Γιατί υπέγραψα την έκκληση

«ΤΑ ΝΕΑ» απευθύνθηκαν σε ορισµένους από τους 32υπογράφοντες τη διακήρυξη εναντίον του λαϊκισµού, του καιροσκοπισµού, της αδράνειας και της ατολµίας, µια διακήρυξη που καλεί πολιτικούς και πολίτες να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να αποτρέψουν την καταστροφή – την οποία θεωρούν σίγουρη εκτός των ευρωπαϊκών θεσµών και µακριά από την οµαλότητα. Τους ζητήσαµε να διευκρινίσουν γιατί υπέγραψαν.

Θανασης Βαλτινός , Ακαδηµαϊκός - λογοτέχνης,  
Να ξυπνήσουµε τους πολιτικούς

Είναι αυτονόητο γιατί υπέγραψα αυτό το κείµενο. Πέρα από τους λόγους που αναφέρονται σαφώς, υπάρχουν και οι άλλοι που διαφαίνονται κάτω από τις γραµµές. Οικαταστάσεις είναι δύσκολες και κρίσιµες, και η πολιτική ηγεσία οφείλει να αρθεί στο ύψος τους. Το δυστύχηµα είναι ότι τις τελευταίες δεκαετίες έχουµε µέτριους πολιτικούς άνδρες. Εχουµε «µικρούς» πολιτικούς και αν δεν ξυπνήσουν θα πρέπει να τους ξυπνήσουµε εµείς, ο κόσµος.

Απόστολος ΔΌΞΙΑΔΗΣ
Σκηνοθέτης - συγγραφέας
Δεν θέλω µια Ελλάδα Ψωροκώσταινα

Ο όρος του «πνευµατικ ούανθρώπου» είναιβαρύς και πρέπει να αποδίδεται ως τίτλος τιµής από τους άλλους. ∆εν τον χρησιµοποιο ύµεγια να αυτοχαρακτηριστούµε, εµείς που υπογράψαµε το «Τολµήστε!», ούτε νιώθουµε ότι µιλάµε από κάποια θέση αυθεντίας. Ξεκινάµε από πιο ταπεινό κοινό παρονοµαστή, ότι ασκούµε όλοι κάποιο επάγγελµα, του συγγραφέα, του ζωγράφου, του πανεπιστηµιακού, του ερευνητή, που µας φέρνει περισσότερο από τον µέσο πολίτη σε τριβή µε τα εργαλεία του λόγου, αλλά µε την πολυτέλεια κάποιας απόστασης από την άµεση πραγµατικότητα, µιας απόστασης που συχνά επιτρέπει µια καθαρότερη µατιά.

Με την απόσταση αυτή, δηλώνουµε στο κείµενό µας κάτι αυτονόητο που πνίγεται από τον χείµαρρο της λαϊκίστικης ρητορικής γύρω από την κρί ση: δηλαδή, ότι η ένταξήµας στην Ευρώπη, ως πολιτική αλλά και πολιτισµική επιλογή, αλλά και ο οικονοµικός δανεισµός µας από τους εταίρους µας, αφού µε δική µας ευθύνη – κυβερνώντων κυρίως και πολλών κυβερνωµένων, δευτερευόντως – φαλίραµε, είναι µονόδροµοι. Εξω από την Ευρώπη, και έξω από τη συµπαράσταση των εταίρων µας, µας περιµένει µια Ελλάδα τριτοκοσµική, µια Ελλάδα Ψωροκώσταινα.

Πολλοί συµπολίτες µας δεν το καταλαβαίνουν, είτε από κακή πληροφόρηση από τα ΜΜΕ και τους περισσότερους πολιτικούς, είτε από τη φυσική δυσκολία να καταλάβουν τεχνικά οικονοµικά θέµατα, είτε τέλος από τη συγκαλυµµένη προπαγάνδα των προβατόσχηµων λύκων, αυτών δηλαδή που ευαγγελιζόµενοι τάχα το καλό του κοσµάκη, έχουν άµεσο κοµµατικό ή και οικονοµικό συµφέρον να καταρρεύσει οικονοµικά η χώρα. Οσοι υπογράψαµε το«Τολµήστε!» προερχόµαστε από διαφορετικούς ιδεολογικούς χώρους.Αλλά αυτές οι βασικές διαπιστώσεις µάς συνδέουν και γι’ αυτές νιώσαµε την υποχρέωση να προειδοποιήσουµε τους συµπολίτες µας. 

αριστόσ ΔΌΞΙΑΔΗΣ
Οικονοµικός σύµβουλος, διδάσκει στο Πανεπιστήµιο Warwick
Μη κατρακυλήσουµε στον Τρίτο Κόσµο
Υπέγραψα τη διακή ρυξη, γιατί η Ελλάδαµπορεί να βγειαπό την κρίση ως σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος µόνο µε τη βοήθεια των ευρωπαίων εταίρων και σε συνεννόηση µε αυτούς. Γιατί χωρίς τη συνεννόηση αυτή η Ελλάδα θα κατρακυλήσει προς τον Τρίτο Κόσµο. Γιατί πλησιάζουµε σε αυτό το σταυροδρόµι, ταχύτατα. Γιατί συνεννόηση µετους ευρωπαίους εταίρους σηµαίνει Μνηµόνιο – κάποιας µορφής Μνηµόνιο.

Γιατί αυτή την απλή αλήθεια αρνείται να την ξεστοµίσει η µεγάλη πλειονότητα του πολιτικού προσωπικού: άλλοι, υπουργοί και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, επειδή φοβούνται. Αλλοι, στην αντιπολίτευση, από καθαρό καιροσκοπισµό.

Ολοι κοιτάνε την επόµενη κάλπη, όχι τηνεπόµενη δεκαετία. Κανένας δεν αναλαµβάνει τηνευθύνη να προτείνει ένα καλύτερο Μνηµόνιο, να συµµετάσχει στηδιαπραγµάτευση για αυτό και να το εφαρµόσει – αφήνουν δυο-τρεις υπουργούς να τα βγάλουν πέρα.Κανένας δεν στηρίζει εκείνα τα µέτρα του πρώτου Μνηµονίου που είναι γνήσια εκσυγχρονιστικά και θα έχτιζαν κράτος πιο αποτελεσµατικό και δίκαιο.

Ανυπάρχουνσοβαρέςεναλλακτικές, δεντιςέχουµεακούσει.

Αντί γι’ αυτό, ακούµε τονΜίκη να υπόσχεταιδάνεια από τηνΚίνα.

∆εν έχουµε όµως την πολυτέλεια του χρόνου µέχρι να ενηλικιωθούν οι πολιτικοί, ιδίως οι υπουργοί.Ας τολµήσουν να πουν την αλήθεια και να πράξουν ανάλογα ή ας παραιτηθούν. Και ας αναλάβουν τα κρίσιµα υπουργεία όσοι έχουν την τόλµη να αλλάξουν τα πράγµατα.

Κωνσταντινόσ παπαγεωργιόυ
Αναπληρωτήςκαθηγητής Φιλοσοφίας του ∆ικαίου στοΝοµικό Τµήµα του Πανεπιστηµίου Αθηνών
Θέλω τη χώρα µου περήφανη
Η δηµόσια σφαίρα, ο χώρος ανάπτυξης της νηφάλιας επικοινωνίας και υποστήριξης της δηµοκρατίας έχει επικαλυφθεί από κραυγές, οιµωγές, βία και αµετροέπεια. Οι προϋποθέσεις της έλλογης επικοινωνίας και συναίνεσης στα θεµελιώδη, ακόµη και σε αυτά που γνωρίζει ο κοινός νους, έχουν συστηµατικά υπονοµευθεί. Υπάρχει χάσµα απόψεων και έλλειµµα Λόγου.

Αυτή είναι µια δεύτερη κρίση, ίσως ακόµη πιο επικίνδυνηαπό την οικονοµική, γιατί συσκοτίζει την κρίση των πολιτών και παγιδεύει τους πολιτικούς. Τη στιγµή του υπέρτατου κινδύνου δενπρέπει όµως να σκεπτόµαστε στιγµιαία, αγελαία και αταβιστικά. Το νόηµα µιας έκκλησης προς την πολιτική ηγεσία είναι η έλλογη ενθάρρυνση.

Η κυβέρνηση και ηαντιπολίτευση πρέπει να επιδείξουν χαρακτήρα και φρόνηση, να αναδείξουν αρετή στη δύσκολη στιγµή και να οδηγήσουν το καράβι σε ήσυχες θάλασσες. Η κρίση είναι τόσο µεγάλη και πολυεπίπεδη ώστε παρέλκει αυτή τη στιγµή µατιά προς τα πίσω, η εξειδίκευση και απόδοση ευθυνών (που είναι πράγµατι τεράστιες). Οφείλουµε όλοι να συνειδητοποιήσουµε ότι είµαστε όχι απλώς συνεπιβάτες αλλά και συµπολίτες µιας χώρας που έφτιαξαν προηγούµενες γενιές µε πόνο για να παραδοθεί µε υπερηφάνεια στις επόµενες.

παυλόσ σόυρλασ
Καθηγητής της Φιλοσοφίας του ∆ικαίου στο Πανεπιστήµιο Αθηνών
Ηγέτες που παίρνουν πρωτοβουλίες
Ενωσατη φωνή µουµε τουςάλλους από αγωνία για την κατάσταση πουβρισκόµαστε. ∆εν είναι απλώς µια κατάσταση οικονοµι κής κρίσης που πλήττει τις τσέπες και τα νοικοκυριάµας. Είναι κρίση ολόκληρης της συλλογικής µας ζωής, της κοινωνίας και της δηµοκρατίας µας.Η έξοδος από αυτήν προϋποθέτειότι θα καταλάβουµε τι ακριβώς έφταιξε και τι πρέπει να αλλάξουµε. Η αγωνία µου είναι ότι σ’ αυτό βρισκόµαστε πολύ πίσω και ότι δεν έχουµε πια πολύ χρόνο. Πρέπει να καταλάβουµε ότι ορισµένα πράγµατατελείωσαν οριστικά. Ιδίως ο µέχρι τώρα τρόπος συµπεριφοράς του καθενός µας προς τους άλλους, οι τρέχουσες αντιλήψεις µας για τη σχέση µας µε τη συλλογικότητά µαςπρέπει νααλλάξουν ριζικά. Σ’αυτό έχουµεόλοι ευθύνη. Αυτή τηνκρίσιµη στιγµήόµως η πρωτοβουλίαανήκει στουςηγέτες µας, σεόποια θέση του θεσµικού µας συστήµατος και αν βρίσκονται. Αυτοίπρέπει πρώτοινα τολµήσουν.

Γιατί δεν είναι δυνατόν να φτάσαµε εδώ που φτάσαµε χωρίς κανείς τους να είχε τόσα χρόνια καταλάβει προς τα πού οδεύουµε. ∆εν είναι δυνατόν κανείς να µην έχει µέχρι σήµερα αναλάβει την παραµικρή ευθύνη. ∆ενείναι δυνατόνπρώην πρωθυπουργοίνα απαξιώνουν να µας µιλήσουν. ∆ενείναι δυνατόν κάποιοι (σε όλεςτις παρατάξεις) να συνεχίζουν τιςεύκολες κριτικές ή να ποντάρουν στην καταστροφή. ∆εν είναι δυνατόν σχεδόν όλοι οι πολιτικοίµας να συµπεριφέρονται µε την ίδια ιδιοτέλεια όπως και πριν: από τον φόβο του «πολιτικού κόστους» (περίτεχνη έκφρασή τους για να κρύψει την ιδιοτέλειά τους: τον φόβο ότιαν πουν την αλήθεια και πράξουν ανάλογα, κινδυνεύει η προσωπική τους εξουσία) ή από τον εξίσου ιδιοτελή υπολογισµό ότι η φθορά του άλλου είναι η δική τους ελπίδα επιτυχίας.

∆εν πιστεύω σεεξ ουρανού σωτήρες, ούτε σε αυτοφυείς αναγεννήσεις από τα κάτω. Το ότι κινδυνεύει η δηµοκρατία µας πρέπει πρώτοι να δείξουν, µε λόγια και µε έργα, ότι το καταλαβαίνουνοι ηγέτες µας.

Τη στιγµή του υπέρτατου κινδύνου δεν πρέπει να σκεπτόµαστε στιγµιαία, αγελαία και αταβιστικά.
Το νόηµα µιας έκκλησης προς την πολιτική ηγεσία είναι η έλλογη ενθάρρυνση.
Η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση πρέπει να επιδείξουν χαρακτήρα και φρόνηση, να αναδείξουν αρετή στη δύσκολη στιγµή και να οδηγήσουν το καράβι σε ήσυχες θάλασσες