Η ώρα του Λυκούδη

Του Μιχάλη Μητσού, ΝΕΑ

 Χρειάζεται μια πρωτοβουλία γενναία και ευρεία. Οπως και χρειάζεται κάποιος να την αναλάβει. Αυτός δεν μπορεί παρά να είναι ο Σπύρος Λυκούδης. Για πολλούς λόγους. Επειδή είναι «υπεράνω υποψίας»: κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει ότι έχει αρχηγικές βλέψεις ή θέλει να κτίσει πολιτική καριέρα. Επειδή έχει «πρότερο έντιμο βίο». Επειδή δεν έχει κόψει γέφυρες. Επειδή είναι ήπιος, σεμνός, μαχητικός χωρίς να είναι φανατικός, και εξ όλων αυτών χαίρει του γενικού σεβασμού. Επειδή ο λόγος του δεν είναι ξύλινος και, εκτός από ουσία, έχει και κάτι που δεν το βρίσκεις εύκολα σε έναν πολιτικό: συναίσθημα. Επειδή, όπως έχει πει ο ίδιος επικαλούμενος τον Βενέζη, στους πικραμένους ανθρώπους έμεινε το προνόμιο να κυνηγούνε χίμαιρες. Σε χθεσινή του συνέντευξη στον 9,84 και τη Νόνη Καραγιάννη, ο Λυκούδης ξεκαθάρισε ότι δεν θα λάβει μέρος στο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ, αφού κάτι τέτοιο δεν έχει νόημα. Αφησε επίσης ανοιχτό το ενδεχόμενο ανεξαρτητοποίησής του ώστε εφόσον παίξει αυτόν τον συσπειρωτικό ρόλο να μην μπορεί να κατηγορηθεί ότι θέλει να βάλει ένα κομματικό καπέλο. Ο,τι είναι να κάνει όμως πρέπει να το κάνει γρήγορα. Ηρθε η ώρα να κτυπήσει το χέρι στο τραπέζι.

Τώρα που τιμήθηκε η επέτειος, τελείωσαν τα αλληλοκαρφώματα, ολοκληρώθηκαν τα αυτομαστιγώματα, χειροκροτήθηκαν οι πρωταγωνιστές και εκτονώθηκαν οι πολεμιστές, καιρός είναι να δούμε την επόμενη ημέρα. Το ΠΑΣΟΚ - αν μπορούμε ακόμη να μιλάμε για ένα ΠΑΣΟΚ - δεν μπορεί. Εδώ και καιρό είναι φανερό πως εκείνο, και όχι η Νέα Δημοκρατία, θα πληρώσει το μεγαλύτερο τίμημα για την κρίση. Δημοσκόπηση της εταιρείας ALCO που δημοσίευσε χθες «Το Ποντίκι» τού δίνει 4,3%. Ο Βενιζέλος το ξέρει και επιχειρεί ανοίγματα στον κεντροαριστερό χώρο. Αλλά οι δυνάμει συνομιλητές του είναι ή πολύ αδύναμοι ή πολύ καχύποπτοι.
Η ΔΗΜΑΡ μάς τελείωσε. Οι συζητήσεις για την ημερομηνία του συνεδρίου της δεν ενδιαφέρουν ούτε καν τα στελέχη της. Ο μοναδικός λόγος που συνεχίζει να υπάρχει είναι για να έχει μια ιδιότητα ο Κουβέλης στην περίπτωση που προταθεί τελικά για Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Το Ποτάμι έχει κολλήσει, και αυτή είναι η αισιόδοξη εκδοχή: σύμφωνα με την ίδια δημοσκόπηση, συγκεντρώνει ποσοστό 3,7%. Κινήσεις γίνονται, ιδέες υπάρχουν, φυλλάδια τυπώνονται, συναντήσεις οργανώνονται, αλλά το κίνημα δεν λέει να εκτοξευτεί. Δείχνει βέβαια να αποτελεί τον μόνο πιθανό κυβερνητικό εταίρο του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν νομίζω όμως ότι αυτός ήταν ο σκοπός της ίδρυσής του.
Εκείνη που δείχνει να μην έχει κολλήσει είναι η Χρυσή Αυγή. Παρά τα εγκλήματα και τις αποκαλύψεις, παρά τις διώξεις και τις φυλακίσεις, έχει στρογγυλοκαθήσει στην τρίτη θέση.
Το αίτημα για την ένωση της Κεντροαριστεράς τίθεται έτσι και πάλι σήμερα με επιτακτικό τρόπο. Οι 58 έπεσαν θύματα της απειρίας τους. Η Ελιά λειτούργησε μία φορά, η μετονομασία της σε Δημοκρατική Παράταξη δύσκολα θα πείσει. Χρειάζεται μια πρωτοβουλία γενναία και ευρεία. Οπως και χρειάζεται κάποιος να την αναλάβει. Αυτός δεν μπορεί παρά να είναι ο Σπύρος Λυκούδης.
Για πολλούς λόγους. Επειδή είναι «υπεράνω υποψίας»: κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει ότι έχει αρχηγικές βλέψεις ή θέλει να κτίσει πολιτική καριέρα. Επειδή έχει «πρότερο έντιμο βίο». Επειδή δεν έχει κόψει γέφυρες. Επειδή είναι ήπιος, σεμνός, μαχητικός χωρίς να είναι φανατικός, και εξ όλων αυτών χαίρει του γενικού σεβασμού. Επειδή ο λόγος του δεν είναι ξύλινος και, εκτός από ουσία, έχει και κάτι που δεν το βρίσκεις εύκολα σε έναν πολιτικό: συναίσθημα. Επειδή, όπως έχει πει ο ίδιος επικαλούμενος τον Βενέζη, στους πικραμένους ανθρώπους έμεινε το προνόμιο να κυνηγούνε χίμαιρες.
Σε χθεσινή του συνέντευξη στον 9,84 και τη Νόνη Καραγιάννη, ο Λυκούδης ξεκαθάρισε ότι δεν θα λάβει μέρος στο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ, αφού κάτι τέτοιο δεν έχει νόημα. Αφησε επίσης ανοιχτό το ενδεχόμενο ανεξαρτητοποίησής του ώστε εφόσον παίξει αυτόν τον συσπειρωτικό ρόλο να μην μπορεί να κατηγορηθεί ότι θέλει να βάλει ένα κομματικό καπέλο. Ο,τι είναι να κάνει όμως πρέπει να το κάνει γρήγορα. Ηρθε η ώρα να κτυπήσει το χέρι στο τραπέζι.