Οι εθνικισμοί δεν ήταν ποτέ φανατικοί των δικαιωμάτων. Νόμιζαν ότι αυτά
προέρχονται από μια καταγωγή, μια αδιατάραχτη εθνοτική πορεία, που έχει
αναλλοίωτα χαρακτηριστικά και όποιος δεν τα αποδέχεται (ακόμη και αν
έχει έλθει ο κόσμος ανάποδα εν τω μεταξύ), είναι εξοβελητέος, προδότης,
μητραλοίας. Επαναλαμβάνεται αυτή η ιστορία και τώρα, αλλά τα
χαρακτηριστικά της φάρσας είναι πλέον πολύ έντονα, όσο και να
φτιασιδώνεται σε κοσμοπολίτικο έργο. Στην Θράκη αυτοί οι εθνικισμοί,
χρόνια τώρα, συναντώνται στα μαρμαρένια αλώνια της μειονότητας και
δίνουν μάχες ή σκιαμαχούν, ανοίγοντας δουλειές για αρκετό κόσμο είναι η
αλήθεια κατά καιρούς, αν και τον τελευταίο καιρό υπάρχει και σ αυτόν τον
τομέα ανεργία. Κάθε φορά λοιπόν που ο "δικός" μας υποχωρούσε
απέναντι σε αυτονόητα δικαιώματα που έπρεπε να παραχωρηθούν από την
προσαρμοσμένη (εκούσα-άκουσα) στις συνθήκες κρατική πολιτική, απέναντι
συνολικά στην μειονότητα (μπάρες, άδειες οδήγησης, αγορά κατοικίας,
άρθρο 19), έφερνε σε αντιστάθμισμα στο τραπέζι τις λεγόμενες
ιδιαιτερότητες της. Θυμόταν ότι υπήρχαν Πομάκοι και Ρομά εντός της (πλην
των τουρκογενών, όπως τους λένε κατ΄ευφημισμόν). Το ότι αυτές οι
κατηγορίες είχαν ιδιαίτερα προβλήματα δεν ενδιέφερε και τόσο, αλλά λίγο
με το λεξικό μιας προφορικής γλώσσας που προσπαθούσαν να μετατρέψουν με
ταχύρρυθμα μαθήματα σε γραπτή, κάτι με τις προεκλογικές βενζίνες,
συντηρούσαν μια "επαφή" μαζί τους.
Οι τσιγγάνοι της Ξάνθης ζουν σε γκέτο ουσιαστικά, έχουν μικρή επαφή με την πόλη και αυτή κυρίως οφείλεται στην δουλειά ηρωικών δασκάλων της περιοχής και σε ένα κέντρο κοινωνικής μέριμνας του Δήμου, που και οι δύο κάνουν ότι μπορούν. Κατ΄επέκταση και εξ αιτίας της εγκατάλειψης τους, έχουν αναπτύξει περιθωριακά χαρακτηριστικά, μία έρπουσα εγκληματικότητα και είναι οι "συνήθεις ύποπτοι" κάθε πράξης που αντιβαίνει στον νόμο στην περιοχή.
Την κ. Σουλεϋμάν δεν την γνωρίζω προσωπικά. Είχα διαβάσει πριν πολύ καιρό μια επιστολή που απέστειλε στον κ. Καρατζαφέρη του ΛΑΟΣ για βοήθεια και προβολή των προβλημάτων των συμπολιτών της. Δεν ξέρω τις υπόλοιπες διασυνδέσεις της (αν έχει) και δεν με ενδιαφέρουν. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι ένα ζήτημα καθαρά ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ανθρώπων (συμπολιτών μας) που ζητούν ίσα δικαιώματα με τους υπόλοιπους, μετατράπηκε σε πεδίο διαμάχης ακατανόητων εθνικισμών. Και το πασπαρτού Προξενείο που "λύνει" όλα τα προβλήματα αποτελώντας έτσι το βολικό ανάχωμα κάθε κρατικής αδιαφορίας και αβλεψίας, βυσσοδομεί και αυτό κατά καιρούς εκμεταλλευόμενο το κενό που χάσκει.
Η υποψηφιότητα στο ψηφοδέλτιο του Συριζα σήκωσε και πάλι την γνωστή σκόνη των αθηναϊκών καναλιών και των απορούντων δημοσιογράφων που βλέπουν την Θράκη σαν μια ιδιότυπη Χαβάη. Είναι μια περιοχή με δικά της προβλήματα, που όσο λύνονται,τόσο βελτιώνεται η κατάσταση. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει. Τα μαρμαρένια αλώνια μετατρέπονται σιγά-σιγά σε γόνιμο έδαφος. Από το 1974 αργά και βασανιστικά κερδίζουμε μέτρο μέτρο την ισονομία και την προσέγγιση. Η μεγάλη διαδήλωση απέναντι στην μισαλλοδοξία της χ.α., με την συμμετοχή όλων μας, ήταν μια μεγάλη κατάκτηση. Αυτός είναι ο δρόμος που δείχνει η ζωή.
Τώρα είναι η σειρά των Ρομά. Δήμος και πολιτεία πρέπει να απασχοληθούν σοβαρά με τα προβλήματα τους. Και ας αφήσουμε όλοι τις βαρύγδουπες αναλύσεις. Με αφορμή ένα πρόσωπο, που οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την γενναιότητα του, να συγκροτήσει σύλλογο γυναικών στην περιοχή αυτή και να καταλάβουμε και να συγχωρήσουμε τα όποια λάθη έκανε.
Αν είναι να βάλουν την πέτρα της κατακραυγής οι αναμάρτητοι δεν θα μαζευτούν και πολλές πέτρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου