Έχει πικρή γεύση, όπως και να το πεις. Κάθε καλοπροαίρετη προσπάθεια που ακυρώνεται αφήνει ένα μούδιασμα, μια πικρία. Και για τους πρωταγωνιστές, και για τους συνοδοιπόρους και για όσους και όσες θέλουν να συνεχίσουν να ελπίζουν. Όλες και όλοι εμείς που λαχταράμε να συγκροτηθεί ένα νέο αξιόπιστο πολιτικό σχήμα στο Κέντρο, στη μεγάλη περιοχή ανάμεσα στην οπισθοδρόμηση και στο λαϊκισμό των άκρων –ξαναθυμόμαστε οδυνηρά τη γεύση της χυλόπιτας. Και δεν μας αρέσει. Ούτε είναι παρηγορητική η πρόβλεψη της Κασσάνδρας. Η Κασσάνδρα, άλλωστε, ήταν καταραμένη με τη χειρότερη τιμωρία: να επιβεβαιώνεται στο τέλος για τις αρνητικές της προβλέψεις, αλλά να μη την πιστεύει κανείς. Και, φαντάζομαι, στο τέλος δεν την παρηγορούσε η επιβεβαίωση. Επειδή ήταν μια ώριμη γυναίκα, και όχι μια αφελής έφηβη. Όμως, ούτε κι εμείς είμαστε πλέον έφηβοι. Ίσως αυτό να έχει και μερικά πλεονεκτήματα. Ίσως να μάθαμε εν τω μεταξύ πως η χυλόπιτα έχει και θρεπτικά συστατικά. Το εγχείρημα των 58 ήταν μια άσκηση πολύ καλής θέλησης, ένα δείγμα «αισιοδοξίας της πράξης σε πείσμα της απαισιοδοξίας της νόησης», μια εκδήλωση σεμνής αναγνώρισης αυτού που άκουσα να περιγράφεται ως «ιστορικότητα του ΠΑΣΟΚ» (και δεν είμαι σίγουρη τι ακριβώς σημαίνει)... Ήταν μια γενναία προσπάθεια για την επιτάχυνση της ανασυγκρότησης του φθαρμένου πολιτικού σκηνικού. Για τη δημιουργία ενός πειστικού και χρήσιμου πολιτικού χώρου στη βάση συγκλίσεων και συνεργασιών.
Και τώρα; Τώρα συνεχίζουν να ισχύουν όλα τα δεδομένα που υποστηρίζουν την ανάγκη για λύσεις συνεργασίας. Το αναγνωρίζουν πρώτα-πρώτα οι ίδιοι οι 58 με την «κίνηση σκέψης» για την επιτυχία μιας Ελιάς. Το αναγνωρίζει η ΔΗΜΑΡ με τις προσπάθειες για Προοδευτική Συμπαράταξη. Το υποστηρίζει και η Δράση με τη στρατηγική της για μια Πορφυρή Συμμαχία κεντρώων, σοσιαλδημοκρατών, φιλελεύθερων, ριζοσπαστών και οικολόγων. Το επιδιώκουν οι άνθρωποι του νέου κόμματος Ευρώπη-Οικολογία. Το λέει τώρα και το Ποτάμι. Η κάθε πλευρά το βαφτίζει με άλλο όνομα, αλλά το ζητούμενο είναι αναμφισβήτητα το ίδιο.
Τώρα είναι η ώρα να μην χάσουμε άλλο χρόνο με παράλληλους μονόλογους. Τώρα είναι η ώρα για έμπρακτη δράση συνεργασίας και συνεννόησης. Δεν ξέρω πώς θα το πούμε, αλλά θα πρέπει να καταφέρουμε το ουσιώδες: να δημιουργήσουμε έναν ευρύχωρο χώρο στο κέντρο του πολιτικού σκηνικού, χωρίς ιδεοληψίες και χωρίς αποκλεισμούς. Για το καλό όλων μας. Προλαβαίνουμε.
*Η Αντιγόνη Λυμπεράκη είναι Αντιπρόεδρος της Δράσης και υποψήφια Ευρωβουλευτής.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου