Ποιος θα κλείσει πρώτος μια άχρηστη κρατική υπηρεσία;

 Του Λεωνίδα Καστανά
Η σύνθεση της νέας κυβέρνησης δεν μας γέμισε αισιοδοξία για το μέλλον, τόσο το δικό της, όσο και της χώρας. Πολλά ονόματα γνωστών αποτυχημένων πολιτικών βρίσκονται σε καίριες θέσεις. Πολιτικών που διακρίθηκαν για την πελατειακή τους αντίληψη περί την πολιτική, τουλάχιστον κατά το πρόσφατο παρελθόν. Δίπλα τους, λίγα λαμπερά ονόματα ανθρώπων που κοσμούν με τη δράση τους τη δημόσια ζωή και δεν είναι επαγγελματίες πολιτικοί. Ονόματα με έντονα μεταρρυθμιστικές απόψεις, με όραμα και κέφι για δουλειά. Στον περίγυρο, πολλά άγνωστα ονόματα που ελπίζουμε τα περισσότερα εξ αυτών να αποδειχθούν καλές περιπτώσεις. Πώς θα δουλέψει το ετερόκλητο αυτό σύνολο, μέλει να αποδειχθεί. Δυστυχώς, η χώρα έχασε την ευκαιρία να έχει ένα πολύ συμπαγές οικονομικό επιτελείο από τους καλύτερους που διαθέτει. Και αναφέρομαι στους Α. Παπαδόπουλο, Στουρνάρα, Μαραβέγια, Ζαννιά, Ηλ. Κικίλια, οι οποίοι μαζί με το Ράπανο και το Χατζηδάκη, θα έφτιαχναν τη  dream team της οικονομίας, με μεγάλες πιθανότητες να επιτύχουν και να οδηγήσουν τη χώρα με ασφάλεια στη νέα εποχή. Οι πληροφορίες λέγουν ότι ήταν ο Βενιζέλος αυτός που δεν θέλησε να γίνει κάτι τέτοιο. Ενώ με παρέμβαση του Φ. Κουβέλη είχε εξασφαλιστεί η συμμετοχή τους, ο αρχηγός του ΠαΣόΚ δεν την υποστήριξε και μάλιστα απουσίαζε από τη διαπραγμάτευση για τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης.

Θα πορευτούμε με ό,τι έχουμε. Στο αποτέλεσμα της σύνθεσης αποτυπώνεται το συμπέρασμα ότι αυτή η κυβέρνηση χωρίς την ανάμειξη της ΔΗΜΑΡ, θα ήταν πολύ χειρότερη και με την ενεργό ανάμειξη του ΠαΣόΚ θα ήταν πολύ καλύτερη. Δυστυχώς, τα πολιτικά παιχνίδια δεν λείπουν ούτε στις πιο δύσκολες ώρες.
Το πλαίσιο διακυβέρνησης είναι ρεαλιστικό, αλλά και προοδευτικό με την ουσιαστική σημασία των λέξεων. Προωθεί μεταρρυθμίσεις και προοδευτικές διαρθρωτικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, την αναδιοργάνωση του κράτους, τις στρατηγικές επιλογές της οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας στη βιομηχανία, την ενέργεια, τις μεταφορές και τα δίκτυα, τις υπηρεσίες και τον πρωτογενή τομέα.
Η κόκκινη κλωστή που το διαπερνά είναι η υπεράσπιση του κόσμου της εργασίας στις αμοιβές και τα δικαιώματα, η καταπολέμηση της ανεργίας με ενεργητικές πολιτικές, η διεύρυνση των ευκαιριών απασχόλησης και επιχειρηματικότητας, ιδιαίτερα για τους νέους.
Θέλουμε να πετύχει η κυβερνητική προσπάθεια για το καλό της χώρας και των εργαζομένων και θα εργαστούμε για το σκοπό αυτό όλοι μαζί στην κυβέρνηση, στο κράτος και τη διοίκηση, στη Βουλή, στους θεσμούς ΤΑ, στο μαζικό κίνημα. Η επιτυχία της κυβέρνησης θα είναι και επιτυχία της ΔΗΜΑΡ.
Έχουμε συνείδηση ότι η πολιτική επιτυχία στο προγραμματικό πλαίσιο είναι αντιστρόφως ανάλογη της εκλογικής καταγραφής στο συσχετισμό ΝΔ –ΔΗΜΑΡ. Είμαστε περήφανοι διότι οι θεμελιώδεις πολιτικές αρχές και της διεκδίκησης για την αναδιαπραγμάτευση και της διακομματικής συμπαράταξης στη διαπραγμάτευση, είχαν τεθεί από τη Δημοκρατική Αριστερά.
Ωστόσο, το πρόγραμμα θα τεθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές. Ελπίζουμε να γίνει σκληρή και εποικοδομητική διαπραγμάτευση και το αποτέλεσμα να είναι θετικό για τη χώρα. Όποιο όμως και αν είναι το πρόγραμμα που εν τέλει θα εφαρμοστεί, θα πρέπει να γίνει πράξη και μάλιστα άμεσα. Γιατί το πολιτικό μας σύστημα, ενώ είναι μανούλα στις υποσχέσεις, παρουσιάζει ιδιαίτερη δυσανεξία στην εφαρμογή των μεταρρυθμιστικών επιλογών. Η πρόσφατη ιστορία υλοποίησης των εφαρμοστικών νόμων των μνημονίων, είναι απογοητευτική.
Όλοι μας είδαμε και βλέπουμε καθημερινά μεγάλες επιχειρήσεις να κλείνουν, μικρά μαγαζιά να βάζουν λουκέτο, πολυεθνικές να αποχωρούν από τη χώρα, χρέη να αυξάνονται, δουλειές να ματαιώνονται, χιλιάδες ανθρώπους να μένουν στο δρόμο. Είδαμε σχολεία να κλείνουν και άλλα να συγχωνεύονται, στα πλαίσια της δραστικής περικοπής των δαπανών, του καλύτερου εκπαιδευτικού αποτελέσματος και του νοικοκυρέματος του κράτους. Ακούμε για νοσοκομεία που θα ακολουθήσουν και ανησυχούμε.  Αυτό που δεν έχουμε δει, είναι το κλείσιμο, το σφράγισμα, την εξαφάνιση από το διοικητικό χάρτη της χώρας μια άχρηστης δημόσιας υπηρεσίας. Ας μας υποσχεθεί κάποιος ότι θα το δούμε και ας μας φωνάξει να ανοίξουμε σαμπάνιες τη μέρα που θα γίνεται η μετακόμιση. Όχι για να μείνουν και άλλοι συμπολίτες μας στο δρόμο. Αλλά για να απορροφηθούν σε εκείνες τις υπηρεσίες που πραγματικά τους χρειάζονται. Για να σταματήσει η αιμορραγία όλων μας σε νοίκια και λειτουργικά έξοδα για τη συντήρηση κτιρίων που στεγάζουν ελάχιστους υπαλλήλους, χωρίς αντικείμενο. Για να μην πληρωθούν ποτέ πια υπέρογκοι λογαριασμοί για τηλέφωνα και internet που δεν χρησιμοποιήθηκαν για τις ανάγκες της υπηρεσίας, αλλά γι’ αυτές των άπραγων υπαλλήλων τους. Για να χάσουν πια οι οθόνες των pc, το φέγγος του facebook και της πασιέντζας. Αλήθεια, ποιος θα είναι ο υπουργός που θα βάλει το πρώτο λουκέτο, να τον σηκώσουμε στα χέρια; Γιατί αυτή ή αυτός, θα είναι ο πρωταθλητής της νέας κυβέρνησης.
Αλήθεια, ο Καλλικράτης δεν έγινε για να περιοριστούν τα έξοδα των ΟΤΑ; Αμ δε! Αυξήθηκαν. Όπως διαβάζουμε στο ΒΗΜΑ, τα 2 τελευταία χρόνια οι προσλήψεις συνεχίζονται με αποτέλεσμα, ενώ συνταξιοδοτήθηκαν 53.365 άτομα, το σύνολο του προσωπικού της γενικής κυβέρνησης έμεινε σταθερό στα 629.301 άτομα. Η συμφωνία για μία πρόσληψη σε κάθε 5 αποχωρήσεις, δεν τηρήθηκε. Με τι μούτρα θα πάμε σε οποιαδήποτε επαναδιαπραγμάτευση; Τόσο χαζούς θεωρούμε τους κουτόφραγκους;
Μόνο στους ΟΤΑ έγιναν 12.000 προσλήψεις. Σε αυτούς τους άθλιους ΟΤΑ, των οποίων η παροχή υπηρεσιών γίνεται καθημερινά και αθλιότερη, έγιναν 12.000 προσλήψεις. Για να είναι οι πόλεις πιο βρώμικες, τα σκουπίδια να σωρεύονται στους δημόσιους χώρους, οι «πνεύμονες πρασίνου» να είναι μικρές έρημοι, τα περιαστικά άλση σκουπιδότοποι και βάσεις εγκληματιών. Για να φοβάσαι το βράδυ να βγάλεις το σκύλο μια βόλτα, άοπλος. Για να χρειάζεται να εμπλακούν 5 υπάλληλοι μέχρι να σου δώσουν ένα πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης. Για να είναι οι πόλεις σκοτεινές, επειδή κάηκαν οι λάμπες και δεν αλλάχτηκαν ποτέ.
Το ΕΣΥ έκανε το 2011, 6.000 νέες προσλήψεις. Και όμως, ακόμα έχουμε νοσοκομεία που μοιάζουν με στρατιωτικές μονάδες στο μέτωπο εν καιρώ πολέμου. Ναι, χρειαζόμαστε υγειονομικό προσωπικό, αλλά και σωστές διοικήσεις με οργανόγραμμα και διαφάνεια, ώστε να το κατανείμουν, να το οργανώσουν και να το αξιολογήσουν. Χρειαζόμαστε ανθρώπους που να μπουν μπροστά.
Πρόσφατα, φιλικό μου πρόσωπο χρειάστηκε να νοσηλευθεί στην Ουρολογική Κλινική του Λαϊκού Νοσοκομείου. Σας πληροφορώ ότι οι ιδιωτικές κλινικές ωχριούν μπροστά της. Καθαριότητα, οργάνωση, ψυχολογική συμπαράσταση στους ασθενείς, υψηλού επιπέδου ιατρικές υπηρεσίες. Ο διευθυντής παρών από τις 7πμ, ένας σεβάσμιος κέρβερος, συντόνιζε τα πάντα, με πυγμή και χαμόγελο. Οι υφιστάμενοι τον κοιτούσαν στα μάτια. Τιμούσε την Ιατρική και τη χώρα, τόσο αυτός, όσο και το προσωπικό. Την προηγούμενη εβδομάδα χρειάστηκε να κάνω μια επέμβαση στο Αττικό νοσοκομείο. Η ίδια εικόνα. Ένα σύγχρονο νοσοκομείο, με άριστο προσωπικό σε συνεχή εγρήγορση, παρήγαγε μόνο θετικά αποτελέσματα. Είναι όμως παντού έτσι; Πόσοι θα είχαν να αναφέρουν δεκάδες αρνητικά περιστατικά;
Χρειαζόμαστε ένα άλλο παράδειγμα. Δεν είναι οι προσλήψεις κατ’ ανάγκη αρνητικές, πρέπει όμως  να είναι στοχευμένες. Να είναι τελείως απαραίτητες, να μη γίνονται για να εξυπηρετηθούν οι κομματικοί φίλοι. Κάπως θα πρέπει να ελεγχθεί η κατάσταση. Κάτι θα πρέπει να παρουσιάσουμε στους δανειστές. Με κάποιο τρόπο θα πρέπει να δικαιολογήσουμε τις απαιτήσεις μας.  Ελπίζουμε, τα στελέχη της νέας κυβέρνησης να έχουν την αίσθηση της πραγματικότητας. Να εγκαταλείψουν την πελατειακή λογική. Να αποφύγουν τους μικροκομματισμούς. Να γράψουν ιστορία, έστω μία φορά στη ζωή τους.
Η συμμετοχή ενός τμήματος της Αριστεράς στην κυβέρνηση, δεν έγινε μόνο για να της δώσει ευρύτερη πολιτική νομιμοποίηση. Έγινε για να αλλάξει ο τρόπος που ασκείται η εξουσία.
Χρειάζεται πολιτική και οργανωτική εγρήγορση της Δημοκρατικής Αριστεράς, αλλά και όλων των προοδευτικών δυνάμεων, για την επιτυχή εφαρμογή και προώθηση των προγραμματικών δεσμεύσεων στην κυβερνητική πολιτική. Αν η  Αριστερά θέλει το καλό των εργαζομένων και του τόπου, θα πρέπει να εγκαταλείψει τα κεραμίδια και να πατήσει στη γη. Να έχει μάτια παντού και λύσεις για τα πάντα, ώστε να στρέφει κάθε στιγμή το καράβι στη ρότα της σωτηρίας. Η πολεμική, η καταγγελία, η βία, ο στείρος αρνητισμός, απλώς θα φτιάξουν το κλίμα μέσα στο οποίο οι φαύλοι θα κυριαρχήσουν. Θα βαθύνουν τον κατακερματισμό, θα ενδυναμώσουν τα πολιτικά άκρα. Η αλλαγή δεν θα έρθει με δράσεις μόνο σε επίπεδο κορυφής. Χρειάζεται μια νέα κοινωνική συμφωνία. Η αριστερά έχει ιστορική ευθύνη.