«Ερχόμαστε γεροί και φεύγουμε άρρωστοι». Μια ηλικιωμένη γυναίκα, που περιμένει ώρες στην ουρά για μια συνταγή, λέει τον καημό της. Καρτερικά. Σαν να προσεύχεται σ’ έναν άγνωστο θεό, ενώ έχει πάψει πια να ελπίζει. Δεν χρειάζονται πολλές λέξεις για να συνοψιστεί ένα διαρκές δράμα, η κατάσταση δηλαδή στο δημόσιο σύστημα υγείας, και ειδικότερα στο ΙΚΑ. Και οι πέντε αρκούν: «Ερχόμαστε γεροί και φεύγουμε άρρωστοι». Στημένοι από τα χαράματα στην ουρά οι άνθρωποι, για το μαγικό χαρτάκι. Να κουράζονται, να απογοητεύονται, να μοιράζονται το παράπονο και τον θυμό τους και προπάντων να φαρμακώνονται από το αθεράπευτο αίσθημα ότι η πολιτεία σου σε προσβάλλει και σε περιφρονεί, ακόμα κι αν ανήκεις στα κάποτε «περήφανα γερατειά» που την υπηρέτησαν με ανώνυμη υπομονή.
Υπουργοί έρχονται με βροντώδεις δεσμεύσεις, υπουργοί φεύγουν αθόρυβα, μεταρρυθμίσεις ανακοινώνονται, μεταρρυθμίσεις ξεχνιούνται αμέσως μόλις «αναβαθμιστεί» αυτός που τις εξήγγειλε, η μία «εξυγίανση» διαδέχεται την άλλη, ο ένας πρωθυπουργός μετά τον άλλον επισκέπτεται κάποιο κατάστημα του ΙΚΑ (θυμάστε τον κ. Σημίτη;), ώστε να δώσει αυτοπροσώπως την εντολή να παταχθεί η γραφειοκρατία, να επιταχυνθούν οι διαδικασίες, και... Και τα ραντεβού εξακολουθούν να κλείνονται με δίμηνο ή και τρίμηνο ορίζοντα, κι ας είναι κατεπείγων ο χαρακτήρας της εξέτασης.
Κι επειδή δεν μπορείς να πείσεις την αρρώστια σου να αποκοιμηθεί ούτε τα μικρόβια να παρακολουθήσουν σεβαστικά το πρόγραμμα της ιατρογραφειοκρατίας, καταφεύγεις σε ιδιωτικά εργαστήρια, για να προλάβεις. Εξαντλείς το απόθεμά σου, αν έχεις, ή δανείζεσαι από συγγενείς και φίλους, που συμμερίζονται και βοηθάνε, γιατί, ποιος λίγο-ποιος πολύ, όλοι έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με προβλήματα που δεν σηκώνουν αναβολή. Με δανεικά επίσης θα χειρουργηθούν, γιατί τα πεντάρια και τα δεκάρια που ζητάει ο χειρουργός (του Δημοσίου κι αυτός, και του Ιπποκράτη επίσης) δεν βρίσκονται εύκολα. Οχι, δεν απαιτούν φακελάκι όλοι οι γιατροί, αλλά κι ένας στους εκατό να βρεθεί που θα σε αφήσει, καρκινοπαθή άνθρωπο, στην αναμονή ώσπου να καταφέρεις να ανταποκριθείς στην ωμή απαίτησή του, αρκεί για να μαγαρίσει όλο το λειτούργημα στο μυαλό του εκβιαζομένου.
Σεπτέμβριο του 2009, λοιπόν, προεκλογικά, ο κ. Παπανδρέου είχε επισκεφθεί το ΙΚΑ Ζωγράφου, όπου, κατά τις φιλικές του εφημερίδες, είχε γίνει «ενθουσιωδώς δεκτός» από τους ασφαλισμένους. Aλλωστε είχε υποσχεθεί πολλά και ωραία. Τέλη Οκτωβρίου του 2009, πρωθυπουργός πια, πήγε «αιφνιδιαστικά» (δηλαδή μαζί με τον προσωπικό του φωτογράφο) στο ΙΚΑ Αττικής και ξαναϋποσχέθηκε πολλά και ωραία. Θα ξαναπάει άραγε για να διαπιστώσει τι απόγιναν οι εξαγγελίες του; Μπα. Πιθανότερο είναι να πάει ο κ. Σαμαράς. Είναι η δική του σειρά να υποσχεθεί πολλά και ωραία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου