σημαντικές αναταράξεις και θα απαιτούσε νέα κρατική βοήθεια”. Ακριβώς αυτό πρέπει να θεωρείται πιθανό. Και δεν θα αφορά μόνον άλλη κράτη, αλλά και το ελληνικό.

Θα πρέπει, λοιπόν, κανείς να συνυπολογίσει πόσο θα ελαφρυνθεί ο προυπολογισμός των αμέσως επόμενων χρονιών από τις (πιθανώς και όχι σίγουρα) μικρότερες δόσεις και πόσο θα επιβαρυνθεί από τα πιθανά μελλοντικά κόστη.

Σε κάθε περίπτωση, η αναδιάρθρωση στις συγκεκριμένες συνθήκες της Ελλάδας δεν είναι ένα μέτρο με δεδομένα θετικό αποτέλεσμα. Μπορεί στο τέλος να καταλήξει να είναι αναγκαστικό μέτρο. Αλλά το ποιους θα ωφελήσει και ποιους θα βλάψει εξαρτάται από τα ευρύτερα δεδομένα και τις λεπτομέρειες των όρων