Το ένοπλο κόμμα

Tου Κώστα Σπυρόπουλου, www.protagon.gr

Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε και το ομολογήσουμε, τόσο  καλύτερα θα το αντιμετωπίσουμε: Στην Ελλάδα κυοφορείται το «ένοπλο κόμμα» με ανοιχτή και όχι σιωπηρή υποστήριξη κάποιων χιλιάδων. Λίγων μεν, αλλά κάποιων χιλιάδων. Κάθε άλλη ερμηνεία για την ένοπλη βία και τη βία των μολότοφ στους δρόμους, περί προβοκατόρων, πρακτόρων και παρακρατικών, όταν δεν συνιστά υπεκφυγή για τη ρητή και ανέκκλητη καταδίκη της βίας  είναι  επικίνδυνη πολιτική τύφλωση. Όχι, απλώς, επικίνδυνη, αλλά τυχοδιωκτική, στο μέτρο κατά οποίο διακρίνει τη βία σε αποδεκτή και μη αποδεκτή, σε δικαιολογημένη και παράλογη και στην παροχή  προστασίας/υιοθέτησης της βίας στα Πανεπιστήμια. Ο τυχοδιωκτισμός δεν αφορά μόνο, ούτε κυρίως, στο ψάρεμα στα θολά νερά στο χώρο της «αμφισβήτησης» και της βαλκανικής εκδοχής αναρχικών τύπου Διαμαντόπουλου. Ο τυχοδιωκτισμός  έγκειται στη δημιουργία ζωτικού χώρου για την επέκταση της ναζιστικής βίας από τις καταδρομικές επιχειρήσεις με στόχο τους μετανάστες, σε επιχειρήσεις επιβολής του νόμου και της τάξης από την Χρυσή Αυγή με στόχο κινητοποιήσεις ή καταλήψεις, οι οποίες έχουν υποστηριχτεί από το ΣΥΡΙΖΑ .

Πόσα μερόνυχτα θα φρουρούν οι αστυνομικοί το «Λέλας Καραγιάννη 37»; Μετά τη δεύτερη – τρίτη ανακατάληψη, ας μην εκπλαγούμε αν δούμε τη Χ.Α. επί το έργον. Επειδή, όμως, στη Δημοκρατία το μονοπώλιο της έννομης βίας είναι στα χέρια του κράτους  απαιτείται φειδώ στην έκλυση και της κρατικής βίας. Νομιμοποιημένη η επιχείρηση στην ΑΣΣΟΕ, δικαιολογημένη  και στην Αμαλία, αλλά αν ο κ Δένδιας πιστέψει  ότι βρήκε το μήνα που τρέφει τους υπόλοιπους έντεκα της αστυνομικής απραξίας, τότε ανοίγει ο φαύλος κύκλος της βίας και της αντιβίας. Όταν χάνεται το μέτρο της λελογισμένης κρατικής βίας, τότε ανοίγει ο δρόμος για την βίαιη ανομία με ποικίλους και πολύχρωμους πρωταγωνιστές.

Το μέτρο δεν πρέπει να χαθεί από τις ανακοινώσεις πρόσκληση –πρόκληση των κομμάτων προς το ΣΥΡΙΖΑ για ρητή καταγγελία της βίας. Ο στόχος πρέπει να είναι να ενταχτεί η και να συρθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στο δημοκρατικό μέτωπο κατά της βίας και όχι «να βγεί η κουκούλα και να αποκαλυφθεί το πρόσωπο του …Τσίπρα». Να ανακληθούν στη δημοκρατική τάξη  και να καταδικαστούν οι δηλώσεις περι οικιακών κονταριών και αντιασφυξιογόνων, αλλά να μη χαριστούν στην «ανομία» οπαδοί, που δεν της ανήκουν.

Ο ΣΥΡΡΙΖΑ οφείλει να αντιληφθεί πού είναι δυνατό να οδηγήσει η τυφλή καταγγελία, ο λόγος για «κατοχικές δυνάμεις και πολιτικά εγκλήματα». Ένα μέρος του ακροατηρίου του δεν είναι διατεθειμένο να τον παρακολουθήσει στα ζιγκ-ζάγκ από τα κοντάρια στο…Σόιμπλε. Κάποιοι θα μείνουν στις οικιακές αντιασφυξιογόνες και κάποιοι θα χαθούν στην διαδρομή.

Η μεταπολιτευτική αντίστιξη των πολιτικών εξελίξεων και της ανάπτυξης της ελληνικής τρομοκρατίας δείχνει σε όλους, πιστεύω και σε πολλούς στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, πώς και πότε  οι τρομοκράτες αναπτύσσονται και στρατολογούν υποστηρικτές και εκτελεστές. Στο διάστημα ΄74-‘81 η 17Ν βάσισε τη δράση της στην «προδομένη μεταπολίτευση». Το ‘81-΄87 στην «προδοσία του ΠΑΣΟΚ». Αργότερα στους «προδότες του 89», κατόπιν στους πράκτορες του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Και πότε στρατολόγησε νέες γενιές εκτελεστών; Μετά την καταστολή διαδηλώσεων και καταλήψεων και το ξεφούσκωμα αδιέξοδων κινητοποιήσεων. Μετά το Χημείο του ΄85 στρατολογήθηκαν οι Ξηροί. Μετά το Δεκέμβρη του 2008, οι Πυρήνες. Μετά την «άνω και κάτω πλατεία», η τωρινή γενιά της «ανομίας». Μετά τη διάψευση, απάτη η αυταπάτη δεν έχει σημασία ότι το Μνημόνιο καταργείται με ένα νόμο και ένα άρθρο, τι;

Είναι στο χέρι των κυβερνητικών κομμάτων, του ΚΚΕ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ να αφοπλιστεί πολιτικά το ένοπλο κόμμα.

*Ο Κώστας Σπυρόπουλος είναι δημοσιογράφος, τ.Γενικός Διευθυντής της ΕΡΤ