Δύο παρεμβάσεις για τα γενόσημα

Δύο χρήσιμες αλλά και ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις για τα γενόσημα φάρμακα,  από ανθρώπους που γνωρίζουν το θέμα. Μη μαδάς τη μαργαρίτα, 5.3.12

Γενόσημα ή η λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων

Tου Κώστα Κoυτσομητέλη από to fb

Και ξαφνικά όλος ο κόσμος έμαθε τη λέξη γενόσημο. Για μια βδομάδα όλοι ασχολούμαστε με το γενόσημο, γίνονται απανωτές εκπομπές εικόνας και ήχου αλλά θεωρώ ότι ο μέσος άνθρωπος παραμένει απληροφόρητος. Η αιτία δεν βρίσκεται στη δυσκολία του θέματος αλλά στη σκόπιμη ασάφεια των άμεσα εμπλεκομένων. Δεν κατατίθενται επιχειρήματα αλλά φράσεις, λέξεις συναισθηματικά φορτισμένες όπως λαός, δημόσια υγεία, κίνδυνος και ολίγον τρίτος κόσμος και Εβραίοι ….Η αλήθεια είναι απλούστερη. Η πραγματική μάχη γίνεται για να διατηρήσουν οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες τα υπέρογκα ποσοστά κέρδους τους εις βάρους των (ήδη ελλειμματικών) ασφαλιστικών ταμείων, δηλαδή του καθενός από μας τους ασφαλισμένους. Τα γενόσημα φάρμακα χρησιμοποιούνται σε όλες τις προηγμένες χώρες (Γερμανία ΗΠΑ κλπ), είναι ασφαλή, αποτελεσματικά και ταυτόχρονα εξοικονομούν από 40 – 90% της φαρμακευτικής δαπάνης. Στην Ελλάδα μέχρι τώρα υπήρχε το εξής παράδοξο.

Το γενόσημο φάρμακο πουλιέται το πολύ 20% φθηνότερα και συχνά στην ίδια τιμή με το πρωτότυπο. Η επίσημη δικαιολογία είναι ή προστασία της εγχώριας βιομηχανίας. Το ερώτημα είναι εις βάρος ποιού?

Κάντε έναν υπολογισμό. Η ετήσια φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα είναι 8,5 δις. Εάν μειώσουμε την τιμή των γενοσήμων κατά 40% εξοικονομούμε περίπου 3,5 δις. Τόσο είναι το επιπλέον ποσό που πληρώνουν τα ταμεία στην εγχώρια φαρμακοβιομηχανία σε αντάλλαγμα 8.500 θέσεων εργασίας. Αν υπολογίσουμε 2.500 Ε μισθολογικό κόστος ανά εργαζόμενο το σύνολο των εργαζομένων κοστίζει 300 εκ Ευρώ. Άρα για 300 εκ που δίνουν για μισθούς οι κύριοι βιομήχανοι απαιτούν από το Κράτος τουλάχιστον 2,5 δις επιδότηση.

Οι ίδιοι βεβαίως εξάγουν φάρμακα σε προηγμένες χώρες με ποσοστό κέρδους από 40 – 90% λιγότερο απ΄ την Ελλάδα. Εκεί τους συμφέρει. Στην Ελλάδα εκβιάζουν με κλείσιμο των εργοστασίων τους. Η επίκληση σαθρών και ολίγον ρατσιστικών επιχειρημάτων ότι θα μας κατακλύσουν γενόσημα από χώρες του τρίτου κόσμου δεν στέκουν πρώτον διότι και οι ίδιοι πιθανόν την πρώτη ύλη να την παίρνουν από τις χώρες του τρίτου κόσμου και δεύτερον φανταστείτε Γερμανοί φαρμακοβιομήχανοι να επικαλεστούν το ίδιο επιχείρημα.

Η πραγματική διάσταση νομίζω ότι είναι 

1) άμεση μείωση των ελλειμμάτων των ασφαλιστικών ταμείων ,

2) κρατική βοήθεια για των εκσυγχρονισμό των ελληνικών φαρμακοβιομηχανιών για να γίνουν ανταγωνιστικότερες και

 3) αποδοχή εκ μέρους της ελληνικής επιχειρηματικής τάξης ευρωπαϊκών και όχι τριτοκοσμικών ποσοστών κέρδους.

Για τα γενόσημα

Ζωη Παπαδοπουλου-Νταϊφωτη από την Καθημερινή

Κύριε διευθυντά

Ηπολιτική του υπουργείου Υγείας για τα φάρμακα κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά διαφωνώ πλήρως με τον τρόπο εφαρμογής και ειδικά με τον δημόσιο λόγο που εκφράζουν κάποιοι χωρίς να είναι ειδικοί. Eχω λοιπόν να δηλώσω τα ακόλουθα και να ζητήσω συγγνώμη από τους αναγνώστες για κάποιες επιστημονικές ορολογίες που θα χρησιμοποιήσω, αλλά δυστυχώς αυτές έγιναν ήδη γνωστές και με λάθος τρόπο:

Τα τελευταία 30 χρόνια, όλοι οι φοιτητές Ιατρικής, Οδοντιατρικής, Φαρμακευτικής και Νοσηλευτικής διδάσκονται τα φάρμακα με την κοινόχρηστη ονομασία και ποτέ με την εμπορική. Aρα το επιχείρημα ότι οι ιατροί δεν τη γνωρίζουν δεν ευσταθεί. Εξάλλου, η υποχρεωτική ή σε εθελοντική βάση συνταγογράφηση με την κοινόχρηστη ονομασία γίνεται σε 22 από τις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Eνωσης χωρίς να το επιβάλλει καμία τρόικα.

Τα έκδοχα (άμυλο, σουκρόζη, λακτόζη, έλαιο, δισαπεσταγμένο ύδωρ κ.ά.) είναι αδρανείς ουσίες χωρίς καμία δράση στον οργανισμό. Προστίθενται στη δραστική ουσία-φάρμακο για λόγους που αφορούν στη μορφοποίηση των φαρμάκων, δηλαδή, για να γίνουν δισκία, κάψουλες, ενέσιμα κ.λπ. Oντως μπορεί κάποια από αυτά να προκαλέσουν αλλεργικές ή άλλες αντιδράσεις σε άτομα με γενετική προδιάθεση, όπως π.χ η λακτόζη σε άτομα με δυσανεξία στη λακτόζη ή η σουκρόζη ως έκδοχο σε διαβητικούς. Αυτά είναι γνωστά στους θεράποντες ιατρούς και επισημαίνονται στα φύλλα οδηγιών των φαρμάκων που καθορίζονται τόσο από τον ΕΟΦ όσο και από τον Ευρωπαϊκό και άλλους οργανισμούς ελέγχου των φαρμάκων. Σε καμία χώρα του κόσμου οι ιατροί δεν συνταγογραφούν τα έκδοχα γιατί αυτό είναι αδύνατον, αλλά και δεν συνεισφέρει απολύτως τίποτα στη θεραπεία του ασθενούς. Βεβαίως και έχουν παρουσιαστεί προβλήματα τόσο με τα γενόσημα όσο και με τα πρωτότυπα φάρμακα, αλλά αυτό δεν κάνει τα γενόσημα «αλεύρι ή άριστα» και τα πρωτότυπα «άριστα ή προϊόντα των κακών πολυεθνικών». Χρειαζόμαστε και τα δύο. Οι πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες είναι αυτές που ερευνούν και ευτυχώς που το κάνουν γιατί διαφορετικά δεν θα είχαμε φάρμακα για το ΑIDS, τον καρκίνο, αντιβιοτικά για λοιμώξεις και άλλα που οδήγησαν στην αύξηση του μέσου όρου ζωής κατά τουλάχιστον 10 χρόνια. Επίσης, τα ελληνικά γενόσημα φάρμακα, αλλά και όσα από τα εισαγόμενα ελέγχονται και πληρούν τις προδιαγραφές, είναι απαραίτητα γιατί η μείωση των φαρμακευτικών δαπανών είναι κρίσιμη πολιτική απόφαση που αφορά όχι μόνο στην οικονομία, αλλά και στην υγεία των ασθενών. Πώς τα Ασφαλιστικά Ταμεία θα καλύψουν τη δαπάνη π.χ. της θεραπείας του καρκίνου του μαστού, που ο κάθε θεραπευτικός κύκλος (6 κύκλοι θεραπείας) κοστίζει περίπου 2.000 ευρώ, χωρίς να συμπεριλαμβάνεται το κόστος των συνοδών φαρμάκων για την αντιμετώπιση των ανεπιθύμητων ενεργειών;

Επίσης, ακούστηκαν στα τηλεοπτικά παράθυρα όροι όπως βιοϊσοδυναμία ή βιοδιαθεσιμότητα, που για να τους διδάξουμε στους φοιτητές χρειαζόμαστε τουλάχιστον δύο εβδομάδες. Νομίζετε ότι έτσι βοηθάμε τους τηλεθεατές ή τους δημιουργούμε μεγαλύτερη σύγχυση;

Απορώ και θλίβομαι με την ευκολία που ακούστηκαν όλες οι ανωτέρω επιστημονικές ανακρίβειες, όπως απορώ και θλίβομαι με την ευκολία που έγινε στη Βουλή απαξιωτική αναφορά για καθηγητή πανεπιστημίου επειδή προφανώς εξέφρασε δημόσια τη διαφορετική άποψή του, με την οποία μάλιστα είναι φανερό ότι δεν συμφωνώ. Επειδή πολλοί αναρωτιούνται πού βρίσκονται οι πνευματικοί άνθρωποι ή έστω οι αφοσιωμένοι επιστήμονες για να καταθέσουν τις θέσεις τους, με την επιστολή μου αυτή θέλησα να επισημάνω ότι και υπάρχουν και αρθρώνουν τον λόγο τους, με όρους όμως που εξασφαλίζουν την επιστημονική τους αξιοπρέπεια, ενώ οι όροι του παιχνιδιού της παρούσας πολιτικής δεν εξασφαλίζουν τίποτα από τα ανωτέρω. Ως παράδειγμα αναφέρω τη συχνή εμφάνιση στα τηλεοπτικά Mέσα του συμπαθούς κατά τα άλλα συνταξιούχου καθηγητή της Φαρμακευτικής Τεχνολογίας με τον τίτλο του καθηγητή της Φαρμακολογίας. Πότε επιτέλους θα σταματήσει η άνευ λόγου παραχάραξη της αλήθειας και η αναζήτηση των πραγματικών ειδικών στο επίπεδο της λήψης των αποφάσεων;

Συμπερασματικά θεωρώ ότι ήρθε η ώρα να ζητηθεί η άποψη των ειδικών επιστημόνων για την ορθολογική εφαρμογή των μέτρων, γεγονός που θα προσδώσει κύρος και εμπιστοσύνη στις όποιες αποφάσεις της Πολιτείας. Και εννοώ την άποψη των ειδικών και όχι των κομματικών ή πολιτικών φίλων.

Ζωη Παπαδοπουλου-Νταϊφωτη / Καθηγήτρια και διευθύντρια Φαρμακολογίας, διευθύντρια Τομέα Βασικών Ιατρικών Επιστημών Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών