Μετανάστευση και ανεργία

Του Πάσχου Μανδραβέλη, Καθημερινή, 22.10.13

Δεν ξέρουμε από πού αντλεί στατιστικά στοιχεία ο πρωθυπουργός, αλλά χθες στη Μάλτα παρουσίασε ένα εντυπωσιακό νούμερο. «Δυστυχώς», δήλωσε ο κ. Σαμαράς, «η Ελλάδα είναι η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας, αφού ξεπερνάει το 27%. Εχουμε τόσους ανέργους όσους και παράνομους μετανάστες». Το εντυπωσιακό δεν είναι μόνο ο αριθμός των παράνομων μεταναστών (1,35 εκατ.), αλλά και το γεγονός ότι σε μια χώρα που πριν από τρία χρόνια δεν μπορούσαμε να μετρήσουμε τον αριθμό των δημόσιων υπαλλήλων, καταφέραμε να μετρήσουμε τον αριθμό των παράνομων μεταναστών. Αν ο αριθμός είναι πραγματικά τόσο μεγάλος, τότε δεν έχουμε μόνο τεράστιο πρόβλημα αστυνόμευσης των συνόρων· λογικό, αν σκεφθεί κανείς την ελληνική ακτογραμμή. Εχουμε μεγαλύτερο από ό,τι φανταζόμαστε πρόβλημα και στη διάρθρωση της αγοράς εργασίας. Και αυτό διότι το 1,3 εκατ. παράνομων μεταναστών δεν βρίσκουν δουλειά λόγω χρώματος ή καταγωγής. Καταλαμβάνουν θέσεις εργασίας που είτε δεν προτιμούν οι Ελληνες είτε διότι είναι ανταγωνιστικότεροι των ανέργων. Φυσικά, στην ανειδίκευτη εργασία, που ζητείται στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας, οι μετανάστες από τον Τρίτο Κόσμο θα είναι πάντα ανταγωνιστικότεροι των δυτικών λόγω κόστους. Αλλά, αν θέλουμε να το δούμε αλλιώς, η μετανάστευση στον τομέα της αγροτικής παραγωγής αφαιρεί ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα των υπανάπτυκτων χωρών σε σχέση με τις ανεπτυγμένες. Οι μετανάστες αντί να παράγουν φθηνές φράουλες π.χ. Μπανγκλαντές, παράγουν (διά των χαμηλού μεροκάματου) φθηνότερες φράουλες Ηλείας.

Ομως, το πρόβλημα της ανεργίας εδώ είναι άλλο. Δεν έχουμε ουρές Ελλήνων που θέλουν να δραστηριοποιηθούν στον τομέα της γεωργίας και δεν μπορούν να εισέλθουν λόγω των ανταγωνιστικότερων μεταναστών. Τα χέρσα χωράφια και τα μπαΐρια σε ολόκληρη την επικράτεια το πιστοποιούν.

Το πρόβλημα της χώρας είναι ότι παράγουμε ανθρώπινο δυναμικό με δεξιότητες μεταβιομηχανικής κοινωνίας (ο υψηλός αριθμός πτυχιούχων για τον οποίο επαιρόμαστε), ενώ ένα πλέγμα συμφερόντων και αγκυλώσεων δεν επιτρέπει στην οικονομία να επεκταθεί σε τομείς της μεταβιομηχανικής κοινωνίας όπου θα μπορούσαν να δουλέψουν όλοι αυτοί οι νέοι. Οπως επισήμανε και o εκτελεστικός πρόεδρος της Google, κ. Ερικ Σμιντ, στον κ. Σαμαρά, η δημιουργία μιας νέας επιχείρησης παραμένει Γολγοθάς για κάθε φέρελπι επενδυτή.

Το ελληνικό σύστημα δεν επιτρέπει επενδύσεις της βιομηχανικής εποχής, αλλά δημιουργεί και αντικίνητρα για να δραστηριοποιηθούν εξωστρεφείς επιχειρήσεις του τριτογενούς τομέα. Η φιλοσοφία και της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης δεν είναι η απελευθέρωση της επιχειρηματικότητας, που θα εκμεταλλευτεί το υψηλά καταρτισμένο εργατικό δυναμικό, αλλά η δημιουργία θέσεων αεργίας στο Δημόσιο· οι 100.000 προσλήψεις τον χρόνο που έλεγε και ο ΣΥΡΙΖΑ και προσπαθεί να φτάσει διά των νέων Stage η κυβέρνηση.

Γι’ αυτό συνεχίζουμε να εξάγουμε ανθρώπινο δυναμικό υψηλής ειδίκευσης και εισάγουμε χαμηλής. Στην οικονομία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Ολα –ακόμη και η μετανάστευση– προσαρμόζονται αργά ή γρήγορα στις παραγωγικές δυνατότητες κάθε χώρας. Και αν αμφισβητούμε τον αριθμό των 1,35 εκατ. παράνομων μεταναστών, ας μην ανησυχούμε. Ετσι όπως πάμε, θα τον φτάσουμε. Αρκεί να υπάρχουν χωράφια...