Σαν να μη μας έφταναν οι άλλοι «επαναστάτες» (ήτοι οι συνήθεις χουλιγκάνοι που έχουν γινάτια με τον καπιταλισμό και προσπαθούν να «σβήσουν τα σύμβολά του» κατεβάζοντας βιτρίνες και καίγοντας τράπεζες) έχουμε και τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης να κηρύσσει από του χριστιανικού άμβωνος τη δική του άνομη εξέγερση. Αιτία ήταν η πρωτοβουλία του δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη να σηματοδοτήσει κάποιους δρόμους της Θεσσαλονίκης και με τα παλιά τους ονόματα, κάποια από τα οποία είναι τουρκικά και κάποια εβραϊκά. Δεν θα σταθούμε στην πρωτοβουλία καθ’ αυτή (στο κάτω κάτω της γραφής τα παλιά ονόματα των δρόμων κομμάτι της ιστορίας είναι, όσο κι αν κάποιοι θέλουν να τη σβήσουν) αλλά στην αντίδραση του δεσπότη των χριστιανών στον νομό Θεσσαλονίκης. Αστραψε και βρόντηξε, λοιπόν, ο κ. Ανθιμος κι από τον άμβωνα -που προορίζεται για το κήρυγμα της αγάπης και της καταλαγής των παθών- απείλησε ότι «θα βρω νεολαίους και θα ξηλώσω τις πινακίδες που θα βάλει ο Μπουτάρης και θα αναγράφουν τουρκικά ονόματα, κάτω από τις ελληνικές ονομασίες των οδών της πόλης μας. Αν κάτι τέτοιο συμβεί θα είναι αιτία επανάστασης. Είναι δυνατό να αναγραφούν ονόματα Τούρκων κατακτητών της Θεσσαλονίκης, στις ταμπέλες των δρόμων της πόλης μας;»
Το καλό για τον μητροπολίτη είναι ότι δεν θα ψάξει πολύ για να βρει τους νεολαίους για να τους αναθέσει το καταστροφικό έργο. Υπάρχουν πολλοί φαιόμυαλοι που μαγαρίζουν με σπρέι κι άλλα εργαλεία βανδαλισμών τους τόπους μνήμης στη συμπρωτεύουσα. Να συμφωνήσουμε ότι μέχρι σήμερα περιορίζονται στα εβραϊκά μνημεία της πόλης, αλλά δεν είναι το μυαλό που θα τους εμποδίσει να αναλάβουν και μια εργολαβία για λογαριασμό του κ. Ανθιμου. Ετσι κι αλλιώς «επανάσταση» θαρρούν κι αυτοί ότι κάνουν· μαύρη, αλλά επανάσταση. Αν έχουν και τις ευλογίες του δεσπότη, ακόμη καλύτερα...
Το πρόβλημα όμως είναι η «επαναστατικοφροσύνη» και του μητροπολίτη. Ολοι σ’ αυτή τη χώρα -από τους αναρχικούς και τους αριστεριστές μέχρι τους δεσποτάδες- όταν διαφωνούν με τις αποφάσεις της εκλεγμένης πολιτικής ηγεσίας κηρύσσουν επανάσταση κι ανυπακοή. Ετσι και ο μηδέποτε εκλεγμένος από κάποιο λαϊκό σώμα μητροπολίτης Θεσσαλονίκης ξεκινάει κάθε λίγο και λιγάκι μια επανάσταση. Τη μία ασκεί εξωτερική πολιτική κηρύσσοντας εκστρατεία κατά της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας· την άλλη χαράσσει εκπαιδευτική πολιτική ανακοινώνοντας ποια τμήματα πρέπει να έχει το Αριστοτέλειο και ποια όχι· Κυριακάς και εορτάς ασχολείται με την ονοματοδοσία των δρόμων. Είναι να αναρωτιέται κανείς: με τόση πολιτική δραστηριότητα, πότε προλαβαίνει να ασχοληθεί με το ποιμαντορικό του έργο;
Εχει μείνει ιστορική η συμβουλή του Ιησού «τα του Καίσαρος στον Καίσαρα και τα του Θεού στον Θεό». Τα ονόματα των δρόμων, τα τμήματα του ΑΠΘ, η εξωτερική πολιτική είναι αρμοδιότητες όσων δημοκρατικά εκλέγονται από τον ελληνικό λαό, κι όχι κάποιου μητροπολίτη. Βεβαίως καθένας μπορεί να πει την άποψή του επί παντός, ακόμη και για τα ονόματα των δρόμων. Ουδείς όμως νομιμοποιείται να απειλεί με έκνομες ενέργειες και βανδαλισμούς στον δημόσιο χώρο. Οσο από τις «επαναστάσεις» και γενικώς την ανομία με νεολαίους που «ξηλώνουν σύμβολα», μπουχτίσαμε. Δεν θέλουμε άλλες. Ακόμη κι αν είναι μητροπολιτών...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου