Τα δικαιώματα της πλατείας: "αξίωμα με χαρακτήρα εντολής"

Του Σάκη Κουρουζίδη

Ο δημόσιος χώρος ανήκει σε όλους και σε κανέναν. Καμία ομάδα, στο όνομα καμιάς διεκδίκησης, καμιάς πρωτοπορίας, κανενός «δίκιου», δεν δικαιούται να την οικειοποιείται. Αυτό είναι «αξίωμα με χαρακτήρα εντολής», όπως θα έλεγε και ο Αρισστομένης Προβελέγγιος (Για τους Έλληνες η ‘πόλις’ είναι πριν απ’ όλα μια ηθική ένωση, η οποία όμως μπορεί, όπως συνέβη στο Β’ Μηδικό πόλεμο, να επιζήσει της καταστροφής του άστεος και της οποίας η ενότητα έχει υλικό σύμβολο το ‘Πρυτανείο’. Βάση της ενότητας αυτής δεν είναι μόνον η κοινή καταγωγή αλλά η ταυτότητα των νόμων, των εθίμων, των σκέψεων» (Οι Ελληνικές πόλεις κινδυνεύουν, 1957).

Το έλλειμμα της λογικής

Tου Πάσχου Mανδραβέλη, Καθημερινή, 31.7.11

Το κύριο χαρακτηριστικό στη χώρα δεν είναι πλέον η παρανομία. Ούτε καν η κοινωνική αποδοχή της. Το βασικό στοιχείο πλέον είναι ο παραλογισμός. Δηλαδή, δεν πρέπει να υπάρχει χώρα σε ολόκληρο τον πλανήτη όπου το βασικό επιχείρημα μιας επαγγελματικής ομάδας στη διαπραγμάτευση με το κράτος είναι η παρανομία της. Οι κάτοχοι αδειών ταξί ισχυρίζονται ότι το άνοιγμα του επαγγέλματος θα ακυρώσει την «επένδυσή» τους, την οποία άλλοι ανεβάζουν στις 200.000 και άλλοι στις 300.000 ευρώ. Αυτό υποστηρίζουν και πολλοί «ευαίσθητοι» του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι μάλιστα έφτασαν να προτείνουν αποζημίωση των κατόχων αδειών. Σε μια ευνομούμενη πολιτεία η αποζημίωση για την αξία των αδειών πιθανώς να ήταν θέμα διαβούλευσης. Στην Ελλάδα όμως, όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι οι ταξιτζήδες, όλα έγιναν αδιαφανώς και κάτω από το τραπέζι. Μια τέτοια ομολογία, σε μια χώρα όπου όλοι σκούζουν για τη φοροδιαφυγή, θα είχε πυροδοτήσει αντιδράσεις.

Για το δημόσιο πανεπιστήμιο του 21ου αιώνα

Του Ορέστη Καλογήρου, Αγγελιοφόρος, 31.7.11

Είναι ιδιαίτερα θετικό το γεγονός ότι η συζήτηση για τις αλλαγές στην ανώτατη εκπαίδευση απασχολεί μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Η μεταρρύθμιση είναι ζωτική ανάγκη για το ελληνικό πανεπιστήμιο. Αποτελεί ένα επείγον αίτημα, που συναντά όμως εδώ και χρόνια την, ακατανόητη για την κοινωνία, αντίδραση μιας αντιμεταρρυθμιστικής μειοψηφίας. Εγκλωβισμένο σε ένα αναχρονιστικό πλαίσιο διοίκησης, που πριν από δεκαετίες εξυπηρέτησε σκοπιμότητες που δεν ενδιαφέρουν πια κανέναν, το πανεπιστήμιο έχει ανάγκη να συντονίσει το βηματισμό του με τις διεθνείς εξελίξεις. Σήμερα το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι στελεχωμένο με εξαιρετικούς επιστήμονες, ιδίως της νέας γενιάς, που συνομιλούν ισότιμα με τη διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα.

Κατ΄ επίφαση δημοκρατία στα πανεπιστήμια

 Της Βάσως Κιντή, ΒΗΜΑ, 31.7.11

O Κ. Τσουκαλάς, πρόθυμος υποστηρικτής στο παρελθόν εκσυγχρονιστικών ιδεών, ψέγει σε άρθρο του στο «Βήμα» τής 24/7 όσους υποστηρίζουν σήμερα τη μεταρρύθμιση στην ανώτατη εκπαίδευση και τους αποκαλεί ειρωνικά «συμμαχία αυτόκλητων αγνών, ανιδιοτελών και αντικειμενικών προθύμων». Ωστόσο η πλειονότητα όσων σήμερα υποστηρίζουν τη μεταρρύθμιση είχαν το σθένος ήδη από το 2006, όταν καθηγητές προπηλακίζονταν, χτίζονταν στα γραφεία τους και συκοφαντούνταν, να δηλώσουν δημόσια ότι τα πανεπιστήμια χρειάζονται αλλαγή, τις βασικές αρχές της οποίας περιέγραψαν. Οι περισσότεροι από αυτούς που σήμερα τάσσονται κατά του νομοσχεδίου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν είχαν τότε καθόλου αντιδράσει στο κλίμα φόβου και τρομοκρατίας που είχε επιβληθεί. Είχαν προτιμήσει να υπερασπιστούν, έστω και διά της σιωπής, τα κεκτημένα αρνούμενοι και τότε κάθε απόπειρα μεταρρύθμισης. Ισως να είναι, κατά την (εκ παραδρομής;) δήλωση της Μ. Ρεπούση πάλι στο «Βήμα» τής 24/7, μόνο «οιονεί μεταρρυθμιστές», δηλαδή μεταρρυθμιστές στα λόγια αλλά όχι στην πράξη.

Ιταλία και Ισπανία στο στόχαστρο των αγορών

 Της Ελίζας Παπαδάκη, Αυγή, 31.7.11

Μία εβδομάδα μετά τις «ιστορικές» αποφάσεις των ηγετών της Ευρωζώνης για την κρίση του χρέους, απειλητική απέναντι στη νομισματική ένωση συνεχίζεται η εικόνα στις αγορές. Στο στόχαστρο χρηματοοικονομικών επενδυτών και οίκων αξιολόγησης μπήκαν πια για τα καλά η Ιταλία και η Ισπανία, από κοντά και η μικρή Κύπρος.

Ως προς την Ελλάδα, που ήταν στο επίκεντρο των αποφάσεων της 21ης Ιουλίου, οι νέες υποβαθμίσεις εκ μέρους των τριών οίκων αξιολόγησης διαδοχικά (την επόμενη μέρα Παρασκευή ήδη η Fitch, τη Δευτέρα τρεις βαθμίδες η Moody’s, τέλος την Τρίτη η Standard & Poor’s), στο τελευταίο σκαλί πριν από τη χρεωκοπία, θεωρήθηκαν αναμενόμενες μεν, αλλά χωρίς ιδιαίτερο νόημα μόλις είχε εξαγγελθεί ότι οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας θα καλύπτονται, με δημόσιους ευρωπαϊκούς πόρους κατά μεγάλο μέρος, για τρία χρόνια τουλάχιστον:

Η ελληνική εξαίρεση: Μόνο εδώ οι πολιτικές δυνάμεις δεν βρήκαν κοινό παρονομαστή εθνικής συνεννόησης

 Του Γιάννη Βούλγαρη, ΝΕΑ, 30.7.11

Η πρόσφατη Σύνοδος της Ε.Ε. απογοήτευσε τους διεθνείς κύκλους που ποντάρουν στη χρεοκοπία του ευρώ και διέψευσε τις εγχώριες φωνές που είτε επιθυμούν τη χρεοκοπία της Ελλάδας είτε την προκρίνουν ως λύση. Μένοντας πράγματι στον κοινό παρονομαστή των εκτιμήσεων των ξένων και εγχώριων ειδικών, η Ευρώπη έκανε ένα μεγάλο βήμα για τη διάσωση της ευρωζώνης χωρίς να δώσει μια οριστική «συστημική λύση». Η Ελλάδα βγήκε ανακουφισμένη καθώς απομάκρυνε τον κίνδυνο της χρεοκοπίας και εξασφάλισε μια μακρά περίοδο για να ρυθμίσει τα του οίκου της, να ελέγξει δηλαδή τα δημοσιονομικά και να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά της. Υπάρχει και ένα πρόσθετο πολύ σημαντικό όφελος.

Αναταράξεις σε Ιταλία και Ισπανία προκαλούν οι αποφάσεις για τα ελληνικά ομόλογα

 Της Κάκης Μπαλλή, Αυγή, 30.7.11

Σωτήριο ή όχι, το νέο πακέτο βοήθειας για την Ελλάδα προκαλεί έντονες αναταράξεις στον υπόλοιπο ευρωπαϊκό Νότο, που δεν έχει ζητήσει ακόμη την ένταξή του στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Ιταλία και Ισπανία βλέπουν το κόστος δανεισμού τους να αυξάνεται, αγγίζοντας απαγορευτικά όρια - κυρίως λόγω της εκτίμησης ότι η ελληνική λύση(;) της «ανακύκλωσης» μετά «κουρέματος» των ομολόγων που κατέχει ο ιδιωτικός τομέας δεν είναι και τόσο μοναδική και μπορεί αργότερα να επεκταθεί και σε άλλες χώρες. Οπότε οι... συντηρητικοί ξεφορτώνονται τα ιταλικά και ισπανικά ομόλογα και μπαίνουν μαχητικά στο παιχνίδι οι κερδοσκόποι. Η πίεση αυτή των αγορών έχει και πολιτικές και διπλωματικές επιπτώσεις.

New York Times: Ο Μπρέιβικ και οι αυτοί που του έδειξαν τον δρόμο

Του Ρότζερ Κόεν, Αυγή, 30.7.11

Ώς ένα βαθμό ο Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ, ο Νορβηγός που ευθύνεται για τη μεγαλύτερη σφαγή από έναν και μόνο δράστη στη σύγχρονη εποχή, είναι απλώς ενάς ιδιαίτερα ψυχωτικός μοναχικός τύπος: o 32χρονος "μαμάκιας" που δεν είχε επαφή με τον πατέρα του και είχε πάθος με τα βιντεοπαιχνίδια (όπως το Dragon Αge ΙΙ), που καυχιέται ("ήταν μια πολύ σέξυ κοπέλα στο εστιατόριο σήμερα που με κάρφωνε") και αφιέρωνε τον χρόνο της ασεξουαλικής του απομόνωσης στην καλλιέργεια μίσους και στη συναρμολόγηση βομβών από αλεσμένες ασπιρίνες και λίπασμα. Αναμφίβολα, κάπως έτσι θα φτιάξουν το ψυχογράφημα του Μπρέιβικ οι ισλαμοφοβικοί ακροδεξιοί, που έχουν τις ίδιες με εκείνον απόψεις σε Ευρώπη και Αμερική. Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Όταν ο Τζάρεντ Λάχνερ πυροβόλησε τη βουλευτή Γκαμπριέλ Γκίφορντς στην Τουσόν της Αριζόνα,

Τα θαύματα τελείωσαν...

Του Σωτήρη Μανιάτη, Ελευθεροτυπία, 29.7.11

Είναι άλλη μια σαφέστατη απάντηση στο διαρκές ερώτημα κάθε πολίτη που συνεχίζει να φορτώνεται όλα τα βάρη, γιατί δεν λειτουργούν οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί και έχουμε ΔΟΥ που αδυνατούν να εισπράξουν το 9% με 10% του συνόλου των οφειλομένων. Αλλά και σε μια σειρά από «γιατί» που στοιχειώνουν τους Ελληνες πολίτες: Γιατί οι κρατικές δαπάνες ξέφυγαν και πάλι; Γιατί δεν μαζεύονται τα έσοδα; Γιατί δεν έχει χτυπηθεί η φοροδιαφυγή; Γιατί οι βεβαιωμένοι φόροι στην πλειονότητά τους παραμένουν ανείσπρακτοι; Γιατί δημόσια έργα υπερκοστολογήθηκαν, παραδόθηκαν με καθυστέρηση δίχως την παραμικρή ποινή, με κάποιους να γιγαντώνουν προσωπικές και εταιρικές περιουσίες και σήμερα την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια, απολύοντας, μειώνοντας μισθούς, κλείνοντας επιχειρήσεις, καθώς πλέον δεν διευκολύνουν τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα;...

Mικρή φοροδιαφυγή, μεγάλη φοροδιαφυγή

 Του Τάσου Τέλλογλου, www.protagon.gr, 29.7.11
Προχθές το βράδυ, το ΣΔΟΕ έγραψε εδώ στην Πάρο τον εστιάτορα της γωνίας επειδή δεν είχε κόψει απόδειξη στο τραπέζι που καθόταν ο γιός του. Χθες το βράδυ ένας υπάλληλος της τοπικής εφορίας μου διηγήθηκε μία ιστορία λίγο μεγαλύτερης φοροδιαφυγής. Ένας βρετανός υπήκοος ήθελε να πουλήσει το εξοχικό του στην Πάρο. Το μεσιτικό γραφείο R  βρήκε έναν υποψήφιο αγοραστή, ψυχίατρο Α από την Αθήνα. Ο Βρετανός πούλαγε αλλά υπό τον όρο ότι η πραγματική τιμή θα αναγραφόταν στο συμβόλαιο και η συναλλαγή θα γινόταν μέσω τραπέζης. Ο αγοραστής του εξήγησε ότι «είχε πρόβλημα πόθεν εσχες». Τελικά συμφωνήθηκε να εμβαστεί η αντικειμενική αξία και το υπόλοιπο να σταλεί μέσω του μεσιτικού γραφείου, που φυσικά κουβέντα δεν ήθελε να ακούσει για αναγραφή της πραγματικής τιμής στα συμβόλαια.

Οι περικοπές για την κουλτούρα στην Ελλάδα

Του Παναγιώτη Χαρίτου, the books' journal

Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα όπως και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες παρατηρείται η συνεχής μείωση των κρατικών δαπανών στον τομέα του πολιτισμού. Στην περίπτωση της Ελλάδας η μείωση αυτή καταγράφεται και στον προϋπολογισμό του ΥΠΠΟΤ ο οποίος μειώθηκε κατά 8% το 2010 και κατά 20% επιπλέον για το 2011, καθώς από τα 431.000.000€ που αναλογούσαν το 2010 φέτος θα διατεθούν μόλις 350.000.000€¹. Στο πλαίσιο των παραπάνω περικοπών ανακοινώθηκε το κλείσιμο του Εθνικού Κέντρου Θεάτρου και Χορού καθώς και συγχωνεύσεις φορέων όπως το Ταμείο Απαλλοτριώσεων, το Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης,

Μια ευκαιρία για την έξοδο από την κρίση – ίσως η τελευταία. Η σύνοδος κορυφής της 21 Ιουλίου 2011

Του Γιώργου Προκοπάκη, books journal No 10, 26/07/2011

Ένα εν πολλοίς ανέλπιστο αποτέλεσμα
Η σύνοδος κορυφής της Πέμπτης 21/7 ήταν η πιο κρίσιμη για την Ελλάδα. Πιθανότατα και για την Ευρώπη. Τα αποτελέσματα ήταν αναμφίβολα θετικά για τη χώρα μας. Η απόφαση οπωσδήποτε οδηγεί σε μια διαχειρίσιμη κατάσταση με τη βεβαιότητα της μακροπρόθεσμης στήριξης των εταίρων μας. Για το αν οδηγεί και σε διέξοδο από την κρίση χρειάζεται να γίνουν πολλά: να αποδειχθεί στην πράξη ότι οι μηχανισμοί και οι παρεμβάσεις που προβλέπονται είναι αποτελεσματικοί και, κυρίως, ότι η Ελλάδα θα καταφέρει να κάνει οργανωμένα και με προσήλωση αυτό που απαιτείται. Ελάχιστοι ανέμεναν ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Η απόφαση της συνόδου τα έχει όλα. Για τα δάνεια του μηχανισμού στήριξης (τα 65 δισ μέχρι τώρα του Μνημονίου και μέχρι 109 δισ του νέου πακέτου), προσφέρεται επιμήκυνση από 7,5 σε 15 έως 30 χρόνια και μείωση επιτοκίου.

Οι «ασυμβίβαστοι» συμβιβασμένοι

 Του Γιάννη Πανούση, www.aixmi.gr, 28.7.11 
"Ο πραγματικός, radical δάσκαλος ζει από τα ερωτήματα 
κι όχι μόνον από τις απαντήσεις"
Ελιζ. Πολλάτου, Κάθε μέρα της ζωής μας.

1)      Σε γενικές γραμμές οι (εκάστοτε) υπουργοί Παιδείας θέλουν να «παίζουν» (εκμεταλλευόμενοι τα καθηγητικά δίκτυα) με τα ΑΕΙ ή και να εμπαίζουν τα όνειρα της νέας γενιάς (για μια υψηλού επιπέδου μόρφωση).Σε γενικές γραμμές οι (εκάστοτε) Πρυτάνεις θεωρούν τα Πανεπιστήμια «τους» ως ιδιόκτητα ιδρύματα και τους φοιτητές ως πολιορκητικούς κριούς κατά του Κράτους (εξ ού και οι δηλώσεις περί casus belli). Σε ειδικές γραμμές τα Κόμματα, στρατολογούν στελέχη και οπαδούς από τις φοιτητικές παρατάξεις και αποκτούν επιστημονικές συγκαλύψεις από τα μέλη του διδακτικού- ερευνητικού προσωπικού.Σε ειδικές γραμμές η ακαδημαϊκή κοινότητα δεν αρέσκεται στις αλλαγές, καθώς το καθηγητικό κατεστημένο έχει διαμορφώσει ένα σύμ-πλεγμα συμφερόντων που δεν αντέχει τα θεσμικά ταρακουνήματα.

