Κοινωνικός καρνάβαλος

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου, NEA, 19.11.12

Πατέρας συνοδεύει το παιδί σε κάποια τάξη του δημοτικού ντυμένος Χρυσή Αυγή. Φοράει μαύρα και στο μανίκι είναι σταμπαρισμένος ο αγκυλωτός σταυρός, όχι ακριβώς της ναζιστικής σημαίας, ο άλλος, ο γνήσιος, της άριας ράτσας, που σχηματίζει κύκλο. Μπορείτε να τον δείτε στη σιδερένια περίφραξη του Ιλίου Μελάθρου στην οδό Πανεπιστημίου, μιας και ο Σλήμαν όταν έσκαβε την Τροία τον συναντούσε συνέχεια μπροστά του. Ο πατέρας αφού αφήσει τον τρυφερό βλαστό του, δεν φεύγει. Μένει να παρακολουθήσει την πρωινή προσευχή και να εντοπίσει τυχόν λεκτικές παρεκτροπές του διδακτικού προσωπικού, που θα μόλυναν τις ψυχές των μαθητών με αλλόφυλες προπαγάνδες και άλλα παρόμοια. Σε αυτή την περίπτωση ο πατέρας, με την εμφάνιση άνδρα που μασάει σίδερα, είναι έτοιμος να παρέμβει. Οπως εκείνος ο πατέρας που κατήγγειλε στον κύριο Μπαρμπαρούση τη νηπιαγωγό στη Λευκάδα γιατί ανήρτησε αλβανική σημαία. Η ιστορία είναι πραγματική, διόλου συμπτωματική, διότι συμβαίνει σχεδόν καθημερινά και μου την αφηγήθηκε φίλος σχολικός σύμβουλος προσπαθώντας να μου περιγράψει έναν από τους τρόπους που έχει επιλέξει η Χρυσή Αυγή για να παρεμβαίνει στην εκπαίδευση, τρομοκρατώντας.

Η εικόνα είναι όντως ανατριχιαστική. Οταν όμως του είπα πως ενδέχεται σε τέτοιου είδους παρεμβάσεις να οφείλεται και η αντίδραση των γονιών στο σχολείο στο Χαλάνδρι, οι οποίοι προσπαθούν να απαγορεύσουν στα παιδιά των Ρομά να εγγραφούν, μου εξήγησε πως ενδέχεται να είναι και έτσι, αλλά με τους Ρομά υπάρχουν όντως ορισμένα προβλήματα. Προβλήματα τα οποία αφορούν την ίδια τη σχολική τάξη.

Πρώτον, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι τα παιδάκια των Ρομά εμβολιάζονται, όπως είναι υποχρεωμένα να κάνουν όλα τα υπόλοιπα. Δεύτερον, πολλοί καταυλισμοί, όπως και ο ευρύτερος δημόσιος τομέας, δεν έχουν απογραφεί, με αποτέλεσμα να μην ελέγχεται ποιος πάει και ποιος δεν πάει σχολείο. Τρίτον, πολλά παιδάκια εμφανίζονται στην τάξη για δύο εβδομάδες, μετά εξαφανίζονται για δύο μήνες, προφανώς στους δρόμους, για να επανεμφανιστούν.

Ως παιδαγωγός, μου είπε ότι αυτό είναι το σημαντικότερο πρόβλημα διότι επηρεάζει αρνητικά τη συνοχή της τάξης. Κοινώς, η δυσκολία ένταξης των Ρομά στη σχολική κοινότητα οφείλεται κατά μείζονα λόγο στην ίδια τους την άρνηση να συμμορφωθούν με τους κανόνες της.

Υπάρχει λύση στο πρόβλημα; Και βέβαια υπάρχει, μέσω κοινωνικών λειτουργών και άλλων υπηρεσιών που φροντίζουν τους καταυλισμούς των Ρομά, υπόκεινται όμως στον χρυσό κανόνα του ελληνικού Δημοσίου, στην ανεπάρκεια και στην ιδεολογία που θεωρεί ότι η μόνη εφικτή λύση στο πρόβλημα είναι η αναπαραγωγή του.

Αυτά μου είπε ο φίλος σχολικός σύμβουλος, ενώ ήμουν έτοιμος να καταγγείλω, στεντορεία τη φωνή, τους γονείς του Χαλανδρίου. Το συμπέρασμα βγαίνει σχεδόν αβίαστα και δεν αφορά μόνο το συγκεκριμένο πρόβλημα της εκπαίδευσης. Αφορά τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε σχεδόν όλα τα προβλήματα που προκύπτουν. Η παραφροσύνη του πατέρα που συνοδεύει το παιδί του ντυμένος Χρυσή Αυγή, ή η αλλοφροσύνη του άλλου που θεωρεί ότι ο γιος του δεν πάει καλά στα μαθηματικά γιατί φταίει ο καπιταλισμός, απλώς φαλκιδεύει την πραγματικότητα. Τη μεταμορφώνει σε ιδεολόγημα, απλουστεύει την πολυπλοκότητά της, με αποτέλεσμα να απαγορεύει την αντιμετώπισή της. Και μ' ετούτα και μ' εκείνα, η κοινωνία μετατρέπεται σε καρνάβαλο διαρκείας.