ΤΟΥ Π. Κ. ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΗ
TA NEA-28.1.2011
Παρακολουθώντας τον τελευταίο καιρό δηλώσεις από (ορισµένους) εκπροσώπους της πολιτικής τάξης, κοινωνικών οµάδων και φορέων επαγγελµατικών και συνδικαλιστικών ενώσεων αλλά και εκπροσώπων τηςεκπαίδευσης κάθε βαθµίδας, µένει κανείς έκπληκτος από τη χαµηλή ποιότητα του λόγουκαι κυρίως από τον υποκριτικό λόγο. Για ορισµένους, ό,τι συµβαίνει στη χώρα αυτή, για την πολύπλευρη, βαθιά κρίση, φταίει σταθερά και απαρέγκλιτα «κάποιος άλλος», ποτέ οι ίδιοι, όλοι εµείς δηλαδή. Φταίνε κάποιοι άλλοι που συνωµοτούν κρυφάή φανερά ενάντια στην καλή και ενάρετη κοινωνία και τον λαό. Φταίνε κάποιοι «βάρβαροι», αυτοί είναι πάντοτε το πρόβληµα (και όχι βέβαια η «λύσις», που θα έλεγε ο Αλεξανδρινός). Ολα αυτά τα απίθανα απλοϊκά, υποκριτικά, συνωµοσιολογικά λέγονται µε την αξίωση να γίνουν πιστευτά (και δυστυχώς, σε κάποια έκταση γίνονται)
και έτσι η ευθύνη για τα όσα κακά συµβαίνουν µετατίθεται «σε κάποιους άλλους», ορατούς ή αόρατους παράγοντες. Το εξόχως θλιβερό είναι ότι όλα αυτάλέγονται και από (ορισµένους) εκπροσώπους της εκπαιδευτικής κοινότητας, από ανθρώπους δηλαδή που είναι ταγµένοι επαγγελµατικά να µεταδίδουν γνώσεις, απόψεις και δεξιότητες για σωστή κρίση, ορθολογική ανάλυση και υπεύθυνη στάση σε νέους ανθρώπους. Και δικαιολογηµένα διερωτάταικανείς: είναι δυνατόν;
Είναι δυνατόνδηλαδή νέοι άνθρωποι, στο στάδιο διαµόρφωσης της προσωπικότητάς τους, απόκτησης των ικανοτήτων σωστής αναλυτικής σκέψης και κρίσης, να διδάσκονται όλα αυτά τα φαιδρά και γελοία για τα αίτια της κρίσης στην Ελλάδα και για τις παθογένειες της ελληνικήςκοινωνίας; Είναι δυνατόν να διδάσκονται απλοϊκές, µανιχαϊστικές, συνωµοσιολογικές απόψεις που ουσιαστικά εκτρέφουν απέχθεια και µίσος για την ίδια την κοινωνία; Φοβάµαι ότιείναι. Το αποτέλεσµα το βλέπουµε: νέα παιδιά που µισούν τα πάντα και καταφεύγουν στις πιο ακραίες µορφές βίας και εγκληµατικότητας. Η ποιότητα του τι διδάσκεται στην εκπαίδευση είναι η κρίσιµη µεταβλητή για τον εκσυγχρονισµό του εκπαιδευτικού συστήµατος. Ολα τα άλλα, δοµές, οργάνωση κ.λπ., είναι σοβαρά αλλά µάλλον δευτερεύοντα. Ο δάσκαλος/καθηγητής είναι ο παράγων/κλειδί. ∆ιαφορετικά θα αναζητούµε «βάρβαρους» ως το άλλοθι και την εύκοληλύση για τα στραβά µας…
Ο Π.Κ. Ιωακειµίδης είναι καθηγητής του Πανεπιστηµίου Αθηνών και µέλος του ∆.Σ. του ΕΛΙΑΜΕΠ
και έτσι η ευθύνη για τα όσα κακά συµβαίνουν µετατίθεται «σε κάποιους άλλους», ορατούς ή αόρατους παράγοντες. Το εξόχως θλιβερό είναι ότι όλα αυτάλέγονται και από (ορισµένους) εκπροσώπους της εκπαιδευτικής κοινότητας, από ανθρώπους δηλαδή που είναι ταγµένοι επαγγελµατικά να µεταδίδουν γνώσεις, απόψεις και δεξιότητες για σωστή κρίση, ορθολογική ανάλυση και υπεύθυνη στάση σε νέους ανθρώπους. Και δικαιολογηµένα διερωτάταικανείς: είναι δυνατόν;
Είναι δυνατόνδηλαδή νέοι άνθρωποι, στο στάδιο διαµόρφωσης της προσωπικότητάς τους, απόκτησης των ικανοτήτων σωστής αναλυτικής σκέψης και κρίσης, να διδάσκονται όλα αυτά τα φαιδρά και γελοία για τα αίτια της κρίσης στην Ελλάδα και για τις παθογένειες της ελληνικήςκοινωνίας; Είναι δυνατόν να διδάσκονται απλοϊκές, µανιχαϊστικές, συνωµοσιολογικές απόψεις που ουσιαστικά εκτρέφουν απέχθεια και µίσος για την ίδια την κοινωνία; Φοβάµαι ότιείναι. Το αποτέλεσµα το βλέπουµε: νέα παιδιά που µισούν τα πάντα και καταφεύγουν στις πιο ακραίες µορφές βίας και εγκληµατικότητας. Η ποιότητα του τι διδάσκεται στην εκπαίδευση είναι η κρίσιµη µεταβλητή για τον εκσυγχρονισµό του εκπαιδευτικού συστήµατος. Ολα τα άλλα, δοµές, οργάνωση κ.λπ., είναι σοβαρά αλλά µάλλον δευτερεύοντα. Ο δάσκαλος/καθηγητής είναι ο παράγων/κλειδί. ∆ιαφορετικά θα αναζητούµε «βάρβαρους» ως το άλλοθι και την εύκοληλύση για τα στραβά µας…
Ο Π.Κ. Ιωακειµίδης είναι καθηγητής του Πανεπιστηµίου Αθηνών και µέλος του ∆.Σ. του ΕΛΙΑΜΕΠ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου