Του Παύλου Αθανασόπουλου, http://metarithmisi.gr, 2.6.11
Μέσα στο ετερόκλητο, αντιφατικό και αλλοπρόσαλλο κίνημα των «αγανακτισμένων» διακινούνται διάφορα κλισέ που τείνουν να γίνουν κυρίαρχοι μύθοι επικίνδυνοι για την δημοκρατική ομαλότητα.
Ας τους δούμε:
1) Η άμεση δημοκρατία. Για όλα τα προβλήματά μας φταίει το κοινοβούλιο. Θα λυθούν αν το αντικαταστήσουμε με την άμεση δημοκρατία. Όμως είναι ιστορικά διαπιστωμένο ότι η άμεση δημοκρατία μπορεί να λειτουργήσει σε ολιγάριθμες κοινότητες με σχετικά απλά προβλήματα προς επίλυση. Είναι αδύνατη στα σύγχρονα κράτη με τον μεγάλο πληθυσμό, την γεωγραφική διασπορά, τα σύνθετα οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά, πολιτισμικά θέματα που έχουν να αντιμετωπίσουν, την πολυπλοκότητα των δομών τους, την ένταξή τους σε ένα αλληλοεξαρτώμενο παγκόσμιο σύστημα.
Ακόμα και στην τελειότερη ιστορικά μορφή της, την αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία, η άμεση δημοκρατία κατέστη εφικτή επειδή υπήρχαν οι δούλοι να δουλεύουν και οι πολίτες είχαν όλο τον ελεύθερο χρόνο αν ασχολούνται με τα πολιτικά ζητήματα.
Αλλά και εκεί όταν ανέκυψα σύνθετα προβλήματα που απαιτούσαν εξειδικευμένες γνώσεις, π.χ. η εκστρατεία στην Σικελία, οι δημαγωγοί παρέσυραν το πλήθος σε καταστροφικές αποφάσεις, με αποτέλεσμα την καταστροφή της άμεσης δημοκρατίας και την παρακμή του κλασσικού πολιτισμού που δημιούργησε.
Στις σύγχρονες κοινωνίες η άμεση δημοκρατία μόνο ως βιτρίνα του ολοκληρωτισμού μπορεί να λειτουργήσει.
Με την διάχυση του δικαιώματος πολιτικής απόφασης σε ένα απεριόριστο πλήθος, χωρίς δυνατότητα πρόσβασης σε όλες τις πληροφορίες, χωρίς οργανωμένη διαμεσολάβηση πολιτικών κομμάτων, η πραγματική εξουσία συγκεντρώνεται σε ένα σκληρό εκτελεστικό μηχανισμό που την ασκεί χωρίς έλεγχο.
Ο μαρξιστής φιλόσοφος Νίκος Πουλατζάς έχει δείξει τεκμηριωμένα πως η άμεση δημοκρατία των σοβιέτ οδήγησε νομοτελειακά στην σκληρή δικτατορία του Κομμουνιστικού Κόμματος και εν συνεχεία στην απόλυτη εξουσία ενός προσώπου στην φάση του σταλινισμού.
Κι έπειτα μη ξεχνάμε ότι η αιμοσταγής τυραννία του Καντάφι τυπικά είναι άμεση δημοκρατία και υποτίθεται ότι την εξουσία την ασκούν λαϊκές συνελεύσεις.
Τέλος μη ξεχνάμε ότι η άμεση δημοκρατία παραπέμπει σε μια αντίληψη δικτατορίας της πλειοψηφίας και έλλειψης θεσμικών αντιβάρων ελέγχου της .
Οδηγεί στην εξαφάνιση των μειοψηφικών πολιτικών απόψεων και έχει σαν αποτέλεσμα προγκρόμ και διώξεις κατά των ομάδων που δεν ανταποκρίνονται στα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις της πλειοψηφίας π.χ. μεταναστών, αλλοθρήσκων, ομοφυλόφιλων, πολιτισμικών μειονοτήτων, διαφορετικών τρόπων ζωής και γενικότερα κάθε διαφορετικότητας.
Ακόμα και στην Αρχαία Αθήνα η μειοψηφούσα άποψη δεν ασκούσε ελεγκτικό ρόλο αλλά εξοστρακίζονταν.
2) Η απαξίωση της Μεταπολίτευσης: Για όλα τα δεινά της χώρας φταίει η Μεταπολίτευση.
Θα νόμιζε κανείς ότι πριν από αυτή η Ελλάδα ζούσε σε έναν επίγειο παράδεισο.
Θέλουν να ξεχάσουμε την δικτατορία με την απόλυτη έλλειψη δικαιωμάτων, τα βασανιστήρια, τις φυλακές, τις εξορίες, την πολιτιστική υπανάπτυξη, τη διεθνή απομόνωση, την καταστροφή της Κύπρου.
Θέλουν να ξεχάσουμε το μετεμφυλιακό κράτος με την ανεξέλεγκτη αστυνομία, τις δολοφονικές φασιστικές παρακρατικές ομάδες, την φτώχεια, την μιζέρια και την μετανάστευση στο εξωτερικό, τον θρησκευτικό σκοταδισμό, τα οπισθοδρομικά ήθη όπου τα δικαστήρια αθώωναν όποιον σκότωσε για την τιμή της αδελφής του.
Μπορεί το πολιτικό προσωπικό που κυβέρνησε μετά την μεταπολίτευση να έκανε καταστροφικά λάθη, η μεταπολίτευση όμως δημιούργησε την πιο ανοικτή Δημοκρατία που γνώρισε ποτέ η Ελλάδα.
Κάποιοι θέλουν μαζί με τα απόνερα να πετάξουν και το μωρό. Γιατί απεργάζονται λύσεις εκτός δημοκρατικού πλαισίου.
Όταν ο Μίκης Θεοδωράκης δηλώνει ότι δεν θα φτιάξουν κόμμα γιατί δεν τους αρκεί το 15% που κατ’ αυτόν θα πάρουν αλλά θέλουν την απόλυτη εξουσία μέσω επανάστασης, λυπάμαι που το λέω, αλλά μου θυμίζει Παττακό.
Τα βασικά προβλήματα της χώρας, το πελατειακό κράτος, η κομματοκρατία, η ισχνή παραγωγική βάση, η έλλειψη ανταγωνιστικότητας, η υπερχρέωση, ο κρατισμός δεν γεννήθηκαν ασφαλώς με την μεταπολίτευση.
Όπως έχει δείξει ο Παναγιώτης Κονδύλης γεννήθηκαν με την δημιουργία του νεοελληνικού κράτους λόγω της έλλειψης μιας ισχυρικής νεωτερικής αστικής τάξης και της υποκατάστασής της από το πελατειακό κράτος.
Το πολιτικό προσωπικό της μεταπολίτευσης έχει βαρειές ευθύνες γιατί όχι απλώς δε αντέστρεψε αυτές τις τάσεις αλλά αντίθετα τις διόγκωσε υπερβολικά.
Και ασφαλώς μπαίνει επιτακτικά θέμα ριζικής αλλαγής του πολιτικού συστήματος και του πολιτικού σκηνικού και ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού.
Μέσα στα πλαίσια όμως της Δημοκρατίας, του κοινοβουλευτισμού, των αντιπροσωπευτικών θεσμών, του κράτους δικαίου και των κατακτημένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το κίνημα των «αγανακτισμένων» θα μπορούσε να πιέσει σε μια τέτοια κατεύθυνση.
Αν δεν κυριαρχούσαν ο λαϊκισμός και ο ισοπεδωτισμός, και αν δεν έπεφτε θύμα χειραγώγησης από διάφορους Θεοδωράκηδες, Πελεγρίνηδες, Άνθιμους, Αμβρόσιους, Λαζόπουλους και Κραουνάκηδες.
3) Η απλοποίηση σύνθετων προβλημάτων. Αρκεί να φύγει ο Γιώργος Παπανδρέου με ελικόπτερο ή να γυρίσουν πίσω τα κλεμμένα οι διεφθαρμένοι πολιτικοί και λύθηκε το πρόβλημα. Αμ δεν.
Οι πραγματικότητες είναι πολύ σκληρές και δεν ξορκίζονται με κραυγές.
Η υπερχρέωση της χώρας, η αδυναμία της να ζήσει με τις δικές της δυνάμεις ακόμη και αν κάνει στάση πληρωμών, η απόλυτη φτώχεια που συνεπάγεται η έξοδος από το ευρώ, η έλλειψη παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας δεν λύνονται με συνθήματα των πέντε λέξεων.
Καλό το τζέρτζελο αλλά μόνο στα πανηγύρια.
Απέναντι στο άγριο κύμα του λαϊκισμού η μόνη απάντηση είναι η κατά μέτωπο επίθεση στα πραγματικά προβλήματα και η αδιάλλακτη εμμονή στις μεταρρυθμίσεις.
Αν φανούν αποτελέσματα το κύμα του λαϊκισμού θα υποχωρήσει.
Η ευθύνη είναι στα χέρια του πρωθυπουργού.
Ας πετάξει επιτέλους τους άχρηστους ακόμη και αν είναι προσωπικοί του φίλοι.
Ένα νέο κυβερνητικό σχήμα, ολιγομελές, με ότι άξιο διαθέτει το ΠΑΣΟΚ αλλά και με άξιους ανθρώπους από την κοινωνία, ανεξαρτήτως κομμάτων, ας μπει μπροστά για την προώθηση των μεταρρυθμίσεων και την σκληρή και επώδυνη προσπάθεια διάσωσης της χώρας.
1 σχόλιο:
ΜΕΡΙΚΟΙ ΜΟΝΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΩΝ ΜΗ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ (Η΄ΤΩΝ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ 'ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ'.
1) η άμεση δημοκρατία (για την οποία μίλησε προεκλογικά ο Γ.Παπανδρέου και στα πλαίσια της οποίας έχουν κατασκευαστεί σελίδες όπως η Διαύγεια και η Δημόσια Διαβούλευση) δεν είναι εφικτή παρά τις εξελίξεις στη ψηφιακή τεχνολογία (φτιάξανε τις σελίδες για πλάκα) και δεν υπάρχει καμία περίπτωση που η άμεση δημοκρατία λειτουργεί ή λειτούργησε στο παρελθόν. Τα περί κοινοτισμού πριν τη δημιουργία έθνους κράτους ήταν μόνο στο φαντασιακό μερικών.... Η Τανζινάτ περίοδος της Οθωμ.Αυτοκρατορίας και αργότερα η δημιουργία του ελληνκού έθνους-κράτους ήταν επίσης άσχετες με την απώλεια των τοπικών εξουσιών, με την ανάδυση της οικονομίας της αγοράς, ενώ το πρόβλημα ήταν τα 'χαζά' πλήθη και όχι η ντόπια ελίτ που ιστορικά ετεροκαθοριζόταν από τις 'Μεγάλες Δυνάμες' του 19ου και 20ου αι.
2) η μεταπολίτευση δημιούργησε μια τόσο ανοιχτή δημοκρατία, που σεβόταν τόσο τους πολίτες του ώστε να ο καθένας έβρισκε δουλειά ανάλογα με την αξία του και όχι με τη κομματική του ταυτότητα. Το γεγονός ότι έχει καταλυθεί το Σύνταγμα από 100 πλευρές (ρωτήστε και τον Δικηγορικό Σύλλογο) ήταν τυχαίο και κανένας δημοκρατικός πολίτης ή εκλεγμένος δημοκρατικά εκπρόσωπός μας δε θα υπέγραφε ποτέ οποιοδήποτε Νόμο ή εμπορική συμφωνία που θα κατέλυε το Σύνταγμα.
3) Σήμερα δεν υπάρχει ανεξέλεγκτη αστυνομία στους δρόμους, ούτε δολοφονικές φασιστικές παρακρατικές ομάδες, ούτε το μέλλον της Ελλάδας είναι η απύθμενη φτώχεια, η μιζέρια και η μετανάστευση στο εξωτερικό, ο θρησκευτικός σκοταδισμός,οι ανήθικοι δικαστές που αθωώνουν ή δεν δικάζουν καν καταχραστές της δημόσιας περιουσίας μόνο και μόνο επειδή είναι πλούσιοι ή έχουν εξουσία ή έχουν κάποιο φίλο που έχει εξουσία.
4) η χώρα είναι υπερχρεωμένη γιατί τόσα χρόνια ζούσαμε πάνω από τις δυνάμεις μας και όχι γιατί εδώ και χρόνια κλίκες μεταξύ της ντόπιας πλουτοκρατίας και των πολιτικών τρώνε με χρυσά κουτάλια, ανταλλάσουν μίζες και κατασπαταλούν δημόσιους πόρους τρέφοντας ένα πελατειακό σύστημα που εξυπηρετεί πρωτίστως τους ίδιους. Η στάση πληρωμών είναι κακάτσι και η έλλειψη παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας οφείλεται στη τεμπελιά του Έλληνα, στον φραπέ και το τσιγάρο. Αυτά που λένε οι επίσημες στατιστικές της Ε.Ε. για τις ώρες εργασίας στην Ελλάδα σε σχέση με άλλα κράτη είναι ψεύδη! Και η διάλυση της παραγωγικής βάσης της Ελλάδας ιδίως από τη μεταπολίτευση και μετά ήταν τυχαίο γεγονός- μάλλον ζήτημα συναστρίας.
5) Η ευθύνη είναι στα χέρια του πρωθυπουργού, -ο οποίος δε ξεπούλησε την Ελλάδα- και όχι στα χέρια του IMF και της παρέας των κερδοσκόπων που κάνουν εδώ και χρόνια παιχνίδι σε χώρες όπως η Malawi της ΝΑ Αφρικής, στη Κένυα, στη Ζάμπια, στην Ουγγαρία, στην Αργεντική, στην Ταϋλάνδη ανάμεσα σε πολλές άλλες.
6) Το IMF (ΔΝΤ) μαζί με τον ηρωϊκό μας πρωθυπουργό θα μας ζώσουν. Όσο για τον νομπελίστα οικονομολόγο Stiglitz (που δούλευε στο ΔΝΤ για πάνω από δεκαετία μέχρι που παραιτήθηκε-γιατί άραγε από τόσο καλή δουλειά;;) αυτά που είπε ότι "όταν φτάνει το ΔΝΤ σε μια χώρα, τους ενδιαφέρει ένα μόνο πράγμα...Πως να σιγουρευτούν ότι οι τράπεζες και οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί θα πληρωθούν;..Είναι το ΔΝΤ που κρατάει τους [financial] speculators σε business. Δεν τους ενδιαφέρει η ανάπτυξη, ή τι βοηθάει μια χώρα να βγει από τη φτώχεια" (J.Harri, the London Independent), είναι ασύστολα ψεύδη. Και αν τα είπε είναι επικίνδυνος φασίστας, λαϊκιστής και από αυτόν και κάτι τέτοιους κινδυνεύει η δημοκρατία (της ρεμούλας βεβαίως βεβαίως).
απαπαπα..
Δημοσίευση σχολίου