Του Σταύρου Λυγερού, Καθημερινή, 21.10.11
Το χθεσινό σκηνικό στο Σύνταγμα είχε μια πρωτοτυπία. Εδώ και πολλά χρόνια το λεγόμενο μαύρο μπλοκ διαλύει τις μεγάλες διαδηλώσεις, μετατρέποντάς τις με τη δράση του σε μια δική του σύγκρουση με τα ΜΑΤ. Αυτή τη φορά οι συγκρούσεις ήταν ανάμεσα στους κουκουλοφόρους και στο μπλοκ του ΚΚΕ. Μέχρι τώρα, το ΚΚΕ απέφευγε επιμελώς να εμπλακεί σε τέτοια επεισόδια. Γι’ αυτό και φρόντιζε οι πορείες του να μη συμπίπτουν με τον χώρο πιθανών επεισοδίων. Η επιλογή των κομμουνιστών διαδηλωτών να παραμείνουν και να διατηρήσουν τον έλεγχο στο Σύνταγμα συνιστά αλλαγή στάσης, δεδομένου ότι είχαν συνείδηση ότι θα προέκυπταν συγκρούσεις. Προφανώς, η αλλαγή αυτή δεν είναι τυχαία. Ο Περισσός μάλλον φοβήθηκε μήπως στο εύφλεκτο περιβάλλον της διάχυτης κοινωνικής οργής πυροδοτηθεί κάποια έκρηξη και χαθεί πλήρως ο έλεγχος.
Κατά πάσα πιθανότητα, το μαύρο μπλοκ είναι διαβρωμένο, αλλά οι κουκουλοφόροι δεν είναι ένα είδος παρακρατικών που εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία. Γι’ αυτήν την κατηγορία νέων, η σύγκρουση με τα ΜΑΤ είναι λόγος ύπαρξης. Δεν πρόκειται για ιδεολόγους. Πρόκειται για αγέλες νεαρών που έλκονται από την αισθητική της καταστροφής, που έχουν μεταλλαχθεί σε τεχνικούς της βίας. Χωρίς πολιτική πλατφόρμα, χωρίς ιδεολογικούς περιορισμούς, είναι απρόσωποι, dark, ριψοκίνδυνοι, καταστροφείς, σκληροί στις μάχες του δρόμου και με διάθεση να βεβηλώσουν τα «ιερά και τα όσια». Με άλλα λόγια, έχουν όλες τις προδιαγραφές και γι’ αυτό κάνουν καριέρα αναμφισβήτητων πρωταγωνιστών στη διψασμένη για θέαμα τηλεοπτική δημοκρατία μας. Με τη δράση τους κλέβουν την παράσταση και κατ’ αυτόν τον τρόπο επικαλύπτουν το μήνυμα των διαδηλώσεων.
Τα προηγούμενα χρόνια, οι κουκουλοφόροι δρούσαν σε ένα ευσταθές πολιτικό και κοινωνικό τοπίο. Γι’ αυτό και το μόνο που κατάφερναν ήταν σποραδικές παρενθέσεις επεισοδίων και καταστροφών. Σήμερα, όμως, το τοπίο είναι ασταθές και εύφλεκτο. Γι’ αυτό και στο πλαίσιο μεγάλων διαδηλώσεων διαμαρτυρίας, όπως η χθεσινή και η προχθεσινή, το μαύρο μπλοκ ενδέχεται να λειτουργήσει αντικειμενικά σαν πυροκροτητής για την ανάφλεξη του συσσωρευμένου και συμπιεσμένου δυναμικού της κοινωνικής οργής. Μόνο τυφλοί από τον φανατισμό δεν βλέπουν ότι η χώρα βρίσκεται με το ένα πόδι στο κενό και στο επίπεδο της δημόσιας τάξης. Το έργο που παίζεται κάθε λίγους μήνες με τα νέα πακέτα μέτρων δεν είναι μόνο από οικονομικής απόψεως αδιέξοδο και από κοινωνικής απόψεως καταστροφικό. Είναι ταυτοχρόνως και παιχνίδι με τη φωτιά. Το γεγονός ότι χθες είχαμε μόνο ένα νεκρό ήταν ζήτημα τύχης. Ακόμα και μέλη της παραπαίουσας κυβέρνησης ομολογούν ότι η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο
7 σχόλια:
ΕΞΟΥΣΙΟΜΑΝΙΑ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΩΡΙΜΟΤΗΤΑ, ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟΣ, ΑΥΤΟΠΑΓΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΨΥΧΟΠΑΘΕΙΑ
ΟΙ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΙ & ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Αντί προλόγου
Παρακαλώ τους επιστήμονες ψυχικής υγείας να ασχοληθούν με το θέμα της επικεφαλίδας, γιατί δεν έχω βρει σχετική βιβλιογραφία, οι δε διαπιστώσεις μου είναι εμπειρικές και ατελείς ιδιαίτερα στους μηχανισμούς μεγέθυνσης της συναισθηματικής ανωριμότητας, του πνευματικού (και όχι μόνον) ναρκισσισμού, της εξουσιομανίας και του αλάθητου της πίστης των πολιτικων (και ιδιως της αριστερας) που θυμίζει-δυστυχώς- καθολικούς επισκόπους της ιεράς εξέτασης.
Καλούν κι αυτοί τους πιστούς τους, "τους κολασμένους της γης ", να περάσουν μια ακόμα ζωή-κόλαση γεμάτη πρέπει-νόρμες-πλάνα(με πόνο, αίμα, δάκρυα,..) χωρίς καμιά ελευθερία, χαρά, δημιουργικότητα,... για τον σοσιαλιστικό παράδεισο μετά θάνατον!
1.Δεν γνωρίζω άλλη χώρα, με τόσα αριστερά “αφεντικά” (επιχειρηματίες, ελεύθερους επαγγελματίες) και τόσους δεξιούς εργαζόμενους. Η αιτία ίσως πρέπει να αναζητηθεί στους απογόνους των Βενιζελικών αστών, στην ευρύτατη συμμετοχή όλων των τάξεων στο ΕΑΜ, στην ταύτιση -από τις σκληρές δεξιές κυβερνήσεις μετά το 1944- εαμιτών και κομμουνιστών, στην ‘’δήλωση’’ που έπρεπε να υπογραφεί από τους μετανοήσαντες για να ενταχθούν στους κόλπους του μετεμφυλιακού κράτους (και που πολλές φορές δεν υπογράφθηκε για λόγους αξιοπρέπειας-εγωισμού) και στην εσωτερική μετανάστευση στις μεγάλες πόλεις που άμβλυνε το καθημερινό άγχος των διωκόμενων από την τοπική εκδικητικότατα των νικητών. Επομένως, αφού στο ΕΑΜ συμμετείχε -σε μεγάλο ποσοστό- το πιο ανήσυχο τμήμα του λαού, το οποίο , στη συνέχεια, δεν μπορούσε λόγω ‘’κοινωνικών φρονημάτων’’ να διορισθεί στο Δημόσιο, είναι ευνόητο γιατί, ήδη από την δεκαετία του ’60, η πλειονότητα των ελεύθερων επαγγελματιών, βιοτεχνών, εμπόρων κ.λ.π. επιχειρηματιών έχει προοδευτική-αριστερή προέλευση και αποτελεί –πλέον- σημαντικό ποσοστό της μεσαίας τάξης.
Αυτός είναι ο κλασσικός μηχανισμός αυτοπαγίδευσης : λόγω ικανοτήτων/συγκυριών να γίνεις τελικά, αυτό που θα ήθελες να πολεμήσεις νεότερος. Δεν μπορείς να πολεμήσεις εναντίον του εαυτού σου. Το ξεπερνούν με την σχιζοφρενική ρήση:
"Άλλο η δουλειά και άλλο η ιδεολογία !!!"
Πρόσφατα από την Γ.Γ. του Κ.Κ.Ε. ειπώθηκε ότι άλλο η ατομική αντιμετώπιση στην κρίση (λ.χ. απολύσεις σε μια επιχείρηση) και άλλο η κοινωνική προοπτική, δικαιολογώντας μάλλον την μείωση μισθών και τις απολύσεις σε κομματικές επιχειρήσεις…
2. Ο σταλινισμός είναι η ‘’αριστερή’’ έκφραση του εξουσιασμου και της αυταρχικότητας και -παγκοσμίως -της πιο άγριας. Ο μαρξισμός έχει καταστεί διαχρονικά ‘’στήλη άλατος’’ αντί για διαρκώς ανανεούμενος τρόπος ανάλυσης της κοινωνίας και της βιόσφαιρας. Είναι γνωστή, ακόμα και σήμερα, η αντίδραση του σύγχρονου αριστερού ‘’στελέχους’’ απέναντι στο αυθόρμητο, το ανοργάνωτο, το απρόσμενο : καχυποψία, εκνευρισμός, άρνηση αποδοχής. Ότι δεν ελέγχουν (σχεδιασμός εκ των άνω) το καταστρέφουν και αν δεν μπορούν το συκοφαντούν, οι πιο ευγενείς το αγνοούν. Όλα πρέπει να είναι ελεγχόμενα σε ‘’κουτάκια’’, ‘’φάσεις’’, ‘’στάδια’’. Η κοινωνία πρέπει να λειτουργεί περίπου… σαν τα ταχυδρομεία. Κορυφαίο παράδειγμα η αντίδραση των οργανωμένων μελών της αριστεράς στην αυθόρμητη εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 και η συκοφάντησή της.
Αφωτιστος Φιλελλην
3. H προηγούμενη πολυετής λειτουργία της πολυδιασπασμένης, από το 1968, αριστεράς σε συνθήκες παρανομίας, υπό το καθεστώς του ‘’δημοκρατικού’’ συγκεντρωτισμού με μεταβίβαση των εντολών της κεντρικής ηγεσίας(εξουσίας), συνήθως εκτός Ελλάδας, στα οργανωμένα μέλη της που πρέπει να τις εκτελέσουν με σοβαρούς κίνδυνους ( μακρόχρονη στέρησης της ελευθερίας τους(εκτόπιση, φυλάκιση ή κάθειρξη) και - σε ορισμένες περιπτώσεις -θανατική ποινή) επέβαλε την τυφλή υπακοή και την σιωπή των μελών σε δογματικούς ηγετίσκους (όπως ο αξιωματικός της ακατανόητης πορείας θανάτου των 40 που περιγράφει ο Άρης .Αλεξάνδρου στο «Κιβώτιο») αντί της –πραγματικά- δημοκρατικής λειτουργίας, αφού το προσωπικό διακύβευμα ήταν η ελευθερία ή η ίδια η ζωή του απλού μέλους .
Στην περίπτωση του Δημοκρατικού Στρατού, η εξουσία της ηγεσίας ήταν απόλυτη όχι μόνον στα οργανωμένα μέλη, αλλά και στον πληθυσμό της περιοχής που εκάστοτε κατείχε : για υποχρεωτική στρατολόγηση, υποχρέωση τροφοδοσίας του επαναστατικού στρατού από τους αγρότες και κτηνοτρόφους της περιοχής κ.λ.π.
4. Παγκοσμίως, παρόμοια ισχύουν και στις οργανώσεις επαναστατικής βίας. Η παρανομία που συνεπάγεται η οργάνωση ένοπλης βίας καταστρέφει την ελεύθερη συζήτηση για τα λαϊκά προβλήματα αφού εξαναγκάζει την δημοσίευση των θέσεων-μανιφέστου της οργάνωσης. Εντός της οργάνωσης, που έχει στρατιωτική μορφή, συχνά καταστρέφει και την δημοκρατική έκφραση σε βάρος της απόλυτης εξουσίας και του αλάθητου της ηγεσίας, μεγεθύνει την αυθαιρεσία και -ενδεχομένως- πυροδοτεί η οδηγεί στην παραφροσύνη.
Λ.χ. ο Horst Mahler, γιος Γερμανού στρατιώτη που πεθαίνει στο μέτωπο, κατά το μισό Εβραίος, γίνεται ιδρυτικό μέλος της RAF. "Θεωρούσε την εργατική τάξη της Δυτικής Γερμανίας τελείως παθητική και διεφθαρμένη, και επομένως ήταν αδύνατο να απελευθερωθεί από μόνη της. Οι εργάτες ήταν κατατρομαγμένα γουρούνια, μαζί με το σύνολο της Αριστεράς. Και μαζί με τους συντρόφους του, πίστεψαν πως με κάποιες δολοφονίες και κάποιους δυναμίτες θα την απελευθέρωναν."
Ο Horst Mahler, μετά την σύλληψη του, στην φυλακή έγινε φιλο-χιτλερικός-αντισημίτης και αφού αποφυλακισθεί, λόγω της συμμετοχής του στο αντάρτικο πόλης , σύντομα φυλακίζεται ξανά με τον νόμο Volkverherzung "υποκίνησης του λαϊκού μίσους εναντίον ενός τμήματος του πληθυσμού".
Μα κι Γαλλοι αριστεριστες κατάφεραν τελικά να επιβληθούν σ' αυτή την κοινωνία που αρχικά ήθελαν να καταστρέψουν :
“Η επιστροφή του Νετσάγιεφ, Jorge Semprun: Απ' όλα τα μέλη της αριστερίστικης οργάνωσης "Προλεταριακή πρωτοπορία", ο Ε. Σ. είναι ο μόνος που δεν πέτυχε κοινωνικά. Οι υπόλοιποι κατάφεραν τελικά να επιβληθούν σ' αυτή την κοινωνία που αρχικά ήθελαν να καταστρέψουν. Έδωσαν τη μάχη αυτή με πάθος ισότιμο μ' εκείνο που είχαν επιδείξει είκοσι χρόνια νωρίτερα επιδιώκοντας την αλλαγή. Απέκτησαν εξουσία και χρήμα. Απ' όλους αυτούς …ο Ε. Σ. είναι … ο λιγότερο επιφανής από τους τέσσερις που έχουν απομείνει. Γιατί ο πέμπτος της οργάνωσης έχει πεθάνει. Τον έλεγαν Ντανιέλ Λορενσόν και το παρατσούκλι του ήταν "Νετσάγιεφ". Τον σκότωσαν οι φίλοι του πριν από είκοσι χρόνια. Για να επιζήσουν εκείνοι.”
5. Τα παραπανω ισχυουν -κατα το μαλλον η ηττον- και στην περιπτωση των αναρχικων/αντιεξουσιαστων/κουκουλοφορων η κρανιοφορων και μη, μεσα απο παραμορφωμενη πολυπρισματικη οπτικη/ερμηνεια.
Ως φοιτητης ΕΜΠ και στη συνεχεια με γραφειο στα Εξαρχεια ειμαι μαρτυρας της εξελιξης αυτου το χωρου ως αποτελεσμα της βαθμιαιας καπιταλιστικης ολοκληρωσης και των κοινωνικων συνεπειων της απο το
1978 έως σημερα: Κινημα punk, ηρωινη, χαπια,χουλιγκανς, αναρχικοι, καταληψεις σπιτιων, ελευθεριακοι, μπαχαλοι, κ.λ.π.
Αυτο που εχω παρατηρησει ειναι λ.χ. στην γωνια Ζ.Πηγης& Ακαδημιας
επι πολλά έτη γίνονται επιθεσεις με πετρες, ξυλα και σπανιοτερα μολοτωφ εναντιον των ΜΑΤ, οι δε αστυφυλακες αρκετες φορες παιρνουν τις πετρες και τις ξαναπετουν προς τους αναρχικους/μπαχαλους (μαλλον ο αξιωματικος κανει τα στραβα ματια). Η επανειλημενη παρατηρηση με οδηγει στο συμπερασμα οτι οι δραστες και οι ΜΑΤαζτηδες αν και ενηλικοι, συμεριφερονται ως ανωριμα 10χρονα παιδια παιζοντας πετροπολεμο.
Τι να πεις για τις μολοτωφ και τα εκατονταδες τετραγωνικων μαρμαρων που χρησιμοποιηθηκαν εναντιον των διαδηλωτων απο τους κουκουλοφορους, μερικοι μαλιστα με αντιασφυξιογονες μασκες;
Απ' οτι γνωριζω, ακομη κι αν οι ψυχοπαθεις κουκουλοφοροι επιθυμουσαν ψυχιατρικη θεραπεια, δεν υπαρχει πλεον σχεδον καμμια δυνατοτητα δημοσιας ψυχολογικης εξετασης /υποστηριξης τετοιων αντικοινωνικων ανθρωπων
6. Η ιστορια της χωρας μας τον 20 ο αιωνα και οι διωξεις της αριστερας, έχουν ως αποτέλεσμα, ακόμα και σήμερα, αλλοίμονο και για πολλά ‘’στελέχη’’ της ανανεωτικής αριστεράς (δηλ. ως μέσος όρος) την μυστικοπάθεια σε βαθμό ‘’συνωμοτικότητας’’, την έλλειψη επαφής με τις ‘’πλατιές μάζες’’ και την κρυφοσταλινική- «κρατικίστικη»-γραφειοκρατική αντίληψη επιβολής γνώμης, σχεδόν για τα πάντα.
7. Εξάλλου οι μακρόχρονες επενδύσεις που έχουν κάνει οι εξουσιομανείς γραφειοκράτες πρέπει να αποδίδουν αποτελέσματα αποκλειστικά σε έναν στενό κύκλο, στον οποίο δύσκολα γίνονται αποδεκτοί οι άλλοι, οι διαφορετικοί . Επομένως δεν πρέπει να απορούμε που τα ‘’στελέχη’’ του ΣΥΝ απαρτίζονται κυρίως από πρώην επαγγελματικά στελέχη του ΚΚΕ, καθώς και δημόσιους (κατ΄ ευφημισμόν) υπάλληλους –συνδικαλιστές του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσωτερικού.
8.Υπάρχουν παραδοσιακά και ελάχιστοι «ταξικοί αποστάτες» , που ασχολούνται με το hobby (συγνώμην λειτούργημα) της πολιτικής, όπως οι κυρίες της μεγαλοαστικής τάξης με τις αγαθοεργίες, που μας κάνουν την χάρη να μας… δίνουν σημασία, να ‘’παίζουν΄’’ με τις ιδέες και την ανάδειξη ‘’στελεχών’’ όπως οι γόνοι της βρετανικής μεγαλοαστικής τάξης .Και στην αριστερα (ανθρώπινο είναι) παρουσιάζονται σημαντικά φαινόμενα παρεοκρατιας και νεποτισμού (γόνοι αριστερών που συνεχίζουν την συνδικαλιστική- πολιτική πορεία των γονιών τους)
9. Λίγοι πραγματικά εργαζόμενοι υπάλληλοι και ελεύθεροι επαγγελματίες κατόρθωσαν να διατηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα στην πρώτη γραμμή της Ανανεωτικής Αριστεράς, γιατί οι πρώτοι θα έχαναν την δουλειά τους και οι δεύτεροι θα έκλειναν την επιχείρησή τους ή -λιγότερο σύνηθες- απορροφήθηκαν από το επάγγελμα τους, αρκετοί χρησιμοποιώντας αρχικά και το ‘’λογότυπο του αριστερού’’ (άρα καλού και ηθικού) και στη συνέχεια κάνοντας ‘’κριτική υποστήριξη’’ (διάβαζε δουλειές ) στο ΠΑΣΟΚ.
Παρομοίως, οι φιλελεύθεροι (ΚΚΕ εσ. κ.λ.π.) και οι "σταλινικοί" (KKE, EKKE, κ.λ.π.) δραστήριοι "αριστεροί" φοιτητές- συνδικαλιστές, της γενιάς του πολυτεχνείου και επέκεινα, όταν αποφοίτησαν, διψασμένοι για εξουσία, ενσωματώθηκαν στο κυρίαρχο δικομματικό σύστημα, χρησιμοποιώντας (οι πρώτοι ήδη από το 1981, οι δεύτεροι με χρονική υστέρηση 8 ετών) τις οργανωτικές τους ικανότητες σε διαχείριση ανθρώπων και χρημάτων, αφού ούτως ή άλλως, η συνδικαλιστική και πολιτική δράση συνίσταται κυρίως στην διαχείριση των αντίστοιχων κοπαδιών "ψηφοφόρων" δημοσίων υπαλλήλων /υπαλλήλων ΔΕΚΟ με ανταλλάγματα υψηλούς σχετικά μισθούς για την ελάχιστη παραγωγή έργου.
10. Και διατυπώνω τα ερωτήματα :
Μήπως η εξουσιομανία προυπηρχε στους "ηγετίσκους" και μεγεθύνθηκε από την ενασχόληση με την πολιτική με ψυχολογικούς μηχανισμούς-χειρισμούς των μελών τύπου agitatsia-propaganda (αφορά κόμματα και πολιτικές οργανώσεις όλων των ιδεολογιών );
Απ. Ναι, στις περισσότερες περιπτώσεις ατόμων της μεσαίας-ανώτερης τάξης που βρήκαν πρόσφορο έδαφος να αναπτύξουν τις φιλοδοξίες τους.
Όχι, στις περιπτώσεις ατόμων ταπεινής καταγωγής, που η δύναμη που απέκτησαν με την ενασχόλησή τους με τα κοινά, εκτόνωσε το σύμπλεγμα κατωτερότητάς τους που μεταλλάχθηκε σε αρρωστημένο πάθος για δύναμη, εξουσία και οργιώδη πλουτισμό. Όπως είχε πει και ένας γνωστός μου πασόκος:” Ήρθε η ώρα να φαν οι πεινασμένοι.”
Είναι επάγγελμα η ενασχόληση με την πολιτική σ’ ένα αριστερό κόμμα ;
Παραδοσιακά γιατί κάποιος δεν μπορεί να εκλεγεί ελεύθερα στα όργανα αριστερών κομματικών φορέων χωρίς εμπόδια και κρυφούς αποκλεισμούς, λόγω κομματικών ‘’μηχανισμών’’ , ‘’αυλών’’ και ‘’επετηρίδων’’ ;
Πρέπει να είναι διαρκής και επί δεκαετίες η ενασχόληση με την πολιτική σ’ ένα αριστερό κόμμα ή πρέπει να υπάρχει διαρκής, ανοικτή ανανέωση προσώπων και ιδεών και όχι κυκλική εναλλαγή των ίδιων προσώπων ;
Τι επιπτώσεις μπορεί να έχουν αυτά ;
Είναι προφανώς επιθυμητό, κάποιος που διακρίνεται από τις επαγγελματικές του ικανότητες, το ήθος του και την εν γένει πορεία του και γνωρίζοντας την κοινωνία εργαζόμενος, εφόσον το επιθυμεί, να εκτίθεται αρχικά ελεύθερα ως υποψήφιος στον συνδικαλιστικό του φορέα και στη συνέχεια –αν πάλι το επιθυμεί- στα όργανα κομματικών φορέων .
11. Όλες αυτές οι πρακτικές (εξουσιομανείς αρχηγοί, ψυχολογικός χειρισμός-στρατολόγηση, φανατισμός, μαζί με τους παρελθόντες/πρόσφατους και μέλλοντες ‘’καυγάδες’’ δεν αρμόζουν σε ώριμες προσωπικότητες).
Πικραίνουν τόσο τα λίγα πια εγγεγραμμένα μέλη αριστερών κομμάτων και απωθούν τους σκεπτόμενους ανέντακτους προοδευτικούς και αριστερούς πολίτες και τελικά την ίδια την κοινωνία, που αμήχανα αντιλαμβάνεται ότι τουλάχιστον πολιτικά (γιατί πολιτιστικά υπάρχει κάποια ελπίδα ακόμη στην αριστερά) η ανανεωτική αριστερά όπως δομήθηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ, τον ΣΥΝ και τις ‘’συνιστώσες’’ και πρόσφατα την ΔΑ, δεν διαφέρει και πολύ από το διεφθαρμένο μας πολιτικό σύστημα που υποτίθεται ότι καταγγέλλει και θέλει να ανατρέψει /αλλάξει/ μεταρρυθμίσει.
12. Δεν είναι τυχαίο ότι ορισμένα τέκνα στελεχών της αριστεράς, αντιλαμβανόμενα το αδιέξοδο της “αριστερής” μεσοαστικής τάξης, στην δημιουργία της oποιας είχαν συμμετάσχει και ανήκαν –τελικά- οι γονείς τους, προσχώρησαν σε αριστερίστικες και –λίγα- σε επαναστατικές ιδέες και πρακτικές της νεανικής εποχής του Στάλιν (ληστείες τραπεζών, τυφλά κτυπήματα,…).
Αφωτιστος Φιλελλην
Εκτος απο τον αστοργο καπιταλισμο συνυπαρχει και η ψυχοπαθεια.
Προτεινω πολυπρισματικη οπτικη/ερμηνεια
Ο ελληνικος καπιταλισμος
1. Η εξελιξη αυτου το χωρου (συγκρουσιακων/μπαχαλων/ινδιανων πολης/ελευθεριακων,..) ως αποτελεσμα της βαθμιαιας καπιταλιστικης ολοκληρωσης ειναι παγκοσμιο φαινομενο απο την Χιλη, την Βρεττανια , την Γαλλια,...(συγκεντρωση και συγκεντροποιηση κεφαλαιου, ανεργια νεολαιας, βαθμιαια ελλειψη οραματων, νεανικη ανεργια/ανια/ελλειψη ενδιαφεροντων,...και των κοινωνικων συμπεριφορων/συνεπειων της απο το 1978 έως σημερα: Κινημα punk, ηρωινη, χαπια,χουλιγκανς, αναρχικοι, καταληψεις σπιτιων, ελευθεριακοι, μπαχαλοι, κ.λ.π.
Οι συνεπειες στην νεολαια της χωρας μας ερχονται απο την δεκαετια του 70 και μεγενθυνονται απο τον επαρχιωτικης νοοτροπιας μικρομεγαλισμο μας (80% των αποφοιτων λυκειων να σπουδαζει σε απιθανα ΑΕΙ και ΤΕΙ με αβεβαιο μελλον, εγκαταλειψη πρωτογενους παραγωγης, ενω οι μεταναστες Αλβανοι του 90 ειναι ηδη εργολαβοι, νοικοκυρηδες η μικροεπιχειρηματιες στην χωρα τους,....),τα εργα υποδομης λ.χ. τα φαραωνικα Ολυμπιακα εργα, την Εγνατια (οπου κινουνται σχεδον μονον τουρκικες νταλικες και στους αξονες προς Σκοπια και Βουλγαρια γαι φθηνα ψωνια και βενζινη) την αφασικη 5ετια της κυβερνησης Κ.Καραμανλη, την ακομη πιο ατελεσφορη διακυβερνση ΓΑΠ, απο την απληστια των κρατικοδιαιτων ομιλων επιχειρησεων αλλα και απο την ελληνικη ανωριμοτητα ( κοινωνικη (βλ. Στελιο Ραμφο) και προσωπικη που πλεον χρηζει θεραπειας) την ποιοτητα της αριστερας και γενικοτερα του πολιτικου συστηματος.
Οι συνεπειες μεγενθυνθηκαν απο το 2008 εως σημερα, δηλ. απο τοτε που ξεκινησε η οικονομικη κριση στην χωρα μας, ασχετα αν πολλοι το καταλαβαν καθυστερημενα.
Η ψυχοπαθεια.
Οι δραστες και οι ΜΑΤαζτηδες αν και ενηλικοι, συμεριφερονται ως ανωριμα 10χρονα παιδια παιζοντας πετροπολεμο.
Τι να πεις για τους εμπρηστες της Marfin με νεκρους ;
Ti να πεις για τους ΜΑΤαζτηδες που αφηνουν διαδηλωτες ημιθανεις κτυπωντας τους με τα γκομπς;
Τι να πεις για τα εκατονταδες τεταγωνικων μετρων μαρμαρων που ξηλωθηκαν και χρησιμοποιηθηκαν ενατιον των διαδηλωτων απο τους κουκουλοφορους, μερικοι μαλιστα με αντιασφυξιογονες μασκες;
Απ' οτι γνωριζω, ακομη κι αν οι ψυχοπαθεις ΜΑΤαζτηδες, κουκουλοφοροι , μπαχαλοι,... επιθυμουσαν ψυχιατρικη θεραπεια, λογω της περιστολης κονδυλιων στο Υπ. Υγειας δεν υπαρχει πλεον σχεδον καμμια δυνατοτητα δημοσιας ψυχολογικης εξετασης /υποστηριξης τετοιων αντικοινωνικων ανθρωπων.
Αρα το συμπερασμα του Θαναση με συμπληρωνει πληρως.
"Συμπέρασμα: το κομμάτι της νεολαίας που συγκροτεί το μπλακ μπλοκ είναι ένα υπαρκτό κομμάτι της κοινωνίας, δε μπορούμε να το κρύψουμε κάτω από το χαλί του "παρακρατικού". Μπορούμε να διαβάσουμε το ιντιμίντια, να κοιτάξουμε στα Εξάρχεια για να δούμε τι λένε, ποια είναι η ταυτότητά τους. Ας τελειώνει όμως η κουκουεδίστικη καραμέλα με τους "παρακρατικούς", μήπως και μπορέσουμε να αναρωτηθούμε πώς και γιατί αυτό το κομμάτι της νεολαίας που μεγεθύνεται από το Δεκέμβρη του '08 και έπειτα κάνει αυτά που κάνει, δε διστάζει να σκοτώσει κ.λπ.
Αφωτιστος Φιλελλην
ΕΝΑΣ ΧΑΖΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΝΕΟΦΑΣΙΣΤΑΣ Η ΜΠΑΧΑΛΟΣ
Ο χαζος ειναι δυσπιστος. Ο χαζος δεν ξερει οτι ειναι χαζος. Αφου δεν εχει ατομικοτητα συναγελαζεται με τους ομοιους του. Αποτελει αντικειμενο εκμεταλλευσης απο τους επιτηδειους, ξεκινωντας απο περιστασιακες δουλειες. Και επειδη δεν εχει συνειδητοποιησει το μεγεθος της ανεπαρκειας του, ειναι ευκολο να απογοητευθει (διπολο: χαμηλες δυνατοτητες- υπερβολικες ματαιωμενες απαιτησεις).
Ευρισκομενος λοιπον στον χουλιγκανικο/μικροπραραβατικο χωρο μοιραια θα βρεθει σε αντιστοιχους χωρους οπου ανθει το ειδος του ελευθεριακου/αναρχοαυτονομου/συγκρουσιακου/ινδανιου πολης/μηδενιστη/...
Η οσμωση λοιπον μπορει να δημιουργησει το οτιδηποτε. Μπορει καλλιστα να βρεθει σε νεοφασιστικο περιβαλλον και να κυνηγα μεταναστες, αναρχικους, αριστερυς φοιτητες,...
Ομως χρειαζονται 2 ακομη συνθηκες:
Την πρωτη (τις επικρατουντες κοινωνικο οικονομικες συνθηκες) την ανεπτυξα αρκετα.
Η δευτερη ειναι το καταλληλο ψυχολογικο υποβαθρο(συναισθηματικη διαταραχη :κληρονομικη η απο το οικογενειακο περιβαλλον), πλεον η ροπη προς την παραβατικοτητα που ειναι δεδομενη στην εφηβικη και την μακρα μετεφηβικη ηλικα των ελληνων.
Εδω σταματω. Ας ζητησουμε μια εγκυρη γνωμη απο εναν ειλικρινη κοινωνιολογο και εναν ψυχιατρο.
Αφωτιστος Φιλελλην
Δημοσίευση σχολίου