Του Ανδρέα Πετρουλάκη, www.protagon.gr
H κυρία Κωνσταντοπούλου έχει καταφέρει μέσα στο ελάχιστο χρονικό διάστημα της θητείας της να δημιουργήσει έναν πρωτόγνωρο τύπο Προέδρου Βουλής που όχι απλώς δεν μοιάζει με κανέναν από τους προηγούμενους αλλά έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το πρότυπο που είχαν καθιερώσει. Το σύνολο των προκατόχων της, ανεξαιρέτως, από τον Παπακωνσταντίνου, τον Αλευρά και τον Τσαλδάρη μέχρι τον Κακλαμάνη και τον Μεϊμαράκη, είχαν φροντίσει να αποφεύγουν την πολιτικολογία και την εμπλοκή τους σε αντιπαραθέσεις που είχαν να κάνουν με την ουσία της πολιτικής, και αρκούντο στον ρυθμιστικό τους ρόλο και μάλιστα με γνώμονα την καταπράυνση των παθών. Όλοι έτειναν στο να τηρούν τη διαδικασία με τρόπο απρόσωπο, και το όποιο κύρος του καθενός προέκυπτε από την πυγμή με την οποία καθιέρωνε αυτό το απρόσωπο- τόσο μεγαλύτερο σεβασμό απέπνεαν όσο περισσότερο απαρατήρητοι περνούσαν στις μεγάλες κοινοβουλευτικές μάχες. Η δύναμη του Προέδρου ήταν η δωρικότητα.Η σημερινή Πρόεδρος φαίνεται να πιστεύει ακριβώς το αντίθετο. Ότι το κύρος είναι συνάρτηση του αριθμού των λέξεων που θα εκφωνήσει σε κάθε συνεδρίαση. Σχολιάζει αδιακόπως τους περισσότερους ομιλητές τής αντιπολίτευσης κάνοντάς τους πολιτική κριτική, καμιά φορά και προσωπικές επιθέσεις, χωρίς να προκύπτει εμφανώς αυτή η ανάγκη από τη διαδικασία. Με ένα ύφος «τι θες τώρα να μιλήσεις επί προσωπικού εσύ που ψήφιζες μνημόνια» φροντίζει πάντα να έχει την πρώτη και την τελευταία κουβέντα, απασχολώντας το σώμα με ασήμαντες λεπτομέρειες που δεν συνάδουν με το κύρος του θεσμού, ωσάν να καταγράφει σαν χωροφύλακας το ποιόν του καθενός. Ακόμα και αν λέει σωστά πράγματα δεν είχαμε συνηθίσει να είναι αυτή η δουλειά του Προέδρου. Δεν ξέρω, ίσως να έχει δίκιο εκείνη και άδικο όλοι οι προηγούμενοιι.
Επίσης για πρώτη φορά το Προεδρείο της Βουλής (δηλαδή ή ίδια) γίνεται αυτόνομος πόλος παραγωγής πολιτικής και μάλιστα για θέματα θεμελιώδους σημασίας. Μέχρι τώρα πολιτική παρήγαν τα κόμματα και απλώς ο Πρόεδρος φρόντιζε να τηρεί την κοινοβουλευτική διαδικασία εφαρμογής της. Τώρα η κ. Κωνστανοπούλου εξαγγέλλει μόνη της εξεταστικές επιτροπές για διάφορα θέματα ή παίρνει πρωτοβουλίες που αντικειμενικά υπονομεύουν την κυβερνητική πολιτική, όπως η περίφημη επιτροπή αλήθειας. Αλήθεια από πού πηγάζει η εξουσία της να διορίζει αυθαιρέτως επιτροπές από προσωπικότητες που εμφανώς δεν είναι κοινής αποδοχής, όπως οι υποτιθέμενοι ειδικοί για το χρέος που μας επέβαλε να μας εκπροσωπούν; Από πού πηγάζει η εξουσία της να μας βομβαρδίζει με απίθανα βίντεο με το αδιανόητο μότο «έλεγξέ το διάγραψέ το» τη στιγμή που οι οικονομικοί υπουργοί και ο Πρωθυπουργός διαβεβαίωναν τους δανειστές ότι το χρέος θα αποπληρωθεί μέχρι ευρώ; Ποιος παίρνει εδώ τις αποφάσεις; Είναι η πρώτη Πρόεδρος που παίρνει τέτοιου είδους αποφάσεις- δεν ξέρω, μπορεί να έχει αυτή το δίκιο κι όλοι οι προηγούμενοι το άδικο.
