Του ρούσου Βρανά, ΝΕΑ 03.09.10
Με αποκλειστικό σκοπό να καθησυχάσει όλους εκείνους που φοβούνται πως ο κόσµος βαδίζει σε µια αναπόφευκτη έκρηξη του χρέους των χωρών, το Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο δηµοσίευσε µία έκθεση η οποία όµως µάλλον τους επιβεβαιώνει. Η έκθεση του ΔΝΤ συµπεραίνει πως σήµερα οι αγορές «υπερεκτιµούν σηµαντικά» τον κίνδυνο χρεοκοπίας των µεγάλων οικονοµιών του κόσµου. Και λέει πως υπάρχουν οικονοµικοί αναλυτές «που δεν κοιτάζουν τους αριθµούς αλλά στηρίζονται περισσότερο σε µια αίσθηση πως τα πράγµατα πηγαίνουν και θα συνεχίσουν να πηγαίνουν άσχηµα».
Οι αριθµοί όµως που δίνει στην έκθεσή του το ίδιο το ΔΝΤ για τις οικονοµίες των χωρών του G7 (Καναδάς, Γαλλία, Γερµανία, Ιταλία, Ιαπωνία, Βρετανία και ΗΠΑ) κάθε άλλο παρά διαλύουν αυτούς τους φόβους: η πρόβλεψη είναι πως το χρέος αυτών των χωρών, που σήµερα βρίσκεται στο 77%, θα φτάσει στο 200% το 2030 και στο 441% το 2050. Για τη θεραπεία του χρέους ερίζουν δύο σχολές οικονοµολόγων. Η µία προτείνει λιτότητα και η άλλη αναπτυξιακά κίνητρα. Ποια από τις δύο έχει δίκιο; Καµία. Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύει ο αµερικανός πολιτικός Πολ Κρεγκ Ρόµπερτς, ο οποίος έχει διατελέσει βοηθός υπουργός Οικονοµικών των ΗΠΑ. Οσον αφορά την πρώτη σχολή, καλεί τους οικονοµολόγους της να ρίξουν µια µατιά από το παράθυρο, στον πραγµατικό κόσµο. «Οταν κόβεις την περίθαλψη και τα επιδόµατα διατροφής και στέγασης, το µόνο βέβαιο είναι ο θάνατος από την πείνα, τις αρρώστιες και το κρύο» γράφει.
Οµως και οι οικονοµολόγοι της άλλης σχολής ζουν στη δική τους αυταπάτη, σύµφωνα µε τον αµερικανό πολιτικό. «Το πρόβληµα µε τα αναπτυξιακά κίνητρα είναι πως ένας µεγάλος αριθµός θέσεων εργασίας έχει εξαχθεί από τις ανεπτυγµένες χώρες στο εξωτερικό, στην Κίνα, στην Ινδία και σε άλλες χώρες µε χαµηλά ηµεροµίσθια. Αυτό µπορεί να ανεβάζει τη Γουόλ Στριτ, αλλά καταδικάζει στην ανεργία τις µεσαίες τάξεις. Οταν οι δουλειές έχουν φύγει στο εξωτερικό, τα κίνητρα δεν πρόκειται να φέρουν πίσω τους εργαζοµένους για να ανεβάσουν την κατανάλωση».
Η αυταπάτη...
... στη διαµάχη ανάµεσα στη λιτότητα και την ανάπτυξη είναι πως αφήνει απέξω τον παράγοντα της παγκοσµιοποίησης, συνεχίζει ο Πολ Κρεγκ Ρόµπερτς. Πολλοί κάνουν το λάθος να ταυτίζουν την παγκοσµιοποίηση µε το ελεύθερο εµπόριο, µολονότι είναι το αντίθετό του: η αναζήτηση του χαµηλότερου δυνατού κόστους στο εξωτερικό, δηλαδή του απόλυτου πλεονεκτήµατος. Οµως, αυτό είναι το αντίθετο του συγκριτικού πλεονεκτήµατος που αποτελεί τη βάση της θεωρίας του ελεύθερου εµπορίου.
Το χρέος...
... των χωρών θα παραµένει αθεράπευτο για όσο ακόµη οι οικονοµίες τους θα παράγουν ανέργους στο εσωτερικό και θα στηρίζουν την ανάπτυξη µε δανεικά από το εξωτερικό. Τα χρηµατιστήρια µπορεί έτσι να εξακολουθήσουν να θησαυρίζουν, όχι όµως και οι λαοί (τα παπαγαλάκια της παγκοσµιοποίησης δεν εργάζονται για το δικό τους συµφέρον).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου