Του Τάκη Θεοδωρόπουλου, ΝΕΑ, 28.2.11
Μέρες τώρα φαντάζοµαι τον κ. Τσίπρα να περιµένει ένα νεύµα από τους εξεγερµένους Αραβες, Μικρός Ηρως σε εκδοχή 2011 που µε το αυτί κολληµένο στον ασύρµατο περιµένει το σύνθη µα από το στρατηγείο της Μέσης Ανατολής. Και ο Μικρός Ηρως έχει αρχίσει να µελαγχολεί. Τι στην ευχή, τόσος κόσµος µαζεµένος, έτοιµος να θυσιαστεί και να µη βρεθεί ένας να φωνάξει κάτι για τον ιµπεριαλισµό, για την πλουτοκρατία και για την άγρια παγκοσµιοποίηση; Αυτά τα παιδιά έχουν αλλού τον νου τους. Ζητούν αξιοπρέπεια, καίνε το πράσινο βιβλίο του αδέσποτου Καντάφι και είναι έτοιµα να δώσουν και τη ζωή τους για να ζήσουν σ’ αυτόν τον σύγχρονο κόσµο που µέχρι τώρα µόνον ως εικονική πραγµατικότητα τον ξέρουν µέσα από το ∆ιαδίκτυο.
Εδώ και µέρες προσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω το αίσθηµα της ευφορίας που προκαλεί στους ηγέτες της καθ’ ηµάς επανάστασης το άκουσµα του ονόµατος Ταχρίρ. Οπου βλέπουν συγκεντρω- µένο πλήθος να διεκδικεί τα όποια δίκαιά του νοµίζουν πως ήρθε η ώρα να γίνουν πρωταγωνιστές στο δράµα που τους καταδίκασε στον ρόλο του καρατερίστα.
Η σκηνή του δράµατος είναι εκεί λοιπόν, στη Νότια Μεσόγειο, και τους περιµένει. Ας πάει ο Μωάµεθ στο βουνό, ας ταξιδέψει ο κ. Αλαβάνος από την Πλατεία Συντάγµατος στην Πλατεία Ταχρίρ ή στους δρόµους της Τρίπολης. Είναι µια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δοκιµάσει τα πυρά των λόγων του κατά του ιµπεριαλισµού, κατά του άγριου καπιταλισµού, της πλουτοκρατίας, του οργανωµένου και σατανικού σχεδίου που λέγεται παγκοσµιοποίηση, βλέπε σύγχρονος κόσµος. Μέρες τώρα φαντάζοµαι τον κ. Τσίπρα να περιµένει ένα νεύµα από τους εξεγερµένους Αραβες, Μικρός Ηρως σε εκδοχή 2011 που µε το αυτί κολληµένο στον ασύρµατο περιµένει το σύνθη µα από το στρατηγείο της Μέσης Ανατολής. Και ο Μικρός Ηρως έχει αρχίσει να µελαγχολεί.
Τι στην ευχή, τόσος κόσµος µαζεµένος, έτοιµος να θυσιαστεί και να µη βρεθεί ένας να φωνάξει κάτι για τον ιµπεριαλισµό, για την πλουτοκρατία και για την άγρια παγκοσµιοποίηση; Αυτά τα παιδιά έχουν αλλού τον νου τους. Ζητούν αξιοπρέπεια, καίνε το πράσινο βιβλίο του αδέσποτου Καντάφι και είναι έτοιµα να δώσουν και τη ζωή τους για να ζήσουν σ’ αυτόν τον σύγχρονο κόσµο που µέχρι τώρα µόνον ως εικονική πραγµατικότητα τον ξέρουν µέσα από το ∆ιαδίκτυο. Ολα αυτά τα περί πλουτοκρατίας, ιµπεριαλισµού και άγριου καπιταλισµού απλώς βαρέθηκαν να τα ακούν τόσα χρόνια από τους τυράννους και τους τυραννίσκους που τους κυβερνούσαν εν ονόµατι του λαού, της ανεξαρτησίας και του φρονήµατος των αδεσµεύτων. Το µόνο που θέλουν είναι να τα πετάξουν στη Μεσόγειο. Ο Μικρός Ηρως και η αντίζηλός του, η κ. Παπαρήγα, µοιάζουν επικίνδυνα µε ∆ΕΚΟ. Η συντήρησή τους απαιτεί τεράστιο κοινωνικό κόστος και δεν µπορούν να βοηθήσουν το εξαγωγικό µας εµπόριο. Η µηχανή του λόγου τους είναι φτιαγµένη µε υλικά της δεκαετίας του 1970. Η εξέγερση στον αραβικό κόσµο τούς υπενθυµίζει, για ακόµη µία φορά, πως πρέπει να αλλάξουν λεξικό αν θέλουν να καταλάβουν τι συµβαίνει γύρω τους. Και γύρω µας, εννοείται.
Η σκηνή του δράµατος είναι εκεί λοιπόν, στη Νότια Μεσόγειο, και τους περιµένει. Ας πάει ο Μωάµεθ στο βουνό, ας ταξιδέψει ο κ. Αλαβάνος από την Πλατεία Συντάγµατος στην Πλατεία Ταχρίρ ή στους δρόµους της Τρίπολης. Είναι µια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δοκιµάσει τα πυρά των λόγων του κατά του ιµπεριαλισµού, κατά του άγριου καπιταλισµού, της πλουτοκρατίας, του οργανωµένου και σατανικού σχεδίου που λέγεται παγκοσµιοποίηση, βλέπε σύγχρονος κόσµος. Μέρες τώρα φαντάζοµαι τον κ. Τσίπρα να περιµένει ένα νεύµα από τους εξεγερµένους Αραβες, Μικρός Ηρως σε εκδοχή 2011 που µε το αυτί κολληµένο στον ασύρµατο περιµένει το σύνθη µα από το στρατηγείο της Μέσης Ανατολής. Και ο Μικρός Ηρως έχει αρχίσει να µελαγχολεί.
Τι στην ευχή, τόσος κόσµος µαζεµένος, έτοιµος να θυσιαστεί και να µη βρεθεί ένας να φωνάξει κάτι για τον ιµπεριαλισµό, για την πλουτοκρατία και για την άγρια παγκοσµιοποίηση; Αυτά τα παιδιά έχουν αλλού τον νου τους. Ζητούν αξιοπρέπεια, καίνε το πράσινο βιβλίο του αδέσποτου Καντάφι και είναι έτοιµα να δώσουν και τη ζωή τους για να ζήσουν σ’ αυτόν τον σύγχρονο κόσµο που µέχρι τώρα µόνον ως εικονική πραγµατικότητα τον ξέρουν µέσα από το ∆ιαδίκτυο. Ολα αυτά τα περί πλουτοκρατίας, ιµπεριαλισµού και άγριου καπιταλισµού απλώς βαρέθηκαν να τα ακούν τόσα χρόνια από τους τυράννους και τους τυραννίσκους που τους κυβερνούσαν εν ονόµατι του λαού, της ανεξαρτησίας και του φρονήµατος των αδεσµεύτων. Το µόνο που θέλουν είναι να τα πετάξουν στη Μεσόγειο. Ο Μικρός Ηρως και η αντίζηλός του, η κ. Παπαρήγα, µοιάζουν επικίνδυνα µε ∆ΕΚΟ. Η συντήρησή τους απαιτεί τεράστιο κοινωνικό κόστος και δεν µπορούν να βοηθήσουν το εξαγωγικό µας εµπόριο. Η µηχανή του λόγου τους είναι φτιαγµένη µε υλικά της δεκαετίας του 1970. Η εξέγερση στον αραβικό κόσµο τούς υπενθυµίζει, για ακόµη µία φορά, πως πρέπει να αλλάξουν λεξικό αν θέλουν να καταλάβουν τι συµβαίνει γύρω τους. Και γύρω µας, εννοείται.
1 σχόλιο:
Είμαι υποχρεωμένος να πώ του Τσίπρα το δίκιο, δεδομένου ότι τον άκουσα σήμερα το μεσημέρι να μιλάει με τον Χατζηνικολάου στο ραδιόφωνο και τον βρήκα ιδιαίτερα εύστοχο, νεωτεριστικό, μεταλικό (αν αυτό είναι το αντίθετο του ξύλινου...). Αντίθετα βρήκα το άρθρο του κ. Θεοδωρόπουλου ασαφές, τρεχαγυρευοπουλικών προθέσεων. Δηλαδή τι θέλει ο κ. Θεοδωρόπουλος; Να πάψει η Αριστερά να ελπίζει από την κινητικότητα της πολιτικής σκηνής ή να αποποιηθεί τα βασικά θεωρήματά της; Επιτέλους, αν κάποιος θέλει να βοηθήσει αυτή τη χώρα και αυτό το λαό σε αυτή την υπαρξιακή κρίση, θα πρέπει να μετράει τα λόγια του και να ενεργεί με πνεύμα ενότητας...Όλα τα άλλα, είναι στην καλύτερη περίπτωση σννομπισμός ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΧΙΖΑΣ
Δημοσίευση σχολίου