Ακολουθούν οι γυναίκες στη Σαουδική Αραβία;

ΒΗΜΑ, 17.6.11, Η Μάι Γιαμάνι είναι συγγραφέας του βιβλίου «The Cradle of Islam».

Τωρα, διάφοροι θρησκευτικοί ηγέτες της χώρας λένε πως η απαίτηση των γυναικών να οδηγούνε είναι ξενόφερτη και πρέπει να τιμωρείται. Ωστόσο, χιλιάδες γυναίκες σκοπεύουν να κατεβούν στους δρόμους στις 17 Ιουνίου, δηλώνοντας συμμετοχή στη σελίδα του Facebook που αναγράφει «Είμαστε όλες μας Μανάλ αλ Σαρίφ». Νιώθουν κι οι ίδιες καταπιεσμένες από το απολυταρχικό αυτό σύστημα και απαιτούν κατοχύρωση του δικαιώματος τους να μπορούν να οδηγούνε οι ίδιες το αυτοκίνητο τους. Πριν 56 χρονια, η Ρόζα Παρκς, με την άρνηση της να παραχώρηση τη θεση της σε έναν λευκό, μέσα σε ένα λεωφορείο της πόλης Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, βοήθησε να πυροδοτήσει το κίνημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μαύρων στις ΗΠΑ. Η Μαναλ αλ Σαριφ, με την απείθεια της αυτή απεναντι στους νόμους της Σαουδικής Αραβίας, ενδέχεται να καταφέρει το ιδιο.

Η παρουσία γυναικών στις επαναστάσεις που εκτυλίσσονται στον αραβικό κόσμο είναι άκρως εντυπωσιακή. Γυναίκες σε χωρες όπως η Τυνησία, η Αίγυπτος, η Λιβυη, η Υεμένη και το Μπαχρέιν εχουν συμβάλλει τα μέγιστα σε αυτή την «Αραβική Άνοιξη». Οι πολλαπλές αλλαγές που συνέβησαν στις ζωές και το μυαλό των γυναικών, τις βοήθησαν να σπάσουν τις αλυσίδες του παρελθόντος που τις κρατούσαν δέσμιες και να απαιτήσουν την ελευθερία και την αξιοπρέπεια τους.

Από τον Ιανουάριο του 2011, μεταδόθηκαν μέσω των τηλεοπτικών δικτύων και του διαδικτυου χιλιάδες εικόνες γυναικών να διαδηλώνουν διπλα σε αντρες στον αραβικό κόσμο. Οι γυναίκες αυτές εμφανίζονταν να είναι μοντέρνες, να επικοινωνούν μέσω ιντερνετ, να εκφράζουν ελεύθερα τη γνώμη τους και γεμάτες αυτοπεποίθηση.

Το μόνο μέρος όπου οι γυναίκες εξακολουθούν να παραμένουν πετρωμένες κι ανήμπορες είναι η Σαουδική Αραβία. Είναι το μόνο κράτος του αραβικού κόσμου όπου τα πρόσωπα των γυναικών παραμένουν καλυμμένα και κρυμμένα.

Η χώρα είναι μια αντίφαση: από τη μια υψώνονται πολυτελείς και μοντέρνοι ουρανοξύστες, αλλά από την άλλη μια γυναίκα δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τον ιδιο ανελκυστήρα με έναν αντρα ή να οδηγήσει αυτοκίνητο.

Επειδή όμως η παγκοσμιοποίηση δεν γνωρίζει σύνορα, ούτε καν στη Σαουδική Αραβία, αυτή τη στιγμή που μιλάμε εννιάχρονα κορίτσια μιλάνε μέσω «τσατ» στο διαδικτυο, κι άλλες μεγαλύτερες τους γυναίκες, πολίτες της χώρας, συνδέονται κρυφά με δορυφορικά δίκτυα, παρακολουθώντας τις ομόφυλες τους να εχουν βγει στους δρόμους της Αιγύπτου και της Υεμένης.

Στις 21 Μαΐου μια γενναία γυναίκα από τη Σαουδική Αραβία, η Μανάλ αλ Σαρίφ, έσπασε τη σιωπή και τις απαγορεύσεις και αψήφησε το νόμο, οδηγώντας το αυτοκίνητο της. Συνελήφθη και για μια ολόκληρη εβδομάδα έμεινε κλεισμένη στη φυλακή. Όμως, μέσα σε δυο εβδομάδες, πάνω από 500.000 θεατές στο You Tube, είδαν ένα βίντεο με τον εγκλεισμό της κι αποφάσισαν να βγουν στους δρόμους της χώρας στις 17 Ιουνίου.

Η Σαουδική Αραβία είναι το μόνο κράτος στον κόσμο που απαγορεύει στις γυναίκες να οδηγούνε, ένας νόμος που δεν συμβαδίζει ούτε με τους θρησκευτικούς ισλαμικούς κανόνες, αλλά ούτε και με τους αντίστοιχους νόμους των γειτονικών αραβικών χωρών.

Τωρα, διάφοροι θρησκευτικοί ηγέτες της χώρας λένε πως η απαίτηση των γυναικών να οδηγούνε είναι ξενόφερτη και πρέπει να τιμωρείται. Ωστόσο, χιλιάδες γυναίκες σκοπεύουν να κατεβούν στους δρόμους στις 17 Ιουνίου, δηλώνοντας συμμετοχή στη σελίδα του Facebook που αναγράφει «Είμαστε όλες μας Μανάλ αλ Σαρίφ». Νιώθουν κι οι ίδιες καταπιεσμένες από το απολυταρχικό αυτό σύστημα και απαιτούν κατοχύρωση του δικαιώματος τους να μπορούν να οδηγούνε οι ίδιες το αυτοκίνητο τους.

Πριν 56 χρονια, η Ρόζα Παρκς, με την άρνηση της να παραχώρηση τη θεση της σε έναν λευκό, μέσα σε ένα λεωφορείο της πόλης Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, βοήθησε να πυροδοτήσει το κίνημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μαύρων στις ΗΠΑ. Η Μαναλ αλ Σαριφ, με την απείθεια της αυτή απεναντι στους νόμους της Σαουδικής Αραβίας, ενδέχεται να καταφέρει το ιδιο.

Η Μάι Γιαμάνι είναι συγγραφέας του βιβλίου «The Cradle of Islam».