Δεν βγήκε τώρα το φίδι του φασισμού από το αυγό του. Και δεν άρχισε τώρα να δαγκώνει. Τα θύματά του ήταν ήδη πολλά, Ελληνες και ξένοι· σπασμένα πλευρά και κεφάλια ανοιγμένα από λοστάρια, και βέβαια από το κοντάρι της ελληνικής σημαίας, η οποία ατιμάζεται κατ’ εξακολούθηση, έτσι όπως χρησιμοποιείται σαν άλλοθι της φασιστικής βαναυσότητας. Αρκετά είναι και τα μέλη της συμμορίας (όπως πια την αποκαλεί ακόμα και ο κ. Καρατζαφέρης) που είτε φιλοξενήθηκαν ήδη σε φυλακές για ποινικά αδικήματα πατριωτικού περιεχομένου είτε εκκρεμούν δίκες εις βάρος τους, για ανάλογα ανδραγαθήματα. Εις εξ αυτών, ο κ. Κασιδιάρης, εκπρόσωπος Τύπου της Χ.Α., πέταξε νερό στην κ. Δούρου, σε ζωντανή τηλεμετάδοση, κι αμέσως μετά έδειρε λεβέντικα και καραμπουζουκλίδικα την κ. Κανέλλη. Επειδή, από πάντα και για πάντα, το μοναδικό επιχείρημα του φασισμού είναι η βία, η φίμωση, ο τρόμος. Το «εγέρθητο» εν ολίγοις και το «σκασμός». Ολα αυτά τα χρόνια, ωστόσο, της επώασης και των πρώτων εμφανίσεων (σε «αντιδιαδηλώσεις», σε γήπεδα, σε πογκρόμ εναντίον μεταναστών υπό το πρόσχημα της προστασίας των γερόντων), είτε κάναμε πως δεν βλέπαμε είτε υποβαθμίζαμε τα γεγονότα, με τη βολική εξήγηση των «μεμονωμένων περιστατικών» και των «τυχαίων συμβάντων».
Αλλά η πραγματικότητα δεν παύει να υπάρχει επειδή κάποιοι αποστρέφουν το βλέμμα τους από αυτήν. Κι ας χώνει το κεφάλι της στην άμμο η στρουθοκάμηλος, η λεοπάρδαλη δεν σταματάει να τη φερμάρει. Για να μη μιλήσουμε για τις ύαινες.
Δεν δικαιούμαστε, λοιπόν, να παριστάνουμε τους έκπληκτους, τους εμβρόντητους, τους συννεφοπεσμένους. Τα σημάδια ήταν πολλά, αρκεί να ήθελε κανείς να τα διαβάσει. Η κατάρρευση της πολιτικής ώς τη σχεδόν πλήρη αναξιοπιστία και απαξία άφησε πίσω της, ανάμεσα στα συντρίμμια της ηθικής και της ευθύνης, ένα μεγάλο κενό. Και τρύπωσε εκεί ό,τι πιο σκοτεινό και επικίνδυνο: η επιθετική μισαλλοδοξία, ο νεοναζισμός, ο άνανδρος τραμπουκισμός εναντίον όσων έχουν άλλο χρώμα δέρματος ή άλλο χρώμα πολιτικού φρονήματος. Κοινωνικό είναι λοιπόν το ζήτημα, άρα πολιτική θα μπορούσε να είναι η θεραπεία του.
Ενα κομμάτι της κοινωνίας, ωθούμενο από γνήσια ή καλλιεργημένη ανασφάλεια, από αυθεντικά ρατσιστικά αισθήματα, από τυφλή διάθεση τιμωρίας του «κατεστημένου» ή από έναν «πατριωτισμό» που, για να κρατήσει καθαρό το αίμα της φυλής, δεν διστάζει να χύσει το αίμα των «ακαθάρτων», έστειλε τον κ. Μιχαλολιάκο στον Δήμο Αθηναίων, παρέα με τους μπράβους του. Κι ένα πολύ πιο μεγάλο κομμάτι έδωσε στους σκοτειναυγίτες υψηλό ποσοστό τον Μάιο. Ετσι, εκτός από τα μαχαίρια, τις σιδερογροθιές και τα λοιπά αγχέμαχα που διέθεταν, οι χάλκινοι νεοναζιστές απέκτησαν και την ασπίδα του 7%. Πρόσθεσαν στον οπλισμό τους τον θώρακα που τους έδωσαν 400.000 ψηφοφόροι, τους οποίους έκτοτε επικαλούνται σαν άλλοθι για κάθε αγριότητά τους. Ενα είναι βέβαιο: το επιχείρημα της άγνοιας δεν ισχύει πια. Για κανέναν. |
1 σχόλιο:
ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ “Μονάχα το ήδη τετελεσμένο γεγονός της εμφάνισης και της διάδοσης του {ελληνικού πολιτισμού} σε ευρωπαϊκό επίπεδο έδωσε στους νεοέλληνες ελληνοκεντρικούς αρχαιολάτρες, τη δυνατότητα να ισχυρισθούν ότι ο τόπος τους είναι η κοιτίδα του πολιτισμού κ.τ.λ και ότι επομένως και η σημερινή Ελλάδα θα πρέπει να αντιμετωπίζεται “ανάλογα με την πολιτισμένη ανθρωπότητα.” Όμως ο ισχυρισμός αυτός θα προκαλούσε τόση θυμηδία, όση και ένας αντίστοιχος ισχυρισμός των Κιρκιζίων ή των Εσκιμώων λ.χ, αν η πρωτοπορία της πολιτισμένης ανθρωπότητας” δεν είχε ανακαλύψει τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό{δηλαδή μια ιδεολογικά χρήσιμη εκδοχή του} προτού καν υπάρξουν νεοέλληνες” Παναγιώτης Κονδύλης -Διάβασα μια επιστολή, του Αντώνη Κοτσακά ανώτατου στελέχους του ΠΑΣΟΚ και πρώην υφυπουργού Αιγαίου σε μια τοπική Χανιώτικη εφημερίδα. Γράφει ότι ζει με την σύνταξη του στην Χίο, και όποιος επιθυμεί μπορεί να ερευνήσει για τα περιουσιακά του στοιχεία.Λίγο πολύ παρά την αφέλεια μου, γνωρίζω ότι η πολιτική είναι ένα βρώμικο παιγνίδι, ότι η αγορά έχει και τις βρώμικες πλευρές της, ότι και η προσωπική μας ζωή μας έχει τις δικές της γκρίζες σκιές.”Η αρετή είναι διδακτή έλεγε ο παππούς Πλάτων ,αλλά λίγοι κάνουν πράξη την καλή πλευρά της ζωής . Ο κ. Κοτσακάς έγραψε την επιστολή του για να εξηγήσει πως διαφώνησε από το 2001με την ασκούμενη πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, και έκτοτε δεν είχε ενεργή συμμετοχή.Ότι γράφονται διάφορα για την σχέση του με τον Τσοχατζόπουλο για να τον πλήξουν επειδή στηρίζει ΣΥΡΙΖΑ. Δηλώνει κατηγορηματικά ότι η σχέση του ήταν καθαρώς πολιτική την εποχή που ο Τσοχατζόπουλος ήταν γραμματέας του ΠΑΣΟΚ.Γνωρίζω ότι υπάρχει η πολιτική ευθύνη σε μια κυβέρνηση για την πολιτική της η οποία αποδίδεται από τον λαό με εκλογές.Ότι υπάρχει η ποινική ευθύνη, σε περίπτωση που διαπιστωθεί διαφθορά και διασπάθιση του δημοσίου χρήματος. {Όταν βέβαια αφήνει ο Ε.Βενιζέλος με το άρθρο 86 του Συντάγματος}.Δεν ήξερα όμως ότι υπάρχει συλλογική ποινική ευθύνη για όλα τα στελέχη και τα μέλη των κομμάτων, ή ακόμη και για τους ψηφοφόρους{ “όλοι μαζί τα φάγαμε”}στην περίπτωση που ορισμένα από αυτά ήταν κλέφτες, απατεώνες, διεφθαρμένοι και αετονύχηδες κομπιναδόροι.
Δεν γνωρίζω τον κ.Κοτσακά , ούτε είμαι εισαγγελέας για να ελέγξω αν σε κάποια θέση που κατείχε έχει διαπράξει αδίκημα. Τις σκέψεις μου διατυπώνω ως απλός σκεπτόμενος πολίτης με αφορμή την επιστολή του.Με την μέθοδο της λασπολογίας και της πολιτικής και ποινικής συνευθύνης, αποπροσανατολίζεται η κοινή γνώμη από τους πραγματικούς ενόχους της ελληνικής τραγωδίας, και αποφεύγεται η κάθαρση. Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει συλλογική ποινική ευθύνη ενός λαού ή ενός κόμματος.Είναι λαϊκισμός αισχίστου είδους , που οδηγεί σε αθώωση των κλεφτών και επαναλήψεις των ίδιων λαθών.
Δημοσίευση σχολίου