Γιόζεφ Άκερμαν: Ο λύκος που θα φυλάει τα ελληνικά πρόβατα

 Του Νίκου Χειλά, ΒΗΜΑ, 28.7.11

Βάζει τους λύκους να φυλάνε τα πρόβατα. Μόνο με αυτή την παρομοίωση μπορεί να συγκριθεί η απόφαση του ελληνικού υπουργείου οικονομικών να αναθέσει σε τρεις ξένες τράπεζες, τη γερμανική Deutsche Bank, τη γαλλική BNP Paribas και τη βρετανική HSBC να οργανώσουν την ανταλλαγή των «σκάρτων», ήτοι υποτιμημένων ελληνικών ομολόγων με «καλά» νέα.  Το απαράδεκτο της απόφασης φαίνεται ήδη από το γεγονός, ότι οι τράπεζες αυτές, και ιδίως οι δυο πρώτες, είναι συγχρόνως και μεγάλοι πιστωτές του ελληνικού κράτους. Η Deutsche Bank έχει στο portofolio της ακόμη 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ, η Paribas 5 δις. Η κοινή λογική, όπως και κάθε δεοντολογία αποκλείουν δηλαδή κάθε τέτοια ανάθεση. Παρόλα αυτά καλούνται να αναλάβουν το ρόλο του «υπεράνω συμφερόντων» και να κανονίσουν οι ίδιες τους όρους με τους οποίους θα συμμετάσχουν στην ανταλλαγή.

ΔΗΜΑΡ: Προτείνει διφυή διοικητική δομή με θεσμικά αντίβαρα στη διοίκηση των ΑΕΙ

Οι θέσεις του Τομέα Παιδείας και Έρευνας της Δημοκρατικής Αριστεράς για τις προωθούμενες αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση

1. Ενιαίο μεταρρυθμιστικό σχέδιο για την Παιδεία 

 Η Δημοκρατική Αριστερά έχει επανειλημμένα εκφραστεί υπέρ της μεταρρύθμισης της εκπαίδευσης στην Ελλάδα και έχει συγκεκριμένα εκδηλώσει την βούλησή της να συμβάλει ουσιαστικά στα μεταρρυθμιστικά σχέδια που στοχεύουν στην κατοχύρωση του κριτικού και αναπτυξιακού ρόλου της γνώσης ως δημόσιου και κοινωνικού αγαθού και συνεπώς στην ανασυγκρότηση του δημόσιου χώρου της εκπαίδευσης. Η εκπαίδευση χρειάζεται άμεση και ουσιαστική μεταρρύθμιση. Κάθε καθυστέρηση υπονομεύει την προοπτική της ανάπτυξης της χώρας. Η μεταρρύθμιση, ωστόσο, δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Η ...δικαίωση της αυθαιρεσίας;

Ανακοίνωση του Τομέα Πράσινων Πολιτικών και Οικολογίας της Δημοκρατικής Αριστεράς για το θέμα των αυθαιρέτων

Η πολιτική διγλωσσία και ο περιβαλλοντικός αμοραλισμός, τα χρόνια νοσήματα όλων των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που οδήγησαν τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, αναπαράχθηκαν και στο χθεσινό Υπουργικό Συμβούλιο, που «συζήτησε» το νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ για τα αυθαίρετα. Ασχολήθηκε μόνο με τι φιλοδοξεί να εισπράξει από τα πρόστιμα νομιμοποίησής τους και συζήτησε γενικώς και αορίστως (αφού δεν  προτάθηκαν συγκεκριμένα και αποτελεσματικά μέτρα, με βάση και την υπάρχουσα εμπειρία) για την περιβαλλοντική αναβάθμιση που θα επιφέρει, δήθεν, η εφαρμογή του.

Τελικά δεν ήρθε το τέλος του κόσμου, ζήτω η επιλεκτική χρεoκοπία

Του Γιώργου Καισάριου, Capital.gr, 27.7.11

Και ενώ όλοι πάλευαν να αποφύγουμε αυτή την επιλεκτική χρεωκοπία, τώρα που έγινε, κανένας δεν κατάλαβε τι έγινε. Διότι ενώ ξαφνικά πτωχεύσαμε (επιλεκτικά αγαπητέ αναγνώστη), δεν έχει καταρρεύσει ο κόσμος όλος, δεν μας έχουν πετάξει από την Ευρώπη, δεν έχουμε δραχμές, δεν έχει πτωχεύσει η Κίνα, η Ευρώπη, η Αμερική, οι καταθέσεις μας υπάρχουν ακόμα και δεν έγινε τίποτα από όλες τις τρομοκρατικές σαχλαμάρες που έλεγαν στον κόσμο τόσο καιρό. Και προσωπικά απορώ, με τι μούτρα όλοι αυτοί συνεχίζουν και βγαίνουν στην τηλεόραση και έχουν άποψη και όλοι ακόμα τους παίρνουν στα σοβαρά!

Ας θυμηθούμε τι είπε η αξιωματική αντιπολίτευση πριν μερικές μέρες:
"Γι΄ αυτό και ο ίδιος ο κ. Τρισέ προειδοποιεί να μην υπάρξει “επιλεκτική χρεοκοπία”. Λύσεις υπάρχουν. Υπάρχει πάντα η λύση του ευρω-ομόλογου,

Επιστολή σε 41 αντιστασιακούς

Tου Διονύση Γουσέτη, Καθημερινή, 27.7.11

Αγαπητοί φίλοι, εκδώσατε της περασμένη βδομάδα ανακοίνωση που καταχωρήθηκε σε όλες σχεδόν τις εφημερίδες. Σ’ αυτήν εξηγείτε τους λόγους για τους οποίους απείχατε από τη φετινή γιορτή της δημοκρατίας. Γνωρίζω τους περισσότερους από σας προσωπικά, από τη συμπόρευση σε κόμματα της Αριστεράς. Μερικούς τους εκτιμώ και γι’ αυτό παραξενεύομαι από το ύφος και το περιεχόμενο της επιστολής. Κατ’ αρχήν, εσείς που γνωρίζω είσθε σήμερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπογράφετε όμως με αυτή σας την ιδιότητα, όπως ταιριάζει στο πολιτικό αυτό κείμενο (ανάλογη ανακοίνωση για τη δική του αποχή εξέδωσε και ο πρόεδρος Τσίπρας), αλλά με την ιδιότητα του αντιστασιακού. Γιατί; Δεν βρίσκω άλλη εξήγηση παρά ότι θέλετε να υπαινιχθείτε πως εκφράζετε όλους τους αντιστασιακούς,

Αυτό που έρχεται

Του Θανάση Πολλάτου, arguments.gr

Μια επιφανειακή ανάγνωση του φαινομένου των αγανακτισμένων πλατειών, των αποδοκιμασιών των βουλευτών κ.λπ. διαβλέπει μια δήθεν σαφή αντίθεση μεταξύ αυτού του «πολιτικού» ρεύματος και του απερχόμενου πολιτικού συστήματος. Το λαϊκιστικό ρεύμα των τελευταίων μηνών, η διανοητική, ιδεολογική και αισθητική ταυτότητα του οποίου μπορεί να συνοψιστεί στη συμβολική κίνηση του μουντζώματος της Βουλής, φαίνεται να βρίσκεται σε σύγκρουση με μια πολιτική τάξη που είναι διεφθαρμένη και ληστρική, ενδιαφέρεται μόνο για τα δικά της συμφέροντα και όχι για τα συμφέροντα του λαού κ.ο.κ. Το πραγματικό διακύβευμα της σύγκρουσης όμως είναι κατά τη γνώμη μου άλλο. Τόσο οι αγανακτισμένες πλατείες όσο και το πολιτικό σύστημα εκπροσωπούν το παλιό καθεστώς που φαίνεται να μας αφήνει ανεπιστρεπτί. Οι πλατείες βρίσκονται στο στάδιο της ολοκληρωτικής άρνησης

Ο «Ελληνάρας» της Νορβηγίας!

Του Τάκη Μίχα, www.protagon.gr, 26.7.11
Τις πιο ακραίες απόψεις των Ελλήνων εθνικιστών υιοθετεί στο μανιφέστο του ο Άνερς  Μπρέιβικ. Στο 1500 λέξεων μανιφέστο του «2083: Μια Ευρωπαϊκή Διακήρυξη Ανεξαρτησίας» ο Νορβηγός εξτρεμιστής προτείνει:

• Toν διαμελισμό της Αλβανίας και την προσάρτηση τμήματος της στην Ελλάδα
• Την επιστροφή στην Ελλάδα των «χαμένων πατρίδων» στην Τουρκία (παράλια Μικράς Ασίας)
• Την εκδίωξη του Μουσουλμανικού στοιχείου από την Βόρειο Κύπρο.

Επίσης το μανιφέστο περιέχει χάρτη της νέας Μεγάλης Ελλάδας 

Παιχνίδια εξουσίας και το "Δίκτυο" 21

 Του Ανδρέα Παπαδόπουλου, Ημερησία, 23.7.11

H «μοιραία πενταετία», όπως εύστοχα βάφτισε στο τελευταίο βιβλίο του (εκδόσεις Πόλις) ο κορυφαίος δημοσιολόγος και πανεπιστημιακός Γιάννης Bούλγαρης την περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από τον Kώστα Kαραμανλή, τείνει να ξεχαστεί. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα έχουμε (σχεδόν) διαγράψει τη χειρότερη μεταπολιτευτική κυβέρνηση, η οποία σε σημαντικό βαθμό οδήγησε τη χώρα στη σημερινή αδιέξοδη κατάσταση. O κ. Kαραμανλής οπαδός της... λύσης «άστο για αργότερα», ενώ επαγγέλθηκε μια σειρά από μεταρρυθμίσεις και αλλαγές, τελικώς κατάφερε να γυρίσει την Eλλάδα αρκετά χρόνια πίσω. Mολονότι είχε κτίσει συμμαχίες με το σύνολο των επιχειρηματιών, είχε πετύχει για ικανό διάστημα την ανοχή της κοινωνίας και είχε απέναντί του ένα διαλυμένο ΠAΣOK, δεν έκανε το παραμικρό. Eκτός από σκάνδαλα, με την πολιτική του κατέστρεψε την οικονομία και τη δημόσια διοίκηση, κοροϊδεύοντας συνειδητά τους κουτόφραγκους Eυρωπαίους

Τα αδιέξοδα της μεταρρύθμισης

 Του Κωνσταντίνου Τσουκαλά, ΒΗΜΑ, 24.7.11

 Στη μνήμη του Αριστόβουλου Μάνεση και του Δημήτρη Τσάτσου
Ας αρχίσω από τα αυτονόητα. Κανένας στοιχειωδώς εχέφρων άνθρωπος δεν μπορεί να έχει αντίρρηση στην αναβάθμιση της ποιότητας των παρεχόμενων εκπαιδευτικών υπηρεσιών, στον περιορισμό των «νοσηρών» φαινομένων της συναλλαγής, της διαπλοκής, της διαφθοράς και του νεποτισμού και στη θέσπιση διάφανων διαδικασιών λήψης αποφάσεων. Κοντά στον νου και η γνώση. Καλύτερη η τιμιότητα, η αξιοκρατία και η αποτελεσματικότητα παρά η ανεντιμότητα, η κομπίνα και η αλισιτέλεια. Καλύτερη η υγεία από την ασθένεια, καλύτερη η πρόοδος από την ακινησία, καλύτερο το καλό από το κακό. Θα δεχθώ, λοιπόν, αξιωματικά, ότι τουλάχιστον κατά τεκμήριο όλοι όσοι συμμετέχουν στη συζήτηση για την ανώτατη εκπαίδευση διακινούνται από «καλές προθέσεις». Η άποψη αυτή όμως δεν φαίνεται να είναι αποδεκτή από τους αμύντορες της μεταρρύθμισης.

Η ηδονή της ανανέωσης

Του Γιώργου Τσακνιά
στη μνήμη του Μανούσου Φάσση

Σ’ είδα που έψαχνες ταξί απελπισμένα
στάθηκα και σου είπα: «έλα με μένα!»
Μπήκες διστακτικά μες στο Toyota
ήσουν ψαγμένη γκόμενα, όχι κότα.

Έβαλα ένα CD, Έλενα Βέντη,
κι εσύ με κοίταξες με το ύφος του Λεβέντη.
Σου είπα: «μη με κατακρίνεις τόσο άδικα».
Και μου ’πες: «δε γουστάρω τα σκυλάδικα».

Έμοιαζες τρομερά με τη Στικούδη
μα το μυαλό σου με του Σπύρου του Λυκούδη.
Μου ’πες πως στο σαλόνι σου, στο σπίτι
είχες φωτογραφία του Μαργαρίτη.

Καθώς περνούσαμε έξω απ’ την Υπατία
είπαμε για σοσιαλισμό, δημοκρατία.
Μένα με χτύπησαν του έρωτα τα βέλη
κι εσύ σκεφτόσουνα τον Φώτη τον Κουβέλη.

Τα ταξί και ο Νορβηγός

 Του Kώστα Γιαννακίδη, www.protagon.gr, 25.7.11

Η εικόνα είναι τόσο ελληνική, ώστε τη βλέπεις και γεύεσαι φέτα μέσα σε χωριάτικη. Ένας οδηγός ταξί κάθεται επάνω στο διαχωριστικό διάζωμα σταθμού διοδίων. Με το δεξί χέρι κρατάει πλαστικό ποτήρι με καλαμάκι, στοιχείο που μας επιτρέπει να υποθέσουμε ότι αντλεί τη ζωογόνο δύναμη του φραπέ. Με το αριστερό χέρι γνέφει προς τα διερχόμενα αυτοκίνητα προκειμένου οι οδηγοί τους να καταλάβουν ότι η διέλευση από τα διόδια είναι δωρεάν, χορηγία του τοπικού σωματείου ταξιτζήδων. Και ο ευτυχής διερχόμενος οδηγός ανταποδίδει με χαμόγελο ή κάνει και αυτός το σήμα της νίκης προς τον ταξιτζή-και τα δύο στην εθνική κοστίζουν λιγότερο από δύο ευρώ. Την ίδια στιγμή στην Ακρόπολη κάποιοι άλλοι ιδιοκτήτες ταξί, απετέλεσαν αυτοβούλως τον συνδετικό κρίκο μεταξύ του αρχαίου και του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού, επιτρέποντας στους τουρίστες να επισκέπτονται δωρεάν τον αρχαιολογικό χώρο. Πουθενά δεν παρενέβη η αστυνομία.

Νίκος Τσούκαλης- Υπόθεση Siemens: Το αποκορύφωμα της υποκρισίας και της συγκάλυψης

Παρέμβαση του βουλευτή της ΔΗΜΑΡ στην Ολομέλεια της Βουλής για τη σύσταση προκαταρτικής επιτροπής για την υπόθεση της Siemens
Σε ένα μήνα, στο τέλος Αυγούστου, συμπληρώνεται μια τριετία σκανδαλοθηρίας στην πατρίδα μας. Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να θυμίσω ότι τέλος Αυγούστου του 2008 ξεκίνησαν οι αποκαλύψεις για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Κλείνουμε, λοιπόν, τρία χρόνια κυνήγι μαγισσών απ’ ό,τι φαίνεται σ’ αυτήν εδώ την Αίθουσα και βεβαίως βρισκόμαστε μόλις δεκαπέντε εργάσιμες ημέρες, δεκαπέντε κοινοβουλευτικές ημέρες μέχρι τη λήξη αυτής της κρίσιμης θητείας που θα εξαλείψει το αξιόποινο όσων εμπλέκονται ή προτείνεται να εξεταστούν αυτήν την περίοδο. Αλήθεια, ο απολογισμός συνολικά όλης αυτής της πορείας πότε θα γίνει ολοκληρωμένα σ’ αυτήν εδώ την Αίθουσα; Τι κάναμε αυτά τα τρία χρόνια; Και μιλάω μετά λόγου απολύτου γνώσεως γιατί συμμετείχα στις περισσότερες από αυτές τις επιτροπές.

Φ. Κουβέλης: Η πολιτική ενότητα της Ευρώπης και η Οικονομική Διακυβέρνηση είναι ακόμη ζητούμενα

Συνέντευξη στο Πρώτο Θέμα, 24.7.11
ΕΡ: Πώς κρίνετε τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής;
ΑΠ: Οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του Eurogroup συνιστούν ένα συμβιβασμό που δίνει μια ανάσα στη χώρα, με θετικά στοιχεία την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, τη μείωση των επιτοκίων και τη δεκαετή περίοδο χάριτος. Αρνητικό στοιχείο της απόφασης αποτελεί, για μια ακόμη φορά, η επανάληψη της δογματικής προσήλωσης της Ε.Ε. στον «κορσέ» του Συμφώνου Σταθερότητας και η υποχρέωση για έλλειμμα 3% έως το 2013 εν μέσω κρίσης. Γεγονός που εμποδίζει την αναγκαία για τις ευρωπαϊκές οικονομίες ευελιξία. Επίσης η αναφορά της απόφασης σε υποχρέωση της Ελλάδας να δίνει εμπράγματες εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου είναι αρνητική.Να σημειωθεί, πάντως, ότι η απόφαση του Eurogroup αποτελεί ουσιαστικά επιβεβαίωση της αποτυχίας του Μνημονίου.
ΕΡ: Η Δυσκολία, βεβαίως, θα είναι και στην εφαρμογή των αποφάσεων..
ΑΠ: Η απόφαση που ελήφθη θα δοκιμαστεί στο εσωτερικό της χώρας από το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και τους εφαρμοστικούς νόμους.

Το παραμυθάκι με τη συμμετοχή των ιδιωτών στην ελάφρυνση του ελληνικού χρέους

 Του Νίκου Γραικούση, 24.7.11

Οι τράπεζες (ιδιώτες) καλούνται να συνεισφέρουν στην αναδιάρθρωση του Ελληνικού Δημόσιου χρέους με ένα ποσοστό ΄΄κουρέματος΄΄ των Ελληνικών ομολόγων που κατέχουν, το οποίο υπολογίζεται σε μέσο συνολικό ποσοστό 21% . Στο μυαλό του καθενός αυτό μεταφράζεται ότι οι τράπεζες θα χάσουν τα 21ευρώ για κάθε 100 που έχουν επενδύσει σε Ελληνικά ομόλογα. Να όμως που τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως δείχνουν ή έτσι όπως μας τα παρουσιάζουν με περισσή ευκολία.Το ΄΄κούρεμα΄΄ σε κάθε ομόλογο που λήγει, θα γίνεται με τέσσερεις διαφορετικούς τρόπους σε κάθε 25% της ονομαστικής αξίας αυτού, ως εξής: Έστω ότι λήγει ένα ομόλογο ονομαστικής αξίας 100 ευρώ. Σε εθελοντική πάντα βάση, το ομόλογο αυτό θα ανταλλάσσεται με τέσσερα νέα ομόλογα, ως εξής:

1.- Το πρώτο κομμάτι των 25 ευρώ, θα ανταλλάσσεται με νέο ομόλογο 30 ετών, με μέσο επιτόκιο 4,75% και με πλήρη εγγύηση του ευρωπαϊκού μηχανισμού EFSF.

ΗΠΑ και Ευρώπη σε ανταγωνισμό παρακμής

Του Timothy Garton Ash, BHMA. 24.7.11

Πείτε με Οσβαλντ Σπένγκλερ αν πρέπει [γερμανός ιστορικός και φιλόσοφος (1880-1936), συγγραφέας του βιβλίου «Η παρακμή της Δύσης»], αλλά δύσκολα αποφεύγει κανείς το συμπέρασμα ότι στις ημέρες μας οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ενωση έχουν εμπλακεί σε έναν ανταγωνισμό παρακμής. Οι δύο ηγέτιδες πολιτείες της Δύσης μοιάζουν ανίκανες να αντιμετωπίσουν το χρέος και έχουν υποστεί μεγάλες επιβαρύνσεις του ελλείμματος που σχετίζονται με τον φιλελεύθερο δημοκρατικό καπιταλισμό. Οι πολιτικοί τους χορεύουν σαν μεθυσμένοι στην άκρη του γκρεμού της πτώχευσης. Αν η απόφαση της Σύνοδου Κορυφής των ηγετών της ευρωζώνης δεν πείσει τις αγορές, είναι πιθανόν να καταρρεύσει μέρος της ευρωζώνης. Στην Ουάσιγκτον η αντίστροφη μέτρηση συνεχίζει να οδεύει προς αυτό που οι Αμερικανοί ονομάζουν «ημέρα D»,

Η αντίφαση του Αντώνη Σαμαρά

 Του Θόδωρου Μαργαρίτη, www.aixmi.gr, 24.7.11

Η Ν.Δ. και ο πρόεδρός της θέτουν ζήτημα επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου, το οποίο άλλωστε καταψήφισαν στη Βουλή. Ο κ. Σαμαράς έχει γίνει αποδέκτης πολλαπλών πιέσεων από Ευρωπαίους παράγοντες για μια πιο φιλομνημονιακή τοποθέτηση, αλλά επιδιώκει να εμφανιστεί ότι δεν υποχωρεί. Αντίθετα, με ισχυρές δόσεις λαϊκισμού και δημαγωγίας, ασκεί μαχητική αντιπολίτευση. Πριν αρκετούς μήνες οι συνδικαλιστές-γιατροί της Ν.Δ. καταλαμβάνουν το Υπουργείο Υγείας. Σήμερα τα στελέχη του κόμματος πρωτοστατούν στις κινητοποιήσεις των ΤΑΞΙ. Οι παράγοντες της Ν.Δ. εκφράζονται φιλικά ακόμα και για τη δράση του ΣΥΡΙΖΑ! Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν οι σχετικές δηλώσεις «συμπαράστασης» του Χρύσανθου Λαζαρίδη, όταν το σύνολο των πολιτικών κομμάτων ασκούσε κριτική προς το συγκεκριμένο κόμμα της Αριστεράς για αμφίσημες τοποθετήσεις στα ζητήματα πολιτικής βίας. Εκπληκτικό! Η Ν.Δ. που κατηγορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ για τις σχέσεις του με τους κουκουλοφόρους τον Δεκέμβρη του 2008, τώρα στέλνει δηλώσεις «συμπαράστασης»…

Μια ανάσα ανακούφισης, δέκα και βάλε δύσκολα χρόνια

Της Ελίζας Παπαδάκη, Αυγή, 24.7.11

Ο συμβιβασμός που επιτεύχθηκε στις Βρυξέλλες συνιστά μιαν ήττα για όσους θεωρούσαν ανεπίτρεπτη οποιαδήποτε χρεωκοπία (= αθέτηση πληρωμών) χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης. Ο ισχυρότερος υποστηρικτής αυτής της θέσης, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν-Κλοντ Τρισέ, τελικά κάμφθηκε, αναγκάστηκε να άρει τις αντιρρήσεις του για μια τέτοια «εξαιρετική και μοναδική λύση» στην περίπτωση της Ελλάδας, δημιουργώντας έτσι δύο κατηγορίες κρατών μελών στην Ευρωζώνη

 Οι αποφάσεις που ανακοίνωσαν οι ηγέτες της Ευρωζώνης στις 21 Ιουλίου φαίνεται να ελαφρύνουν σημαντικά το κόστος για την εξυπηρέτηση του υπέρογκου δημοσίου χρέους που έχει συσσωρεύσει η χώρα μας τα επόμενα χρόνια, μέχρι και το 2019, ίσως και πιο πέρα.

Wall Street Journal: Η συμφωνία στο μικροσκόπιο

 Αυγή, 23.7.11

H έκτακτη σύνοδος των χωρών της Ευρωζώνης κατέληξε σε ένα νέο σχέδιο διάσωσης για την Ελλάδα. Κατέληξε όμως και σε ένα σωρό αριθμούς. Όσο και αν πρόκειται για μια ευπρόσδεκτη απόκλιση από τις μέχρι τώρα ασαφείς διακηρύξεις, δυστυχώς οι αριθμοί αυτοί δεν αποσαφηνίζονται με σαφήνεια.Με βάση τους υπολογισμούς της Wall Street Journal, οι απώλειες του ιδιωτικού τομέα θα μειώσουν το χρέος της Ελλάδας κατά περίπου 7% σε σχέση με τα προβλεπόμενα επίπεδα του 2020. Το γεγονός ότι ο ιδιωτικός τομέας θα δανείζει στην Ελλάδα με επιτόκια μικρότερα από εκείνα που θα καθόριζε ο ίδιος στις αγορές θα συμβάλει σε μια μείωση μεγαλύτερη του 10%. Σε γενικές γραμμές, η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στη συμφωνία σημαίνει ότι το ελληνικό χρέος θα είναι κατά ένα πέμπτο χαμηλότερο το 2020 από ό,τι θα ήταν διαφορετικά.

Μια ανάσα χρόνου

Τoυ Νίκου Γ. Ξυδάκη, Καθημερινή, 23.7.11

H 21.7.11 είναι μία επιπλέον ιστορική ημερομηνία, σ' ένα επώδυνο 20μηνο που μας επεφύλαξε κι άλλα πολλά ορόσημα. Και έρχονται περισσότερα. Το γενικόλογο κείμενο της Συνόδου Κορυφής, χωρίς ακόμη τις τεχνικές λεπτομέρειες εφαρμογής, επιτρέπει μια ανάσα ανακούφισης, κυρίως ως προ τον χρόνο: Η Ευρώπη κερδίζει χρόνο. Κερδίζει όμως χρόνο και η Ελλάδα; Εκ πρώτη όψεως, κερδίζει. Παράταση χρόνου εξόφλησης, περίοδο χάριτος, εξασφάλιση ρευστότητας τραπεζών, μείωση επιτοκίου (όχι όμως και ελάττωση των συνολικών τόκων), επαναγορά ομολόγων κ.λπ. Είναι ανάσα. Δεν κέρδισε την προστασία του ευρωομόλογου, και απ' ό,τι φαίνεται απομακρύνεται περαιτέρω η περιβόητη επιστροφή στις αγορές. Η χώρα και οι τράπεζές της θα εξακολουθήσουν επί μακρόν να εξαρτώνται από τα ευρωπαϊκά ταμεία και από τους «εθελοντείς» ομολογιούχους.

Όταν η Αγγέλα ξεπερνά τη ΔΗΜΑΡ

Σχολιάζει o "Gustave Flaubert" 

Δυστυχώς φτάσαμε να δούμε κι αυτό. Την  Άγγελα Μέρκελ πιο δυναμική από τον Σαμαρά, αλλά ακόμη κι από δυνάμεις της Αριστεράς. Επέβαλε μεταξύ άλλων μέτρων και κούρεμα 20% στην ονομαστική αξία των τραπεζικών ομολόγων! Ακόμα και οι «επικίνδυνοι» οίκοι αξιολόγησης όπως  η Standard & Poor's το θεώρησαν ως μια θετική επιλογή.  Προσωπικά πιστεύω ότι ένα κούρεμα της τάξης του 50% θα έκανε το χρέος βιώσιμο. Παρ’ όλα αυτά το νέο πακέτο στήριξης δεν παύει να είναι μια βαθιά ανάσα για την Ελλάδα, έστω κι αν έχει κανείς τις επιφυλάξεις του για επιμέρους πλευρές της συμφωνίας. Αυτό, λοιπόν, που αποκήρυσσε μετά βδελυγμίας ο Σαμαράς, η λέξη -κούρεμα- που αρνούνταν να προφέρουν όλα τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ έγινε ήδη πράξη και πέρασε στην ιστορία. Εκ των υστέρων στις εκτιμήσεις τους, όλοι πια αποφεύγουν να κατακρίνουν τη συμμετοχή των ιδιωτών με τη μορφή του κουρέματος, αλλά σημασία έχει τι λέγαμε πριν. Αν και η  αναδιάρθρωση του χρέους ήταν  επιλογή της, η λέξη -κούρεμα- δεν μπήκε ποτέ σε καμιά ανακοίνωσή της ΔΗΜΑΡ γιατί ήταν έξω από το οπτικό της πεδίο.  Θυμίζω, επίσης, τις απόψεις του  Γεράσιμου Γεωργάτου στο κείμενο: «Με τους κερδοσκόπους ή με τους τραπεζίτες;» ότι έπρεπε σε αυτή τη φάση να είμαστε με τους τραπεζίτες. Και ότι οι έλληνες πολίτες, ιδίως οι πιο αδύναμοι, δεν έχουν κανένα απολύτως συμφέρον να συνηγορούν σε αναδιαρθρώσεις και κουρέματα. Όπως έγραφα στην απάντηση μου στην Πολιτική Επιθεώρηση, στις 23 Μαΐου,  στο «Λάθος απαντήσεις, σε λάθος ερωτήσεις» «χωρίς να λύσουμε τον κόμπο του χρέους, χωρίς να το  καταστήσουμε βιώσιμο δεν μπορούμε να μιλάμε για προοπτική και ανάπτυξη. Και απ’ αυτή την άποψη δεν μπορούμε να απορρίψουμε, εκ των προτέρων και αβασάνιστα, μια φιλική αναδιάρθρωση που περιλαμβάνει και το  κούρεμα,

«Γνωρίζεις, γιε μου, με πόση λίγη σοφία κυβερνάται ο κόσμος;».

Του Πωλ Κρούγκμαν, 22.7.11ΤΟ ΒΗΜΑ - NEW YORK TIMES

Ενδιαφέρουσα εποχή η σημερινή _ και το εννοώ με την χειρότερη έννοια. Είμαστε αντιμέτωποι όχι με μια αλλά με δυο κρίσεις, καθεμία από τις οποίες θα μπορούσε να οδηγήσει σε παγκόσμια καταστροφή. Στις ΗΠΑ, οι φανατικοί δεξιοί του Κογκρέσου μπορεί να μπλοκάρουν την αναγκαία αύξηση του πλαφόν του χρέους προκαλώντας δυνητικά χάος στις παγκόσμιες χρηματαγορές. Εν τω μεταξύ, αν το σχέδιο που μόλις συμφώνησαν οι Ευρωπαίοι δεν ηρεμήσει τις αγορές, μπορεί να δούμε τα κράτη της νότιας Ευρώπης να πέφτουν σαν ντόμινο _ πράγμα που επίσης θα προκαλέσει χάος στις παγκόσμιες χρηματαγορές.

Φ. Κουβέλης: Τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής του Eurogroup ανάσα για τη χώρα, επιφυλάξεις για επιμέρους πλευρές

Οι χθεσινές αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του Eurogroup συνιστούν ένα συμβιβασμό που δίνει μια ανάσα στη χώρα. Η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, η μείωση των επιτοκίων και η δεκαετής περίοδος χάριτος για το νέο τμήμα του δανείου, είναι σε θετική κατεύθυνση, χωρίς, βέβαια, να αντιμετωπίζουν το ζήτημα της αναδιάρθρωσης του συνολικού χρέους. Η αγορά ελληνικών ομολόγων από τον Προσωρινό Μηχανισμό Στήριξης στη δευτερογενή αγορά και η μελλοντική παρέμβασή του και για τις άλλες χώρες, αποτελεί εξέλιξη που εντάσσεται στην κατεύθυνση πανευρωπαϊκής αντιμετώπισης των κρίσεων. Αρνητικό στοιχείο της χθεσινής απόφασης αποτελεί, για μια ακόμη φορά, η επανάληψη της δογματικής προσήλωσης της Ε.Ε. στον «κορσέ» του Συμφώνου Σταθερότητας και η υποχρέωση για έλλειμμα 3% έως το 2013 εν μέσω κρίσης. Γεγονός που εμποδίζει την αναγκαία για τις ευρωπαϊκές οικονομίες ευελιξία.

Η απουσία θεσμικής συναίνεσης. Γιατί δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη συγκρουσιακή ελληνική κουλτούρα

 Του Π. Κ. Ιωακείμίδη, ΝΕΑ, 22.7.11

Οσοι έχουμε κάποιες επαφές με την Ευρώπη διαπιστώνουμε ότι σχεδόν το σύνολο των ηγεσιών στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Ε.Ε.) και όχι μόνο μένουν κατάπληκτοι και αδυνατούν να κατανοήσουν την αδυναμία του ελληνικού πολιτικού συστήματος, τάξης και κοινωνίας να παράγουν στοιχειώδη θεσμική συναίνεση πάνω σε ζωτικά ζητήματα που συνδέονται με το μέλλον της χώρας. Δεν υποστηρίζουν βεβαίως τον βαθμό συναίνεσης που θα ακύρωνε τα περιθώρια της αναγκαίας δημοκρατικής αντιπαράθεσης. Αλλά τον βαθμό συναίνεσης πάνω στα κρίσιμα εκείνα θέματα που προσδιορίζουν την υπαρξιακή πορεία σε μια χώρα και που ορίζουν το αξιακό σύστημα πάνω στο οποίο στηρίζεται. Και εκπλήσσονται γιατί στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης η «συναινετική» λεγόμενη «δημοκρατία» αποτελεί λίγο - πολύ σταθερό μέρος της πολιτικής διαδικασίας. Οι περισσότερες χώρες - μέλη της Ε.Ε. στηρίζονται στο σύστημα αυτό όπως, μεταξύ άλλων, αντανακλάται στις «κυβερνήσεις συνασπισμού» στις χώρες αυτές.

Συμπαράταξη για τη μεταρρύθμιση

Μη μαδάς τη μαργαρίτα

Σας παρουσιάζω το κείμενο της Πανεπιστημιακής Συμπαράταξης του ΑΠΘ σχετικά με τη μεταρρύθμιση στην Ανώτατη εκπαίδευση. Το θεωρώ κείμενο σταθμό για τα εκπαιδευτικά πράγματα της χώρας μας και ότι καλύτερο γράφτηκε πρόσφατα για την επιχειρούμενη μεταρρύθμιση. Τελικά στον αγώνα αυτό δεν είμαστε μόνοι.

Σε καιρούς δραστικών περικοπών, δεν είναι εύκολο να εφαρμοσθούν ριζικές μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο, όταν το Κράτος αδυνατεί να ικανοποιήσει τις προσδοκίες που το ίδιο δημιούργησε, και τώρα μοιραία, εν μέσω οξύτατης δημοσιονομικής κρίσης, έρχεται να τις διαψεύσει. Αν, όμως, δεν αναμορφωθεί άμεσα και ριζικά η ανώτατη εκπαίδευση στη χώρα μας, τα Πανεπιστήμια θα καταρρεύσουν. Για τον απλούστατο λόγο ότι η υφιστάμενη κατάσταση, όπως ανάγλυφα περιγράφεται στο χάρτη που ακολουθεί, δεν είναι πλέον βιώσιμη. Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν ήταν. Απλά, το σοκ της κρίσης αποκάλυψε in vivo κάτι που όλοι γνωρίζαμε γι’ αυτό το τερατούργημα που συνδημιουργήσαμε πολιτικοί, εκπαιδευτικοί και τοπικές κοινωνίες, με την ενθάρρυνση και της υπόλοιπης κοινωνίας: τη μη βιωσιμότητά του. Αυτό το «δωρεάν δημόσιο πανεπιστήμιο», στην πραγματικότητα θα καταρρεύσει κάτω από το δικό του βάρος.

Στηρίζουν τη μεταρρύθμιση στα ΑΕΙ 346 πανεπιστημιακοί

Tην προωθούμενη μεταρρύθμιση στην Ανώτατη Εκπαίδευση υποστηρίζουν, με κείμενο που συνυπογράφουν, 346 πανεπιστημιακοί ελληνικών ΑΕΙ, οι οποίοι σημειώνουν, μεταξύ άλλων, ότι η ελληνική κοινωνία έχει σήμερα ανάγκη από ένα πανεπιστήμιο που θα αποτελέσει κύριο μοχλό για την ανάταξη και ανάπτυξη της πατρίδας μας. Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο.
ΓΙΑΤΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Tο καλό πανεπιστήμιο είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να αντεπεξέλθει μια χώρα στο διεθνή ανταγωνισμό. Όλες οι χώρες που επενδύουν στην έρευνα και διδασκαλία αποσκοπούν να προσφέρουν στους νέους ανθρώπους, στην κοινωνία, στην οικονομία, ισχυρές βάσεις, δυνατότητες και προοπτικές για ένα όλο και δυσκολότερο μέλλον. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την Ελλάδα, τώρα που η χώρα βιώνει μια πρωτοφανή κρίση. Περισσότερο από ποτέ η ελληνική κοινωνία έχει σήμερα ανάγκη από ένα πανεπιστήμιο που θα εναρμονίσει τη λειτουργία του με τα διεθνή ακαδημαϊκά πρότυπα, θα απελευθερώσει τις επιστημονικές δυνάμεις του και θα αποτελέσει κύριο μοχλό για την ανάταξη και ανάπτυξη της πατρίδας μας.

Η Ελλάδα δεν είναι για πέταμα ...

 Του Αντώνη Καρακούση, ΒΗΜΑ,  20.7.11

Βλέποντας το χάλι της χώρας, που ζει με το χέρι απλωμένο και εξαρτάται από την ανάγκη και την καλοσύνη των ξένων, σε πιάνει απελπισία και θυμός μεγάλος, για όλους και για όλα. Για την πολιτική, για τα κόμματα και τα πρόσωπα, για αυτό τον ευρύ κύκλο των ανεύθυνων και ανίδεων ανθρώπων, που παριστάνουν τους ειδικούς και είναι έτοιμοι να μιλήσουν για όλα, παρ' ότι δεν ξέρουν την τύφλα τους.

Για τους ηγήτορες που δεν έχουν σηκώσει ούτε πέτρα στη ζωή τους και φιλοδοξούν να κυβερνήσουν μια χώρα ολόκληρη στηριζόμενοι στην ιστορικότητα της οικογένειάς τους, στις παραδόσεις του κόμματος τους ή απλώς σε μια ανόητη φιλοδοξία τους που τους καλλιεργήθηκε και δεν τους επιτρέπει να δουν το προφανές ότι η εξουσία, ειδικά στις παρούσες συνθήκες, είναι πουκάμισο αδειανό, μια Ελένη, την οποία δεν ξέρουν, δεν αγάπησαν πραγματικά, αλλά την καταδιώκουν για το καπρίτσιο της μάνας, του πατέρα ή ενός πανύψηλου εγώ, που ταιριάζει πιότερο στον ίσκιο τους  παρά στο πραγματικό μπόι τους.

Το ποδόσφαιρο στα 11 μέτρα.

Του Πάνου Τσορμπατζόγλου
Η πρόκληση της πρόσκλησης που έλαβα ήταν ο ευρηματικός τίτλος της εκδήλωσης. Και βεβαίως το θέμα της που υπαινίσσονταν την πρόθεση των διοργανωτών να τιμωρήσουν το δημοφιλέστερο μαζικό «παιχνίδι» με την εσχάτη των ποινών.Η Δημοκρατική Αριστερά καλώντας ανθρώπους του χώρου, και όχι μόνο, να συζητήσουν μια ακόμη πτυχή της συνολικής παθογένειας που ταλαιπωρεί τον τόπο το τελευταίο διάστημα, έπραξε το αυτονόητο. Που είναι η υποχρέωση κάθε πολιτικού φορέα να αφουγκράζεται, να συμμετέχει και να προτείνει λύσεις σε, μικρά ή μεγαλύτερα, προβλήματα. Προβλήματα που κυριαρχούν στην επικαιρότητα και μας ταλανίζουν παροξύνοντας την γενική δυσθυμία που έχει πλησιάσει επικίνδυνα τα όρια της απελπισίας και αγανάκτησης, όταν δεν τα έχει ξεπεράσει. Εισηγητές της συζήτησης ο Γρηγόρης Ψαριανός βουλευτής, ο Πάνος Θεοδωρίδης συγγραφέας, και ο Μάκης Βοϊτσίδης, δημοσιογράφος και αθλητικογράφος. Την κουβέντα συντόνιζε ο Τραϊανός Χατζηδημητρίου, διευθυντής του «Αγγελιοφόρου».

Κι όμως υπάρχει ελπίς...

Tου Πάσχου Μανδραβέλη, Καθημερινή, 19.7.11

Οσοι παρακολούθησαν Παρασκευή και Σάββατο διαδικτυακά το συνέδριο της Ομοσπονδίας των Πανεπιστημιακών (ΠΟΣΔΕΠ) πρέπει να απογοητεύτηκαν. Ο κανόνας ήταν κενές ρητορείες που δεν προτείνουν λύσεις στα προβλήματα, αλλά γκρεμίζουν την ελπίδα ότι από τους ex officio εγγράμματους μπορεί να πυροδοτηθεί η προκοπή σ’ αυτόν τον τόπο. Στον σωρό όμως των αριστερίστικων ανοησιών (κάποιος πρότεινε «δυναμική συμπαράσταση» στους αγώνες των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ, δηλαδή να κλείσουν τα πανεπιστήμια για να μπορούν να παίρνουν πάνω από 4.000 ευρώ οι οδηγοί του ΗΣΑΠ) υπήρξαν και ομιλίες-διαμάντια. Μία από αυτές ήταν του επίκουρου καθηγητή στο Οικονομικό πανεπιστήμιο κ. Μάνου Ματσαγγάνη. Πολλοί απ’ όσους μίλησαν, διαπίστωσε ο κ. Ματσαγγάνης, «φαίνεται να αγνοούν ένα κρίσιμο ζήτημα: ότι η χώρα μας έχει ουσιαστικά χρεοκοπήσει. Αυτό που τη χωρίζει από την τυπική χρεοκοπία είναι ο μηχανισμός στήριξης,

Το δίκιο του "ιδιώτη επενδυτή"

Του Τάσου Τέλογλου, www.protagon.gr, 19.7.11

Ο χθεσινός "καυγάς" Βενιζέλου-Σαμαρά δείχνει ότι στην Ελλάδα είναι σχετικά απλό να συζητούνται δημόσια αλλά χωρίς πάντα την απαιτούμενη σοβαρότητα -δυστυχώς και πάλι απο την πλευρά του κ. Σαμαρά- ζητήματα που στο εξωτερικό αντιμετωπίζονται εντελώς διαφορετικά .Κατ' αρχήν θα ήταν εξαπάτηση του αναγνώστη να το "παίξω" ουδέτερος. Θεωρώ σωστή τη συμμετοχή ιδιωτών στο "κούρεμα" του ελληνικού χρέους, έστω και κατά ένα μικρό ποσοστό, διότι σε μία χρεωκοπία εχει ευθύνη και αυτός που δανείζει. Τη δε συμμετοχή των ιδιωτών στην αναδιάρθρωση του χρέους την επέβαλαν πρώτοι εκείνοι που σήμερα διεθνώς την επικρίνουν, δηλαδή οι Αγγλοσάξωνες, όταν στις χρεωκοπίες των χωρών της Λατινικής Αμερικής επέβαλαν τις λεγόμενες "ρήτρες συλλογικής δράσης" (Collective Action Clauses),

Ελλάδα και Ευρώπη Η πολιτική χορήγησης δανείων παρατείνει τη βύθιση της Ε.Ε. στην κρίση

 Του Σάββα Γ. Ρομπόλη, ΝΕΑ, 19.7.11

Το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα 2012-2015 και τα μέτρα σκληρής λιτότητας που περιλαμβάνει, κυρίως εις βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων, παρατείνει την ύφεση της ελληνικής οικονομίας, αυξάνει την ανεργία, μειώνει τους μισθούς, τις συντάξεις και το εφάπαξ, διογκώνει το χρέος κ.λπ., με αποτέλεσμα να μην προσφέρει δυνατότητες διεξόδου στα οξυμμένα δημοσιονομικά, οικονομικά, αναπτυξιακά και κοινωνικά προβλήματα της χώρας μας. Τα σχέδια «διάσωσης» που προωθούνται από την Ευρωπαϊκή Ενωση, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία με τη μορφή δανείων αποτελούν εκτός των άλλων θεσμικές ευρωπαϊκές πλατφόρμες λιτότητας και αγοράς χρόνου από τα κοινοτικά όργανα, οι οποίες αξιοποιούνται στο έπακρον από τις αγορές και τους κερδοσκόπους.

