alea jacta est

Της  Ντόρας Τσικαρδάνη

Δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε όμορφο, να αποχωρείς από το κόμμα που συνίδρυσες με τους ανθρώπους της ζωής σου, έχοντας αφήσει πριν άλλους ανθρώπους  της ίδιας ζωής, ενώ κάποιοι άλλοι σε έχουν αφήσει στο παρελθόν.  Πολύ περισσότερο, όταν κυριολεκτικά απεχθάνεσαι την κουλτούρα της καθαρότητας και των διασπάσεων· την κληρονομιά του λενινισμού· όταν το κόμμα που συνίδρυσες, ιδρύθηκε ακριβώς για να ξεπεραστούν αυτά και άλλα χαρακτηριστικά του χώρου και να απαντηθούν τα αιτήματα της κρίσης. Η επιτομή των αντιφάσεων. Από την άλλη, η εμμονή στην κομματική νομιμότητα και η ανάδειξή της σε αυταξία, όταν χάνεται η κοινωνική χρησιμότητα του κόμματος, καταντάει κοινή εμμονή. Και οι εμμονές είναι επιβλαβείς. Είναι καιρός τώρα, που η ΔΗΜΑΡ περιδινίζεται και φυγοκεντρίζεται από αντιφατικές πολιτικές επιλογές, ακυρώνοντας την πολιτική της παρουσία. Πεπεισμένη για τη χρησιμότητα της “ιδανικής” ΔΗΜΑΡ, αυτής των ιδρυτικών της διακηρύξεων, προσπάθησα μαζί με τους συντρόφους μου να αποτρέψω την πορεία αυτή. Δεν έγινε δυνατόν. Η ΔΗΜΑΡ των μεγάλων πρωτοβουλιών συρρικνώθηκε σε αυτήν των μικρών διευθετήσεων. Μόνον που οι διευθετήσεις δεν σώζουν πλέον.  Επιπλέον δε, είναι και αποκρουστικές. Και, παρά τις αντίθετες -ενδεχομένως- στοχεύσεις τους, φέρνουν πρόσωπα και πράγματα στα όριά τους.  Τότε σημαίνει η ώρα των αποφάσεων, όσο οδυνηρές κι αν είναι αυτές. Και είναι, γιατί στοιχίζουν ανθρώπους. Μπορεί όμως και να κάνουν την τομή.

Τούτων δοθέντων λοιπόν, η απόφαση της αποχώρησής μας ήταν πλέον υποχρεωτική. Κοινοποιήθηκε αρμοδίως, με το παρακάτω κείμενο – επιστολή των αποχωρούντων. Νομίζω, τα λέει όλα.

“Εδώ και πολύ καιρό βρισκόμαστε σε πλήρη αντίθεση με τις επιλογές της ηγετικής ομάδας της Δημοκρατικής Αριστεράς, οι οποίες υπονομεύουν τα συμφωνημένα από την ίδρυση φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του κόμματος. Οι πολιτικές επιλογές του κόμματος που συνιδρύσαμε οδήγησαν σταδιακά στην αναίρεση δομικών χαρακτηριστικών του και στην εγκατάλειψη των διακηρυγμένων στόχων του. Το περιβάλλον που διαμόρφωσαν οι επιλογές αυτές είναι απολύτως ασφυκτικό, τόσο για εμάς όσο και για το ίδιο το κόμμα.

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών απλώς πιστοποίησε το προφανές, που μόνον η ηγεσία αρνείται να δει ή να παραδεχτεί.

Είναι γνωστό ότι τα συνέδρια στην αριστερά γίνονται είτε για να μιλήσουν τα μέλη του κόμματος, είτε για να σιγήσουν· το επερχόμενο —ένα «συνέδριο ηγεσίας και όχι κόμματος»— ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Δηλώσαμε εξ αρχής ότι δεν θα συμπράξουμε σ’ ένα τέτοιο συνέδριο· το εννοούσαμε.

Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε. Εμμένουμε σε όλες τις ιδρυτικές μας διακηρύξεις· τις εννοούσαμε επίσης. Θα συνεχίσουμε να τις υπηρετούμε.

Υποβάλλουμε την παραίτησή μας από την Κεντρική Επιτροπή της Δημοκρατικής Αριστεράς και από το κόμμα.

Δημήτρης Βαρελάς, Νίκος Γαλανόπουλος, Ανδρέας Γιάνναρος, Δημήτρης Δερμιτζάκης, Κατερίνα Επιτροπάκη, Ηλίας Ζαράνης, Γωγώ Κανελλοπούλου, Γρηγόρης Καραγρηγορίου, Μαρία Καραφέρη, Ξένος Κελαϊδίτης, Ελένη Κεχαγιόγλου, Μυρσίνη Λιοναράκη, Σπύρος Λυκούδης, Βασίλης Μανδαράκης, Γιάννης Νικολάου, Άστριντ Ζωή Όκλαντ, Χαρά Παπαϊωάννου, Γιώργος Πιέρρος, Χαΐμ Πολίτης, Φιλιώ Πολυμενάκου, Θοδωρής Τριανταφύλλου, Γιώργος Τσακνιάς, Ντόρα Τσικαρδάνη και Κώστας Χαϊνάς”.