Ο Γρηγόρης Ψαριανός ονειρεύεται την Ευρώπη του Παπαγιαννάκη και την Ελλάδα της ώριμης σοσιαλδημοκρατίας. Σοφότερος από την πρόσφατη εμπειρία της χώρας ομολογεί και τα δικά του λάθη και επαναπροσδιορίζει τη δική του θέση στον πολιτικό χάρτη.Τελικά πέσατε έξω. Εκλογές (και) τον Ιούνιο και όχι τον Σεπτέμβρη. Απ’ ότι κατάλαβα τις εκλογές αυτές δεν τις θέλατε.Μα... κάνανε εκλογές τον Μάιο, χωρίς αποτέλεσμα, με επαναληπτικές και ενδεχομένως και με τρίτες, κατέστρεψαν το τουριστικό καλοκαίρι για φέτος με μειώσεις και ακυρώσεις πάνω από 65% , την στιγμή που η χώρα με επίσης δική τους ευθύνη οδηγείται στην καταστροφή. Εγώ έπεσα έξω ή αυτοί και η χώρα; Γι’ αυτό ακριβώς έλεγα ότι οι εκλογές πρέπει να γίνουν τον Σεπτέμβρη. Εγώ δεν τις ήθελα; Η χώρα δεν τις ήθελε.
Πραγματοποιήθηκε το όνειρο της Μεταπολίτευσης κι είχαμε τη μεγαλύτερη νίκη της αριστεράς στην ιστορία. Όμως κυβέρνηση δεν σχηματίστηκε. Γιατί; Περιμένουμε την ακόμα μεγαλύτερη νίκη ή το όνειρο ήταν λάθος;
Άλλο αριστερή – προοδευτική νίκη και άλλο νίκη της αριστεράς. «Νίκη της αριστεράς» έχουμε πολλές δεκαετίες τώρα στην Βόρεια Κορέα π.χ., χτύπα ξύλο. Ακόμα κι αλλιώς αν το δεις όμως ούτε το ένα έχουμε, ούτε το άλλο, προς το παρόν τουλάχιστον. Με την αντιευρωπαϊκή αριστερά τύπου ΚΚΕ και με την πολυγλωσσία, την σοσιαλθολούρα και τις μονομερείς καταγγελίες τύπου ΣΥΡΙΖΑ, φοβάμαι πως τελικά θα έχουμε νίκη της Δεξιάς.
Το όνειρο δεν ήταν λάθος, το εμπόριο ονείρων, η δημαγωγία, τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, τα «θα», οι απατηλές υποσχέσεις και ο λαϊκισμός παλαιάς κοπής, αυτά είναι όλα λάθος.
Δεσμευτήκατε ότι θα συμβάλετε να δημιουργηθεί οπωσδήποτε κυβέρνηση τώρα. Πρακτικά σημαίνει ότι με προγραμματική συμφωνία είστε έτοιμοι να συνεργαστείτε είτε με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είτε με ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί αυτό που είναι σωστό τώρα ήταν λάθος τον Μάιο; Ήταν απαραίτητο να χαθεί ένας μήνας και δεκάδες εκατομμύρια ή έχετε συνευθύνη που το πολιτικό σύστημα ακύρωσε μια εκλογή;
Έχουμε τον βαθμό της ευθύνης που αναλογεί σε ένα 6% , που δεν προέκυψε κυβέρνηση τον Μάιο, αλλά ειλικρινά μια τέτοια κυβέρνηση χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ με 168 βουλευτές στηριζόμενη στο 37% του εκλογικού σώματος και με την νομιμοποίηση των 50 κλεμμένων εδρών για την ΝΔ, που ήταν πρώτο κόμμα, θα ήταν ετεροβαρής και χωρίς αποτελεσματική προοπτική. Αν είχαμε εμείς 17% θα ήταν αλλιώς τα πράγματα, όπως καταλαβαίνετε, θα είχαμε κυβέρνηση από τον Μάιο και μάλιστα σε προοδευτική κατεύθυνση. Λυπούμαστε που δεν έγινε μια οικουμενική κυβέρνηση όπως προτείναμε και αποδέχονταν, όπως δήλωναν, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, παραδεχόμενοι και τις τραγικές ευθύνες που έχουν ως κυβερνώντες για την κατάσταση της χώρας. Και την ευθύνη για την μη συγκρότηση μιας τέτοιας κυβέρνησης την έχει ακέραια ο ΣΥΡΙΖΑ, που οδήγησε συνειδητά την χώρα σε νέες εκλογές, στις οποίες μάλιστα διεκδικεί και αυτοδυναμία, πράγμα που ως τώρα επί 38 χρόνια έκαναν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ! Αυτή είναι η ευρωπαϊκή αριστερά των συνεργασιών που ζητά απλή αναλογική και την ίδια στιγμή θέλει να διεκδικήσει τις 50 κλεμμένες έδρες; Είναι κωμικοτραγικό.
Η ευρωπαϊκή ιδέα υπάρχει σήμερα με την έννοια που την οραματίστηκαν οι Ευρωπαϊστές του ‘80 – ‘90; Τι πρέπει να γίνει ώστε να ανακοπεί η πορεία του γραφειοκρατικού χρηματοπιστωτικού οργανισμού που έχει πάρει τώρα; Εσείς σε τι ελπίζετε;
Ελπίζουμε σε μια πραγματικά ενωμένη Ευρώπη με ενιαία οικονομική και κοινωνική πολιτική μακριά από νεοφιλελεύθερα διευθυντήρια, χωρίς διαχωριστικές Βορρά-Νότου, πλούσιων και φτωχών, με πολιτική για ανάπτυξη στις φτωχότερες χώρες, με δουλειά για όλους, με κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα, συλλογικές συμβάσεις, , κοινωνική δικαιοσύνη, ενιαίο φορολογικό και ασφαλιστικό σύστημα, εξασφαλισμένη υγεία, παιδεία, πρόνοια για όλους και προσδιορισμό νέων περιβαλλοντικών ορίων. Δηλαδή, όπως έλεγε ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης που άφησε ένα τεράστιο κενό με την απουσία του, θέλουμε περισσότερη Ευρώπη και όχι λιγότερη ή να συζητάμε την αποχώρησή μας απ’ αυτήν. Σε αυτό ελπίζουμε, σε μια ενωμένη δημοκρατική και προοδευτική Ευρώπη.
Σε πέντε χρόνια από σήμερα, ποιοι πολιτικοί σχηματισμοί θα υπάρχουν; Ποιά από τα σημερινά κόμματα πιστεύετε ότι θα δείξουν αντοχή στον χρόνο με τη σημερινή τους μορφή και από ποιά ρεύματα θα προκύψουν τα νέα;
Δεν μπορώ να σας απαντήσω επακριβώς, πάντως άλλοι από τους σημερινούς. Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια, δεν θα υπάρχουν. Ελπίζω και εύχομαι να έχει συγκροτηθεί ο χώρος του δημοκρατικού σοσιαλισμού, μιας σοβαρής σοσιαλδημοκρατίας, μιας αποτελεσματικής κεντροαριστεράς.
Οι κυρίαρχες ιδεολογίες της μεταπολίτευσης φαίνεται είτε να μην χωρούν είτε να μην αρκούν στους τωρινούς κομματικούς σχηματισμούς. Μου περιγράφετε τον ιδανικό πολιτικό οργανισμό που θα θέλατε να είστε μέλος του.
Μα, μόλις τα περιέγραψα.
Αν μπορούσατε με έναν μαγικό τρόπο να γυρίσετε 15 χρόνια πίσω, μεταφέροντας και την τωρινή σας συσσωρευμένη εμπειρία, σε τι θα αλλάζατε την ζωή σας; Ποιά πράγματα που τότε βλέπετε σωστά, τώρα θα τα θεωρούσατε λάθος;
Θα ψήφιζα τον νόμο Γιαννίτση, θα στήριζα την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της κυρίας Γιαννάκου, την χωροταξική μεταρρύθμιση Μάνου και Τρίτση, τον διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας, θα στήριζα αποκρατικοποιήσεις ΔΕΚΟ και άλλων οργανισμών, θα συμφωνούσα με τις προτάσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη για το μακεδονικό με σύνθετη ονομασία, μακριά από τα συλλαλητήρια του εθνικιστικού λαϊκισμού, τα εμπάργκο, τα καμποτάζ και άλλες αηδίες. Επίσης, δεν θα θεωρούσα ότι ο κρατισμός και το δημόσιο συμφέρον είναι ταυτόσημες έννοιες, όπως πολλοί αριστεροί πιστεύαμε, και κάποιοι εξακολουθούν ακόμα. Έχουμε καταλάβει πια ότι μάλλον είναι έννοιες αντίθετες. Όπως και άλλα ιδεολογήματα που είναι πια στον αέρα, λόγου χάρη «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» ή του επενδυτή, του επιχειρηματία, του αγρότη, του συνδικαλιστή, του μεγαλοκαρχαρία, των λαϊκών στρωμάτων, της πλουτοκρατίας, του Θεού, των γυναικών, των ομοφυλόφιλων, των ελλήνων ή των ξένων. Νόμος είναι το δίκιο. Τελεία. Σκέτο.
Ποιά είναι τα δέκα πράγματα με τα οποία πρέπει να ασχοληθεί με προτεραιότητα μια κυβέρνηση μακράς πνοής; Και ποιές θα είναι οι κινήσεις της στις 30 πρώτες ημέρες;
Ποιά δέκα εννοείτε; Ποιά να σας πρωτοπώ εδώ; Μου είναι πάρα πολύ δύσκολο και θέλει πολύ χώρο, έχουμε περιγράψει ήδη αρκετά, θα μείνω μόνο σε ό, τι χρειάζεται για να λειτουργεί στ’ αλήθεια η δημοκρατία, στην παιδεία και στον πολιτισμό. Τέλος στο πολύ απλό ότι είναι ανάγκη να αλλάξουμε νοοτροπία, να γυρίσουμε απ’ το εγώ στο εμείς, να πάψουμε να είμαστε πελάτες, να γίνουμε πολίτες. Αμέσως τότε θα δούμε καθαρά και με σαφήνεια τις προτεραιότητες, τις άμεσες ανάγκες, τους σχεδιασμούς μακράς πνοής, τί πρέπει να κάνουμε τις 30 πρώτες μέρες και τις 30.000 επόμενες.
Φτιάξτε μου με τα υπάρχοντα φυσικά πρόσωπα του δημοσίου χώρου μία 15μελή κυβέρνηση που θα σας καθησύχαζε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη. Ασφαλώς θα ενσωματώνει και τις ελπίδες σας για τη σύνθεση της νέας Βουλής.
Με φέρνετε σε δύσκολη θέση, έχω υπόψη μου μερικούς ανθρώπους από διάφορα κόμματα ακόμα και αν σε επί μέρους θέματα μπορεί και να διαφωνώ μαζί τους. Δεν θα ήθελα να πω ονόματα γιατί μπορεί να ξεχάσω ή να αδικήσω κάποιους. Επίσης κάποιοι μπορεί να με έχουν παραπλανήσει, ας μην κάνω κυβέρνηση τόσο βιαστικά, όσο για την σύνθεση της νέας βουλής ελπίζω να είναι καλύτερη από τις προηγούμενες. Αλλά απλώς ελπίζω. Οι πολίτες επιλέγουν.
*Ο Γρηγόρης Ψαριανός είναι υποψήφιος βουλευτής Β΄ Αθήνας με την Δημοκρατική Αριστερά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου