Το νέο μανισφέστο

Του CHARLES M. BLOW, ΤΑ ΝΕΑ / THE NEW YORK TIMES  

Η εναρκτήρια ομιλία του Προέδρου Ομπάμα ήταν ένα κάθε άλλο παρά απολογητικό και αδιαμφισβήτητα προοδευτικό μανιφέστο εσωτερικής πολιτικής. Ο Μπαράκ Ομπάμα δεν έχασε χρόνο με κούφια λόγια αναφορικά με την ανάγκη βελτίωσης της κατάστασης σε μια διχασμένη Ουάσιγκτον ή της αντιμετώπισης του τοξικού κλίματος που επικρατεί στην αμερικανική πολιτική. Εμοιαζε να έχει καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα - και παράλληλα να το έχει αποδεχθεί με περισσότερη άνεση - στο οποίο αρκετοί είχαν καταλήξει καιρό πριν: ότι η παρουσία του, η ύπαρξή του και όλα όσα έχει έως τώρα καταφέρει είναι αυτά που πάρα πολλοί θεωρούν απαράδεκτα. Αποτελεί την ενσάρκωση της δυσφορίας τους και είναι η έκφραση των φόβων τους. Αντιπροσωπεύει τη σύγχρονη αλλά και τη μελλοντική Αμερική - περισσότερο φιλελεύθερη κοινωνικά, περισσότερο ποικιλόμορφη εθνοτικά, περισσότερο ανορθόδοξη οικογενειακά - από όσο μπορούν να αποδεχθούν. Σε γενικές γραμμές είναι αποδοτικός, πραγματιστής και υπομονετικός και δεν εμπλέκεται σε σκάνδαλα. Δεν είναι τέλειος, αλλά είναι εξαιρετικός.  
      

Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, ο Ομπάμα προκάλεσε τους Αμερικανούς να εξετάσουν τις ιδέες που έχουν για την Αμερική, να αντιληφθούν το παρόν στο πλαίσιο του παρελθόντος, να αφεθούν στους ανέμους της αλλαγής και να μην τους φοβούνται. Πυρήνας του μηνύματός του ήταν η αλλαγή και τα αμερικανικά ιδεώδη, όπως η ισότητα και ο αλτρουισμός, τα οποία δεν είναι στατικά αλλά δυναμικά και απαιτούν διαρκή φροντίδα, συντήρηση και επαναπροσδιορισμό. Καμία ομιλία δεν μπορεί να κάνει τα πάντα, αλλά μία καλή ομιλία μπορεί να κάνει κάποια πράγματα εξαιρετικά καλά. Στη συγκεκριμένη ομιλία, τα εποχικά ζητήματα - οικονομικά σκαμπανεβάσματα και διεθνείς συρράξεις - έδωσαν τη θέση τους σε έννοιες αέναες.

Η οικονομία...

... παραμένει υποτονική, οι άνθρωποι εξακολουθούν να αγωνιούν για τις δουλειές τους - όσοι ακόμη έχουν μια δουλειά - και δεν είναι ξεκάθαρο πώς, ή εάν, θα επιστρέψουμε στην προ της ύφεσης ευημερία. Και την ίδια στιγμή ο κόσμος συρρικνώνεται και γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνος. Η οικονομική κατάσταση στην Ευρώπη παραμένει επισφαλής, στη Μέση Ανατολή η αστάθεια είναι χαοτική και, όπως διαπιστώσαμε την προηγούμενη εβδομάδα με την κρίση στην Αλγερία, οι ακραίοι ισλαμιστές φαίνεται πως έχουν επεκτείνει την επιρροή τους και στη Βόρεια Αφρική.   

Ωστόσο...

... ο Πρόεδρος Ομπάμα εστίασε στην Αμερική, στη σημασία της Αμερικής, στις υποσχέσεις, στις φιλοδοξίες και στις προκλήσεις της Αμερικής. Και το έκανε προσπαθώντας να συνδέσει τον φιλελευθερισμό με τον ιστορικό ιδεαλισμό της Αμερικής. Πρόσφερε ένα φιλελεύθερο σημείο αναφοράς το οποίο δεν αποτελεί μια αποκήρυξη των αμερικανικών αξιών αλλά μια επιβεβαίωσή τους. Και έκανε ένα βήμα παραπάνω μιλώντας για  τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, αναγνωρίζοντας την αξία της αρωγής των φτωχότερων και των πιο αδύναμων, καλώντας την Αμερική να αντιμετωπίσει την κλιματική αλλαγή, επικρίνοντας όσους αντιτίθενται στη θέσπιση νέων κανονισμών αναφορικά με την οπλοκατοχή και την οπλοχρησία. Επρόκειτο για μια μεγάλη στιγμή για την προοδευτική πολιτική. Μη απολογητική, προκλητική σχεδόν, και πιστή στις θεμελιώδεις αξίες της χώρας μας.