Του Ηλία Κανέλλη, ΝΕΑ, 27.11.12
Ως πολιτικός η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου άνθησε στο ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου. Εξελέγη ευρωβουλευτής τα ανέφελα χρόνια, όταν ο τότε πρόεδρος εμφανιζόταν καινοτόμος και μοντέρνος, έκανε κάθε χρόνο σε διαφορετικό νησί το Συμπόσιο της Σύμης και ανακάλυπτε στο βαθύ ΠΑΣΟΚ άγνωστες γυναίκες που τις έβγαζε στο πολιτικό προσκήνιο. Ηταν ωραία χρόνια, η κυρία Ξενογιαννακοπούλου αρκούνταν να παρίσταται σε συνεδριάσεις και επιτροπές, έλεγε τα τετριμμένα πολιτικά σλόγκαν και περίμενε την άνοδο του μέντορά της για να ανεβεί κι εκείνη πολιτικό σκαλοπάτι. Ως δημόσιο πρόσωπο, η κυρία Ξενογιαννακοπούλου είχε ένα θαυμαστό προσόν. Δεν παθιαζόταν για τίποτε, δεν επιδίωκε εξειδίκευση σε τίποτε, δεν επιζητούσε την προβολή σε δόσεις μεγαλύτερες από αυτές που της αντιστοιχούσαν εξαιτίας της κομματικής της ιδιότητας. Στις ειδήσεις έπαιζε στο φόντο, στις κομματικές συγκεντρώσεις περίμενε τη σειρά της κι από κάτω περίμεναν χασμώμενοι πότε θα τελειώσει. Πάντα ήταν η φωνή της κομματικής νομιμότητας. Πιστέψτε με, δεν υπάρχει ασφαλέστερος τρόπος πολιτικής ανόδου. Κανείς δεν θα σε θυμάται για την οξύτητα με την οποία διατύπωσες μια άποψη, κανείς δεν θα σε συνδυάσει με μια πολιτική ακρότητα. Απαρατήρητη, ωστόσο, ανεβαίνεις σταθερά με την επετηρίδα. Κι άμα έχεις και μέντορα με ισχύ, ανεβαίνεις γρηγορότερα.
Ως πολιτικός η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου άνθησε στο ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου. Εξελέγη ευρωβουλευτής τα ανέφελα χρόνια, όταν ο τότε πρόεδρος εμφανιζόταν καινοτόμος και μοντέρνος, έκανε κάθε χρόνο σε διαφορετικό νησί το Συμπόσιο της Σύμης και ανακάλυπτε στο βαθύ ΠΑΣΟΚ άγνωστες γυναίκες που τις έβγαζε στο πολιτικό προσκήνιο. Ηταν ωραία χρόνια, η κυρία Ξενογιαννακοπούλου αρκούνταν να παρίσταται σε συνεδριάσεις και επιτροπές, έλεγε τα τετριμμένα πολιτικά σλόγκαν και περίμενε την άνοδο του μέντορά της για να ανεβεί κι εκείνη πολιτικό σκαλοπάτι. Ως δημόσιο πρόσωπο, η κυρία Ξενογιαννακοπούλου είχε ένα θαυμαστό προσόν. Δεν παθιαζόταν για τίποτε, δεν επιδίωκε εξειδίκευση σε τίποτε, δεν επιζητούσε την προβολή σε δόσεις μεγαλύτερες από αυτές που της αντιστοιχούσαν εξαιτίας της κομματικής της ιδιότητας. Στις ειδήσεις έπαιζε στο φόντο, στις κομματικές συγκεντρώσεις περίμενε τη σειρά της κι από κάτω περίμεναν χασμώμενοι πότε θα τελειώσει. Πάντα ήταν η φωνή της κομματικής νομιμότητας. Πιστέψτε με, δεν υπάρχει ασφαλέστερος τρόπος πολιτικής ανόδου. Κανείς δεν θα σε θυμάται για την οξύτητα με την οποία διατύπωσες μια άποψη, κανείς δεν θα σε συνδυάσει με μια πολιτική ακρότητα. Απαρατήρητη, ωστόσο, ανεβαίνεις σταθερά με την επετηρίδα. Κι άμα έχεις και μέντορα με ισχύ, ανεβαίνεις γρηγορότερα.
Και κάπως έτσι η κυρία Ξενογιαννακοπούλου βρέθηκε από την Ευρώπη στην Ελλάδα. Και θα ζούσε καλά κι εμείς καλύτερα αν λεφτά υπήρχαν πραγματικά και η ευτυχία με δανεικά συνεχιζόταν στους αιώνες των αιώνων, αμήν. Αλλά, δυστυχώς, και για εκείνη και για εμάς, το παραμύθι είχε δράκο.
Κι ήρθε το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου στην κυβέρνηση κι η κυρία Ξενογιαννακοπούλου ήρθε στην εξουσία. Στην αρχή, το 2009, ανέλαβε υπουργός Υγείας. Το καταλάβατε; Σχεδόν έναν χρόνο μετά ανέλαβε αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών. Ούτε κι εδώ το καταλάβατε; Ευτυχώς, στις διεθνείς σχέσεις, αν είσαι ανίσχυρος, καλύτερα να περνάς απαρατήρητος. Στο μεταξύ, πάντως, η κυρία Ξενογιαννακοπούλου χειροκροτούσε όλες τις επιλογές του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Το πρώτο Μνημόνιο, το Μεσοπρόθεσμο, το δεύτερο Μνημόνιο, το κούρεμα του χρέους. Υστερα, όταν ο Γιώργος έφυγε κι εκείνη δεν εξελέγη, όταν πια δεν είχε τίποτε να χάσει, θυμήθηκε ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν κάτι πιο φιλολαϊκό, ότι δεν την εξέφραζε. Κι έφυγε από το ΠΑΣΟΚ.
Δεν είμαι βέβαιος ότι αυτό το διάστημα την αναζήτησε κανείς. Αναζήτησε, όμως, εκείνη δίοδο και, τις προάλλες, εμφανίστηκε με άρθρο στην κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ. Μη ρωτήσετε τι γράφει. Κάτι άνευ σημασίας. Σημασία έχει ότι η κυρία Ξενογιαννακοπούλου βρήκε πια έναν νέο πολιτικό χώρο στον οποίο είναι βέβαιο ότι, τα χρόνια που έρχονται, θα επιδιώκει να συνεχίσει να περνά απαρατήρητη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου