Διεύρυνση – Εμβάθυνση-Ολοκλήρωση

H oμιλία του Γεράσιμου Γεωργάτου στην Κ.Ε. της ΔΗΜΑΡ, μη μαδάς τη μαργαρίτα

Δύσκολη η προηγούμενη περίοδος. Έκλεισε με επιτυχία στους στόχους για διάσωση της χώρας, παραμονής της στην ευρωζώνη και αποκατάσταση της αξιοπιστίας της. Τώρα όμως ξεκινάει μια περίοδος εξίσου κρίσιμη, γιατί η κοινωνία δοκιμάζεται, γιατί τώρα πρέπει να γίνουν όσα δεν έγιναν επί πολλά χρόνια. Και αυτό υπό μεγάλη πίεση. Χρειάζεται αντοχή και αυτοπεποίθηση εκ μέρους μας. Γιατί οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις συνοδεύονται πάντοτε και από τις ωδίνες που προηγούνται της χαράς του νέου που γεννιέται, με την ελπίδα ότι η γέννα θα είναι επιτυχής. Και σ’ αυτό, της ΔΗΜΑΡ της αναλογεί βάρος δυσανάλογο σε σχέση με τα εκλογικά της ποσοστά και το μέγεθος του τρίτου και μικρότερου κυβερνητικού εταίρου. Η ΔΗΜΑΡ δείχνει βεβαίως να αντέχει στις δημοσκοπήσεις, με τάσεις όμως στασιμότητας, αν όχι και κάποιας κάμψης. Όλες οι μετρήσεις δείχνουν ότι μας παρακολουθεί ένα κοινό έλλογο που πιστεύει στον ορθό λόγο και στις αρχές που έχουμε εκπέμψει και παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει παραμένει ψύχραιμο και σε παρατεταμένη αναμονή. Ένα κοινό που δεν το έχουμε εξασφαλισμένο, που δεν το έχουμε «κλειδώσει». Περιμένει από μας να αποδεικνύουμε κάθε φορά ότι είμαστε ένα κόμμα με διαφορετικά χαρακτηριστικά.

Η έξοδος λοιπόν από την κρίση, με την κοινωνία όρθια, η δημιουργία της σύγχρονης Ελλάδας, η διακριτή παρουσία και συνεισφορά της ΔΗΜΑΡ, η σταθεροποίησή της και η διεύρυνση της επιρροής της, εξαρτώνται κατά μεγάλο μέρος, αν όχι αποκλειστικά, από την επιμονή και τη θέλησή της στη διεύρυνση και την εμβάθυνση, δηλαδή στην ολοκλήρωση των χαρακτηριστικών της. Των χαρακτηριστικών της ωςκυβερνώσας αλλά όχι κυβερνητικής αριστεράς, ως αριστεράς μεταρρυθμιστικής καιευρωπαϊκής. Κι εδώ θέλει τόλμη, αιχμές και συγκρούσεις.

Για να είναι κυβερνώσα, θέλει ολοκληρωμένη συμμετοχή στο κυβερνητικό σχήμα και καθετοποιημένη, δηλαδή πλήρη ανάληψη Υπουργείων. Όχι είμαι λίγο στο Υγείας, λίγο στο Παιδείας, λίγο περισσότερο στο Διοικητικής Μεταρρύθμισης ή στο Δικαιοσύνης. Μόνο έτσι προωθείς καλύτερα πολιτικές, ελέγχεις αποτελέσματα και εξασφαλίζεις διακριτότητα.

Χρειάζεται ολοκληρωμένη μεταρρυθμιστική στρατηγική με ιεραρχήσεις, αιχμές και προτεραιότητες. Οι αναγκαίοι συμβιβασμοί – στο πλαίσιο μιας συνεργατικής κυβέρνησης – δεν πρέπει να παραπέμπουν σε πρακτικές του παρελθόντος. Η λογική του 4-2-1 μας τραυμάτισε, μας ζημίωσε. Βοά ο τόπος ότι το πολιτικό σύστημα εξακολουθεί κατά μεγάλο μέρος να δουλεύει με τις παλιές νοοτροπίες και πρακτικές. Χρειάζεται άμεσα να υπάρξει η απόλυτη διαφοροποίησή μας. Χρειάζεται αποφασιστικότητα στις συγκρούσεις με τον λαϊκισμό και με τις κινητοποιήσεις συντεχνιακής λογικής. Εδώ δεν χωρούν λογικές ίσων αποστάσεων.

Χρειάζεται αποφασιστικότητα στο σπάσιμο των πελατειακών σχέσεων, του πελατειακού κράτους, του γαλάζιου ή του πράσινου κράτους, όπου αυτό αποπειράται να διατηρηθεί ή να αναστηθεί: στη σύμπτυξη οργανισμών του Δημοσίου, στο σχέδιο Αθηνά για τον νέο χάρτη των ΑΕΙ/ΤΕΙ, στην σύμπτυξη και στον ηλεκτρονικό εκσυγχρονισμό των Εφοριών, στην επιτυχία του έργου του ΤΑΙΠΕΔ για τις αποκρατικοποιήσεις. Γιατί παραμένει βαθύτατη πεποίθησή μου ότι οι αποκρατικοποιήσεις, που σε άλλες αναπτυγμένες χώρες ενδεχομένως να θεωρούνται νεοφιλελευθερισμός, στην Ελλάδα είναι προϋπόθεση για εξυγίανση.

Δεν πρέπει να επιτρέψουμε από τον συνήθη χαρακτηρισμό της Ελλάδας ως τελευταίας σοβιετικής δημοκρατίας να περάσουμε σε μια Ελλάδα οικονομικού μοντέλου Πούτιν.

Χρειάζεται αφοπλισμός της δυνατότητας του πολιτικού συστήματος και του πολιτικού προσωπικού να δρα πελατειακά. Και αυτό περνά, κατά τη γνώμη μου, μέσα από την κατάργηση ή τη δραστική περιστολή του σταυρού προτίμησης, με ταυτόχρονη θεσμοθέτηση της δημοκρατικής λειτουργίας των κομμάτων.

Χρειαζόμαστε σαφή και ολοκληρωμένο ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Στην Ευρώπη οι εξελίξεις είναι ενδιαφέρουσες. Η συζήτηση για την πολιτική ολοκλήρωση σε ομοσπονδιακή κατεύθυνση επανατροφοδοτείται. Δύο διαφορετικά σχέδια, των συντηρητικών και των σοσιαλιστών-δημοκρατών, για έξοδο από την κρίση, αποκρυσταλλώνονται και κατατίθενται. Υπάρχουν ήδη σχετικά και ενδιαφέροντα κείμενα. Τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα αναβαθμίζονται και θα έχουν αυξημένο πολιτικό ρόλο στις επερχόμενες ευρωεκλογές. Έχουμε καθυστερήσει. Πρέπει να είμαστε παρόντες στον ευρωπαϊκό διάλογο, να εντείνουμε το ευρωπαϊκό και διεθνές προφίλ μας, να προωθήσουμε την ένταξή μας στο Ευρωπαϊκό Κόμμα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών. Θα έχουμε άλλη πληροφόρηση, άλλη εμβέλεια, άλλη προοπτική.

Ολοκληρωμένη συμμετοχή στο κυβερνητικό σχήμα, ολοκληρωμένη μεταρρυθμιστική στρατηγική, ολοκληρωμένος ευρωπαϊκός προσανατολισμός, συνθέτουν μια ολοκληρωμένη σύγχρονη φυσιογνωμία. Τη φυσιογνωμία που αναμένει από εμάς αυτό το ευρύ και έλλογο κοινό, το πλήθος των πολιτών που καταγράφεται ότι κινούνται μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θέλουν ένα μικρό κόμμα-μπαλαντέρ, με συμπληρωματικό απλά ρόλο στο σχηματισμό κυβερνήσεων. Αυτό θα ήταν κυβερνητισμός, τότε θα είμαστε κυβερνητική και όχι κυβερνώσα αριστερά. Και αυτός είναι ένας ρόλος χωρίς βιωσιμότητα και προοπτική. Θέλουν μια μεγάλη, ολοκληρωμένη, ορθολογική, τολμηρή, μεταρρυθμιστική δύναμη της αριστεράς, γιατί μόνο ως τέτοια θα μπορεί να δράσει και αντιπολωτικά απέναντι στον επιχειρούμενο νέου τύπου δικομματισμό, της Ν.Δ και του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει να συσπειρώσει γύρω της αλλά και να μιλά ισότιμα χωρίς φοβικά και αμυντικά σύνδρομα και να συγκλίνει με τους πολιτικούς φορείς και τις προσωπικότητες που κινούνται στον προοδευτικό μεταρρυθμιστικό χώρο. Μια σχέση σύγκλισης και ανταγωνισμού ταυτόχρονα. Ένας διάλογος που πρέπει να τον συνεχίσουμε ενισχύοντας τη σύγκλιση. Γιατί απέναντι σε προβλήματα μεγάλης κλίμακας, όπως αυτά που βιώνουμε, χρειάζονται αντιστοίχως πολιτικές πρωτοβουλίες μεγάλης κλίμακας.