Η προστασία του Μίκη

Σκηνή απείρου κάλλους για τον ιστορικό του μέλλοντος: Ο εθνικισμός ασπάζεται το χέρι του λαϊκισμού. G. F.

Λώρη Κέζα, Το Βήμα,10/6/2011

Δεν ξέρουμε αν νιώθει άνετα με τους νέους φίλους του ο Μίκης Θεοδωράκης. Τον στηρίζει ο κ. Στέλιος Παπαθεμελής και του φιλάει την χείρα ο κ. Π. Ψωμιάδης. Είναι γεγονός: ο αποπεμφθής Νομάρχης έσκυψε, προσκύνησε και γέμισε χαρά το τιμώμενο πρόσωπο της επαναστατικής εκδήλωσης στην οδό Αριστοτέλους. Μπορούμε να κρίνουμε ή να κατακρίνουμε έναν Θεοδωράκη από ένα χειροφίλημα; Όχι αλλά έχουμε μια πληρέστερη εικόνα για τον 85χρονο που θα ήθελε να ξαναζήσει τα Δεκεμβριανά, που θαύμασε τον Στάλιν, που έγινε υπουργός άνευ υπουργείου του Κ. Μητσοτάκη, που επιχορηγήθηκε από το ΠαΣοΚ και που σε περίοδο πείνας ζητεί αναδρομικά της σύνταξής του. Ο Μίκης Θεοδωράκης δεν απειλεί το σύστημα. Είναι μέρος του συστήματος κι ας το περιφέρουν οι οικείοι και οι θαυμαστές του ως τοτέμ της αέναης ανατροπής.

Ο Μίκης Θεοδωράκης πιστεύει ότι η Σπίθα του έχει προκαλέσει τον πανικό στον πολιτικό κόσμο. Βλέπει να συνυφαίνεται εναντίον του μια παγκόσμια συνωμοσία. Είχε πάθει το ίδιο και ο Ζαν Ζακ Ρουσό σε προχωρημένη ηλικία και απέδιδε σε «complot universel» την απομόνωσή του. Δυστυχώς για τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη, τα λεγόμενά του δεν είναι τίποτε άλλο από αναπτύξεις του αυτονόητου και της συνθηματολογίας που ακούγεται από τη Νέα Δημοκρατία και από το ΚΚΕ_ δηλαδή από τα κόμματα στα οποία θήτευσε και ο ίδιος. Στις ομιλίες του, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, δεν επιχειρηματολόγησε. Προσπάθησε να ξεσηκώσει το ακροατήριο με τους βερμπαλισμούς που συνηθίζονται σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Πολλά είναι τα δείγματα της παρανόησης στην οποία έχει υποπέσει ο Μίκης Θεοδωράκης. Ελάχιστο δείγμα: ξεκίνησε την οµιλία του παραφράζοντας στίχους τραγουδιού του «πάλης ξεκίνηµα, νέοι αγώνες» µε τη φράση «οδηγοί της ελπίδας, τα νιάτα της Ελλάδας». Στις εκδηλώσεις του Μίκη πρωτοστάτησαν άτομα της λεγόμενης «τρίτης ηλικίας». Οι νεότεροι είναι χρήσιμοι ως χειροκροτητές.

Οι άνθρωποι της Σπίθας έχουν διάφορες φοβίες για τη Δημοκρατία εντούτοις δεν σέβονται βασικά συστατικά της, όπως είναι οι αποφάσεις των εκλεγμένων οργάνων της. Η Θεσσαλονίκη αποφάσισε πολύ πρόσφατα ποιο προφίλ θα αποκτήσει ως πόλη. Ψηφίστηκε στο δημοτικό συμβούλιο ότι δεν θα δίδεται η Αριστοτέλους για μαζικές εκδηλώσεις. Τούτο ισχύει για όλους τους πολίτες, τους διάσημους και τους άσημους. Σε ένα δημοκρατικό μυαλό δεν υπάρχουν σημαντικοί και ασήμαντοι πολίτες_ υπάρχουν απλά «πολίτες». Ο νόμος είναι νόμος και οι συλλογικές αποφάσεις ισχύουν για τους πάντες. Εν κατακλείδι: Είναι αστείο να διακινείται το σενάριο ότι η εκδήλωση της Θεσσαλονίκης απαγορεύτηκε επειδή απειλείται η εξουσία, είναι ανεδαφικό να λέγεται ότι ένας ομιλητής αποσύρθηκε γιατί απειλήθηκε, είναι ακραία η ερμηνεία ότι ο πρύτανης του ΑΠΘ διαφοροποιήθηκε επειδή κάποιοι τον πίεσαν. Για τον Μίκη Θεοδωράκη είναι κρίμα να εκτίθεται και να αναλώνεται στην παραφιλολογία. Οι οικείοι και οι θαυμαστές του πρέπει να τον προστατεύσουν.