«Αθωώνοντας» τους τραπεζίτες

Του Πωλ Κρουγκμαν, ΤΟ ΒΗΜΑ/ The New York Times , 19.7.11

Από τότε που ξέσπασε η τρέχουσα οικονομική κρίση, φαίνεται πως η βασική αρχή της οικονομικής πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών μπορεί να συνοψισθεί σε έξη μόλις λέξεις: «Φερθείτε με το μαλακό στους τραπεζίτες». Αυτή η αρχή κατέστη εμφανής κατά τους τελευταίους μήνες της προεδρίας Μπους, όταν προσφέρθηκε μια τεράστια «σανίδα σωτηρίας» μετρητών και εγγυήσεων προς τις τράπεζες, με ελάχιστους όρους. Εξίσου εμφανής ήταν και κατά τους πρώτους μήνες διοίκησης του Ομπάμα, όταν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ παρενέβαινε τις δεσμεύσεις της πολιτικής του καμπάνιας για «αλλαγή των νόμων περί χρεοκοπίας, ώστε να μπορέσουν οι οικογένειες να παραμείνουν στα σπίτια τους».

Ανώγεια 9/7/2021-Μια ιστορία πολιτικής φαντασίας

@To κείμενο είναι η παρέμβαση του Αντώνη Ανηψητάκη, Περιφερειακού συμβούλου Κρήτης στην διημερίδα που οργάνωσε η Δημοκρατική Αριστερά και ο Δήμος Ανωγείων στις 9 και 10 Ιουλίου 2011 με θέμα "Εξι μήνες Καλλικράτης, προβλήματα και προοπτικές".Κατά τη διάρκεια της διημερίδας τιμήθηκαν δύο από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους της Αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα ο Γιώργης Κλάδος και ο Σταύρος Μπένος.

@Tου Αντώνη Ανηψητάκη, από τον Διάλογος για την Τοπική Διακυβέρνηση
Το Συμβούλιο της Ευρώπης των περιφερειών συνεδριάζει στα Ανώγεια και αποδίδει μια διπλή τιμή, τιμά τον 90άρη έφηβο Γιώργη Κλάδο, πρωτοπόρο της αυτοδιοίκησης, τιμά όμως και την Κρήτη, την πρώτη περιφέρεια της Ευρώπης, που στη διάρκεια των τελευταίων 10 χρόνων διήνυσε απίστευτα βήματα προόδου. Όλα ξεκίνησαν 10 χρόνια πριν από μια ιδέα του Γιώργη Κλάδου που υλοποίησε το μικρό τότε κόμμα της ΔΑ με ένα διήμερο διαλόγου για την Αυτοδιοίκηση και το προβληματικό πρώτο εξάμηνο του Καλλικράτη.

Μάικλ Σαντέλ:«Ανήθικη η κοινωνία της αγοράς»

 Συνέντευξη στην Ειρήνη Μητροπούλου, ΒΗΜΑ, 18.7.11

Αν σας ρωτούσαν ποιο είναι το πιο δημοφιλές μάθημα στο Χάρβαρντ, δύσκολα θα μαντεύατε τη σωστή απάντηση: Είναι οι παραδόσεις του Μάικλ Σαντέλ για την πολιτική φιλοσοφία. Οπου και αν μιλάει, από τη Βοστώνη ως το Τόκιο, τον υποδέχονται σαν ροκ σταρ. Στις διαλέξεις του δεν πέφτει καρφίτσα από ανθρώπους που τρέχουν να ακούσουν πώς θα απαντούσε, π.χ., σήμερα ο Αριστοτέλης στα ηθικά διλήμματα του 2011: Πώς θα πρέπει να κατανεμηθούν τα βάρη της λιτότητας; Ποιες είναι οι ευθύνες των πλουσίων σε μια δίκαιη κοινωνία; Πρέπει να υπάρχουν ηθικά όρια στις αγορές; «Σε καιρούς οικονομικής κρίσης ξεχάσαμε την ηθική και χάσαμε την τέχνη του δημοκρατικού διαλόγου» τονίζει μιλώντας στο «Βήμα» ο αμερικανός καθηγητής, ο οποίος πιστεύει ότι και τα πλέον αμφιλεγόμενα ζητήματα μπορούν να φωτιστούν από μια στέρεη ηθική επιχειρηματολογία.

Χωρίς σχέδιο και όραμα Η Ε.Ε. δεν γνωρίζει πού βαδίζει, τι θέλει να κάνει, σε τι αποβλέπει, τι επιδιώκει

 Του Π. Κ. Ιωακειμίδη, ΝΕΑ, 18.7.11

Η Ευρωπαϊκή Ενωση προχωρά εδώ και καιρό χωρίς ένα συνολικό, στρατηγικό σχέδιο, χωρίς όραμα, χωρίς αφήγηση. Κανένας δεν γνωρίζει αυτή τη στιγμή πού βαδίζει, τι θέλει να κάνει, σε τι αποβλέπει, τι επιδιώκει ως απώτερο στόχο. Κανένας. Ετσι απλώς αντιδρά σε καταστάσεις. Τσαλαβουτά (muddling through) σε θολά νερά χωρίς πυξίδα, αγνοώντας προς τα πού κατευθύνεται. Και αυτό - η απουσία συνολικού σχεδίου - είναι ίσως το σημαντικότερο έλλειμμα της Ενωσης σήμερα. Γι' αυτό και η κρίση νομιμοποίησης οξύνεται και τα σενάρια αποσύνθεσης πολλαπλασιάζονται. Ουσιαστικά η Ενωση έχασε το σχέδιο και τον πολιτικό της στόχο (finalité politique) περίπου από το 2000 και μετά την εγκαθίδρυση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης - του τελευταίου μεγάλου σχεδίου για την εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Ωστόσο, μέχρι το 2009 υπήρχε τουλάχιστον μια ψευδαίσθηση κάποιου σχεδίου και κατεύθυνσης που πήγαζε από τη διαδικασία συνταγματοποίησης της Ε.Ε. και στη συνέχεια επικύρωσης και εφαρμογής της Συνθήκης της Λισαβώνας.

Πανεπιστήμια: Ας κατεβάσουμε λίγο τους τόνους

Των Ν. Κ. Αλιβιζατου και Αντ. Μανιτακη*, Καθημερινή., 17.7.11

«Ελλείψει ρητών εγγυήσεων και περιορισμών, η αξιολόγηση (των καθηγητών) μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε δίωξη ιδεολογικά και επιστημονικά διαφωνούντων. (…)» Η φράση αυτή δεν διατυπώθηκε στη δεκαετία του 1950, ούτε καν επί χούντας, όταν ο έλεγχος του φρονήματος των καθηγητών πανεπιστημίου ήταν στην ημερήσια διάταξη. Περιλαμβάνεται σε υπόμνημα συναδέλφου συνταγματολόγου προς την τελευταία σύνοδο των πρυτάνεων και αφορά μιαν από τις σημαντικότερες καινοτομίες του νομοσχεδίου της κ. Αννας Διαμαντοπούλου για τα πανεπιστήμια: την υποχρεωτική αξιολόγηση, των καθηγητών ΑΕΙ, σε τακτά διαστήματα, από τη στιγμή που θα μονιμοποιηθούν. Και τούτο, όχι βέβαια για να χάσουν τη θέση τους αν κριθούν «κακοί», ούτε καν για να περικοπούν οι αποδοχές τους, αλλά με πολύ πιο ανώδυνες κυρώσεις: απλώς, σε περίπτωση «εξαιρετικά αρνητικής αξιολόγησης», όπως προβλέπεται, δεν θα μπορούν να συμμετέχουν σε κρίσεις συναδέλφων τους, να διδάσκουν μεταπτυχιακά και να διευθύνουν διδακτορικά.

Μπέντζαμιν Μπάρμπερ: Πώς οι πολίτες γίνονται πελάτες

Επιμέλεια Θανάσης Γιαλκέτσης, Ελευθεροτυπία, 17.7.11

ΜΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ του «Consumed: How Markets Corrupt Children, Infantilize Adults and Swallow Citizens Whole» (Norton, 2007), ο αμερικανός πολιτικός επιστήμονας Μπέντζαμιν Μπάρμπερ ασκούσε κριτική στον υπερκαταναλωτισμό που χαρακτηρίζει τις δυτικές κοινωνίες και ταυτόχρονα προειδοποιούσε για τις δραματικές επιπτώσεις που συνεπιφέρουν ο μετασχηματισμός του πολίτη σε πελάτη/καταναλωτή, η απώλεια ελευθερίας και κυριαρχίας, η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας σφαίρας. Με αφορμή την ιταλική έκδοση του βιβλίου του («Consumati. Da cittadini a clienti», Einaudi, 2010), ο Μπάρμπερ παραχώρησε στην εφημερίδα «La Repubblica» τη συνέντευξη που ακολουθεί.

- Καθηγητή Μπάρμπερ, ένα από τα κεντρικά θέματα του βιβλίου σας είναι η οπισθοδρόμηση στο παιδικό στάδιο, προς το οποίο ο σύγχρονος καπιταλισμός σπρώχνει τους καταναλωτές. Εσείς ορίζετε αυτήν την οπισθοδρόμηση ως το σύνδρομο του Πίτερ Παν. Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο, αλλά γιατί το αρχικό του επίκεντρο βρίσκεται στην Αμερική;