Του Λ. Σταυρόπουλου, ΒΗΜΑ, 30.1.11
Η αντίδραση στο μνημόνιο και στην τρόικα καθώς και κοινές απόψεις στα εθνικά θέματα φέρνουν πιο κοντά ετερογενείς δυνάμεις από τις παρυφές της Δεξιάς ως την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά
ΕΝΑΣ «αναδυόμενος πατριωτισμός», όπως χαρακτηρίζεται από κύκλους του λεγόμενου εθνικοπατριωτικού τόξου,προβάλλει την περίοδο αυτή ως πολιτικός και ιδεολογικός αντίλογος στο μνημόνιο και στις επιταγές της τρόικας κρούοντας παράλληλα τον κώδωνα του κινδύνου για την πορεία των εθνικών θεμάτων.Εννοιες όπως «κατοχική κυβέρνηση», «εθνοπροδότες» κτλ.έχουν καταστεί σύμβολο στον αγώνα κατά του «καθεστωτικού κοσμοπολίτικου εθνομηδενισμού», όπως τον αποκαλούν φορείς του εθνικοπατριωτικού φάσματος, κηρύσσοντας «πόλεμο» μέχρις εσχάτων στην κυβερνητική πολιτική.
Με αιχμή το μνημόνιο και τις δεσμεύσεις που ανέλαβε η χώρα έναντι των δανειστών της αλλά και την πορεία των εθνικών θεμάτων στην παρούσα συγκυρία, με επίκεντρο τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την εκμετάλλευση των ενεργειακών πηγών του Αιγαίου, προσωπικότητες, κόμματα, κινήσεις και οργανώσεις από ένα ευρύ πολιτικό φάσμα και με διαφορετικές διαδρομές πρωτοστατούν στη διαμόρφωση του αντιμνημονιακού μετώπου αρθρώνοντας έναν πολιτικό λόγο με εθνικοπατριωτικά χαρακτηριστικά και συνθήματα βάλλοντας ιδεολογικά κατά των εκπροσώπων του «σύγχρονου ραγιαδισμού».
Με αιχμή το μνημόνιο και τις δεσμεύσεις που ανέλαβε η χώρα έναντι των δανειστών της αλλά και την πορεία των εθνικών θεμάτων στην παρούσα συγκυρία, με επίκεντρο τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την εκμετάλλευση των ενεργειακών πηγών του Αιγαίου, προσωπικότητες, κόμματα, κινήσεις και οργανώσεις από ένα ευρύ πολιτικό φάσμα και με διαφορετικές διαδρομές πρωτοστατούν στη διαμόρφωση του αντιμνημονιακού μετώπου αρθρώνοντας έναν πολιτικό λόγο με εθνικοπατριωτικά χαρακτηριστικά και συνθήματα βάλλοντας ιδεολογικά κατά των εκπροσώπων του «σύγχρονου ραγιαδισμού».
«Παρών» στο «κίνημα των πατριωτών» έχει δηλώσει και η «ποιμαίνουσα Εκκλησία», η οποία διακήρυξε προσφάτως ότι «αυτό που συμβαίνει στην πατρίδα μας είναι πρωτόγνωρο και συνταρακτικό» και ότι «μαζί με την πνευματική, κοινωνική και οικονομική κρίση συμβαδίζει και η πάσης φύσεως ανατροπή», η οποία συνιστά «προσπάθεια εκρίζωσης και εκθεμελίωσης πολλών παραδεδομένων, τα οποία ως τώρα θεωρούνταν αυτονόητα για τη ζωή του τόπου μας». Υπό το πρίσμα αυτό ετερόκλητες ιδεολογικοπολιτικές συγκλίσεις και διεργασίες βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη με στόχο τη συγκρότηση ενός ευρύτερου «κινήματος αντίστασης» που εκτείνεται από την άκρα Δεξιά και φτάνει ως την άκρα Αριστερά με λιγότερο ή περισσότερο ανομοιογενή χαρακτηριστικά και καταβολές, προσδοκώντας να εκφράσει την κοινωνική οργή και δυσαρέσκεια, καθώς και να διεκδικήσει ενεργό ρόλο με τη διαμόρφωση ακόμη και νέων πολιτικών υποκειμένων, όπου αυτό είναι εφικτό, ή τη συγκρότηση συμμαχιών ακόμη και με ενδεχόμενη (μελλοντική) εκλογική αναφορά. Η πρόσδεση στο άρμα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Αντ.Σαμαρά παραγόντων με προϊστορία στον εθνικοπατριωτικό χώρο, όπως οι κκ. Χρ.Λαζαρίδης και Φ. Κρανιδιώτης, έχει φέρει στο επίκεντρο των «γαλάζιων» συζητήσεων αλλά και διαγκωνισμών στο εσωτερικό της ΝΔ το ζήτημα της φυσιογνωμίας και του χαρακτήρα του κόμματος. Η πολεμική που ξέσπασε προσφάτως με αφορμή το άρθρο του κ. Κρανιδιώτη περί «ντιντήδων» διήγειρε τα κομματικά αντανακλαστικά φέρνοντας στην επιφάνεια τα παρασκηνιακά «μίση και πάθη» που ταλανίζουν τη ΝΔ, ενώ πίσω από τις προσωπικές αιχμές αναδείχθηκαν οι πολιτικές προεκτάσεις της ιδιότυπης συγκατοίκησης. Για τους θιασώτες του ξεχασμένου «μεσαίου χώρου», στον οποίο επένδυσε η νεοκαραμανλική τάξη πραγμάτων, ο αιχμηρός λόγος του γνωστού από την υπόθεση Οτσαλάν δικηγόρου κ. Κρανιδιώτη, νυν προέδρου του «Δικτύου 21», το οποίο συγκροτήθηκε το 1997 με σκοπό την «πατριωτική αφύπνιση των Ελλήνων» στη βάση «των καλύτερων παραδόσεων του Ελληνισμού και του πνευματικού υποδείγματος της Ορθοδοξίας», αποτελεί επιστροφή «στο πιο δεξιό παρελθόν της ΝΔ». Παράγοντες οι οποίοι διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο επί πρωθυπουργίας κ. Κ. Καραμανλή, όπως ο επικοινωνιολόγος κ. Ι. Λούλης, δεν διστάζουν να βάλλουν κατά των νυν συνεργατών του κ. Σαμαρά θεωρώντας ότι η συνύπαρξη αυτή περί τη σημερινή ηγετική ομάδα αποτελεί μια σύνθεση «περιθωριακών λαϊκιστικών στελεχών της ΝΔ με υπερεθνικιστές λαϊκιστές του σαμαρικού παρελθόντος». Μάλιστα έχει πει ότι η σημερινή ΝΔ είναι δεξιότερη εκείνης του πολιτικού μέντορα του κ. Σαμαρά, του αείμνηστου Ευάγγελου Αβέρωφ: «Μαζί με την περίοδο Αβέρωφ αυτή είναι η δεξιότερη στροφή που έχει κάνει η ΝΔ» έχει δηλώσει ο κ. Λούλης κατακρίνοντας την «εθνικοπατριωτική σταυροφορία κατά του μνημονίου» την οποία υιοθέτησε, παρά τις όποιες επί μέρους παραλλαγές, η ΝΔ. Για τον ίδιο άλλωστε η ύπαρξη της συγκεκριμένης ομάδας κοντά στον κ. Σαμαρά υποδηλώνει τη σύμπλευση με μια δεξιά στροφή του κόμματος και τη ρήξη με τη στρατηγική του μεσαίου χώρου στην οποία επένδυσε ο κ. Καραμανλής επί των ημερών του.
Ωστόσο για τον κ. Κρανιδιώτη, προνομιακό συνομιλητή του προέδρου της ΝΔ, ο οποίος συνεχίζει να αρθρογραφεί απτόητος με μαχητικότατο πνεύμα παρεμβαίνοντας στα «γαλάζια» τεκταινόμενα, παρ΄ ότι δεν κατάφερε να εκλεγεί στην Πολιτική Επιτροπή του κόμματος στο συνέδριο, «η αληθινή αμφίπλευρη διεύρυνση δεν θα γίνει με υποστο λή της σημαίας»! Οπως έλεγε προ ημερών ενώπιον κομματικού ακροατηρίου στο Αίγιο, «θα σηκώσουμε τη σημαία μας ως τον ουρανό» και δίνοντας το στίγμα της περί τον κ. Σαμαρά ομάδας ξεκαθάριζε ότι η αμφίπλευρη διεύρυνση θα χτισθεί «πάνω στα αγκωνάρια του πατριωτισμού, της λαϊκότητας, του αληθινού φιλελευθερισμού, του εθνικού συμφέροντος και της κοινωνικής δικαιοσύνης» διαμηνύοντας προς τους εσωκομματικούς επικριτές του ότι «δεν θα απολογηθούμε σε κανέναν για την αγάπη μας στην πατρίδα και στο έθνος μας».
Αλλά και ο (επίσημος) σύμβουλος του κ. Σαμαρά- και αντιπρόεδρος του «Δικτύου 21»- κ. Λαζαρίδης έχει διακηρύξει ότι «είναι λανθασμένη ως “διαπίστωση” και ανόητη ως “μομφή” ότι η εκλογή Σαμαρά σημαίνει στροφή στα δεξιά». Εκ των στυλοβατών του προέδρου, το άλλοτε μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής κατάληψης του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973 και πρώην ευρωκομμουνιστής είναι σήμερα το δεξί χέρι του κ. Σαμαρά και εκλεγμένο μέλος της Πολιτικής Επιτροπής του κόμματος, εκ των εκφραστών της εθνικοπατριωτικής «γραμμής». Από τη «δεξαμενή» του «Δικτύου 21» προέρχονται και άλλα «γαλάζια» στελέχη της εποχής Σαμαρά όπως ο κ. Δ. Καραχάλιος και ο κ. Στ. Αγιάσογλου.
Οι ιδεολογικοπολιτικές συγγένειες με διακριτές φυσιογνωμίες του ιδίου φάσματος έχουν ανοίξει διαύλους επικοινωνίας. Η παρουσία των κκ. Κ. Ζουράρι και Γ. Καραμπελιά στο συνέδριο της ΝΔ ανέδειξε, έστω συμβολικά, τις συγγένειες αυτές. Ο πρώτος άλλωστε είναι εκ των ιδρυτικών παραγόντων του «Δικτύου 21» και εκ των δραστήριων μαχητών υπέρ της «πατριωτικής αναγέννησης» του τόπου, όπως και ο δεύτερος, έχοντας προηγουμένως διανύσει μια μακρά και περιπετειώδη πορεία στον χώρο της άκρας Αριστεράς.
Η σπίθα του Μίκη
Η πρωτοβουλία του διάσημου μουσικοσυνθέτη κ.Μ.Θεοδωράκη να συγκροτήσει τη «Σπίθα»- Κίνημα Ανεξάρτητων Πολιτών κρίθηκε απαραίτητη ώστε να ανακόψει την «ολική εθνική καταστροφή» από την οποία κινδυνεύει η χώρα,όπως διακήρυξε ο ίδιος.Σε αντίθεση με τον κ.Μαρκεζίνη,στον πολιτικό λόγο που αρθρώνει ο κ.Θεοδωράκης υπάρχουν έννοιες όπως «καπιταλισμός» και «ανυπακοή»,ενώ το εθνικό όραμά του όπως το έχει περιγράψει περικλείεται στα εξής: «Ας φανταστούμε μια Ελλάδα ελεύθερη,ανεξάρτητη,ακέραιη,άφοβη,αυτοδύναμη.Ας παλέψουμε για έναν λαό ελεύθερο,ανεξάρτητο,ακέραιο,άφοβο,αυτοδύναμο,μέσα σε μια κοινωνία χωρίς ανεργία,αδικία,φτώχεια,αμάθεια,με κανόνα τη Δίκαιη Ανισότητα αλλά και τη διά νόμου επιβολή της ισότητας ως προς τα δικαιώματα,τις ανάγκες και ένα επίπεδο ζωής και μόρφωσης».Ο κ.Θεοδωράκης έχει προσδώσει «απελευθερωτικά» χαρακτηριστικά στην κίνησή του,ενώ στο επίκεντρο των προσπαθειών του θέτει την «απεξάρτηση» της χώρας.
Ιδιαίτερα αιχμηρός εμφανίζεται έναντι της Τουρκίας και των εξελίξεων στο Αιγαίο,αν και στο παρελθόν είχε πρωτοστατήσει στην προσέγγιση των δύο πλευρών.
Για τη «Σπίθα» με την υπογραφή του μνημονίου η κυβέρνηση «έχει εκχωρήσει τα κυριαρχικά μας εθνικά δικαιώματα στους δανειστές μας» λέγοντας ότι «λησμονήθηκαν οι αγώνες του ελληνικού λαού για ανεξαρτησία». Μεταξύ των συμμετεχόντων στην πρωτοβουλία του μεγάλου μουσικοσυνθέτη και ο κ.Ζουράρις,ο οποίος έχει προσδιορίσει την παρουσία του ως εξής: «Συμμετέχω στη “Σπίθα”, ανήκω στους σπινθήρες,για να ξεπεράσουμε αυτή την εσχάτη ξεφτίλα της δικομματοκρατίας και της κομματοσαπίλας,σε μια προσπάθεια ανεγέρσεως, ανατάσεως, αναστάσεως, επαναστάσεως κ.ο.κ.». Κοντά στη «Σπίθα» έχει βρεθεί και ο κ.Καραμπελιάς,όπως και οι προερχόμενοι από το πατριωτικό ΠαΣοΚ κκ.Γ.Κασιμάτης,συνταγματολόγος και άλλοτε νομικός σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου,κ. Σ.Ληναίοςκ.ά.,αλλά και ο εκ των πρωτοστατών του «μακεδονικού αγώνα» κατά των αξιώσεων των Σκοπίων κ.Στ.Παπαθεμελής, πρόεδρος της «Δημοκρατικής Αναγέννησης».
ΤΟ ΚΚΕ ΚΑΙ Ο «ΤΑΞΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ»
Π ροκρίνοντας το «ταξικό» στοιχείο στον εθνικό και πατριωτικό του λόγο το ΚΚΕ προβάλλει ως κατ΄ εξοχήν δύναμη «αντίστασης και ανυπακοής».«Το ΚΚΕ μιλά πατριωτικά.Το ΄χουμε επισημάνει καιρό τώρα και δεν χάνουμε την ευκαιρία να δηλώσουμε ικανοποίηση μαζί με όλους τους πατριώτες.Αν το ΚΚΕ αποφασίσει να συνδέσει τον ταξικό αγώνα με την πατριωτική άμυνα αυτή την εποχή της καταβαράθρωσης,μπορεί ακόμη και τα όνειρα να πάρουν εκδίκηση» γράφει χαρακτηριστικά ένα εθνικοπατριωτικό site.«Το πατριωτικό καθήκον του λαού είναι να ξεσηκωθεί.Να μην επιτρέψει να τον οδηγήσουν στην αγχόνη αυτοί που τον λήστεψαν» έχει διακηρύξει από την πλευρά του ο Περισσός,ο οποίος έχει εισαγάγει την έννοια του «λαϊκού πατριωτισμού» ενάντια στο μνημόνιο,προκαλώντας την εξ αριστερών κριτική για «θολές διαταξικές» ακροβασίες.Κριτική δέχεται και εκ δεξιών του,αφού οι «υπερπατριώτες» τού χρεώνουν ότι δεν συναινεί σε ένα ευρύ πατριωτικό-δημοκρατικό μέτωπο.Η παρουσία στις γραμμές του ΚΚΕ της βουλευτού κυρίαςΛιάνας Κανέλληαποτελούσε ανέκαθεν για τους επικριτές της ηγετικής ομάδας και των επιλογών της «παρέκκλιση» της ηγεσίας σε «εθνικο-λαϊκιστικές» κατευθύνσεις.
Εχουν μείνει άλλωστε στην (κομματική) ιστορία οι επιθέσεις του άλλοτε ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ κ.Μ. Κωστόπουλουκατά των «αμφιλεγόμενων συνεργασιών» του κόμματος.Πάντως,για το ΚΚΕ «ο πατριωτισμός του και ο διεθνισμός του κόντρα στον κοσμοπολιτισμό των αστών είναι κατοχυρωμένος με αίμα από την ίδρυσή του και δεν μπορεί να τον κηλιδώσει κανείς».
Ο Β. ΜΑΡΚΕΖΙΝΗΣ ΚΑΙ Ο «ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ»
Οι δημόσιες εμφανίσεις έναντι πολυπληθών ακροατηρίων και η συχνή αρθρογραφία του κ. Β.Μαρκεζίνη,ακαδημαϊκού και φέροντος τον βρετανικό τίτλο του σερ,για τα εθνικά θέματα και τους κινδύνους που απορρέουν από τους χειρισμούς και τη στρατηγική της ελληνικής διπλωματίας,όπως και οι μύδροι που εξαπολύει κατά του πολιτικού συστήματος και κυρίως κατά των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας για τα διαχρονικά λάθη και τις παραλείψεις τους που οδήγησαν την οικονομία στα πρόθυρα της κατάρρευσης,έχουν σχολιαστεί ποικιλοτρόπως.Ο έμπειρος νομικός και διπλωμάτης με διεθνείς περγαμηνές έχει σηκώσει τα τελευταία χρόνια τη «σημαία» της ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης και της αφύπνισης του πολιτικού κόσμου,δίχως να παραλείπει να υπογραμμίζει τις αιτίες της «εθνικής μας παρακμής», στο επίκεντρο των οποίων τοποθετεί τη «γενική προσπάθεια αποδυνάμωσης ορισμένων συνιστωσών της εθνικής μας ταυτότητας,όπως είναι η παιδεία,η θρησκεία και η περηφάνια για την ιστορία μας».
Ο κ.Μαρκεζίνης δεν διστάζει να εκφράζει τη λύπη του «που ορισμένοι έλληνες πολιτικοί,επιχειρηματίες και δημοσιογράφοι δίνουν την εντύπωση ότι η σκέψη τους έχει διαμορφωθεί με μόνο γνώμονα την υποτακτικότητά τους προς την Αμερική».Τάσσεται υπέρ της συμμαχίας με τη Ρωσία,ενώ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου όσον αφορά τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας (Αιγαίο,μειονότητα Θράκης) κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι «από την απαράδεκτη συναινετικότητα κυλάμε στην εύκολη παράδοση».
Το «πατριωτικό ΠαΣοΚ» βρέθηκε στη γωνία
Αποστασιοποιημένοι ως περιθωριοποιημένοι παρακολουθούν τις εξελίξεις παράγοντες του «πατριωτικού ΠαΣοΚ» οι οποίοι παρείχαν ολόπλευρη στήριξη στον κ.Γ.Παπανδρέουτόσο στην αναμέτρηση με τον κ.Ευ. Βενιζέλογια την αρχηγία του κόμματος όσο και στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009. Ωστόσο τώρα παρακολουθούν προβληματισμένοι, όπως ομολογούν,τις εξελίξεις υποστηρίζοντας ότι «υπάρχει πλήρης μετάλλαξη από τις ιδρυτικές αρχές του ΠαΣοΚ», ενώ χαρακτηρίζουν «βαθύτατα υποκριτικό να υποστηρίζεται ότι η ηγετική ομάδα του Κινήματος είναι σοσιαλιστική καθώς αποδεικνύεται ότι δεν έχει καμία σχέση με την ψυχή του απλού λαού». Στις συζητήσεις τους μάλιστα καταλογίζουν στην ηγεσία ότι «θωπεύει την ολιγαρχία και επιδεικνύει πυγμή στους γέροντες και αδύναμους»,ενώ δηλώνουν ότι επιβάλλεται «δικαιότερη κοινωνική πολιτική και όχι άκρατες νεοφιλελεύθερες επιλογές», καθώς και «σαφής υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων» για την πορεία των οποίων εμφανίζονται εξαιρετικά ανήσυχοι, αφού φοβούνται, όπως λέει χαρακτηριστικά παράγοντας του χώρου,ότι «είναι δρομολογημένες μειοδοτικές λύσεις σε Αιγαίο κτλ.». Το (διαχρονικό) πατριωτικό ΠαΣοΚ αποτελούν προσωπικότητες όπως οι κκ.Αν. Πεπονής,Αντ. Λιβάνης,Ι. Χαραλαμπόπουλος ,Π. Κρητικός(Πολιτικός και Κοινωνικός Σύνδεσμος «Ν.Ζορμπάς»),Ελ.Βερυβάκης,Γ.Αρσένης,Στ.Γιώτας, οι καθηγητέςΓ.Κασιμάτης,Μ.Γκίβαλος, Ν.Μαρκάτοςκ.ά., καθώς και οι κκ.Θ. Κατσανέβας,Αλ. Μητρόπουλος,Γ. Παναγιωτακόπουλος («Αριστερή Πρωτοβουλία»),Γ. Ασημακόπουλος ,Στ.Ληναίοςκ.ά.
Ο λαός πληρώνει το μνημόνιο
Η στήριξη από τον ΛΑΟΣ του μνημονίου είναι μια πολιτική απόφαση την οποία θα κουβαλά για πολύ καιρό στην πλάτη του ο κ.Γ. Καρατζαφέρης,ο οποίος δέχεται σκληρή κριτική από τον όμορο υπερπατριωτικό χώρο, που τον κατατάσσει πλέον ως συμπληρωματική δύναμη στο κυρίαρχο «νεοταξικό μοντέλο». Η συμπόρευση με το ΠαΣοΚ στο πλαίσιο του μνημονίου ήταν μια οριακή στιγμή για την πορεία του ΛΑΟΣ, ο οποίος δοκίμασε ήδη στις περιφερειακές εκλογές την αποδοκιμασία μέρους των οπαδών του. Το Πατριωτικό Μέτωπο (ΠΑΜ),το οποίο έγινε γνωστό τον περασμένο Σεπτέμβριο με αφορμή το περιστατικό στη ΔΕΘ με την εκτόξευση ενός παπουτσιού κατά του πρωθυπουργού κ.Γ.Παπανδρέου,εντάσσει τον ΛΑΟΣ στους «εκφραστές του νεοφιλελεύθερου,νεοταξικού προτύπου» μαζί με το ΠαΣοΚ και τη ΝΔ,παρ΄ ότι η τελευταία δεν υπερψήφισε το μνημόνιο.Την ίδια ώρα επιχειρεί να οργανώσει τις δυνάμεις του προσδοκώντας να διαμορφώσει «πυρήνες» ανά την Ελλάδα και προσκαλώντας στις γραμμές του «πατριώτες με διαφορετική ιδεολογικοπολιτική καταγωγή».Παράλληλα καλεί τις «πατριωτικές δυνάμεις της χώρας να ενώσουν τις δυνάμεις τους απέναντι στη λαίλαπα της διάλυσης τόσο του έθνους μας όσο και της κοινωνικής μας συνοχής».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου