"Ο Σταλινισμός και οι μεταμοντέρνοι θαυμαστές του"

 Thesstoday 05.03.14

Έγινε χθες στην Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης  παρουσίαση του βιβλίου του Λεωνίδα Χατζηπροδρομίδη "Ο Σταλινισμός και οι μεταμοντέρνοι θαυμαστές του" (εκδόσεις «Επίκεντρο»). Για το βιβλίο μίλησαν οι Μάκης Καραγιάννης, Νίκος Μαραντζίδης, Ζόραν Μούτιτς και ο Πέτρος Παπασαραντόπουλος. Μετά το τέλος της παρουσίασης,  ακολούθησε συζήτηση και ερωτήσεις στους ομιλητές και τον συγγραφέα.

Τα δοκίμια αυτού του βιβλίου επιχειρούν, μέσα απ' τον σταλινικό ζόφο, που σφράγισε τον 20ό αιώνα, να καταδείξουν τον κυριαρχικό ρόλο της εξουσίας, στο ολοκληρωτικό σύστημα και την μετατροπή της ιδεολογίας σε απολογητική. Η "επιτυχία" του σταλινισμού συνίστατο και στη σύνδεση των μεσσιανικών φαντασιώσεων με τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα. Η ιδιαιτερότητά του και το φωτοστέφανό του βρίσκεται στην υπόσχεση του τελικού στόχου, με την απελευθέρωση απ' την ταξική κοινωνία και την κατάργηση της προϊστορίας. Όμως, ακριβώς ο θανάσιμος εναγκαλισμός του σταλινισμού, με τον τελικό στόχο, ακύρωσε την όποια προσπάθεια για κοινωνική απελευθέρωση στις κοινωνίες της Δύσης, αφού την ταύτισε με τη βία και την επιβολή τυραννίας. Ο φανατισμός και η βεβαιότητα, για τον τελικό στόχο, που μετατράπηκε σε θρησκευτική πίστη, δεν επέτρεπαν τη λειτουργία θεσμών αφού μοναδική εξουσία ήταν το κόμμα και ο ηγέτης του. Η ανάλυση του σταλινισμού είναι αιώνια επίκαιρη αφού αφορά την προβληματική της εξουσίας χωρίς τη μελέτη της οποίας δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε την ουσία του ολοκληρωτισμού στις διάφορες μορφές του. Εκατομμύρια πιστοί του υπήρξαν θύματά του, ενώ ο κυνισμός και ο αμοραλισμός, στη σκιά της απόλυτης εξουσίας, επέτρεπαν την επιβίωση του υπηκόου. Η θριαμβευτική πορεία του σταλινισμού εκφράζει την πετυχημένη χειραγώγηση των μαζών που διψούν και απαιτούν την προσωπολατρία.

Στο βιβλίο θα παρακολουθήσουμε την δύναμη της σκέψης του Κολακόφσκι, την διορατικότητα του Μίλος αλλά και την αδυναμία των δυτικών μαρξιστών να τους κατανοήσουν, την ιδιαιτερότητα του Τζίλας, την διεισδυτικότητα του Ράσελ, την επιμονή του Σουβάριν, την αθωότητα του Λόντον και του Τσιμπούλσκι και δεκάδων άλλων, αλλά και τον κυνισμό του Μολότοφ, του Καλίνιν, του Κουουσίνεν κλπ.
Όταν ο αναγνώστης διασχίσει αυτό το εφιαλτικό τοπίο της τραγωδίας θα φτάσει στη φάρσα της μεταμοντέρνας... σκέψης με τις εξυπνάδες του Ζίζεκ και τους αθώους χειροκροτητές του να απολαμβάνουν δωρεάν την... επανάσταση!