Πάντως, για να μην την αδικώ, δεν φιλονικεί με όλους τους βουλευτές της Αντιπολίτευσης. Πάντα φέρεται με τυπικότητα και με τον απρόσωπο τρόπο των παλιών Προέδρων όταν ο ομιλητής είναι χρυσαυγίτης. «Ο κ. Φασιστόπουλος έχει τον λόγο», «ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε», και πέραν τούτου τίποτα. Ούτε «μιλάτε εσείς που σκοτώνετε ανθρώπους», ούτε «τι δουλειά είχες να εκπαιδεύεις τάγματα εφόδου», ούτε τίποτα από αυτά που θα περίμενε κανείς από μια Πρόεδρο που θεωρεί υποχρέωσή της να οικοδομεί το ακριβές προφίλ του κάθε ομιλητή αντιπολιτευόμενου κόμματος. Θα έλεγε κανείς ότι οι χρυσαυγίτες είναι οι μόνοι βουλευτές με λευκό μητρώο κατά την κ. Πρόεδρο, και μόνον εκείνη- μπορεί να έχει αυτή δίκιο και όλοι οι άλλοι άδικο.
Όταν ψηφιζόταν ο νόμος για τη χρηματοδότηση των κομμάτων που βαρύνονται με κακουργήματα η κ. Κωνσταντοπούλου ψήφισε «παρούσα», ενάντια στη γραμμή του κόμματός της και ασφαλώς όλων των άλλων κομμάτων. Μπορεί να είχε αυτή το δίκιο και όλοι οι άλλοι το άδικο.
Όταν η Βουλή ψήφιζε για την άρση της χρηματοδότησης της Χ.Α. φρόντισε να είναι απούσα (ενώ λίγο νωρίτερα είχε ψηφίσει σε άλλη ψηφοφορία), τη στιγμή που το κόμμα της και τα άλλα κόμματα ψήφισαν «υπέρ». Μπορεί να είχε αυτή το δίκιο και όλοι οι άλλοι το άδικο.
Όταν ψηφιζόταν η άρση της ασυλίας του Άδωνη Γεωργιάδη αποφάσισε αναβολή γιατί το Δικαστικό Συμβούλιο δεν επέτρεψε στους φυλακισμένους χρυσαυγίτες να παρίστανται. Ήταν η μόνη που πίστευε ότι αυτό είναι το σωστό και φυσικά ίσως είχε δίκιο και όλοι οι άλλοι άδικο.
Όταν ψηφιζόταν το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση ήταν η μόνη που συμφώνησε με το αίτημα των χρυσαυγιτών για ονομαστική ψηφοφορία ενώ δεν διέθεταν τις απαιτούμενες ψήφους. Αν δεν παρενέβαινε ο Τσίπρας ακόμα εκεί θα βρίσκονταν, μόνη εναντίον όλων, αλλά ασφαλώς πιθανόν να είχε εκείνη το δίκιο και όλοι οι άλλοι το άδικο.
Όπως και μόνη εκείνη πιστεύει, και μάλιστα σε αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι πολλοί νόμοι που ψηφίστηκαν την περίοδο της προφυλάκισης των φασιστών βουλευτών είναι άκυροι- φυσικά ίσως έχει εκείνη δίκιο και όλοι οι άλλοι άδικο.
Τελευταίο κρούσμα η στάση της απέναντι στην αισχρή επίθεση του Λαγού στη Λιάνα Κανέλλη. Όλα τα κόμματα, και το δικό της, ζητούσαν την άμεση πολιτική καταδίκη της βάρβαρης συμπεριφοράς του χρυσαυγίτη, και μόνη εκείνη διεφώνησε και ζήτησε να παραπεμφθεί το θέμα σε επιτροπή που θα το διερευνήσει. Ίσως έχει αυτή το δίκιο και οι άλλοι το άδικο. Όμως όταν αυτό το λέμε πολλές φορές, στο τέλος δεν γίνεται να μη σκεφτούμε και το γνωστό ανέκδοτο με τον οδηγό που οδηγούσε ανάποδα στην εθνική.
H κυρία Κωνσταντοπούλου έχει καταφέρει μέσα στο ελάχιστο χρονικό διάστημα της θητείας της να δημιουργήσει έναν πρωτόγνωρο τύπο Προέδρου Βουλής που όχι απλώς δεν μοιάζει με κανέναν από τους προηγούμενους αλλά έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το πρότυπο που είχαν καθιερώσει. Το σύνολο των προκατόχων της, ανεξαιρέτως, από τον Παπακωνσταντίνου, τον Αλευρά και τον Τσαλδάρη μέχρι τον Κακλαμάνη και τον Μεϊμαράκη, είχαν φροντίσει να αποφεύγουν την πολιτικολογία και την εμπλοκή τους σε αντιπαραθέσεις που είχαν να κάνουν με την ουσία της πολιτικής, και αρκούντο στον ρυθμιστικό τους ρόλο και μάλιστα με γνώμονα την καταπράυνση των παθών. Όλοι έτειναν στο να τηρούν τη διαδικασία με τρόπο απρόσωπο, και το όποιο κύρος του καθενός προέκυπτε από την πυγμή με την οποία καθιέρωνε αυτό το απρόσωπο- τόσο μεγαλύτερο σεβασμό απέπνεαν όσο περισσότερο απαρατήρητοι περνούσαν στις μεγάλες κοινοβουλευτικές μάχες. Η δύναμη του Προέδρου ήταν η δωρικότητα.Η σημερινή Πρόεδρος φαίνεται να πιστεύει ακριβώς το αντίθετο. Ότι το κύρος είναι συνάρτηση του αριθμού των λέξεων που θα εκφωνήσει σε κάθε συνεδρίαση. Σχολιάζει αδιακόπως τους περισσότερους ομιλητές τής αντιπολίτευσης κάνοντάς τους πολιτική κριτική, καμιά φορά και προσωπικές επιθέσεις, χωρίς να προκύπτει εμφανώς αυτή η ανάγκη από τη διαδικασία. Με ένα ύφος «τι θες τώρα να μιλήσεις επί προσωπικού εσύ που ψήφιζες μνημόνια» φροντίζει πάντα να έχει την πρώτη και την τελευταία κουβέντα, απασχολώντας το σώμα με ασήμαντες λεπτομέρειες που δεν συνάδουν με το κύρος του θεσμού, ωσάν να καταγράφει σαν χωροφύλακας το ποιόν του καθενός. Ακόμα και αν λέει σωστά πράγματα δεν είχαμε συνηθίσει να είναι αυτή η δουλειά του Προέδρου. Δεν ξέρω, ίσως να έχει δίκιο εκείνη και άδικο όλοι οι προηγούμενοιι.
Επίσης για πρώτη φορά το Προεδρείο της Βουλής (δηλαδή ή ίδια) γίνεται αυτόνομος πόλος παραγωγής πολιτικής και μάλιστα για θέματα θεμελιώδους σημασίας. Μέχρι τώρα πολιτική παρήγαν τα κόμματα και απλώς ο Πρόεδρος φρόντιζε να τηρεί την κοινοβουλευτική διαδικασία εφαρμογής της. Τώρα η κ. Κωνστανοπούλου εξαγγέλλει μόνη της εξεταστικές επιτροπές για διάφορα θέματα ή παίρνει πρωτοβουλίες που αντικειμενικά υπονομεύουν την κυβερνητική πολιτική, όπως η περίφημη επιτροπή αλήθειας. Αλήθεια από πού πηγάζει η εξουσία της να διορίζει αυθαιρέτως επιτροπές από προσωπικότητες που εμφανώς δεν είναι κοινής αποδοχής, όπως οι υποτιθέμενοι ειδικοί για το χρέος που μας επέβαλε να μας εκπροσωπούν; Από πού πηγάζει η εξουσία της να μας βομβαρδίζει με απίθανα βίντεο με το αδιανόητο μότο «έλεγξέ το διάγραψέ το» τη στιγμή που οι οικονομικοί υπουργοί και ο Πρωθυπουργός διαβεβαίωναν τους δανειστές ότι το χρέος θα αποπληρωθεί μέχρι ευρώ; Ποιος παίρνει εδώ τις αποφάσεις; Είναι η πρώτη Πρόεδρος που παίρνει τέτοιου είδους αποφάσεις- δεν ξέρω, μπορεί να έχει αυτή το δίκιο κι όλοι οι προηγούμενοι το άδικο.
Πάντως, για να μην την αδικώ, δεν φιλονικεί με όλους τους βουλευτές της Αντιπολίτευσης. Πάντα φέρεται με τυπικότητα και με τον απρόσωπο τρόπο των παλιών Προέδρων όταν ο ομιλητής είναι χρυσαυγίτης. «Ο κ. Φασιστόπουλος έχει τον λόγο», «ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε», και πέραν τούτου τίποτα. Ούτε «μιλάτε εσείς που σκοτώνετε ανθρώπους», ούτε «τι δουλειά είχες να εκπαιδεύεις τάγματα εφόδου», ούτε τίποτα από αυτά που θα περίμενε κανείς από μια Πρόεδρο που θεωρεί υποχρέωσή της να οικοδομεί το ακριβές προφίλ του κάθε ομιλητή αντιπολιτευόμενου κόμματος. Θα έλεγε κανείς ότι οι χρυσαυγίτες είναι οι μόνοι βουλευτές με λευκό μητρώο κατά την κ. Πρόεδρο, και μόνον εκείνη- μπορεί να έχει αυτή δίκιο και όλοι οι άλλοι άδικο.
Όταν ψηφιζόταν ο νόμος για τη χρηματοδότηση των κομμάτων που βαρύνονται με κακουργήματα η κ. Κωνσταντοπούλου ψήφισε «παρούσα», ενάντια στη γραμμή του κόμματός της και ασφαλώς όλων των άλλων κομμάτων. Μπορεί να είχε αυτή το δίκιο και όλοι οι άλλοι το άδικο.
Όταν η Βουλή ψήφιζε για την άρση της χρηματοδότησης της Χ.Α. φρόντισε να είναι απούσα (ενώ λίγο νωρίτερα είχε ψηφίσει σε άλλη ψηφοφορία), τη στιγμή που το κόμμα της και τα άλλα κόμματα ψήφισαν «υπέρ». Μπορεί να είχε αυτή το δίκιο και όλοι οι άλλοι το άδικο.
Όταν ψηφιζόταν η άρση της ασυλίας του Άδωνη Γεωργιάδη αποφάσισε αναβολή γιατί το Δικαστικό Συμβούλιο δεν επέτρεψε στους φυλακισμένους χρυσαυγίτες να παρίστανται. Ήταν η μόνη που πίστευε ότι αυτό είναι το σωστό και φυσικά ίσως είχε δίκιο και όλοι οι άλλοι άδικο.
Όταν ψηφιζόταν το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση ήταν η μόνη που συμφώνησε με το αίτημα των χρυσαυγιτών για ονομαστική ψηφοφορία ενώ δεν διέθεταν τις απαιτούμενες ψήφους. Αν δεν παρενέβαινε ο Τσίπρας ακόμα εκεί θα βρίσκονταν, μόνη εναντίον όλων, αλλά ασφαλώς πιθανόν να είχε εκείνη το δίκιο και όλοι οι άλλοι το άδικο.
Όπως και μόνη εκείνη πιστεύει, και μάλιστα σε αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι πολλοί νόμοι που ψηφίστηκαν την περίοδο της προφυλάκισης των φασιστών βουλευτών είναι άκυροι- φυσικά ίσως έχει εκείνη δίκιο και όλοι οι άλλοι άδικο.
Τελευταίο κρούσμα η στάση της απέναντι στην αισχρή επίθεση του Λαγού στη Λιάνα Κανέλλη. Όλα τα κόμματα, και το δικό της, ζητούσαν την άμεση πολιτική καταδίκη της βάρβαρης συμπεριφοράς του χρυσαυγίτη, και μόνη εκείνη διεφώνησε και ζήτησε να παραπεμφθεί το θέμα σε επιτροπή που θα το διερευνήσει. Ίσως έχει αυτή το δίκιο και οι άλλοι το άδικο. Όμως όταν αυτό το λέμε πολλές φορές, στο τέλος δεν γίνεται να μη σκεφτούμε και το γνωστό ανέκδοτο με τον οδηγό που οδηγούσε ανάποδα στην εθνική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου