Του Παναγιώτη Κουτσοπίνη, 28.1.11
Η κυβέρνηση υποχρεώθηκε εκ των πραγμάτων και ελέω μνημονίου να αρχίσει μία πορεία εξευρωπαϊσμού της χώρας. Θετική η διακήρυξη για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.
Στην πράξη όμως η κυβέρνηση δείχνει να προσπαθεί να κάνει ελιγμούς ώστε στην ουσία να περισώσουν οι προνομιούχοι των κλειστών επαγγελμάτων σημαντικά οφέλη ή να αποζημιωθούν τα μέγιστα. Η διαχείριση του θέματος των μεταφορών έδωσε μια πρώτη γεύση για το πώς ΠΑΣΟΚ και κυβέρνηση αντιμετωπίζουν το θέμα των σημαντικών τομών, τις οποίες έχει ανάγκη η χώρα για να μπορέσει να συνεχίσει να υπάρχει σαν ευρωπαϊκή χώρα.Χαρακτηριστική η «πατέντα» του εγγυημένου σε ποσοστά κέρδους ελευθέρου επαγγελματία φαρμακοποιού.Γενικά η κυβέρνηση σύρεται σε μια προσπάθεια να λέει ότι «θα κάνουμε ομελέτα αλλά να προσπαθήσουμε να μην σπάσουμε τα αυγά».
Είναι, τουλάχιστον, εξοργιστικό να επαγγέλλεται η κυβέρνηση ότι απελευθερώνει πλήρως και χωρίς κανέναν περιορισμό όλα τα κλειστά επαγγέλματα και να αφήνει, ένα από τα σημαντικότερα επαγγέλματα, αυτό του γιατρού λειτουργικά κλειστό.
Είναι γνωστό ότι στην χώρα που λέγεται Ελλάδα, αλλά έχει τα χαρακτηριστικά Ελλαδιστάν, ο κάθε ιατρός είναι υποχρεωμένος να περιορίζει την νόμιμη εξάσκηση του λειτουργήματος/ επαγγέλματός του στα όρια του ιατρικού συλλόγου της περιοχής, στον οποίο υπάγεται υποχρεωτικά.
Δηλαδή έχουμε χωρισμένη την Ελλάδα σε «βιλαέτια τοπικών ιατρικών συλλόγων» και σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις, ο ιατρός πχ της Λειβαδιάς απαγορεύεται να προσφέρει ιατρικές υπηρεσίες στη Θήβα αν δεν πάρει μεταγραφή στον ιατρικό σύλλογο της Θήβας και διαγραφεί από τον ΙΣ Λειβαδιάς. Στην Αιτωλοακαρνανία έχουμε τον Ιατρικό Σύλλογο Αγρινίου και τον Ιατρικό Σύλλογο Μεσολογγίου με απόσταση 10 λεπτά με το αυτοκίνητο.
Για να μην αναφερθούμε στους ιατρικούς συλλόγους Αθηνών, Πειραιώς, Αττικής.
Το τι εξυπηρετούσαν οι διατάξεις αυτές και στο τι εξυπηρετεί η διαιώνισή τους, είναι για μένα δύσκολο να αντιληφθώ, αν θέλω να σκέπτομαι με σύγχρονους ευρωπαϊκούς όρους.
Ότι εξυπηρετούν αναχρονισμό, ελληνικές ιδιορρυθμίες και μικροσυμφέροντα είναι άμεσα αντιληπτό.
Για τα υπόλοιπα ή για τα θετικά του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου ας απαντήσουν οι αρμόδιοι και έχοντες την ευθύνη της υπεράσπισής τους.
Το θέμα είναι ότι, η ελληνική περιφέρεια στερείται ιατρικών υπηρεσιών και οι ασθενείς υποχρεώνονται να ταξιδεύουν στα μεγάλα αστικά κέντρα για να έχουν πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες και η Ελλάδα να διατηρεί μία παράλογη τοπικιστική, επαρχιώτικη και οπισθοδρομική νοοτροπία, δεκαετίες μετά την είσοδό της στην ευρωπαϊκή κοινότητα της ελεύθερης διακίνησης υπηρεσιών και εμπορευμάτων.
Κλινικές, δημόσιες και ιδιωτικές, έχουν έλλειψη σε επιστημονικούς υπεύθυνους λόγω των γεωγραφικών περιορισμών. Για παράδειγμα, πρόσφατα στο νοσοκομείο Λαμίας όταν έφυγε ο παιδίατρος δεν μπόρεσε να αντικατασταθεί από κάποιον παιδίατρο γειτονική πόλης, με αποτέλεσμα, η παιδιατρική κλινική να κλείσει. Στο δημόσιο Κέντρο Αποκατάστασης στην Κόρινθο έφυγε ο φυσίατρος, και το κέντρο έκλεισε. Παρόμοια είναι η κατάσταση σε πολλά νησιά.
Για να μην αναφερθούμε και στο παράλογο της ισχύουσας διάταξης, η οποία απαγορεύει ένα ιατρός να έχει δεύτερο ιατρείο στην ίδια περιφέρεια του ιατρικού συλλόγου, δηλ. ένα στην Μεταμόρφωση και ένα στην Ηλιούπολη.
Δεν είναι τυχαίο ότι σε χώρες που αποδεδειγμένα λειτουργούν οι θεσμοί προς το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου και υπάρχει σεβασμός στις αρχές της δικαιοσύνης, της ισότητας και της δημοκρατίας , το σύστημα αδειών άσκησης επαγγέλματος είναι εντελώς διαφορετικό και αφορά ολόκληρη την επικράτεια, με ιατρικό σύλλογο που καλύπτει όλη τη χώρα, χωρίς να υπάρχουν περιοριστικές δεσμεύσεις. Έτσι, και με την ευκολία που υπάρχει πλέον στις μεταφορές, ο ιατρός μπορεί να ασκεί το επάγγελμα σε περισσότερες από μία γεωγραφικές τοποθεσίες και να καλύπτονται οι ανάγκες για ιατρικές υπηρεσίες.
Η μονοπωλιακή επικυριαρχία των μικροσυμφερόντων του κάθε τοπικού ιατρικού συλλόγου, ο φόβος του ανταγωνισμού από επιστήμονες- επαγγελματίες εκτός αυτών της τοπικής συντεχνίας, ο επαρχιώτικος τοπικισμός των βουλευτών της περιφέρειας, συμπολίτευσης και όχι μόνον, που στηρίζουν την επανεκλογή τους, μεταξύ των άλλων, και στους τοπικούς ιατρικούς συλλόγους, φαίνεται ότι για μια ακόμη φορά αποτελούν εμπόδιο για τον εκσυγχρονισμό των διατάξεων που αφορούν την εξάσκηση του ιατρικού επαγγέλματος στη χώρα μας.
Έτσι έρχεται στην βουλή το, περισπούδαστα διαφημιζόμενο από τον αρμόδιο υπουργό, νομοσχέδιο για την υγεία, χωρίς καμία μνεία για το θέμα και χωρίς να γίνεται κάποια σοβαρή μεταρρύθμιση στις αναχρονιστικές διατάξεις που αφορούν την εξάσκηση του ιατρικού λειτουργήματος-επαγγέλματος και την λειτουργία των ιατρικών συλλόγων.
Η συζήτηση γύρω από τα κλειστά επαγγέλματα αφορά φαρμακοποιούς, δικηγόρους, μηχανικούς αλλά κουβέντα για τους ιατρούς δεν ακούγεται.
Μήπως θα έπρεπε?
Είναι ένα ερώτημα το οποίο νομίζω ότι πρέπει να απασχολεί αυτούς που ασχολούνται με τα κοινά, πολιτικολογούν, πολιτεύονται, δημοσιολογούν και ενημερώνουν.
22/1/11
Παναγιώτης Κουτσοπίνης
Χειρουργός Γυναικολόγος-Μαιευτήρ
MD Lund Σουηδίας- ΜΑ Αρχιάτρων Σουηδίας
Μέλος της ΠΠΕ της ΔΗΜ.ΑΡ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου