Το πρόσωπο των νέων ποιητών της Θεσσαλονίκης

Μια πρώτη γνωριμία με τους νέους ποιητές της Θεσσαλονίκης έγινε την Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011 στις 8μ.μ. στα γραφεία της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ (Αριστοτέλους 26, 4ος όροφος). Στην εκδήλωση, που περιελάμβανε ζωντανή μουσική και προβολές εικαστικού περιεχομένου, παρουσίασαν ένα δείγμα γραφής τους οι ποιητές Γιώργος Αλισάνογλου, Πέτρος Γκολίτσης, Έλσα Κορνέτη, Κώστας Παπαθανασίου, Γεωργία Τριανταφυλλίδου, Γεωργία Τρούλη, Νίκη Χαλκιαδάκη. Οι απαγγελίες ήταν χωρισμένες σε πέντε θεματικές ενότητες.Έρωτας και Αγάπη, Χρόνος και Μνήμη, Κοινωνία κι επανάσταση, Ύπαρξη, Ποίηση για την ποίηση.  Ακολούθησε συζήτηση στην οποία έγινε μια πρώτη απόπειρα για να χαρτογραφηθούν τα χαρακτηριστικά και το πρόσωπο των νέων ποιητών της πόλης. Παραθέτω για τον καθένα σύντομο βιογραφικό, βιβλιογραφία και μερικά  ποιήματα. 

Ο Γιώργος Αλισάνογλου γεννήθηκε στην Καβάλα το 1975. Σπούδασε κοινωνιολογία και ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στην κλινική κοινωνιολογία και στις διεθνείς σχέσεις.
Έχει τυπώσει τέσσερα βιβλία ποίησης, ενώ μετέφρασε διάφορα βιβλία. Ποιήματα και διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες: Εντευκτήριο, Ένεκεν, Πανδώρα, Οδός Πανός, Μανδραγόρας, (δε)κατα, τα Νέα, κ.α. Από τον Νοέμβριο του 2005 διατηρεί το βιβλιοπωλείο και τις εκδόσεις «Σαιξπηρικόν» στη Θεσσαλονίκη.

Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ

(2008)	Ο Μπουκόφσκι για τον Μπουκόφσκι, Σαιξπηρικόν, [μετάφραση]
(2008)	Συνέδριο αναισθησιολογίας, Σαιξπηρικόν
(2008)	Τα ποιήματα του 2007, Κοινωνία των (δε)κάτων
(2008)	Το παντζάρι και ο διάβολος, Τυπωθήτω
(2007)	Α, όπως Αμερική, Μαγικό Κουτί
(2007)	Ακάνθινη πόλη, Κατσάνος
(2007)	Μια αμερικάνικη προσευχή, Κατσάνος, [μετάφραση]
(2005)	Madrugada, Κατσάνος, [μετάφραση]
(2005)	Μια αμερικάνικη προσευχή, Κατσάνος, [μετάφραση] Η ζωγραφιά Πάντα στο ίδιο μέρος στο ίδιο μέρος σε συναντώ- γωνία Παύλου Μελά και Ομονοίας Να περιμένεις στον πολύ ήλιο με μια πελώρια ζωγραφιά στον ώμο σαν πόλη Οι τοίχοι της ασβεστωμένοι πολλάκις και πάνω τους δαχτυλιές από φθαρμένη νύχτα και τυπογραφείο κι η ζωή σου ν' αργοσαλεύει λίγο παρακεί σαν σημαία Λέγε∙ Λέγε- ποιανής πόλης σημαία είσαι και πόσος θάνατος σε βρήκε; Από τη συλλογή ακάνθινη πόλη (2006)   Ο Πέτρος Γκολίτσης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1978. Σπούδασε οικονομικά σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, στο Kingston University και στο Birkbeck College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, όπου και παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας και ιστορίας των ιδεών. Έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή «Η μνήμη του χαρτιού» (Σαιξπηρικόν, 2009). Έχει πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής στη Θεσσαλονίκη και έχει συμμετάσχει σε 12 ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. (2009) Η μνήμη του χαρτιού, Σαιξπηρικόν

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Μικρά παιδιά ο χρόνος και ο θάνατος
γδύνουν πράγματα, ξηλώνουν νήματα απόμερα
τα πλένουν στη θάλασσα
παίζουν και αφήνουν πίσω τους
ερείπια και οστά
εκλιπόντα νοήματα
τα σκεπάζουν πρόχειρα με χώμα
και ετοιμάζονται για τον επόμενο τρόπο

Η Έλσα Κορνέτη  γεννήθηκε στο Μόναχο. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και στο Trier της Γερμανίας. Για μια δεκαετία εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε έγκριτες εφημερίδες και περιοδικά. Βραβεύτηκε σε πανελλήνιο διαγωνισμό διηγήματος (1986) της εφημερίδας "Τα Νέα". Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη ως διευθύνων σύμβουλος εισαγωγικής εμπορικής επιχείρησης. Πρώτη δημοσίευση ποιημάτων της στο περιοδικό "Ποίηση", τχ. 29, Ιούνιος 2007. Ακολούθησε η ποιητική συλλογή "Στη σπείρα του κοχλία", εκδόσεις Μαλλιάρη, Θεσσαλονίκη 2007

Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ

(2009)	Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα, Γαβριηλίδης
(2007)	Η αιώνια κουτσουλιά, Γαβριηλίδης
4 φύλλα και 3 πέταλα  με την αιώρηση του Alexander Calder Θα ήθελα Να γίνω Εσύ Μια ευθεία γραμμή Ούτε καμπύλη Ούτε τεθλασμένη * Σε αυτό το δείπνο κάλεσες όλες τις επίπεδες στιγμές για να σε κλείσουν επιτέλους μέσα στη συζυγική παρένθεση * Δεν θέλεις άλλη περιστροφή της σκοτεινής μπαλαρίνας προτιμάς να μείνεις μισή μπαλαρίνα κατά προτίμηση σε πίνακα του Degas * Η άνιση πάλη με το δαίμονα της αναλογίας, όταν με σκαρπέλα 4 φύλλα και 3 πέταλα παλεύεις να μειώσεις την προεξοχή της μύτης * Ασφαλής αισθάνεσαι μόνον όταν χωράς να περάσεις από το μάτι της βελόνας για να βγεις σ’ ένα λιβάδι χαμομήλια * Όταν οι κόμποι γίνονται πολλαπλές μεταμορφώσεις μιας πρώιμης εκσπερμάτωσης τότε αρχίζει ο διάλογος ανάμεσα στις πεταλούδες και τις κάμπιες * Στη χορογραφία του εγκλωβισμένου μετράει μόνον ο αυτοσχεδιασμός Ύστερα μπορείς να πέσεις πάλι με ασφάλεια στα πόδια του διαβήτη

Ο Κώστας Παπαθανασίου γεννήθηκε το 1969 στη Θεσσαλονίκη όπου ζει και εργάζεται. Είναι εδώ και έξι χρόνια τακτικός συνεργάτης του περιοδικού Jazz&Τζαζ κι έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή «Πέτρινα πουλιά» (Οδός Πανός,2006).

(2006) Πέτρινα πουλιά, Οδός Πανός

Ροβινσών

Χρόνια χελώνες στην αμμουδιά του έρημου νησιού
Τα μάτια του ναυαγού χάθηκαν στη θάλασσα
Σκοτώνει τα πουλιά με τα χέρια του
Και τραγουδάει στον τρομαγμένο ουρανό
Πίνει κρασί κι ονειρεύεται φίδια
Έρωτες στα κόκκινα βράχια
Έδεσε μια σκουριασμένη άγκυρα
Στο γέρικο λαιμό του δέντρου
Γέμισε τις χούφτες του αυγά
Κι έμπηξε στην πλάτη του φτερά

Η Γεωργία Τριανταφυλλίδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1968. Σπούδασε Νεοελληνική Φιλολογία στο Α.Π.Θ. Από τα τέλη του 2000 ζει μόνιμα στην Καβάλα. Το πρώτο της βιβλίο, «Ο ποιητής έξω», εκδόθηκε και πάλι από τις εκδόσεις Aγρα, το 2004. Έχει συμμετάσχει στη δίγλωσση ανθολογία «Hellenica: Το καινούργιο εντός ή πέραν της γλώσσας: Ανθολογία νέων Ελλήνων ποιητών» (εκδ. Γαβριηλίδης 2009), και στο «Παλίμψηστο Καβάλας , Ανθολογία Καβαλιωτών Λογοτεχνών» (επιμ. Ευριπίδης Γαραντούδης , Μαίρη Μικέ, εκδ. Καστανιώτη 2009)

Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ

(2010)	Επέτειος, Μικρή Άρκτος
(2010)	Νίκος Εγγονόπουλος: Ο ζωγράφος και ο ποιητής, Μουσείο Μπενάκη
(2009)	Hellenica: Το καινούργιο εντός ή πέραν της γλώσσας: Ανθολογία νέων Ελλήνων ποιητών, Γαβριηλίδης
(2009)	Παλίμψηστο Καβάλας, Καστανιώτη
(2008)	Δικαίωμα προσδοκίας, Άγρα
(2004)	Ο ποιητής έξω, Άγρα

Από αγάπη

Γέμισε ο τόπος πεινασμένες καρδιές.
Τόσο πεινασμένες
σαν τα σκυλιά που τα ξεχνούν σ' άδεια οικόπεδα
και αμελούν τ' αφεντικά να τα ταΐσουν.
Η πείνα μαυρίζει τις καρδιές
τις αγριεύει μες στη νύχτα
κι αν τύχει κάποιος να κοντοσταθεί
μέσ' απ' τα κάγκελα το χέρι του ν' απλώσει
ορμούνε τότε οι καρδιές
κι αυτό το χέρι απ' το μέρος τής καρδιάς
προτού καλά καλά νιώσει τον πόνο
το ξεσκίζουν.
Από τη συλλογή Δικαίωμα προσδοκίας (2008)

Η Γεωργία Τρούλη γεννήθηκε το 1979. Κατάγεται από την Κρήτη και ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε νοσηλευτική στη Σχολή επαγγελμάτων υγειάς και πρόνοιας του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού ιδρύματος Θεσσαλονίκης και έπειτα σπούδασε Ψυχολογία στη φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. Σήμερα είναι φοιτήτρια στη σχολή Καλών Τεχνών του ΑΠΘ και παράλληλα εργάζεται στην Ψυχιατρική κλινική του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ
Έχει παρακολουθήσει εκπαιδευτικά προγράμματα στην ομαδική και στη συμβουλευτική Ψυχοθεραπεία, σεμινάρια εικαστικής ψυχοθεραπείας και δραματοθεραπείας
Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές «Τα Πορτοκαλορόδινα» και «Μια σχετική συρραφή»(εκδόσεις Ηριδανός) και λαμβάνει μέρος σε εκθέσεις εικαστικού περιεχομένου γράφοντας ποιήματα και κείμενα με αφορμή τα ζωγραφικά έργα των εκάστοτε καλλιτεχνών. Επίσης ποιήματά της έχουν φιλοξενηθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά καθώς και στο Ημερολόγιο ποίησης (εμπειρία εκδοτική).Είναι μέλος της Ενωτικής Πορείας Συγγραφέων, της Διεθνούς Εταιρείας Λόγου και Τέχνης και του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων

(2008) Μια σχετική συρραφή, Ηριδανός

(2008) Τα πορτοκαλορόδινα, Ηριδανός

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Περπάτησα πάνω σε όλες τις μέρες της εβδομάδας
για να φθάσω σε αυτό το Σάββατο, με τα δύο βήτα
σαν το κρεββάτι που έχει δυο σώματα
Τέντωσα όλους τους μήνες για να φθάσω γρήγορα στον
δωδέκατο, να βάλω κόμμα, να αρχίσω νέα χρονιά
πάλι με ένα
Συμμάζεψα όλα τα χρόνια σε δύο,
οπού τα έζησα όλα μαζί σου
Ίσως να μου πάρει καιρό να καταλάβω πόσο όμορφα
περνάω τις ώρες
Ίσως κάποτε καταλάβω πως αυτό που νιώθω δεν είναι χολέρα,
αλλά έρωτας μεγάλος που μουγκρίζει από πόνο
και νέες εκπλήξεις
Σε βλέπω να κοιμάσαι και με τρελαίνουν τα λεπτά
που φυγαδεύουν τον ανούσιο χρόνο
Ρίχνω τα χαρούμενα δευτερόλεπτα στον πολύχρωμο κουμπαρά
για να χω το μικρό μου κομπόδεμα
τις δύσκολες στιγμές που θα είσαι απέναντι και όχι δίπλα
στο μεγάλο κρεβάτι.
Σε φαντάζομαι σε κοντινό μέλλον και μακρινό παρελθόν σαν
γριά που λίγα ακόμη της μένουν
Και είμαι εκεί!
Και είμαι για σένα στο κρεβάτι με τα δυο σώματα
που μοιάζουν ν’ αγκαλιάζονται σαν δυο βήτα όλο καμπύλες
Είναι αλήθεια αυτό το καθημερινό παραμύθι!
Είναι αλήθεια! Σ’ αγαπώ στα 82 μου δευτερόλεπτα, επί 25 λεπτά, συν τις
2 ώρες, για όλους αυτούς τους 7 μήνες και τα πέντε χρόνια που περνάω μαζί σου
Είναι ψέμα!
Είναι ψέμα πως κάθε έρωτας κρύβει μια μεγάλη αρρώστια που πρέπει,
όπως και να χει, να θεραπεύεται
Κοιμήσου ζωή μου, κι εγώ κάνω υπολογισμούς για χθες και για άπειρο

Η Νίκη Χαλκιαδάκη  κατάγεται από την Κρήτη. Γεννήθηκε το 1980 στα Τρίκαλα Θεσσαλίας. Αποφοίτησε από το Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με κατεύθυνση Γλωσσολογία.

Υπότροφος του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Δημιουργική Γραφή» του Πανεπιστημίου της Δυτικής Μακεδονίας. Ποιήματά της έχουν βραβευτεί σε Πανελλήνιους Λογοτεχνικούς Διαγωνισμούς και η ίδια απέσπασε τον τίτλο «Artist of the year 2009» στην κατηγορία Ποίηση από τον Διεθνή Διαγωνισμό «InterArtia». Σύντομα η βιογραφία και αρκετά ποιήματά της  θα φιλοξενηθούν στις σελίδες του γαλλικού περιοδικού Action Poètique. Η πρώτη της ποιητική συλλογή φέρει τον τίτλο «ο Έρωτας του Pied de Coq». Δημιούργησε το «Dolls», μια θεατρική performance, βασισμένη στους στίχους της πρώτης της ποιητικής συλλογής. Το μουσικό συγκρότημα “khaki naïve” που δρα στο Αμβούργο μελοποίησε ποιήματά της. Η «Κίρκη», ένα ποίημα της συλλογής  θα κυκλοφορήσει στην τελευταία τους δισκογραφική δουλειά.

Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ

(2009)

O έρωτας του Pied de Coq, Λογείον

Ένα όνειρο      

χρόνια φουσκώναμε το στρώμα μας

με νερό από τη Θάλασσα Ντιράκ

μέχρι που η αυτοσχεδία μας

έσκασε και πλημμυρίσαμε

ναυαγοί υπνοδωματίου

τα πνευμόνια μας

κωπηλατούσαν

στο Κενό

- στρωμένο με πλακάκια-

β’ διαλογής

τα μαξιλάρια ζευγάρωσαν

μια τελευταία φορά

τα πορτατίφ δεν έχουν ρόγχο –τελικά–

όταν βραχυκυκλώνουν

…μας έσπρωχνε η αγάπη στα κομοδίνα

«αποφύγαμε τον πνιγμό» είπες

δεν ένιωσες

πως από χώμα

γινόμασταν λάσπη;