Πενήντα χρόνια µετρούσε στη νεοελληνική φιλολογία ο καθηγητής Παναγιώτης Μουλλάς που πέθανε στα 75 του
Σηµαντικοί πεζογράφοι όπως ο Γεώργιος Βιζυηνός, ο Αλέξανδρος Παπαδιαµάντης και ο Εµµανουήλ Ροΐδης, ο ροµαντισµός, οι ποιητικοί διαγωνισµοί του 19ου αιώνα, η ιστορία της κριτικής και του δοκιµίου και η µεσοπολεµική και µεταπολεµική πεζογραφία, ανήκουν στα θέµατα µε τα οποία ασχολήθηκε συστηµατικά πάνω από πέντε δεκαετίες ο καθηγητής νεοελληνικής φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήµιο Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Μουλλάς, που έφυγε το Σάββατο ύστερα από µακροχρόνια µάχη µε τον καρκίνο.
«Ο,τι διέκρινε και συνεχίζει να διακρίνει τον διδακτικό λόγο του Πάνου Μουλλά είναι η αµεσότητα µιας παρουσίας... Η έρευνα και η διδασκαλία αντιµετωπίζονται ως γίγνεσθαι συνεχώς αλληλοτροφοδοτούµενο», γράφουν στον πρόλογο του τιµητικού τόµου για τα εβδοµήντα του χρόνια, ο οποίος φέρει τον τίτλο Ο λόγος της παρουσίας και συγκεντρώνει άρθρα από τριάντα και πλέον µαθητές και συναδέλφους του, οι Μαίρη Μικέ, Μίλτος Πεχλιβάνος και Λίζη Τσιριµώκου. «Ο ανοικτός και γενναιόδωρος λόγος του που θέτει κρίσιµα ζητήµατα και ερωτήµατα για σκέψη και µελέτη, απολύτως εξέφραζε τη γενναιοδωρία της ψυχής του», είπε στα «ΝΕΑ» ο πρόεδρος του Τµήµατος Νεοελληνικής Φιλολογίας στο ΑΠΘ, Μιχάλης Χρυσανθόπουλος.
Ο Παναγιώτης Μουλλάς γεννήθηκε στο Κιλκίς το 1935. Σπούδασε φιλολογία στο ΑΠΘ και έζησε πολλά χρόνια στο Παρίσι, όπου έλαβε το διδακτορικό του δίπλωµα.
Καθηγητής στο ΑΠΘ από το 1977 έως το 2002 και οµότιµος καθηγητής του Τµήµατος Φιλολογίας από το 2002, άφησε τη σφραγίδα του σε αυτό µε την έρευνα, τη διδασκαλία και τη γραφή του, καθώς και τους πολλούς µαθητές του, οι οποίοι σήµερα διδάσκουν στα περισσότερα πανεπιστήµια της Ελλάδας και του εξωτερικού που διακονούν τις νεοελληνικές σπουδές (Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Κρήτης, Πατρών, Βερολίνου, Μονάχου κ.ά.).
Εµφανίστηκε στα γράµµατα στα τέλη της δεκαετίας του 1950, µε σειρά άρθρων που δηµοσίευσε στα περιοδικά Διαγώνιος και Κριτική για να ακολουθήσουν στη δεκαετία του 1960 πλείστα όσα µελετήµατα στις Εποχές, την Επιθεώρηση Τέχνης και τον Ερανιστή.
Εκτοτε, συστηµατικά, µε ενθουσιασµό, πάθος και συνέπεια ερευνά, γράφει και διδάσκει µε αντικείµενο τη λογοτεχνία και τον κόσµο των ιδεών του νεώτερου ελληνισµού.
Εκατοντάδες άρθρα, µελετήµατα και δοκίµια και µια δωδεκάδα ιδιαίτερα σηµαντικών βιβλίων για τη νεοελληνική λογοτεχνία, κριτική και επιστολογραφία, διαµορφώνουν ένα σύστηµα λόγου που επιτρέπει στον αναγνώστη να σκεφτεί, να κατανοήσει και να θέσει ερωτήµατα για τον πολιτισµό της νεώτερης Ελλάδας.
Η κηδεία του θα γίνει την Τετάρτη από τη Μητρόπολη Καλαµαριάς Θεσσαλονίκης
Παπαδιαµάντης και Τριανταφυλλίδης Στα έργα του περιλαµβάνεται η εισαγωγή, κείµενα και κρίσεις για το έργο «Αλέξανδρος Παπαδιαµάντης αυτοβιογραφούµενος» για τα διηγήµατα του Γεωργίου Βιζυηνού (Εκδ. Ερµής), «Δοκίµιο για την επιστολογραφία µε 40 ανέκδοτα γράµµατα του Φώτου Πολίτη, 1908 - 1910» (Μορφωτικό Ιδρυµα Εθνικής Τραπέζης), «Η Παλαιότερη πεζογραφία µας. Από τις αρχές της ώς τον Πρώτο Παγκόσµιο Πόλεµο» (Εκδ. Σοκόλη), «Μανόλης Τριανταφυλλίδης: Αλληλογραφία 1895-1959» (Εκδ. Αριστοτέλειο Πανεπιστήµιο Θεσσαλονίκης, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών - Ιδρυµα Μανόλη Τριανταφυλλίδη).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου