Η Νομική, ο Αλαβάνος και… ο Βελζεβούλ

Του Ανδρέα Παππά, Athens Voice, 3.2.11

H Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, οι παραφυάδες της στο φοιτητικό χώρο αλλά και άλλες «αντισυστημικές» δυνάμεις αποφάσισαν, απ’ ό,τι φαίνεται, να υπενθυμίσουν  στην ελληνική κοινωνία την ύπαρξή τους και την παρουσία τους – όχι ιδιαίτερα αισθητή, κατά τα άλλα. Με όσο πολιτικό μυαλό κουβαλάνε, οδήγησαν λοιπόν από την Κρήτη στην Αθήνα 250-300 απελπισμένους ανθρώπους, οι οποίοι είναι προφανές ότι μπορεί εύκολα να γίνουν όργανα αλλά και θύματα οποιουδήποτε τους υποσχεθεί μια θέση στον ήλιο, είτε έμπορος ανθρώπινων ζωών είναι αυτός είτε ανεύθυνος έμπορος ελπίδων.     
Αφού εγκατέστησαν τους λαθρομετανάστες στο κτίριο της Νομικής Σχολής, οι «αντισυστημικοί» κάλυψαν για άλλη μια φορά την πρωτοβουλία τους με το μανδύα του πολύπαθου «πανεπιστημιακού ασύλου». Παράλληλα, τη συνόδευσαν με συνθήματα υπέρ της χωρίς όρους (!) και όρια χορήγησης άδειας παραμονής σε όλους [sic] όσοι (παράνομα, ξεπαράνομα) έχουν τα τελευταία χρόνια αποβιβαστεί σε κάποια ελληνική παραλία.

Ουσιαστικός στόχος τους: όχι, βέβαια, να ικανοποιηθεί ο διακαής πόθος των λαθρομεταναστών (τόσο αφελείς δεν είναι, δα, οι «αντισυστημικοί»), αλλά να προκαλέσουν πολιτικό μπούγιο, πιθανότατα και κάποιον ευρύτερο σαματά. «Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση», όπως έλεγε και ο πρόεδρος Μάο, του οποίου τη σκέψη τόσο θαυμάζει –κατά δήλωσή του– ο Αλέξης Τσίπρας.
Ευτυχώς, τα χειρότερα φαίνεται πως αποφεύχθηκαν, χάρη κυρίως στην ψυχραιμία αρκετών από τους  διαπραγματευτές, αλλά και χάρη στη σχετική αναδίπλωση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που, εν μέσω της γενικής κατακραυγής, προτίμησε να μη «χρεωθεί» ένα ακόμα μπάχαλο στο κέντρο της Αθήνας.

Συμπέρασμα, αλλά και επιμύθιο: με απύθμενη αριστερίστικη ανευθυνότητα –για «αφροσύνη» έκανε λόγο η Δημοκρατική Αριστερά– αλλά και με περισσή πολιτική αφέλεια, οι κάθε λογής «αντισυστημικοί» που κινούσαν τα νήματα προσέφεραν, στο όνομα του αντιρατσισμού, τις καλύτερες υπηρεσίες στο… ρατσισμό και στους ρατσιστές. Είναι προφανές ότι με όλα αυτά η κοινή γνώμη γίνεται πολύ πιο επιφυλακτική απέναντι στους μετανάστες γενικώς, με αποτέλεσμα να αυξάνεται έτσι ο κίνδυνος να καούν και τα χλωρά μαζί με τα ξερά.
Αλλά και σε πολιτικό επίπεδο, ποιος έχει πια αμφιβολία ότι το ψωμί του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής το αλείφουν, μεταξύ άλλων, με βούτυρο και οι ποικιλώνυμοι και ποικιλόχρωμοι «αντισυστημικοί». Την επόμενη φορά, όταν η Χρυσή Αυγή θα εκλέξει και δύο και τρεις δημοτικούς συμβούλους, ας θυμηθούμε ποιοι στρώνουν με ροδοπέταλα το δρόμο της πολιτικής παρουσίας και «νομιμοποίησής» της.
Σε ό,τι αφορά εξάλλου το «πανεπιστημιακό άσυλο» (δυστυχώς, εντός εισαγωγικών εδώ και καιρό), υπάρχει, στ’ αλήθεια, πλέον κανείς που να πιστεύει ότι πράγματι αξιοποιείται για την ανεμπόδιστη διάδοση και κυκλοφορία των ιδεών; Ελάτε, τώρα! Και όμως: «Όποιος θέλει να καταργηθεί το άσυλο δεν είναι Έλληνας»(!), δήλωσε ο Αλέκος Αλαβάνος για μία ακόμα φορά σε πλήρη επαναστατικό οίστρο και οργασμό. Να τος, λοιπόν, ο κυρ-Αλέκος που, σε ρόλο τιμητή των πάντων και εισαγγελέα της επανάστασης, μοιράζει τώρα και πιστοποιητικά ελληνοφροσύνης!

Όμως, ας ελαφρύνουμε λίγο την ατμόσφαιρα. Άκουσα τον Σπύρο Χαλβατζή, εκπρόσωπο του ΚΚΕ, να λέει στη Βουλή: «Το φαινόμενο των οικονομικών μεταναστών [προσοχή: «των οικονομικών», ούτε καν των πολιτικών μεταναστών (Α.Π.)] έχει κύρια, σχεδόν αποκλειστική αιτία τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (!) κατά των λαών του κόσμου». Τώρα, μάλιστα! Μας τα εξήγησε όλα. Αλλά, θα μου πείτε, τι να τις κάνουμε τις ερμηνείες και τις εξηγήσεις. Αυτά είναι για «συμβιβασμένους». Οι του ΚΚΕ, σαν καλοί πιστοί, αρκούνται να ξορκίζουν τον Βελζεβούλ, μέχρι τη μέρα εκείνη που  «ο μεγάλος κόκκινος ήλιος» θα ανατείλει στη Γη.