Του Τ. Θεοδωρόπουλου, ΝΕΑ, 21.1.11
"Η πλούσια Ελλάδα έχει ταυτίσει το καρακιτσαριό µε τον πολιτισµό – και τη Γιουροβίζιον µε την Ευρώπη. Κι αν αξίζει κανείς να εγκύψει λίγο στο πρόβληµα είναι γιατίαναδεικνύει, σε όλο της το µεγαλείο, τη σχέση του ελληνικού πλούτου µε τον πολιτισµό: για τη νεόπλουτη κοινωνία µας η έννοια του πολιτισµού δεν ξεπερνάει τα όριατης κακόγουστης ελαφρότητας που διαγωνίζεται πανευρωπαϊκά κάθε χρόνο στη Γιουροβίζιον. Ολα τα άλλα είναι γκρίνια, βάρος και γενικά φέρνουν δυσπεψία στα αυτάρεσκα στοµάχια που στριµώχνονται στο τιµόνι του 4x4. "
Είναι ευτύχηµα για όλουςµας που µερικοί δεν υποστέλλουν τη σηµαία των καλών αγώνων. Αγωνιστές εξ απαλών ονύχων φαίνεται δεν πτοούνται ούτε από το Μνηµόνιο ούτε από το φάσµα της πτώχευσης. Συνηθισµένοι να αγωνίζονται από τα γεννοφάσκια τους συνεχίζουν, µε όλη τη σοβαρότητα της ώριµης ηλικίας πια, να κρατούν τα µετερίζια της ζωής, του έθνους, του πολιτισµού. Γι’ αυτό δεν µουέκανε καµία εντύπωση που ο βουλευτής του ΛΑΟΣ κύριοςΓιώργος Ανατολάκης ανέλαβε να υπερασπιστεί την εθνική υπόθεση που ακούειστο όνοµα Γιουροβίζιον.
Ως γνωστόν το µετερίζι του εδώ και καιρό δεν είναι ο χλοοτάπης αλλά τα συνήθως κενά, πλην όµως τιµηµένα, έδρανα της δηµοκρατίας µας.
Και ερώτησε λοιπόν τον κύριο υπουργό τουΠολιτισµού και του Τουρισµού: Με ποια κριτήρια γίνονται οι επιλογές των εκπροσώπων µας στον ύψιστο αυτό θεσµό του ευρωπαϊκού ελαφρολαϊκού πολιτισµού; Και δεν εννοούσε προφανώς τα πρίµα ή τα µπάσα. Εννοούσε αν έχει οριστεί επιτροπή σοφών, η οποία έχει µε τη σειρά της ορίσει το µέτροτης ελαφρότητας βάσει του οποίου θαεπιλεγεί ο «ο» ή η «η» για να υπερασπιστεί τις Θερµοπύλες του πολιτισµού µας.
Οµως επειδή ζούµε σε καιρούς που απαιτούν ρεαλισµό οικονοµικής φύσεως ο ερωτών βουλευτής δεν περιορίστηκε στην καλλιτεχνική πτυχή του ζητήµατος. Θέτοντας τον δάχτυλον επί τον τύπον των ήλων αναρωτήθηκε ευλόγως πώς είναι δυνατόν το SMS που στέλνει ο έλληνας ψηφοφόρος όταν φτάσει η µεγάλη εκείνη ώρα να στοιχίζει περισσότερο από αυτό που στέλνει ο Ιταλός ή ο Σλοβένος για παράδειγµα. Χωρίς να προχωρήσει, δυστυχώς, σε µια συγκριτική έκθεση του κατά κεφαλήν εισοδήµατος στιςεµπλεκόµενες δυνάµεις του πολιτισµού παραθέτοντας στοιχεία που θα ενίσχυαν το κύρος των αποκαλύψεών του. ∆εν χρειάζεται να προσθέσω πως στο µείζον αυτό ζήτηµα ενεπλάκησαν καιοι δυνάµεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ο πρώτος σε σταυρούς δηµοτικός σύµβουλος της πρωτεύουσας, µε µια δήλωση γενναιόδωρης αυταπάρνησης, παραιτήθηκε από τον ρόλο του διαχειριστή ενός εκ των υποψηφίων καλλιτεχνών για να καταδείξει στο πανελλήνιο πως η απόρριψη της εν λόγω καλλιτεχνικής δύναµης είχε ως στόχο την πολιτική του τιµωρία. Σε πνίγει το δίκιο γιατί αν δεν κάνω λάθος είναι ο ίδιος που προεκλογικά είχε υποσχεθεί πως µεδικά του έξοδα θα περιφερόταν ανά τονκόσµο για να διαφηµίσει την Αθήνα µας, την αγαπηµένη µας Αθήνα, της γης τη διαµαντόπετρα κ.λπ. Οµως η παράταξη το ψηφοδέλτιο της οποίας τιµούσε µε την παρουσία του ηττήθηκε στις εκλογές, όπως είχεηττηθεί στις εκλογές και ο Ελευθέριος Βενιζέλος ενώ ο ελληνικός στρατός βρισκόταν ήδη στη Σµύρνη.
Αφήνω κατά µέρος την καταπόνησητης φαιάς ουσίας. Παραβλέπω το ότι οι εκλεκτοί του λαού έχουν τον δικό τους τρόπο για να ιεραρχούν τα προβλήµατα του τόπου, όπως και ο παραµορφωτικός καθρέφτης έχει τον δικό του τρόπο να αντανακλά τα είδωλα. Ως γνωστόν ο λαός δεν πέφτει ποτέ έξω στις επιλογές του, η δηµοκρατία δεν έχει αδιέξοδα και εµείς οι Ελληνες είµαστε ο ευφυέστερος λαός του κόσµου.
Και θέλω να σταθώ λίγο στη µη οµολογηµένη πλευρά του όλου θέµατος. ∆ιότι σήµερα οι εν λόγω παρεµβάσεις µπορεί να ακούγονται γραφικές. Πριν από µερικά χρόνια όµως η υπόθεση Γιουροβίζιον είχε αναδειχθεί σε εθνικό αγώνα για τον πολιτισµό, την τρίτη κατάκτηση της ευρωπαϊκής Ελλάδας µετά το ποδοσφαιρικό Κύπελλο και τους Ολυµπιακούς Αγώνες. Και έρρεαν άφθονα τα εκατοµµύρια της πλουτοκώσταινας, µαζί κι ο καµπανίτης οίνος.
Η πλούσια Ελλάδα έχει ταυτίσει το καρακιτσαριό µε τον πολιτισµό – και τη Γιουροβίζιον µε την Ευρώπη. Κι αν αξίζει κανείς να εγκύψει λίγο στο πρόβληµα είναι γιατίαναδεικνύει, σε όλο της το µεγαλείο, τη σχέση του ελληνικού πλούτου µε τον πολιτισµό: για τη νεόπλουτη κοινωνία µας η έννοια του πολιτισµού δεν ξεπερνάει τα όριατης κακόγουστης ελαφρότητας που διαγωνίζεται πανευρωπαϊκά κάθε χρόνο στη Γιουροβίζιον. Ολα τα άλλα είναι γκρίνια, βάρος και γενικά φέρνουν δυσπεψία στα αυτάρεσκα στοµάχια που στριµώχνονται στο τιµόνι του 4x4.
Και χωρίς να θέλω να ισχυρισθώ πως δεν υπάρχει και µια αριστερή κακογουστιά, εξίσου νοσηρή, φοβούµαι πως δεν µπορείς να µην ταυτίσεις την κακογουστιά της Γιουροβίζιον µε τη λεγόµενη ∆εξιά. Ο γέρων Καραµανλής, ο κανονικός,έκανε παρέα µε τον Χατζιδάκι, τον Χορν και τον Μινωτή. Οι νεοκαραµανλικοί και οι διάδοχοί τους ψηφίζουν στη Γιουροβίζιον.
Γι’ αυτό και δυσκολεύονται να καταλάβουν.
Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος είναι συγγραφέας.
Ως γνωστόν το µετερίζι του εδώ και καιρό δεν είναι ο χλοοτάπης αλλά τα συνήθως κενά, πλην όµως τιµηµένα, έδρανα της δηµοκρατίας µας.
Και ερώτησε λοιπόν τον κύριο υπουργό τουΠολιτισµού και του Τουρισµού: Με ποια κριτήρια γίνονται οι επιλογές των εκπροσώπων µας στον ύψιστο αυτό θεσµό του ευρωπαϊκού ελαφρολαϊκού πολιτισµού; Και δεν εννοούσε προφανώς τα πρίµα ή τα µπάσα. Εννοούσε αν έχει οριστεί επιτροπή σοφών, η οποία έχει µε τη σειρά της ορίσει το µέτροτης ελαφρότητας βάσει του οποίου θαεπιλεγεί ο «ο» ή η «η» για να υπερασπιστεί τις Θερµοπύλες του πολιτισµού µας.
Οµως επειδή ζούµε σε καιρούς που απαιτούν ρεαλισµό οικονοµικής φύσεως ο ερωτών βουλευτής δεν περιορίστηκε στην καλλιτεχνική πτυχή του ζητήµατος. Θέτοντας τον δάχτυλον επί τον τύπον των ήλων αναρωτήθηκε ευλόγως πώς είναι δυνατόν το SMS που στέλνει ο έλληνας ψηφοφόρος όταν φτάσει η µεγάλη εκείνη ώρα να στοιχίζει περισσότερο από αυτό που στέλνει ο Ιταλός ή ο Σλοβένος για παράδειγµα. Χωρίς να προχωρήσει, δυστυχώς, σε µια συγκριτική έκθεση του κατά κεφαλήν εισοδήµατος στιςεµπλεκόµενες δυνάµεις του πολιτισµού παραθέτοντας στοιχεία που θα ενίσχυαν το κύρος των αποκαλύψεών του. ∆εν χρειάζεται να προσθέσω πως στο µείζον αυτό ζήτηµα ενεπλάκησαν καιοι δυνάµεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ο πρώτος σε σταυρούς δηµοτικός σύµβουλος της πρωτεύουσας, µε µια δήλωση γενναιόδωρης αυταπάρνησης, παραιτήθηκε από τον ρόλο του διαχειριστή ενός εκ των υποψηφίων καλλιτεχνών για να καταδείξει στο πανελλήνιο πως η απόρριψη της εν λόγω καλλιτεχνικής δύναµης είχε ως στόχο την πολιτική του τιµωρία. Σε πνίγει το δίκιο γιατί αν δεν κάνω λάθος είναι ο ίδιος που προεκλογικά είχε υποσχεθεί πως µεδικά του έξοδα θα περιφερόταν ανά τονκόσµο για να διαφηµίσει την Αθήνα µας, την αγαπηµένη µας Αθήνα, της γης τη διαµαντόπετρα κ.λπ. Οµως η παράταξη το ψηφοδέλτιο της οποίας τιµούσε µε την παρουσία του ηττήθηκε στις εκλογές, όπως είχεηττηθεί στις εκλογές και ο Ελευθέριος Βενιζέλος ενώ ο ελληνικός στρατός βρισκόταν ήδη στη Σµύρνη.
Αφήνω κατά µέρος την καταπόνησητης φαιάς ουσίας. Παραβλέπω το ότι οι εκλεκτοί του λαού έχουν τον δικό τους τρόπο για να ιεραρχούν τα προβλήµατα του τόπου, όπως και ο παραµορφωτικός καθρέφτης έχει τον δικό του τρόπο να αντανακλά τα είδωλα. Ως γνωστόν ο λαός δεν πέφτει ποτέ έξω στις επιλογές του, η δηµοκρατία δεν έχει αδιέξοδα και εµείς οι Ελληνες είµαστε ο ευφυέστερος λαός του κόσµου.
Και θέλω να σταθώ λίγο στη µη οµολογηµένη πλευρά του όλου θέµατος. ∆ιότι σήµερα οι εν λόγω παρεµβάσεις µπορεί να ακούγονται γραφικές. Πριν από µερικά χρόνια όµως η υπόθεση Γιουροβίζιον είχε αναδειχθεί σε εθνικό αγώνα για τον πολιτισµό, την τρίτη κατάκτηση της ευρωπαϊκής Ελλάδας µετά το ποδοσφαιρικό Κύπελλο και τους Ολυµπιακούς Αγώνες. Και έρρεαν άφθονα τα εκατοµµύρια της πλουτοκώσταινας, µαζί κι ο καµπανίτης οίνος.
Η πλούσια Ελλάδα έχει ταυτίσει το καρακιτσαριό µε τον πολιτισµό – και τη Γιουροβίζιον µε την Ευρώπη. Κι αν αξίζει κανείς να εγκύψει λίγο στο πρόβληµα είναι γιατίαναδεικνύει, σε όλο της το µεγαλείο, τη σχέση του ελληνικού πλούτου µε τον πολιτισµό: για τη νεόπλουτη κοινωνία µας η έννοια του πολιτισµού δεν ξεπερνάει τα όριατης κακόγουστης ελαφρότητας που διαγωνίζεται πανευρωπαϊκά κάθε χρόνο στη Γιουροβίζιον. Ολα τα άλλα είναι γκρίνια, βάρος και γενικά φέρνουν δυσπεψία στα αυτάρεσκα στοµάχια που στριµώχνονται στο τιµόνι του 4x4.
Και χωρίς να θέλω να ισχυρισθώ πως δεν υπάρχει και µια αριστερή κακογουστιά, εξίσου νοσηρή, φοβούµαι πως δεν µπορείς να µην ταυτίσεις την κακογουστιά της Γιουροβίζιον µε τη λεγόµενη ∆εξιά. Ο γέρων Καραµανλής, ο κανονικός,έκανε παρέα µε τον Χατζιδάκι, τον Χορν και τον Μινωτή. Οι νεοκαραµανλικοί και οι διάδοχοί τους ψηφίζουν στη Γιουροβίζιον.
Γι’ αυτό και δυσκολεύονται να καταλάβουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου